Ο (προ)Τελευταίος Αστός Πολιτικός


Γεώργιος Ράλλης

1918-2006

Αστός με όλη τη σημασία της λέξης.

Εκπρόσωπος της γνήσιας αστικής τάξης της Ελλάδας. Μιας αστικής τάξης που δεν πρόλαβε να ανδρωθεί και να ωριμάσει. Δεν πρόλαβε να προσφέρει όσα προσέφεραν οι αστοί δε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάτι που το πληρώσαμε και ίσως θα το πληρώνουμε ακριβά…

Ενας πολιτικός που θα έπρεπε να είχε γεννηθεί 50 χρόνια πριν ή 50 χρόνια μετά το 1918.

Μετριοπαθής.

Εγγράμματος.

Ειλικρινής.

Γενναίος.

Συνεπής.

Κάποιοι τον θυμούνται –και θα τον ξεχάσουν- από το «δεν θέλω ου».

Κάποιοι θα τον χρεώνουν και μετά θάνατον για τον …πατέρα του.

Η παράταξή του τον είχε ήδη ξεχάσει εδώ και 15 χρόνια.

Οσοι διατηρούν κιβωτούς Ανθρώπων θα τον θυμούνται για πολλά. Καλά και «κακά».

Κυρίως όμως για ένα: καθιέρωσε τη Δημοτική Γλώσσα ως επίσημη γλώσσα των Ελλήνων.

Σχόλια

  1. Αυτό για τους αστούς θα ήταν ενδιαφέρον να το αναπτύξεις όταν μπορέσεις.

    Έχει πολύ ψωμί πιστεύω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το έχει αναπτύξει εξαιρετικά ο Παναγιώτης Κονδύλης στα βιβλία του Ο νεοελληνικός Διαφωτισμός (1988)και Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού (1991. Ομως πραγματιά η συζήτηση έχει ψωμίκαι δεν θα την αποφύγουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times