Η συνέχεια του "Σα δεν ντρεπόμαστε και λίγο!", εδώ. (Μάρτυρες και μαρτύρια )...
Η ιστορία είναι γνωστή και αποτελεί ντροπή για τους κυβερνήτες της πόλης. Η συνέχεια της είναι αν όχι το ίδιο ντροπιαστική το λιγότερο, στο ένα τρίτο της, γελοία.
Το γελοίο κομμάτι είναι η απάντηση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης προς την Ισραηλιτική Κοινότητα της Θεσσαλονίκης, όπου προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιόλογητα λέει ή μάλλον δεν λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Το άλλο κομμάτι είναι η απάντηση της ΙΚΘ στην γελοιότητα του Δημάρχου, η οποία μέσα στα πλαίσια της πόλης και των καταστάσεων είναι ικανοποιητική. Δηκτική αλλά και προσεκτική σε κάθε περίπτωση ξεκαθαρίζει την θέση της κοινότητα ως προς το μαρτυρική ακι στο τέλος αφήνει τους αιρετούς να αποφασίσουν για την ένταξη ή μη μια και δεν έχει σημασία για την κοινότητα, ορθά κατά την άποψή μου, η ένταξη η μη. Αυτό που έχει σημασία είναι όλα τα άλλα εκτός από την ίδια την ένταξη. (Τελικά Abranavel μιλήσανε 
)
Το τρίτο κομμάτι είναι η ανακοίνωση της κίνησης υπό τον κ. Μηταφίδη, όπου αναφέρεται στα ψέμματα του δημάρχου.
>>>Η απάντηση του Παπαγεωργόπουλου, μνημείο πολιτικής κουτοπονηριάς
from Η καλύβα ψηλά στο βουνό by Πάνος
>>>(Υπερ)τοπική και α-τοπική δημοσιογραφίαfrom Meta Journalism by Oneiros
" [...]|Απ’ την άλλη, απ’ ότι μπόρεσα να δω, ο ημερήσιος τύπος της Θεσσαλονίκης δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με το θέμα: ο “Αγγελιοφόρος” αφιερώνει μεν μισή σελίδα στην απάντηση της Ισραηλήτικης κοινότητας στο σημερινό φύλλο αλλά δεν το είχε καλύψει όταν ξέσπασε’ ενώ η “Μακεδονία”, στο δυναμικό της οποίας συγκαταλέγεται κι η δημοσιογράφος που ανέδειξε το θέμα, τηρεί συστηματικά σιγή ιχθύος, όπως έχει κάνει άλλωστε και στο παρελθόν για άλλα ..αμήχανα θέματα.
Για να κάνουμε τη σούμα: οι τοπικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης αρνούνται να καλύψουν ένα ζήτημα που εκθέτει τη νοοτροπία των δημοτικών αρχόντων και ντροπιάζει την πόλη, το οποίο ανέδειξε δημοσιογράφος της πόλης σε άλλη εφημερίδα, ενώ οι bloggers παρέχουν όσο το δυνατόν σφαιρική ενημέρωση αλλά και δυνατότητες συμμετοχής σε ένα διάλογο που έγινε κεκλεισμένων των θυρών για τους δημότες.
Ας μην αναρωτιούνται μετά οι εκδότες γιατί το αναγνωστικό τους κοινό σε μιά πόλη ενός εκατομμυρίου δεν ξεπερνά τις 5000 ημερησίως. Μπορεί τα blogs να μην είναι ακόμα πρακτικά προσβάσιμα στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού -για λόγους περισσότερο παιδείας παρά τεχνικούς- αλλά αυτό αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, ενώ η κρίση του τύπου διεθνώς εντείνεται. Κι όσο ο τοπικός τύπος δεν απαντά στην ανάγκη του κοινού για ενημέρωση στα θέματα που το αφορούν, αυτό θα στρέφεται ολοένα και περισσότερο στα δικά του μέσα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου