Βότσαλα-λαθρεπιβάτες


Από τις 11 Μαρτίου που ξεκίνησε το blog του έχει γράψει 7 post όλα κι όλα. Όμως το κάθε ένα είναι σαν μάρμαρο λευκό με πράσινες και γαλάζιες ραβδώσεις. Σχεδόν σε κάνουν να θέλεις να αγγίξεις την οθόνη σου καθώς τα διαβάζεις να νιώσεις αυτή την ενέργεια που μόνο τα βότσαλα μιας παραλίας στην Αμοργό, της Λεβρεσού κατά προτίμηση, σε κάνουν να αισθάνεσαι. Πως αναπνέει η πέτρα. Πως κρύβει θάλασσα μέσα της. Μια θάλασσα δική της, ιδιωτική που την μοιράζεται με σένα.

Μου έχουν προσφέρει τέτοιες στιγμές τα blogs.

Όχι καθημερινά.

Πολλές όμως.

Από τις πιο αναπάντεχες πλευρές.

Από ένα τυχαίο κλικ σε κάποιο σύνδεσμο.

Στιγμές-λαθρεπιβάτες στον προσωπικό μου χρόνο, στο προσωπικό μου δρομολόγιο.

Και γίνομαι φανατικός συλλέκτης τους.

Τις μαζεύω για να έχω να πορεύομαι!

Μαζί τους.

Και δεν ξέρω πώς να τους ευχαριστήσω όλους εκείνους και εκείνους που έτσι μοιράζονται τις προσωπικές θάλασσες της δικής τους ζωής.

Σχόλια

  1. Thanx for the tip!
    Απο τα λιγα Blogs που αξιζει να τα διαβαζεις προσεκτικα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. bloggo-meeting (i.e. μεθύσι κ χορός) το σάββατο.αυτό το μήνυμα έχει γραφτεί με τον ίδιο τρόπο σε πολλά άλλα blogs. όποια κάποιος θεωρούσε κάτι. feel free να το διαδώσεις όπου θες. συντονίσου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με παρέπεμψε στο ποστ σου ο φίλος old boy ( απαντώντας σε άσχετο σχόλιο μου, στο μπλογκ του, στο ποστ με τίτλο " πολιτισμός " )
    Δεν το είχα δει.
    Σε ευχαριστώ θερμά για τα υπέροχα λόγια, και κυρίως για τη συγκίνηση που μου χάρισες.
    Τιμή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times