Μπάγκσι Σίγκελ

"ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ μια γύρα στα στέκια των νέων ανθρώπων και τους ρωτήσετε διάφορα για την καταγωγή και την προέλευση πολλών «θεσμών» και συνηθειών του παρόντος, απλώς θα φλιπάρετε, όπως το παθαίνουν οι καθηγητές Ιστορίας που αναγκάζονται να βαθμολογήσουν τις πιο απρόσμενες ανακρίβειες και το ρίχνουν στην πλάκα για να μην καταληφθούν από απελπισία.

Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν πολλοί που γνωρίζουν πότε έγινε Βέγκας το Λας Βέγκας.

Κι όμως, δεν είναι μία προαιώνια στάση στην έρημο, κατοικημένη από προσκυνητές και απόμαχους του εμφυλίου.

Ηταν μια εμπορική επιχείρηση που την έστησαν την εποχή που τελείωνε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Επικεφαλής, ο Μπάγκσι Σίγκελ, ένας γκάνγκστερ από τη Νέα Υόρκη, που τον έστειλαν, μετά από ευδόκιμο υπηρεσία εκεί, στη δυτική ακτή για να δημιουργήσει αγορές τζόγου, ναρκωτικών και πορνείας κοντά στην έδρα της βιομηχανίας του θεάματος.

O ΘOΥΚΥΔΙΔΗΣ θεωρεί ένδειξη πολιτικής χειραφέτησης των παλαιών Ελλήνων την εποχή που σταμάτησαν να οπλοφορούν και να ρωτάνε με ενδιαφέρον τους ξένους αν είναι ληστές ή πειρατές.

Oι αποικιακές αυτοκρατορίες στηρίχτηκαν πάνω στους θηριώδεις πειρατές που είχαν την πολιτική φρόνηση να σηκώνουν την κατάλληλη σημαία στα βαρέως οπλισμένα κουρσάρικα.

Η διολίσθηση από τη «νομιμότητα» στην παρανομία είναι τελείως συνηθισμένο φαινόμενο της οικονομικής ζωής, και έχει μια συνηθισμένη εξήγηση: το οικονομικό «έγκλημα» σπανίως οριοθετείται.

Πάντοτε υπάρχει ένας αντίζηλος που το θεωρεί ευεργέτημα.

Στην περίπτωση του βίαιου Μπάγκσι Σίγκελ, ο κανόνας επιβεβαιώθηκε.

Εκθαμβος ο σκανδαλοθηρικός Τύπος της εποχής μετέδιδε στα πεινασμένα πλήθη του κραχ το βίο και την πολιτεία, τα παλάτια και τα πάρτι του μετέπειτα ιδρυτή του ξενοδοχείου «Φλαμίνγκο», ενώ οι αρχές καταστολής, ήδη από την ποτοαπαγόρευση, είχαν μετατρέψει σε επικοινωνιακό δόγμα την ηρωοποίηση φόνων, ξυλοδαρμών, εγκλημάτων και ιστοριών συναισθηματικής τρέλας, τις καταδιώξεις με αυτοκίνητα, την εμφύλια προδιάθεση των συμμοριών.

Ετσι, η ξενοφοβία πήγαινε αγκαζέ με το φθόνο και επιτέλους οι πολιτικοί μπορούσαν να επιβάλουν όποιον νόμο ταίριαζε στη συμπεριφορά των «τζιμάνηδων».

Το πρώτο φλαμίνγκο του Λας Βέγκας, ήταν βέβαια ένα κατάμαυρο, απειλητικό πουλί, που πρόσθετε πόντους στο θρύλο του αμερικάνικου ονείρου: τα αγαθά κινδύνοις χρώνται, αλλά παραμένουν αγαθά.

OΤΑΝ ο Μπάγκσι Σίγκελ το παράκανε, ήρθαν μπράβοι του Λάνσκι, του συνεταίρου του, και τον σκότωσαν γεμίζοντας μολύβι το δωμάτιό του.

Σήμερα, κλείνει ένας αιώνας από τη γέννησή του και η ζωή του κράτησε 41 χρόνια: αρκετά για να τροφοδοτήσει ταινίες μυθοπλασίας και να προκαλέσει παραδειγματισμό σε επίδοξους μιμητές του.

ΝΑ ΤΑ προσέχετε αυτά τα επετειακά μου σημειώματα, που δήθεν υπενθυμίζουν λόγους και πράξεις του παρελθόντος.

Απορροφημένοι από το κυνήγι ηρώων και μαύρων φλαμίνγκος, κοντεύετε να ξεχάστε ότι τα μεγάλα εγκλήματα και οι συμφορές προκαλούνται (ναι, ακόμη και σήμερα, κυρίως σήμερα...) από χαμογελαστούς οικογενειάρχες..."

Πάνος Θεοδωρίδης

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
24/2/2006