Το παράξενο της τωρινής εικόνας της δημοκρατία...

ΜΑΡΣΕΛ ΓΚΟΣΕ: Η ιδέα ότι υπάρχει μια κρίση της δημοκρατίας δεν είναι διόλου αυτονόητη για πολλούς από τους συγχρόνους μας. Σε τελευταία ανάλυση η δημοκρατία νίκησε. Νίκησε ό,τι απέμενε από τους ολοκληρωτισμούς. Μπορεί ωστόσο να αναρωτηθεί κανείς μήπως αυτή η πρόοδος είχε ως αποτέλεσμα να αποσταθεροποιήσει μερικές από τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις λειτουργίας των πολιτικών κοινωνιών μας.

Πίσω από αυτά τα νικηφόρα φαινόμενα κρύβεται μια βαθιά δυσθυμία που αγγίζει, πέρα από τη λειτουργία των καθεστώτων με τη στενή της έννοια, τον ίδιο τον ορισμό αυτού που περιμένουμε από μια δημοκρατία. Το παράξενο της τωρινής εικόνας της είναι ότι η δημοκρατία υποφέρει εξαιτίας της ίδιας της καθιέρωσης των αρχών που τη θεμελιώνουν. Ο θρίαμβος των ατομικών ελευθεριών, τον οποίο παρακολουθούμε, καθιστά κενή νοήματος την ιδέα μιας κοινότητας απόφασης.

Πλήττοντας τις κυβερνήσεις με μια διάχυτη έλλειψη νομιμοποίησης, αποκλείει την αντιπροσώπευση μιας συλλογικής μοίρας και μιας εξουσίας που ασκείται από κοινού. Αν δεν υπάρχουν παρά μόνον άτομα, τότε η μόνη νόμιμη κοινότητα είναι η οικουμενική κοινότητα. Και οι ιστορικές κοινότητες, τα έθνη, χάνουν το κύρος τους ως αρμόζοντα πολιτικά πεδία. Η κρίση είναι πολύ βαθιά γιατί πλήττει τις ίδιες τις προϋποθέσεις που καθιστούν εφικτή την πολιτική ζωή.


7 - 13/07/2008

Σχόλια

  1. Δεν καταλαβαίνω γιατί στη δημοκρατία πρέπει να έχει σόνι και καλά κάποιος αυτοδυναμία.
    Δημοκρατία δεν συμαίνει ότι όλοι συζητάμε, αντιπαραθέτουμε τις ιδέες και προτάσεις μας και τελικά συνεργαζόμαστε...; (για το καλό του Δήμου και όχι για το καλό του κόμματος;)
    Τι σημαίνει το "αν δεν συμφωνεί να παραιτηθεί" (μόνο να μη βλάψει το κόμμα);
    Αυτή η δημοκρατία εδώ δεν είναι δημοκρατία.
    Είναι κομματοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το Πολυδύναμο Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης Νομού Κυκλάδων...

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet