Οι έντεκα χιλιάδες βέργες

Ή
Οι έρωτες ενός οσποδάρου


Διαβάζεται με μια ανάσα. Ή με περισσότερες, πιο κοφτές… Πιο γρήγορες… Σχεδόν ασθμαίνοντας… Ένα «απαγορευμένο» κείμενο των αρχών του 20ου αιώνα… Μια αντάξια -ίδιο θράσος, ίδια ελευθεριότητα, έναν αιώνα μετά- μετάφραση από τον Αύγουστο Κορτώ… Ποιος άλλος θα μπορούσε να το μεταφέρει; Ο Ανδρέας Εμπειρίκος ίσως, στην εποχή του… Ο Κορτώ ξεσκίζει το ξεσκισμένο κείμενο για τα ξεσκισμένα μουνιά και τις ξεσκισμένες κωλοτρυπίδες. Διατηρώντας το χιούμορ και (χμ!) την εκλέπτυνση της γραφής. Ο Γκυγιώμ Απολλιναίρ θα του έδινε ένα μεγάλο φιλί στο μέτωπο κι ύστερα θα τον κερνούσε αψέντι και πετρέλαιο σε σφηνάκια. Στον «Θερμαϊκό».
Αυστηρώς ακατάλληλο για φλώρους και μυξοπάρθενα. Το μικρό βιβλίο γαμάει μυαλά, γαμάει το σύμπαν και όλους τους πλανήτες. Καπάκι ή παράλληλα με τη «Γλώσσα του Φιδιού».

ΕΞΑΝΤΑΣ

«Αν σας αγκάλιαζα σ' ένα κρεβάτι, είκοσι φορές θα σας αποδείκνυα το πάθος μου. Είθε οι έντεκα χιλιάδες παρθένοι, ή κι οι έντεκα χιλιάδες βέργες, αν λέω ψέματα, να με τιμωρήσουν αυστηρά!» Αυτός είναι ο όρκος που δίνει ο Ρουμάνος πρίγκηπας Μονί Βιμπέσκου, οσποδάρος εξ αίματος, στην όμορφη Κωλοκωλίν απ' την Ωστοναγκώνα.Ο ακόλαστος πρίγκιπας Βιμπέσκου ρίχνεται στην αναζήτηση της απόλαυσης και της ηδονής με οποιοδήποτε κόστος, παντού και πάντα, τόσο στα πεδία των μαχών όσο και στα μπορντέλα. Από τους διπλωματικούς κύκλους του Βουκουρεστίου μέχρι τα σαλόνια και τα φτηνά ξενοδοχεία του Παρισιού, από τη διάσχιση της ηπείρου με το Εξπρές Οριάν και το διορισμό του ως αξιωματικού του ρωσικού στρατού στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο μέχρι το Πορτ Αρθουρ και το στρατόπεδο αιχμαλώτων των Γιαπωνέζων, οι περιπέτειές του αποτελούν τον καμβά αυτής της σκανδαλιστικής και βλάσφημης αφήγησης που ξετυλίγει με απαράμιλλο χιούμορ η πένα του Απολλιναίρ.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου