Αποχαιρετισμός

Είναι μέρες τώρα που προσπαθώ να γράψω ένα post και δεν τα καταφέρνω. Πατάω ένα πλήκτρο, ξεκινώ μια λέξη και ύστερα το μετανιώνω. Δύο γράμματα. Αντε μια λέξη ολόκληρη. Ως εκεί. Το αφήνω, το ξαναρχίζω. Δεν τους μπορώ τους επικήδειους. Δεν τα μπορώ τα «γειά». Εχω γράψει πολλά «κηδειόχαρτα» τα τελευταία χρόνια. Κι αυτά που γράφω τώρα με το ζόρι τα γράφω…
Πάντα υπάρχουν κάποιοι πολύ πιο τολμηροί. Παραμερίζω…

Αντίο Νένια...

Σχόλια

  1. Κάπως έτσι πέρασα την Κυριακή μου καθώς άκουγα μαγνητοφωνημένες της εκπομπές. Όταν το βράδυ άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες κατάφερα να βγάλω ένα λυγμό στο http://www.goutas.gr/2006/02/blog-post_05.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην υγειά μας Φίλε. Σηκώνω το ποτήρι ξανά. Ε ρε μουσικές που ακούνε τ αυτιά μας. Προχωράμε. Θυμόμαστε και προχωράμε.Όλοι, εδώ τριγύρω είναι, όλοι, εδώ τριγύρω είμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times