Ο (προ)Τελευταίος Αστός Πολιτικός
Γεώργιος Ράλλης
1918-2006
Αστός με όλη τη σημασία της λέξης.
Εκπρόσωπος της γνήσιας αστικής τάξης της Ελλάδας. Μιας αστικής τάξης που δεν πρόλαβε να ανδρωθεί και να ωριμάσει. Δεν πρόλαβε να προσφέρει όσα προσέφεραν οι αστοί δε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάτι που το πληρώσαμε και ίσως θα το πληρώνουμε ακριβά…
Ενας πολιτικός που θα έπρεπε να είχε γεννηθεί 50 χρόνια πριν ή 50 χρόνια μετά το 1918.
Μετριοπαθής.
Εγγράμματος.
Ειλικρινής.
Γενναίος.
Συνεπής.
Κάποιοι τον θυμούνται –και θα τον ξεχάσουν- από το «δεν θέλω ου».
Κάποιοι θα τον χρεώνουν και μετά θάνατον για τον …πατέρα του.
Η παράταξή του τον είχε ήδη ξεχάσει εδώ και 15 χρόνια.
Οσοι διατηρούν κιβωτούς Ανθρώπων θα τον θυμούνται για πολλά. Καλά και «κακά».
Κυρίως όμως για ένα: καθιέρωσε τη Δημοτική Γλώσσα ως επίσημη γλώσσα των Ελλήνων.
Αυτό για τους αστούς θα ήταν ενδιαφέρον να το αναπτύξεις όταν μπορέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει πολύ ψωμί πιστεύω.
Το έχει αναπτύξει εξαιρετικά ο Παναγιώτης Κονδύλης στα βιβλία του Ο νεοελληνικός Διαφωτισμός (1988)και Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού (1991. Ομως πραγματιά η συζήτηση έχει ψωμίκαι δεν θα την αποφύγουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα τα κυνηγήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφή