Ανεμομαζώματα 5/07/08

Η διαπίστωση κοινή. Μόνο οι ηλίθιοι, οι αφασικοί και οι «πέρα βρέχει» δεν καταλαβαίνουν ότι το παιχνίδι τελειώνει. Δεν κλείνει «ένα ακόμη κεφάλαιο» της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Κλείνει ολόκληρο το βιβλίο.

Διαφωνίες υπάρχουν μόνο σε επιμέρους εκτιμήσεις. Για παράδειγμα γράφει ο Παύλος Τσίμας: «Η προφητεία των δημοσκοπήσεων, αργά ή γρήγορα, θα επιβεβαιωθεί και θα εμφανιστεί από κάπου ο περίφημος Κανένας. Και θα είναι, όπως ήταν πάντα, ένας πονηρός, ένας πλανευτής που θα μας γελάσει, θα μας εξαπατήσει και θα μας οδηγήσει στην τέλεια καταστροφή». Κι όμως! Η προφητεία ΕΧΕΙ ΗΔΗ εκπληρωθεί: στο ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΟ μας πολίτευμα, ο ΚΑΝΕΝΑΣ έχει ήδη εμφανιστεί από το 1995, τον διαδέχτηκαν δύο ΤΙΠΟΤΑ, το 2004. Και ήταν, ο πρώτος, ένας χολερικός, εκσυγχρονιστής νάνος και οι επόμενοι, δύο ανίκανοι γόνοι παλαιών οικογενειών που μάλλον θα προτιμούσαν να ασχοληθούν με κάτι που να τους ταιριάζει καλύτερα. Ο ένας π.χ. ταβερνιάρης στο Κορωπί ή στο Γαλαξίδι και ο άλλος να νοικιάζει ποδήλατα και κανό-καγιάκ στη Βάλια Κάλντα.

Το τέλος της Μεταπολίτευσης είχε ήδη επέλθει από το 1989. Ότι ακολούθησε, μέχρι και τις ημέρες μας είναι μια βαθιά παρακμή που συμπορεύεται με τη βαθιά κρίση της Δύσης γενικότερα.

Και ήταν τότε που το σύνολο του πολιτικού προσωπικού βούλιαξε στην κοινωνική ανυποληψία και όχι τώρα με την «αποκάλυψη κρουσμάτων εκτεταμένης οικονομικο-πολιτικής συναλλαγής, διαφθοράς και σήψης».

Διότι είναι λάθος να χαρακτηρίζονται «κρούσματα» τα θεμελιώδη συστατικά του πολιτικού μας –δημοσκοπικού/καπιταλιστικού- συστήματος. Ο καρκινικός όγκος δεν είναι ούτε κρούσμα ούτε σύμπτωμα. Είναι ο ΙΔΙΟΣ ο καρκίνος.

Όπως και ο «Κανένας» δεν είναι σύμπτωμα της κοινωνικής δυσφορίας –ή αδιαφορίας.

Είναι σαφέστατη επιλογή του συστήματος να αναδεικνύει τους άσχετους, σκουπιδοπολιτικούς, για να τους χρησιμοποιεί σαν μαριονέτες των συμμοριών που τους συνοδεύουν.

Και είναι λάθος γιατί το «κρούσμα» αφήνει το περιθώριο της ίασης, της μεταρρύθμισης ή της επανίδρυσης. Πως μια «σωστή» και «εις βάθος» εισαγγελική έρευνα μπορεί να το διορθώσει. Πως μια εναλλακτική πολιτική μπορεί να υπάρξει. Πως το πολιτικο-οικονομικό σύστημα μπορεί να βελτιωθεί.

Δεν είναι αλήθεια. Το σύστημα έχει ξεπεράσει τα όριά του.

Το θέμα είναι το τι γίνεται από εδώ και πέρα…

Και το ερώτημα: θέλουμε να διορθωθεί αυτό το σύστημα ή να ανατραπεί από τα θεμέλιά του;

-

Γνώμη
Στη χώρα του Κανενός

Του ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ

Σε αυτή την έρημη χώρα, το βασίλειο της μαύρης απαισιοδοξίας, την επικράτεια του Κανενός- που είναι η Ελλάδα των δημοσκοπήσεων- μπορεί να βλαστήσει, άραγε, κάτι νέο; Μπορεί να κυοφορείται κάποια ελπιδοφόρα, μεγάλη αλλαγή; Μπορεί να κρύβουν τα μαύρα σύννεφα των δημοσκοπήσεων μια λυτρωτική καθαρτήρια μπόρα, που θα κάνει τα χρώματα να ξαναβρούν το φως τους και τον στεγνό υδροφόρο ορίζοντα της πολιτικής να ανατροφοδοτηθεί; Όσο και να ΄θελε κανείς να το πιστέψει, δυσκολεύεται.

-Ανάλυση στα γεγονότα

Η χαμένη τιμή της πολιτικής

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Στην Ιστορία οι μείζονες κοινωνικές αναφλέξεις πραγματοποιήθηκαν οσάκις οι πολιτικοί δίαυλοι είχαν κλείσει και η εξουσία θεωρούσε ότι είχε έτσι εξασφαλισθεί. Αυτό επιβεβαιώθηκε το 1789, το 1848, το 1871: την πολιτική συναίνεση ανάμεσα σε όλες τις πλευρές του επίσημου πολιτικού φάσματος ανέτρεψαν οι περιφρονημένες, αγνοημένες και υποτιμημένες κοινωνικές δυνάμεις. Σήμερα, για την ακρίβεια της ζωής, οι πολιτικές ηγεσίες ενοχοποιούν την ατελή απελευθέρωση των αγορών και συνιστούν περαιτέρω απορρυθμίσεις και απελευθερώσεις. Ομως, η εμμονή στην ομοιοπαθητική μέθοδο επικαιροποιεί με μαθηματική ακρίβεια την κοινωνική αντίσταση απέναντι σε ένα αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα. Ηδη η κοινωνική «αντίσταση» λαμβάνει όλο και πιο άμεσες μορφές στους χώρους εργασίας, άρνηση σε μεγάλη κλίμακα της υπερωριακής εργασίας, αύξηση των απουσιών από τους εργασιακούς χώρους, επέκταση των αδειών από την εργασία λόγω ασθένειας, επιβράδυνση των εργασιακών ρυθμών σε συνδυασμό με τη δημιουργία και επίκληση εργασιακών «προσκομμάτων», πρόωρες μαζικές συνταξιοδοτήσεις. Ολες οι δυνατότητες αξιοποιούνται, προκειμένου ο εργαζόμενος να αποποιηθεί τον ρόλο για τον οποίο τον προορίζει η συναινετικά εφαρμοζόμενη πολιτική των νεοφιλελεύθερων και σοσιαλφιλελεύθερων απελευθερώσεων και απορρυθμίσεων.

>>>

Σχετικά:
-Φτάσαμε στο μηδέν!

from ας μιλήσουμε... by pinelopi t.