Η «Ημέρα “Α”» των ελληνικών blog ;;;

Πιθανώς, σήμερα τελειώνει η προϊστορική περίοδος των ελληνικών blog. Μπορεί να έχει δρόμο ακόμη…

Όπως και να ‘χει συμφωνώ με τον arkoudo όταν γράφει:

«Η blogόσφαιρα λοιπόν, -παραδόξως αν θες- αντιμετώπησε το ζήτημα πολύ ώριμα. Δεν είπαν: ας διαπομπεύσουμε αυτόν, ή τον άλλον.

Δεν προσέθεσαν ούτε λόγια, ούτε νόημα στην Αμαλία.

Έστειλαν όλοι στο blog της, που κρινόταν όσο ήταν και αυτή ζωντανή.

Και όταν πονεσαν, έδειξαν το σύστημα, όχι τον άνθρωπο.

Αν θέλεις, έδειξαν την επόμενη συναλλαγή ως δολοφόνο.

Κατ εμε, η σπουδαιότερη στιγμή του Ελληνικού Blog στην -μικρή, πονεμένη καμιά φορά- ιστορία του.» Εδώ!

Αλλά και με τον Νίκο Ξυδάκη στο:

«Η αυθόρμητη εκδήλωση αλληλεγγύης, ακόμη και επιπόλαια, ακόμη και υπό την επήρεια του συγκινησιακού σοκ, μάς δείχνει και κάτι άλλο για τους μετέχοντες: δέχονται να αναλάβουν κάποιας μορφής ηθική δέσμευση, μπαίνουν στην επικράτεια της συμπάθειας. Ο φιλόσοφος Εμμανουέλ Λεβινάς υποστηρίζει ότι η ηθική στάση συνίσταται στο να υπάρχεις για τον Αλλο. Ηθική στάση σημαίνει να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τον Αλλο, να πράττεις χωρίς ανταπόδοση, χωρίς να λογαριάζεις ότι αυτή την πράξη μπορεί να την κάνουν και άλλοι.

Μα τούτη η σημασιοδότηση της ηθικής στάσης μάς φέρνει ήδη ενώπιον της πολιτικής. Στο δημόσιο πεδίο, λέει ο Α. Χίρσμαν, οι άνθρωποι μπορούν να αντιδράσουν με δύο τρόπους: με τη φωνή με την αποχώρησή τους. Φωνάζεις για να να αλλάξουν τα πράγματα. Αποχωρείς όταν αδιαφορείς και απεμπλέκεσαι. Η φωνή είναι ευθύνη, κι έχει κόστος. Το μπλογκ της Α.Κ. ήταν μια τέτοια φωνή. Και κινητοποίησε εκατοντάδες ή και χιλιάδες άλλες φωνές, σε ένα περιβάλλον όπου όλα σου γνέφουν «πού να μπλέκεις, stay cool».

preview: Ένα βλέμμα, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 03.06.2007»