Γάμος α’λα νεοελληνικά - A' Μέρος

Εβδομάδες τώρα ετοιμαζόταν ο γάμος της Βαγγελίτσας στο μικρό χωριό της Μακεδονίας. Τι εβδομάδες, μήνες! Οκτώ χρόνια αρραβωνιασμένη η Βαγγελίτσα με τον Χρήστο, από το σχολείο. Σχέση σιτεμένη που, φυσιολογικά, έχει περάσει όλα τα στάδια μιας σχέσης, απαξάπαντα. Εκτός από την επισημοποίηση. Πρώτα φτιάχτηκε το σπίτι. Πάνω από το πατρικό. Με προδιαγραφές πολυτελούς ζαχαροπλαστείου του Πανοράματος και της Κρήνης. Σε μπεζ, φωτεινά χρώματα τοίχοι και μάρμαρα. Και σοφίτα μακεδονο-πηλιορείτικη. Και πολλά, πάρα πολλά σποτάκια αλογόνου στα μπαλκόνια. Και κουρτίνες διπλές. Και γκαραζόπορτα για το Avensis. Κάτω, στο υπόστεγο του πατρικού, δίπλα στο φορτηγάκι οι γονείς συσκευάζουν χιλιάδες τόνους ντομάτας, χρόνια τώρα, για να βγουν τα έξοδα. Είναι η δεύτερη κόρη που παντρεύουν. Μεγαλώνουν τα εγγόνια από την πρώτη. Μεγαλώνουν και τον γαμπρό, τον Χρήστο από 18 χρονών παιδί σπίτι του δεν έχει μείνει ούτε μέρα. Εφτασε 26, τον έχουν σαν γιο τους. Τώρα τον παντρεύουν με την μικρή. Σχεδόν αιμομιξία. Ένα μήνα πριν επιστρατεύονται δύο χωριά, της νύφης και του γαμπρού. Οι γυναίκες κυρίως. Οι φιλενάδες της μάνας της Βαγγελίτσας και οι συμμαθήτριες και οι ξαδέλφες της ίδιας. Αυτές οι δεύτερες, χαρακτηριστικό δείγμα σύγχρονης ελληνοπούλας: το καλό κορίτσι, το ξέκωλο. Μονίμως με τα μπούτια έξω και το μαλλί με τεράστιες επενδύσεις σε οξυζενέ επάνω του. Δεκαοχτώ χρονών και μοιάζουν τριανταφεύγα. Το πέρασμα από την εφηβεία στο στάδιο της γυναίκας συντελέσθηκε σε μια νύκτα αφήνωντας τον τεράστιο Τουίτι ημιλιπόθυμο στο κρεβάτι τους. Αυτός ο Χορός έχει μια φυσική διαδοχή. Κάποτε η Βαγγελίτσα ήταν η Κορυφαία. Τώρα είναι η Νύφη. Αύριο θα προετοιμάζει τον γάμο άλλων, νεώτερων αυτή τη φορά. Φτιάχνουν γλυκά, αγοράζουν γλυκά, κερνούν γλυκά, τρώνε γλυκά. Ολες τους σε ταχύρυθμο πρόγραμμα των Body Line. Οσα χάνουν, τόσα τρώνε και πίνουν. Οι κυτταρίτιδα κάνει γιορτή στους μηρούς και στο μέσα μέρος των μπράτσων τους. Ερχεται τώρα για να μείνει για πάντα. Οσες ανθρωποώρες χρειάστηκε για να χτιστεί το σπίτι της Βαγγελίτσας άλλες τόσες χρειάστηκαν για να χτιστούν και να ξαναχτιστούν τα μαλλιά του Χορού και της Συμπεθέρας. Η Απουσία του Ανδρα από όλα τα δρώμενα, κραυγάζει. Ο ρόλος του συρρικνώνεται. Είναι στα καμαρίνια και ρίχνει πασιέτζες. Κανείς δεν ξέρει τι σκέφτεται, αν σκέφτεται, πέρα από μάχες χαμένες, μάχες που έρχονται, ρόλους που δεν θα ξαναπαίξει. Ο Πατέρας ολοκληρώνει τον κύκλο του και αποσύρεται. Ο Νυμφίος εν μέσω της πιο βαθιάς Νυκτός του. Αγεται και φέρεται στα παρασκήνια. Ο Κουμπάρος στα καθήκοντα του αμπιγιέρ. Ολοι οι Πολεμιστές εκτός σκηνής. Κομπαρσαρία του κερατά τώρα…

Οι μέρες περνούν γρήγορα. Την τελευταία εβδομάδα η τραγωδία κορυφώνεται. Η υστερία το ίδιο. Το άγχος μαζεύεται σαν υγρασία στους τοίχους του νεόδμητου. Το κομμωτήριο της «Φούλας» κάνει χρυσές δουλειές. Τα ζαχαροπλαστεία, τα μπαλονάδικα, τα ανθοπωλεία, τα πλυντήρια αυτοκινήτων, το ΙΚΕΑ, το Lidl, o Μασούτης, το ίδιο. Είναι βέβαιο ότι άγνωστες μαγικές τελετές λαμβάνουν χώρα με την κάλυψη του ήχου των σεσουάρ. «Δεσίματα», «λυσίματα», «μαγγανείες» κάθε λογής και «ξεματιάσματα». Τα οικονομικά νταλαβέρια έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια. Το ταμείο έχει γίνει. Τόσα πήραμε, τόσα δώσαμε, τόσα θα δίνουμε από εδώ και πέρα. Ο Χορός βαδίζει στο δρόμο προς την έκσταση απερίσπαστος από τα βάρη του παρελθόντος και τις έγνοιες του μέλλοντος. Με πλήρη αποδέσμευση από την πραγματικότητα η Νύφη –είπαμε ότι ο Γαμπρός είναι ούτως ή άλλως ΑΛΛΟΥ- βαδίζει στην επισημοποίηση του δεσμού της. Όλα οδηγούν πλέον στο μεγάλο φινάλε. Οι ιέρειες τραγουδούν όλες μαζί Ελλη Κοκκίνου. Το πέπλο της Αθηνάς κρέματι ήδη στο σαλόνι υπό το φως του αλογόνου τυλιγμένο σε μυρωδιές Glade-«Αγριο Δάσος». Το Σάββατο ο Γάμος.

Στο συγκεκριμένο γάμο δεν υπήρξαν μπάτσελορς πάρτυ. Ξαδέλφες και συμμαθήτριες έκαναν να τα κανονικά one-night-stand τους με λίγη περισσότερη ένταση και το μαλλί λίγο πιο καλοχτενισμένο. Οι άντρες σίγουρα δεν ενίσχυσαν το εκτεταμένο τράφικινγκ της περιοχής μην γίνει καμιά ζημιά τελευταίες μέρες κι έχουμε την Ουκρανέζα να καταριέται θεούς και υπερκαυκάσιους δαίμονες έξω από την εκκλησία. Αντε να πήγαν στο σκυλάδικο να ευχαριστήσουν το προσωπικό για τις υπηρεσίες χρόνων και να υποσχεθούν εις άλλα με υγεία με την καινούργια σοδειά και την επιχορήγηση που θα παίρνουν μέχρι και το 2013 σύμφωνα με τη συμφωνία της κοινής αγροτικής πολιτικής. Τα μπαλκόνια και οι φράχτες στολίζονται στα ερυθρόλευκα μπαλόνια όπως η Δραπετσώνα πριν το ντέρμπι με τους βάζελους. Μικρά καβγαδάκια, κρίσεις υστερίας και κατάθλιψης επιλύονται πάραυτα πριν απειλήσουν την ομαλή πορεία προς το Μυστήριο. Ακόμη και οι πρώην γίνονται πιο διακριτικοί στέλνοντας ένα-δύο ευχετήρια sms and that’s it babe! Hasta La vista!

Από την Παρασκευή το απόγευμα οι Πρωταγωνιστές αρχίζουν να χάνουν κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Λειτουργούν ανακλαστικά πλέον. Μετατρέπονται σε σύμβολα, ξόανα, τοτέμ χωρίς βούληση και επιθυμίες. Ντύνονται, γδύνονται, πλένονται, τρώνε, κοιμούνται ως ζόμπι. Εδώ πλέον -και από εδώ και πέρα- κολλάει το περίφημο «οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι παντρεμένοι με τους παντρεμένους».

Όλα όσα θα συμβούν το επόμενο 24ωρο αφορούν όλους τους άλλους εκτός από τη Νύφη και το Γαμπρό. Τα συμπεθέρια, τους συγγενείς, τους κουμπάρους, τις ξαδέλφες, τις γειτόνισσες, τους παπάδες, τους σερβιτόρους, τους καντηλανάφτες, τους φωτογράφους, τα παρανυφάκια, τους συναδέλφους από τη δουλειά, τους βουλευτές του νομού, τον δήμαρχο, τον δάσκαλο του δημοτικού σχολείου, το συγκρότημα που θα παίξει το βράδυ, το κοριτσάκι που παρακολουθεί τα πάντα πίσω από την μισόκλειστη πόρτα…

Η παράσταση αρχίζει!

Το να περιγράψεις την Ημέρα ενός Γάμου δεν είναι τόσο εύκολο όσο λογάριαζα στην αρχή. Δεν έχω δει και πολλές για να έχω και το ανάλογο έτοιμο υλικό ή τα συγκριτικά στοιχεία να με διευκολύνουν. Στους δικούς μου γάμους φυσικά έλειπα –λιγότερο στον τρίτο που σκηνοθετήθηκε από τους δυο μας χωρίς ιδιαίτερες παρεμβάσεις, αλλά και πάλι… Σε ελάχιστους άλλους γάμους έχω πάει. Πεταχτά στην εκκλησία –τσιγάρα απ’ έξω, τα γνωστά. Αντε και σε δύο δεξιώσεις. Μια σε ένα τένις-κλαμπ κι άλλη μια «κάτω στον Πειραιά, στο λιμάνι». Η πρώτη έμοιαζε με την επίσημη παρουσίαση του προγράμματος του ΑΝΤ1 και η δεύτερη με κοπή βασιλόπιτας της «Ενωσης Προγραμματιστών DELPHI Νέας Σμύρνης». Ουδεμία σχέση με πατροπαράδοτες νεοελληνικές δεξιώσεις γάμων. Φαντάζομαι.

Για τα δύο μακεδονίτικα χωριά ο γάμος ξεκίνησε από το πρωί. Αυτοκίνητα με κορδελίτσες πήγαιναν και ερχόντουσαν. Οι γυναίκες των χωριών έκαναν ακόμη και τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ με τις γούνες, ίσως για να ξεμυρίσουν από τη ναφθαλίνη. Οι άντρες έκαναν επιτέλους την εμφάνισή τους. Τα παιδιά αλαφιασμένα έτρεχαν γύρω από το σπίτι της Νύφης. Δίσκοι με καφέδες και γλυκά πηγαινοέρχονταν σε τεράστιες αποστάσεις. Η «Φούλα» κι άλλα δώδεκα κομμωτήρια έκαναν προσλήψεις έκτακτου προσωπικού για να προλάβουν την πελατεία με τη μαύρη ρίζα με αποτέλεσμα τα τοπικά ποσοστά ανεργίας να πέσουν, έστω για μια ημέρα, κατά 4 ολόκληρες μονάδες. Το σπίτι της Βαγγελίτσας γέμιζε ασφυκτικά με κόσμο. Νέα μπαλόνια προστέθηκαν στα κάγκελα, νέες ανθοδέσμες με λευκά κρίνα στην είσοδο, νέες ξαδέλφες με ξέκωλα μίνι και γόβες τσαλαβουτούσαν στα παρτέρια. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα. Ο Γάμος ήταν για τις έξι. Πεντέμισι ήταν όλα έτοιμα. Όλα εκτός από τη νύφη. Εφτασε έξι, πήγε έξι και μισή δεν κουνιόταν τίποτα. Βαρεθήκαμε κι είπαμε να πάμε στην εκκλησία. Η «παράταξη» του γαμπρού ήταν ήδη εκεί. Ο ίδιος χαμένος ανάμεσά τους με μια ανθοδέσμη στα χέρια. Κρύο. Ο περιπτεράς άνοιγε χαρτόκουτες με τσίχλες. Τσίχλες και χαρτομάντιλα, τα μπεστ-σέλερ των γάμων. Πέντε-πέντε τις παίρνουν. Πήραμε κι εμείς. Κάποια στιγμή σκάει μύτη το κονβόϊ της νύφης κορνάροντας. Η ίδια σε μια ασημένια μερσεντές που έμοιαζε λίγο με εκείνες που στέκονται πίσω από τα F1 στην εκκίνηση αν εξαιρέσεις τις κορδέλες και τα τούλια που την τύλιγαν. Δεν στάθηκε. Εκανε δύο γύρους στην πλατεία. Μαζί με τα αυτοκίνητα που ακολουθούσαν. Μέχρι να παρκάρουν όλοι. Στο τέλος σταμάτησε. Η Βαγγελίτσα κατέβηκε. Φίλησε το γαμπρό. Μπήκαν μέσα. Μπήκαμε κι εμείς. Χίλια, χίλια πεντακόσια άτομα. Εικόνες γνωστές. Ο Παντοκράτορας από πάνω, κεριά, γούνες, χαρτομάντιλα, χαζά ανέκδοτα. Τα γνωστά…

Το ίδιο το Μυστήριο έμοιαζε με κακοπαιγμένη παράσταση μπουλουκιού. Παπάδες και ψάλτες διεκπεραίωσαν την τελετή κάνοντας με να προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που έχω να βρεθώ σε μια λειτουργία οπου κάτι όντως να λειτουργεί εκεί μέσα. Πήγα πολύ πίσω. Σε κάτι Μεγάλες Εβδομάδες πριν 30-40 χρόνια. Μια Κηδεία. Έναν Επιτάφιο στην Τήνο. Έναν Ορθρο στο Αγιο Ορος. Από τα πιο πρόσφατα χρόνια δεν θυμάμαι τίποτα το συνταρακτικό. Σε τρία τέταρτα ήσαν όλοι σπίτια τους για να αλλάξουν, να τινάξουν τα ρύζια, να προσθέσουν λίγο αποσμητικό, να δουν τις ειδήσεις των 8 πριν ξεκινήσουν και πάλι, αυτή τη φορά για τη δεξίωση. Το τελευταίο και ίσως πιο ενδιαφέρον κομμάτι της τραγωδίας που ονομάζεται νεοελληνικός γάμος…