Βότσαλα-λαθρεπιβάτες
Από τις 11 Μαρτίου που ξεκίνησε το blog του έχει γράψει 7 post όλα κι όλα. Όμως το κάθε ένα είναι σαν μάρμαρο λευκό με πράσινες και γαλάζιες ραβδώσεις. Σχεδόν σε κάνουν να θέλεις να αγγίξεις την οθόνη σου καθώς τα διαβάζεις να νιώσεις αυτή την ενέργεια που μόνο τα βότσαλα μιας παραλίας στην Αμοργό, της Λεβρεσού κατά προτίμηση, σε κάνουν να αισθάνεσαι. Πως αναπνέει η πέτρα. Πως κρύβει θάλασσα μέσα της. Μια θάλασσα δική της, ιδιωτική που την μοιράζεται με σένα.
Μου έχουν προσφέρει τέτοιες στιγμές τα blogs.
Όχι καθημερινά.
Πολλές όμως.
Από τις πιο αναπάντεχες πλευρές.
Από ένα τυχαίο κλικ σε κάποιο σύνδεσμο.
Στιγμές-λαθρεπιβάτες στον προσωπικό μου χρόνο, στο προσωπικό μου δρομολόγιο.
Και γίνομαι φανατικός συλλέκτης τους.
Τις μαζεύω για να έχω να πορεύομαι!
Μαζί τους.
Και δεν ξέρω πώς να τους ευχαριστήσω όλους εκείνους και εκείνους που έτσι μοιράζονται τις προσωπικές θάλασσες της δικής τους ζωής.
Thanx for the tip!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τα λιγα Blogs που αξιζει να τα διαβαζεις προσεκτικα!
Να σαι καλά που μας τον σύστησες...
ΑπάντησηΔιαγραφήbloggo-meeting (i.e. μεθύσι κ χορός) το σάββατο.αυτό το μήνυμα έχει γραφτεί με τον ίδιο τρόπο σε πολλά άλλα blogs. όποια κάποιος θεωρούσε κάτι. feel free να το διαδώσεις όπου θες. συντονίσου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε παρέπεμψε στο ποστ σου ο φίλος old boy ( απαντώντας σε άσχετο σχόλιο μου, στο μπλογκ του, στο ποστ με τίτλο " πολιτισμός " )
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το είχα δει.
Σε ευχαριστώ θερμά για τα υπέροχα λόγια, και κυρίως για τη συγκίνηση που μου χάρισες.
Τιμή μου.
Και μια αφιέρωση.
ΑπάντησηΔιαγραφή