1020 χρόνια πριν...
(Ενα ποστ που κάθε λίγο και λιγάκι μεγαλώνει!)
Πως τα φέρνει καμιά φορά η τύχη και η επικαιρότητα να συναντιέται με τις σελίδες που γυρίζω κάθε βράδυ...
Διαβάζω στη "Μαρία των Μογγόλων" της Μαριάννας Κορομηλά για την πρόσκληση που είχε απευθύνει "ο Βασίλειος Β' (ο Βουλγαροκτόνος) στον ειδωλολάτρη πρίγκηπα του Κιέβου, για να έρθει με το στρατό του να χτυπήσει τους επαναστατημένους άρχοντες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι απειλούσαν να τον ανατρέψουν. Η συμφωνία με τον "άθεο" Βλαδίμηρο προέβλεπε ως τίμημα την αδελφή του Βουλγαροκτόνου".
Μια σελίδα όλη κι όλη μα ικανή να με κάνει να ανοίξω τα σκονισμένα μου κιτάπια, πράγμα που κάνω Κυριακάτικα καθώς πιο βαρετές από τις κυριακάτικες εφημερίδες του Ιουλίου, δεν βρίσκει κανείς!
Τι είχε συμβεί λοιπόν τότε και σήμερα γιορτάζεται στο Κίεβο;
Εμφύλιος! Αλλος ένας ακόμη μέσα στα σωθικά του Βυζαντίου. Και μάλιστα ένας ταξικός εμφύλιος.
Χολωμένοι οι μεγιστάνες της αυτοκρατορίας επειδή ο Βασίλειος τους είχε αποκλείσει από την εκστρατεία κατά τον Βουλγάρων και το πλιάτσικο θησαυρών και γης μαζεύτηκαν στον οίκο του Ευστάθιου Μαλεΐνου στο Χαρσιανόν, στις 15 Αυγούστου του 987 και αναγόρευσαν "αυτοκράτορα" τον Βάρδα Φωκά. Τον ίδιο μήνα, λίγο πριν, λίγο μετά πληροφορήθηκαν την "απόδραση" ενός άλλου Βάρδα, του Σκληρού, από τη Συρία όπου τον κρατούσαν αιχμάλωτο. Σικέ απόδραση δηλαδή και για τα μάτια του Βασίλειου, αφού ο χαλίφης της Βαγδάτης αλ-Τσάγια είχε κάνει συμφωνία μαζί του να απελευθερώσει αυτόν και τριακόσιους οπαδούς του για στραφούν κι αυτοί εναντίον της Κωνσταντινούπολης με την οικονομική του ενίσχυση.
(συνεχίζεται μετά από μια βουτιά στη θάλασσα...)
Τι λέγαμε λοιπόν;
Α, ναι, Βάρδας Φωκάς λοιπόν από την Μικρά Ασία και Βάρδας Σκληρός από τη Συρία ήλθαν σε συνεννόηση και είπαν να τα κάνουν λαμπόγυαλο στη Βασιλεύουσα αφού πρώτα ο Σκληρός κατατρόπωσε του επαναστατημένους κατά των Αράβων, Πέρσες για να δείξει στον μεγάλο χαλίφη πόσο καλός και άξιος σύμμαχος μπορούσε να είναι.
Τζάμπα η συνεννόηση. Το χρήμα δεν είχε ποτέ μπέσα. Ούτε και η εξουσία. Και ποιός θα ήταν ο αυτοκράτορας αν νικούσαν τον Βασίλειο; Ο Φωκάς ή ο Σκληρό;
Κάλλιο πέντε και στο χέρι, σκέφτηκε προφανώς ο Σκληρός κι έστειλε κρυφά τον γιό του τον Ρωμανό να τα βρει με τον Βουλγαροκτόνο που από την μεγάλη του τη χαρά τον έκανε μάγιστρο. Στα φανερά, πήγε να συναντήσει τον σύμμαχό του, τον Φωκά οποίος έχοντας μάθει τα νέα από τους ρουφιάνους του στην Πόλη, τον πιάνει και τον φυλακίζει στο φρούριον Τυροποιόν το Σεπτέμβρη του 987 κι έτσι μένει ο μόνος ανταπαιτητής τους θρόνου.
Ο Βάρδας Φωκάς γρήγορα υποτάσσει ολόκληρη τη Μικρά Ασία και στέλνει τμήμα του στρατού του με αρχηγούς τον αδελφό του Νικηφόρο και τον Καλοκύρη Δελφινά στη Χρυσούπολη.
Ο ίδιος καταλαμβάνει τα ασιατικά παράλια του Ελλησπόντου για να ανακόψει τον ανεφοδιασμό της πρωτεύουσας. Και τα καταφέρνουν. Μάταια ο αυτοκράτορας προσπαθεί να μεταπείσει τον Δελφινά. Και πάνω που ο θρόνος του τρίζει επικίνδυνα θυμάται εκείνη τη συνθήκη του 971 που είχαν κάνει οι Ρως με τον Ιωάννη Τσιμισκή και σύμφωνα με την οποία είχαν την υποχρέωση να στέλνουν στρατιωτική βοήθεια όταν τους το ζητούσε ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης.
Ετσι και κάνει, έρχεται σε συνεννόηση με τον ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρο Α' (980-1015) λέγοντάς του "κατέβα, εδώ κάτω έχουμε προβλήματα με κάτι πατριωτάκια μου που θέλουν να μου φάνε το θρόνο".
"Ντα!" απαντά ο Βλαδίμηρος, "μόνο που θέλω και γω το κατιτίς μου!"
"Τι θες;"
"Την αδελφή σου!"
"Την Αννα;"
"Αυτήν!"
"Δική σου!" (σιγά μη ρωτούσε και τη γνώμη της πρώτα...)
Τέλη του 988 ο Βλαδίμηρος στέλνει 6.000 Ρώσους στρατιώτες μαχητές. Την επίλεκτη στρατιά "Ντράτζινα" με τη βοήθεια των οποίων ο Βουλγαροκτόνος τσακίζει τους στασιαστές της Χρυσούπολης και τιμωρεί παραδειγματικά τους αρχηγούς τους. Τον Δελφινά μάλιστα τον σταυρώνει!
Υστερα πολιορκεί την Αβυδο και στρώνει στο κυνήγι τον ίδιο τον Βάρδα Φωκά.
Ελληνας τον Ελληνα with a little help from his friends (που θα έλεγε κι ο Λιακόπουλος)!
Ο Φωκάς, παρά τις περί του αντιθέτου συμβουλές των οιονοσκόπων (δύο άλογα καβάλησε και τα δύο γλίστρησαν και τον ξάπλωσαν στη λάσπη) αποφασίζει να αντεπιτεθεί στα στρατεύματα που αυτοκράτορα.
Κι εδώ συμβαίνει κάτι ωραιότατο για να καταλάβει κανείς τι είναι ο άνθρωπος και πως γράφεται καμιά φορά η ιστορία!
Ο στασιαστής με τη συνοδεία Ιβήρων στρατιωτών παίρνει φόρα και ορμά κατά μέτωπο με το άλογο του και ανεμίζοντας σπάθα και κεφαλοθραύστη, εναντίον του ίδιου του αυτοκράτορα. Ξαφνικά όμως κι ενώ τον έχει πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής, τραβάει μια όπισθεν, κάνει έναν τετ-α-κε και ανεβαίνει με την ίδια ορμή που είχε ορμώντας, πάνω σε έναν λόφο μόνος του και χάνεται πίσω από τα θάμνα και τις πρασινάδες!
Κόκκαλο οι Ελληνες, κόκκαλο οι Ρώσοι, κόκκαλο οι άλλοι Ελληνες μαζί με τους Ιβηρες, κόκκαλο και ο Βουλγαροκτόνος!
"Τι έπαθε τούτος ρε παιδιά;"
"Δε στέλνουμε κανέναν να πάει να δει μήπως και δεν είναι καλά ο άνθρωπος;"
Στέλνουν! Και τι καλά; Ολωσδιόλου dead o Φωκάς και μέσα στο ...σκατό!
"Ρε δε μπορεί! Δεν γίνονται αυτά!"
"Για δείτε μήπως είναι λαβωμένος!"
Γρατζουνιά δεν είχε!
Μόνο χεσμένος ήταν ο Φωκάς, μέχρι το λαιμό!
Και από χέσιμο πήγε!
Υστερα κυκλοφόρησε πως ίσως ο πιστός του κολαούζος, ο Συμεών δωροδοκήθηκε από τον αυτοκράτορα και είχε ρίξει κάτι στο παγωμένο νερό που συνήθιζε να πίνει ο Βάρδας πριν από κάθε μάχη.
Ετσι χάθηκε, λέει ο Μιχαήλ Ψελλός, ο άνδρας εκείνος που ουδέποτε είχε πληγωθεί ούτε νικηθεί, σε ένα οικτρό και αξιοδάκρυτο θέαμα! (Αξιοδάκρυτο από τα γέλια προφανώς!)
Ομως το πράγμα δεν είχε τελειώσει εκεί...
Βλέποντας ο Σαμουήλ ο Βούλγαρος πως ο Βουλγαροκτόνος είναι απασχολημένος με το σκατολοΐδι του Φωκά κάνει ένα ντου και καταλαμβάνει τη Βέροια και σαν να μην έφτανε αυτό τα παίρνει στο κρανίο και ο Βλαδίμηρος. Γιατί; Διότι ο Βασίλειος το ξανασκέφτηκε και είπε να μην συμπεθερέψουν τώρα που πλέον δεν το είχε πια ανάγκη...
Κάνει λοιπόν μια έτσι, χραπ, ο Ρώσος και καταλαμβάνει τη Χερσώνα, τη μητρόπολη των βυζαντινών κτήσεων στην Κριμαία, τέτοιο καιρό, καλοκαίρι του 989!
"Η μου τη δίνεις ΤΩΡΑ ή στο κάνω κεραμιδαριό όλο το μαγαζί!"
"Ελα βρε, Βλαδίμηρε, ξεχαστήκαμε λίγο με τις δουλειές! Πως κάνει έτσι τάβαριτς;"
Πάει στην Αννα ο Βασίλειος "ντύσου, πλύσου, ξυρίσου, παντρεύεσαι τ' απόγευμα!"
Η Αννα δεν ήθελε, βρήκε πρόσχημα: "Κουλάθηκε μωρέ; Πως θα τον παντρευτώ τον άθεο; Εγώ μόνο σε εκκλησία παντρεύομαι και μετά δεξίωση στο τένις κλαμπ!".
Μήνυμα στον Βλαδίμηρο από τον Βασίλειο. Το και το!
"Το και το και ξερός, γαμώ την πίστη σας!" σκέφτηκε ο Βλαδίμηρος μα τι να κάνει; "Βαφτίζομαι σε μία ώρα!"...
Πέντε το απόγευμα βαφτίστηκε (εξ' ου και ο πίνακας επάνω επάνω), στις εφτά σκάγαν τα πυροτεχνήματα του γάμου!
Ηταν Οκτώβριος του 989...
1020 χρόνια πριν...
Και λίγους μήνες μετά το μοιραίο χέσιμο του Φωκά!
Ενα χέσιμο που οδήγησε στον εκχριστιανισμό των Ρως που εορτάσθηκε σήμερα στο Κίεβο!
(Γιατί σήμερα; Γιατί στα 1000 χρόνια, το 1988 δηλαδή, ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Ηταν λίγο πριν το παραχέσει ο Γκορμπατσόφ... Που να βγει παπάς να δοξολογήσει στον Αγιο Βλαδίμηρο του Κιέβου;)
>>>Συνάντηση Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πατριάρχη Αλέξιο
Πως τα φέρνει καμιά φορά η τύχη και η επικαιρότητα να συναντιέται με τις σελίδες που γυρίζω κάθε βράδυ...
Διαβάζω στη "Μαρία των Μογγόλων" της Μαριάννας Κορομηλά για την πρόσκληση που είχε απευθύνει "ο Βασίλειος Β' (ο Βουλγαροκτόνος) στον ειδωλολάτρη πρίγκηπα του Κιέβου, για να έρθει με το στρατό του να χτυπήσει τους επαναστατημένους άρχοντες της Μικράς Ασίας, οι οποίοι απειλούσαν να τον ανατρέψουν. Η συμφωνία με τον "άθεο" Βλαδίμηρο προέβλεπε ως τίμημα την αδελφή του Βουλγαροκτόνου".
Μια σελίδα όλη κι όλη μα ικανή να με κάνει να ανοίξω τα σκονισμένα μου κιτάπια, πράγμα που κάνω Κυριακάτικα καθώς πιο βαρετές από τις κυριακάτικες εφημερίδες του Ιουλίου, δεν βρίσκει κανείς!
Τι είχε συμβεί λοιπόν τότε και σήμερα γιορτάζεται στο Κίεβο;
Εμφύλιος! Αλλος ένας ακόμη μέσα στα σωθικά του Βυζαντίου. Και μάλιστα ένας ταξικός εμφύλιος.
Χολωμένοι οι μεγιστάνες της αυτοκρατορίας επειδή ο Βασίλειος τους είχε αποκλείσει από την εκστρατεία κατά τον Βουλγάρων και το πλιάτσικο θησαυρών και γης μαζεύτηκαν στον οίκο του Ευστάθιου Μαλεΐνου στο Χαρσιανόν, στις 15 Αυγούστου του 987 και αναγόρευσαν "αυτοκράτορα" τον Βάρδα Φωκά. Τον ίδιο μήνα, λίγο πριν, λίγο μετά πληροφορήθηκαν την "απόδραση" ενός άλλου Βάρδα, του Σκληρού, από τη Συρία όπου τον κρατούσαν αιχμάλωτο. Σικέ απόδραση δηλαδή και για τα μάτια του Βασίλειου, αφού ο χαλίφης της Βαγδάτης αλ-Τσάγια είχε κάνει συμφωνία μαζί του να απελευθερώσει αυτόν και τριακόσιους οπαδούς του για στραφούν κι αυτοί εναντίον της Κωνσταντινούπολης με την οικονομική του ενίσχυση.
(συνεχίζεται μετά από μια βουτιά στη θάλασσα...)
Τι λέγαμε λοιπόν;
Α, ναι, Βάρδας Φωκάς λοιπόν από την Μικρά Ασία και Βάρδας Σκληρός από τη Συρία ήλθαν σε συνεννόηση και είπαν να τα κάνουν λαμπόγυαλο στη Βασιλεύουσα αφού πρώτα ο Σκληρός κατατρόπωσε του επαναστατημένους κατά των Αράβων, Πέρσες για να δείξει στον μεγάλο χαλίφη πόσο καλός και άξιος σύμμαχος μπορούσε να είναι.
Τζάμπα η συνεννόηση. Το χρήμα δεν είχε ποτέ μπέσα. Ούτε και η εξουσία. Και ποιός θα ήταν ο αυτοκράτορας αν νικούσαν τον Βασίλειο; Ο Φωκάς ή ο Σκληρό;
Κάλλιο πέντε και στο χέρι, σκέφτηκε προφανώς ο Σκληρός κι έστειλε κρυφά τον γιό του τον Ρωμανό να τα βρει με τον Βουλγαροκτόνο που από την μεγάλη του τη χαρά τον έκανε μάγιστρο. Στα φανερά, πήγε να συναντήσει τον σύμμαχό του, τον Φωκά οποίος έχοντας μάθει τα νέα από τους ρουφιάνους του στην Πόλη, τον πιάνει και τον φυλακίζει στο φρούριον Τυροποιόν το Σεπτέμβρη του 987 κι έτσι μένει ο μόνος ανταπαιτητής τους θρόνου.
Ο Βάρδας Φωκάς γρήγορα υποτάσσει ολόκληρη τη Μικρά Ασία και στέλνει τμήμα του στρατού του με αρχηγούς τον αδελφό του Νικηφόρο και τον Καλοκύρη Δελφινά στη Χρυσούπολη.
Ο ίδιος καταλαμβάνει τα ασιατικά παράλια του Ελλησπόντου για να ανακόψει τον ανεφοδιασμό της πρωτεύουσας. Και τα καταφέρνουν. Μάταια ο αυτοκράτορας προσπαθεί να μεταπείσει τον Δελφινά. Και πάνω που ο θρόνος του τρίζει επικίνδυνα θυμάται εκείνη τη συνθήκη του 971 που είχαν κάνει οι Ρως με τον Ιωάννη Τσιμισκή και σύμφωνα με την οποία είχαν την υποχρέωση να στέλνουν στρατιωτική βοήθεια όταν τους το ζητούσε ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης.
Ετσι και κάνει, έρχεται σε συνεννόηση με τον ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρο Α' (980-1015) λέγοντάς του "κατέβα, εδώ κάτω έχουμε προβλήματα με κάτι πατριωτάκια μου που θέλουν να μου φάνε το θρόνο".
"Ντα!" απαντά ο Βλαδίμηρος, "μόνο που θέλω και γω το κατιτίς μου!"
"Τι θες;"
"Την αδελφή σου!"
"Την Αννα;"
"Αυτήν!"
"Δική σου!" (σιγά μη ρωτούσε και τη γνώμη της πρώτα...)
Τέλη του 988 ο Βλαδίμηρος στέλνει 6.000 Ρώσους στρατιώτες μαχητές. Την επίλεκτη στρατιά "Ντράτζινα" με τη βοήθεια των οποίων ο Βουλγαροκτόνος τσακίζει τους στασιαστές της Χρυσούπολης και τιμωρεί παραδειγματικά τους αρχηγούς τους. Τον Δελφινά μάλιστα τον σταυρώνει!
Υστερα πολιορκεί την Αβυδο και στρώνει στο κυνήγι τον ίδιο τον Βάρδα Φωκά.
Ελληνας τον Ελληνα with a little help from his friends (που θα έλεγε κι ο Λιακόπουλος)!
Ο Φωκάς, παρά τις περί του αντιθέτου συμβουλές των οιονοσκόπων (δύο άλογα καβάλησε και τα δύο γλίστρησαν και τον ξάπλωσαν στη λάσπη) αποφασίζει να αντεπιτεθεί στα στρατεύματα που αυτοκράτορα.
Κι εδώ συμβαίνει κάτι ωραιότατο για να καταλάβει κανείς τι είναι ο άνθρωπος και πως γράφεται καμιά φορά η ιστορία!
Ο στασιαστής με τη συνοδεία Ιβήρων στρατιωτών παίρνει φόρα και ορμά κατά μέτωπο με το άλογο του και ανεμίζοντας σπάθα και κεφαλοθραύστη, εναντίον του ίδιου του αυτοκράτορα. Ξαφνικά όμως κι ενώ τον έχει πλησιάσει σε απόσταση αναπνοής, τραβάει μια όπισθεν, κάνει έναν τετ-α-κε και ανεβαίνει με την ίδια ορμή που είχε ορμώντας, πάνω σε έναν λόφο μόνος του και χάνεται πίσω από τα θάμνα και τις πρασινάδες!
Κόκκαλο οι Ελληνες, κόκκαλο οι Ρώσοι, κόκκαλο οι άλλοι Ελληνες μαζί με τους Ιβηρες, κόκκαλο και ο Βουλγαροκτόνος!
"Τι έπαθε τούτος ρε παιδιά;"
"Δε στέλνουμε κανέναν να πάει να δει μήπως και δεν είναι καλά ο άνθρωπος;"
Στέλνουν! Και τι καλά; Ολωσδιόλου dead o Φωκάς και μέσα στο ...σκατό!
"Ρε δε μπορεί! Δεν γίνονται αυτά!"
"Για δείτε μήπως είναι λαβωμένος!"
Γρατζουνιά δεν είχε!
Μόνο χεσμένος ήταν ο Φωκάς, μέχρι το λαιμό!
Και από χέσιμο πήγε!
Υστερα κυκλοφόρησε πως ίσως ο πιστός του κολαούζος, ο Συμεών δωροδοκήθηκε από τον αυτοκράτορα και είχε ρίξει κάτι στο παγωμένο νερό που συνήθιζε να πίνει ο Βάρδας πριν από κάθε μάχη.
Ετσι χάθηκε, λέει ο Μιχαήλ Ψελλός, ο άνδρας εκείνος που ουδέποτε είχε πληγωθεί ούτε νικηθεί, σε ένα οικτρό και αξιοδάκρυτο θέαμα! (Αξιοδάκρυτο από τα γέλια προφανώς!)
Ομως το πράγμα δεν είχε τελειώσει εκεί...
Βλέποντας ο Σαμουήλ ο Βούλγαρος πως ο Βουλγαροκτόνος είναι απασχολημένος με το σκατολοΐδι του Φωκά κάνει ένα ντου και καταλαμβάνει τη Βέροια και σαν να μην έφτανε αυτό τα παίρνει στο κρανίο και ο Βλαδίμηρος. Γιατί; Διότι ο Βασίλειος το ξανασκέφτηκε και είπε να μην συμπεθερέψουν τώρα που πλέον δεν το είχε πια ανάγκη...
Κάνει λοιπόν μια έτσι, χραπ, ο Ρώσος και καταλαμβάνει τη Χερσώνα, τη μητρόπολη των βυζαντινών κτήσεων στην Κριμαία, τέτοιο καιρό, καλοκαίρι του 989!
"Η μου τη δίνεις ΤΩΡΑ ή στο κάνω κεραμιδαριό όλο το μαγαζί!"
"Ελα βρε, Βλαδίμηρε, ξεχαστήκαμε λίγο με τις δουλειές! Πως κάνει έτσι τάβαριτς;"
Πάει στην Αννα ο Βασίλειος "ντύσου, πλύσου, ξυρίσου, παντρεύεσαι τ' απόγευμα!"
Η Αννα δεν ήθελε, βρήκε πρόσχημα: "Κουλάθηκε μωρέ; Πως θα τον παντρευτώ τον άθεο; Εγώ μόνο σε εκκλησία παντρεύομαι και μετά δεξίωση στο τένις κλαμπ!".
Μήνυμα στον Βλαδίμηρο από τον Βασίλειο. Το και το!
"Το και το και ξερός, γαμώ την πίστη σας!" σκέφτηκε ο Βλαδίμηρος μα τι να κάνει; "Βαφτίζομαι σε μία ώρα!"...
Πέντε το απόγευμα βαφτίστηκε (εξ' ου και ο πίνακας επάνω επάνω), στις εφτά σκάγαν τα πυροτεχνήματα του γάμου!
Ηταν Οκτώβριος του 989...
1020 χρόνια πριν...
Και λίγους μήνες μετά το μοιραίο χέσιμο του Φωκά!
Ενα χέσιμο που οδήγησε στον εκχριστιανισμό των Ρως που εορτάσθηκε σήμερα στο Κίεβο!
(Γιατί σήμερα; Γιατί στα 1000 χρόνια, το 1988 δηλαδή, ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Ηταν λίγο πριν το παραχέσει ο Γκορμπατσόφ... Που να βγει παπάς να δοξολογήσει στον Αγιο Βλαδίμηρο του Κιέβου;)
>>>Συνάντηση Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον Πατριάρχη Αλέξιο
εντυπωσιακόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις διαβάσει αντιγνώση της Λιλής Ζωγράφου...;
trapped
Έχω μείνει άφωνος!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ξέρω, εσύ έχεις μείνει Θεσσαλονίκη)!
Η ιστορία του Βυζαντίου κρύβει κα-τα-πλη-κτι-κές στιγμές.
Ναι, Nina, το έχω διαβάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήDiastimata>>> Κι εγώ συχνά πυκνά μένω άφωνος από αυτές τις ιστορίες...
...που είναι τόσο κοντά μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή