ANemos

"ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ μια γύρα στα στέκια των νέων ανθρώπων και τους ρωτήσετε διάφορα για την καταγωγή και την προέλευση πολλών «θεσμών» και συνηθειών του παρόντος, απλώς θα φλιπάρετε, όπως το παθαίνουν οι καθηγητές Ιστορίας που αναγκάζονται να βαθμολογήσουν τις πιο απρόσμενες ανακρίβειες και το ρίχνουν στην πλάκα για να μην καταληφθούν από απελπισία. Για παράδειγμα, δεν υπάρχουν πολλοί που γνωρίζουν πότε έγινε Βέγκας το Λας Βέγκας. Κι όμως, δεν είναι μία προαιώνια στάση στην έρημο, κατοικημένη από προσκυνητές και απόμαχους του εμφυλίου. Ηταν μια εμπορική επιχείρηση που την έστησαν την εποχή που τελείωνε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Επικεφαλής, ο Μπάγκσι Σίγκελ, ένας γκάνγκστερ από τη Νέα Υόρκη, που τον έστειλαν, μετά από ευδόκιμο υπηρεσία εκεί, στη δυτική ακτή για να δημιουργήσει αγορές τζόγου, ναρκωτικών και πορνείας κοντά στην έδρα της βιομηχανίας του θεάματος. O ΘOΥΚΥΔΙΔΗΣ θεωρεί ένδειξη πολιτικής χειραφέτησης των παλαιών Ελλήνων την εποχή που σταμάτησαν να οπλοφορούν και να ρωτάνε με

"Φοβάμαι ότι το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό αναισθησίας που κάποια μέρα θα γκρεμιστεί η Ακρόπολη, θα σηκώσει σκόνη, κι εμείς θα κάνουμε ρεπορτάζ για τις επιπτώσεις της σκόνης στην υγεία μας." Στάθης Σήμερα στην Ελευθεροτυπία!

Αυτά που κάνουν περνούν στα «μουλωχτά»! Είναι οι μόνες –που έχω υπόψη μου!- bloggers που παίρνουν οι ίδιες συνεντεύξεις και τις δημοσιεύουν στα Blog τους δίπλα στις σκέψεις τους! Αξιες! Και άπειρο Respect ! Casey Orr: Portraits of Anarchists - Mirandolina V iolent Femmes are being interviewed - Toa

Σήμερα κλείνει ένα χρόνο κι ίσως πρέπει ... ...να του πω ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ και ΤΣΑΝΤΙΣΜΕΝΟΣ για ΠΟΛΛΑ BLOG-o-ΧΡΟΝΙΑ!

Εδώ!

Όταν ήταν να συζητηθεί ο Προϋπολογισμός, ο ΕΝΑΣ «θυμήθηκε» ότι «πρέπει» να αλλάξει το Σύνταγμα. Όταν ήταν να συζητηθεί η Ανεργία των Νέων, ο ΑΛΛΟΣ «θυμήθηκε» τις Υποκλοπές! Βρε δε πάτε στο διάολο, λέω εγώ! Χαμένοι! (Διότι να ΜΗΝ ασχολείται, είπε το blog , με την επικαιρότητα. Όχι, να μην ασχολείται και με την πραγματικότητα!!!)

Εβδομάδες τώρα ετοιμαζόταν ο γάμος της Βαγγελίτσας στο μικρό χωριό της Μακεδονίας. Τι εβδομάδες, μήνες! Οκτώ χρόνια αρραβωνιασμένη η Βαγγελίτσα με τον Χρήστο, από το σχολείο. Σχέση σιτεμένη που, φυσιολογικά, έχει περάσει όλα τα στάδια μιας σχέσης, απαξάπαντα. Εκτός από την επισημοποίηση. Πρώτα φτιάχτηκε το σπίτι. Πάνω από το πατρικό. Με προδιαγραφές πολυτελούς ζαχαροπλαστείου του Πανοράματος και της Κρήνης. Σε μπεζ, φωτεινά χρώματα τοίχοι και μάρμαρα. Και σοφίτα μακεδονο-πηλιορείτικη. Και πολλά, πάρα πολλά σποτάκια αλογόνου στα μπαλκόνια. Και κουρτίνες διπλές. Και γκαραζόπορτα για το Avensis . Κάτω, στο υπόστεγο του πατρικού, δίπλα στο φορτηγάκι οι γονείς συσκευάζουν χιλιάδες τόνους ντομάτας, χρόνια τώρα, για να βγουν τα έξοδα. Είναι η δεύτερη κόρη που παντρεύουν. Μεγαλώνουν τα εγγόνια από την πρώτη. Μεγαλώνουν και τον γαμπρό, τον Χρήστο από 18 χρονών παιδί σπίτι του δεν έχει μείνει ούτε μέρα. Εφτασε 26, τον έχουν σαν γιο τους. Τώρα τον παντρεύουν με την μικρή. Σχεδόν αιμομιξία. Ένα μή

"..Το σχεδόν συνεχές σκοτάδι δυσχεραίνει πολύ τη λειτουργία της γραφής, ενώ φωτίζει με ένα περίεργο μαύρο φως κάποιες πτυχές της μνήμης μου που έως τώρα αγνοούσα. Για να το πω καλύτερα, θυμάμαι με μεγάλη ακρίβεια πράγματα που μάλλον δεν συνέβησαν ποτέ, ενώ για κάποια άλλα, που η λογική μου σκέψη εγγυάται την αυθεντικότητά τους, η μνήμη μου αρνείται να δώσει στοιχεία, λες και επιμένει να γράψει αυτή η ίδια την ιστορία, όπως κάνουν άλλωστε πάντα οι νικητές. Γιατί αν κάτι διαπίστωσα το διάστημα αυτό, που ένα φυσικό φαινόμενο με ανάγκασε να ζήσω μία αφύσικη ζωή, είναι πως η μνήμη είναι υλικό μαχόμενο. Κρύβεται σε πτυχές σεντονιών, μέσα σε οσμές και σε τυχαίους ήχους. Μεταμφιέζεται σε άγγιγμα γυναικείου δέρματος και σε άρωμα πρωινού καφέ. ’λλοτε πάλι εγγράφεται σαν μουχλιασμένο μόρφωμα στους τοίχους. Μα πάντα είναι εκεί, καραδοκώντας τη στιγμή που η λογική του παρόντος θα αδυνατίσει και θα της επιτρέψει να αναστηθεί, αναθεωρώντας, μεταλλάσσοντας και κερδίζοντας πόντο πόντο την αλήθεια

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος που ο Hunter Stockton Thompson έφυγε Με μια σφαίρα στον κρόταφο . Παρακάλεσα τον m.hulot να μου στείλει το κείμενό του που δημοσίευσε η Lifo την προηγούμενη εβδομάδα. Το έστειλε -και μάλιστα uncut- και τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό!!! Το αναδημοσιεύω ως έχει: " Hunter S. Thompson Στις 20 του μήνα συμπληρώνεται ένας χρόνος απ’ την αυτοκτονία του Hunter Stockton Thompson , ενός απ’ τους Αμερικάνους συγγραφείς που επηρέασε όσο λίγοι την τελευταία πεντηκονταετία τον τρόπο γραφής των νεώτερων συναδέλφων του, μια ιδιαίτερη φωνή και απ’ τους κύριους εκπροσώπους της gonzo δημοσιογραφίας [γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο και με βασικό ήρωα της αφήγησης πάντα τον ίδιο του τον εαυτό]. Γνωστός για το κραυγαλέο, χαρακτηριστικό τρόπο που έγραφε ο Thompson έγινε πολύ δημοφιλής κυρίως λόγω του Fear And Loathing In Las Vegas , το βιβλίο που τον καθιέρωσε, με δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο συγγραφέα και το έργο του, τη φαντασία και την πραγματικότητα. Το στυλ του βρ

Δεν ήταν καλή αυτή η εβδομάδα. Κάτι έχει αρχίσει να με ενοχλεί στο Blogging, δεν ξέρω τι… Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Μοιάζει με το τέλος της αθωότητας. Το ξέραμε όμως, έτσι δεν είναι; Απλώς είχα την ελπίδα ότι θα κρατήσει λίγο περισσότερο. Ξέρω ότι στην ηλικία μου δεν πρέπει να έχω τέτοιες ελπίδες. Μάλλον δεν πρέπει να έχω καμιά ελπίδα. Και πιο ειδικά αυτές που έχουν σχέση με την αθωότητα. Λυπάμαι που έχουν φύγει ήδη μερικοί από τους καλύτερους και τις καλύτερες των πρώτων. Λυπάμαι που άλλοι αραιώνουν τις εγγραφές τους. Είναι και ο καιρός ανάποδος. Η χρονιά δεν ξεκίνησε καλά για τους περισσότερους. Δικαιολογίες. Κάποτε «έμπαινα» σε είκοσι, εικοσιπέντε blog την ημέρα. Αυτά έγιναν δεκαπέντε. Δέκα. Πέντε. Τρία. Εκεί… Σήμερα μπήκα σε ένα. Όχι, δεν θα πω οτι έπεσε το επίπεδο και τέτοιες αηδίες. Μια χαρά είναι. Πάντα βρίσκεις εξαιρετικά κείμενα. Είναι αυτή η διάθεση. Σαν να μπαίνεις σε ένα μπαρ που πηγαίνεις χρόνια και πια να μην αναγνωρίζεις τον κόσμο. Τέλος πάντων. Μαλακίες… Η διάθεσή μο

The ABC's of 9-11: What Really Happened The ABC's of 9-11: What Really Happened: A Beginner's Guide to the 'Truth' Movement by Jarrett Murphy Conspiracy 101 The basics of alternative 9-11 theories The Usual Suspects What it takes to make a conspiracy theory Your Turn: Ground Zero Stories? Experts want to interview the 2,000 who made it out of WTC 1 & 2 Power Plays by Jarrett Murphy

Mέχρι τις 12 Mαρτίου θα διαρκέσει το αφιέρωμα που διοργανώνουν η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και η μη κυβερνητική οργάνωση τέχνης και τεχνολογίας « Artopos » με τίτλο « In Vivo-In Vitro » στο Eργοστάσιο (Πειραιώς 256) με επιμελήτρια την Aννα Xατζηγιαννάκη. Eίναι η πρώτη στην Ελλάδα, ομαδική διεθνής έκθεση Bio Art (Βιοτεχνολογική Τέχνη), με έργα καλλιτεχνών που έχουν διακριθεί στον τομέα όπως οι: Critical Art Ensemble (CAE), Eduardo Kac , Stelarc , Joe Davis , Karl Sims , Eva Sutton , Daniel Lee , Polona Tratnik . Στις 24 Φεβρουαρίου διοργανώνεται ημερίδα με θέμα «Βιοηθική, Βιοτρομοκρατία και ΜΜΕ» με τη συνεργασία του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών του Τμήματος ΕΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συντονίζει ο καθηγητής κ. Μιχάλης Μεϊμάρης και συμμετέχουν προσωπικότητες από τον επιστημονικό και καλλιτεχνικό κόσμο. Εναρξη, 12 το μεσημέρι στο αμφιθέατρο της ΑΣΚΤ . [πηγή: Καθημερινή ]

Ή Οι έρωτες ενός οσποδάρου Διαβάζεται με μια ανάσα. Ή με περισσότερες, πιο κοφτές… Πιο γρήγορες… Σχεδόν ασθμαίνοντας… Ένα «απαγορευμένο» κείμενο των αρχών του 20ου αιώνα… Μια αντάξια -ίδιο θράσος, ίδια ελευθεριότητα, έναν αιώνα μετά- μετάφραση από τον Αύγουστο Κορτώ … Ποιος άλλος θα μπορούσε να το μεταφέρει; Ο Ανδρέας Εμπειρίκος ίσως, στην εποχή του… Ο Κορτώ ξεσκίζει το ξεσκισμένο κείμενο για τα ξεσκισμένα μουνιά και τις ξεσκισμένες κωλοτρυπίδες. Διατηρώντας το χιούμορ και (χμ!) την εκλέπτυνση της γραφής. Ο Γκυγιώμ Απολλιναίρ θα του έδινε ένα μεγάλο φιλί στο μέτωπο κι ύστερα θα τον κερνούσε αψέντι και πετρέλαιο σε σφηνάκια. Στον «Θερμαϊκό». Αυστηρώς ακατάλληλο για φλώρους και μυξοπάρθενα. Το μικρό βιβλίο γαμάει μυαλά, γαμάει το σύμπαν και όλους τους πλανήτες. Καπάκι ή παράλληλα με τη « Γλώσσα του Φιδιού ». ΕΞΑΝΤΑΣ «Αν σας αγκάλιαζα σ' ένα κρεβάτι, είκοσι φορές θα σας αποδείκνυα το πάθος μου. Είθε οι έντεκα χιλιάδες παρθένοι, ή κι οι έντεκα χιλιάδες βέργες, αν λέω ψέματα, να με τιμ

63 χρόνια πριν απο σήμερα... "Με την είσοδο του 1943 οι Έλληνες εκτός από την πείνα και τις διώξεις αντιμετωπίζουν έναν ακόμη κίνδυνο: την επιστράτευση. Οι φήμες αναφέρουν ότι οι Γερμανοί θα κάνουν πολιτική επιστράτευση, επειδή τους έλειπαν τα εργατικά χέρια στη Γερμανία. Ο κατοχικός πρωθυπουργός Κ. Λογοθετόπουλος δηλώνει στις 12.1.43 ότι οι φήμες για επιστράτευση «δεν είναι αληθείς». Τη δήλωση αυτή συνεχίζει να επαναλαμβάνει τόσο ο ίδιος όσο και οι υπουργοί του έως τις 23 Φεβρουαρίου. Την ημέρα αυτή δημοσιεύεται στη γερμανική εφημερίδα «Γερμανικά νέα» διά την Ελλάδα διαταγή του στρατηγού Σπάιντελ, διοικητή της ΝΑ Ευρώπης, για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων. ­ Κάτω η επιστράτευση, ήταν η ιαχή με την οποία υποδέχθηκε ο λαός τη γερμανική διαταγή, στους δρόμους της Αθήνας. Αμέσως έγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις των εκπροσώπων εργατών, επιστημόνων, ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων για την αντιμετώπιση του νέου κινδύνου για τους Έλληνες. Από την πλευρά του ΕΑΜ την καθοδήγηση του α

Χάλασε το αυτοκίνητο σήμερα. Το πήγα στο συνεργείο και πήρα το ΚΤΕΛ για να ανέβω Θεσσαλονίκη. Οκτώ και μισή το πρωί. Σχεδόν Ανοιξη. Δεν ήταν το «εξπρές». Ηταν αυτό που κάνει τη γύρα στα χωριά της Καλαμαριάς (η περιοχή από τα ανατολικά της Σαλονίκης μέχρι και τα Μουδανιά της Χαλκιδικής). Προσφυγοχώρια. Πρώην έλη και ελαιώνες οι εκτάσεις τους. Ακόμη υπάρχουν από τα πρώτα προσφυγικά σπίτια. Μερικά κατοικούνται ακόμα. Χαμηλά. Με μπαξεδάκια. Με χτιστή βρυσούλα. Κανένα σχεδόν δεν καταδέχτηκε το αλουμίνιο. Όλα δέχτηκαν την πλαστική καρέκλα και το επίσης πλαστικό τραπεζομάντιλο στο τραπέζι του κήπου. Φεύγουν γρήγορα. Αλλα σπίτια, αδιάφορα, με τις χτιστές ψησταριές τους, με τις δορυφορικές κεραίες τους, με τα όλα τους. Τακτοποιημένοι οικισμοί. Δεν βλέπεις πια τις μπετόβεργες που εξείχαν τη δεκαετία του 80 ακόμα για τον «αέρα» της κόρης όταν με το καλό… Πάλι καλά. Βάλαν σκεπή όλα. Κεραμίδια. Ξύλινα μπαλκόνια. Μπε-εμ-βε παρκαρισμένες απ’ έξω. Οργωμένα χωράφια ανάμεσά τους κι ύστερα μεγάλα σούπερ-

Collective Intelligence : Mankind's Emerging World in Cyberspace by Pierre Levy, Plenum, New York Από τα βιβλία που θα έπρεπε να αποτελούν τη «βασική» βιβλιοθήκη του «καλού» blogger για να μην κάνουμε τζάμπα κουβέντες για πράγματα που έχουν ειπωθεί και γραφτεί εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Σχεδόν αιώνες…

Ο Robert Maynard Pirsig (γεν. 6 Σεπτεμβρίου του 1928) συγγραφέας του Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry into Values (1974) -με το οποίο μεγάλωσε, αν όχι η γενιά μου, πάντως σίγουρα η παρέα μου- και του Lila: An Inquiry into Morals (1991). Εχει πει (ή γράψει): The most moral activity of all is the creation of space for life to move around. One could almost define life as the organized disobedience of the law of gravity. One could show that the degree to which an organism disobeys this law is a measure of its degree of evolution. The only difference between causation and the value is that the word "cause" implies absolute certainty whereas the implied meaning of "value" is one of preference. In classical science it was supposed that the world always works in terms of absolute certainty and that "cause" is the more appropriate word to describe it. But in modern quantum physics all that is changed. Particles "prefer" to do what t

Η Χρυσή Αυγή έβαλε λουκέτο. Ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής, του κύριου νεοναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την αναστολή των δραστηριοτήτων του. Και ησύχασαν ακόμη πιο πολύ οι εφησυχασμένοι. Και έβγαλαν τα πολιτικά τους συμπεράσματα... Πριν όμως λαλήσει τρις ο αλέκτωρ... ...Να οι ναζιστικοί χαιρετισμοί στο κόμμα του Καρατζαφέρη! Του υποψήφιου δημάρχου Θεσσαλονίκης που πιάνει κοντά στο 5% πανελληνίως και πάνω από 7% στη Μακεδονία της ανεργίας και της φτώχειας! Πόσο γρήγορα διαψεύδεται η αμετροέπεια, η έλλειψη ιστορικής γνώσης, η σαχλαμάρα που υποδύεται την σοβαρότητα!

Μαρία Αντουανέτα: "Μα γιατί δεν τους δείχνουν ένα σκιτσάκι του Προφήτη τους να ευθυμήσουν; Να κάνουμε λίγη πλακίτσα, βρε αδερφέ!" (ή έστω να διαδαχθούν τι εστί -δυτικό- χιούμορ!!!) ... ... ... General News: 1st prize singles World Press Photo 2006 David Guttenfelder, USA, The Associated Press. Father and son in field hospital, Muzaffarabad, Pakistan, 30 October

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του Σαββάτου έχει (συνήθως) ενδιαφέρον για τρία πράγματα: τη σελίδα του Στάθη, τον Φάκελο και το δισέλιδο Ξανθούλης-ΚΥΡ! Πιο παλιά είχε ενδιαφέρον και το «γεώ», τους τελευταίους μήνες όμως δεν το βγάζω καν από τη σακούλα. Μου μοιάζει πολύ διεκπεραιωτικό και με κάποια υπόλοιπα πένθους από τότε που «έφυγε» ο «πατέρας» του, ο Σταύρος Απέργης. Εξακολουθεί όμως να έχει έναν ευρηματικό τίτλο για το πρώτο του θέμα. Την ανοίγω, πηγαίνω «γραμμή» στη δεύτερη σελίδα για τον Γιώργο Σταματόπουλο. Βλέπω ότι έχει βγάλει και βιβλίο. Την «Φωνή». Θα το πάρω. Αποφεύγω διακριτικά τον Ρουμελιώτη, «σειρούλα» κι αυτός αλλά δεν τον μπόρεσα ποτέ… Οι σελίδες της «πολιτικής» έως αδιάφορες… «Παραιτήθηκε ο πρόεδρος του Αλφα – Και πρόεδρος ο Χατζηνικολάου». Μα, στ’ αρχίδια μας όμως; «Αποψη» καλή αλλά σφιχτόκωλη… Τάκης Φωτόπουλος. Αλλού ντ’ αλλού ρομαντικο-αριστερά κι από την πόλη έρχομαι και στην κορφή… Μάνος Στεφανίδης: 8 στα δέκα κείμενα εξαιρετικά. Αυτού του Σαββάτου, χμμμ…

Τα ΝΕΑ και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του Σαββάτου είναι μακράν τα καλύτερα φύλλα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, με τα πρώτα να είναι σαφώς πιο «γεμάτα». Μαζί και με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, θα μπορούσαν να είναι υπεραρκετά για την αγορά του Τύπου. Πιάνω πρώτα τα ΝΕΑ. Προσπερνώ τα πολιτικά θέματα στα γρήγορα, πλην του Παύλου Τσίμα, των σκίτσων του Μητρόπουλου και του Χατζόπουλου. Φτάνω στις «Ενστάσεις» του Τάκη Καμπύλη. Τον ξέρετε! Δεν χάνεται ποτέ! Χαζεύω τις κυκλοφορίες των εφημερίδων. Το «ΘΕΜΑ» γυρίζει στα κυβικά του, επιτέλους. Θα πάει και πιο κάτω. Ελπίζω! (Αν και αυτή την Κυριακή ξεσκίζεται στα cd πάλι!). Ο Σταύρος Θεοδωράκης («σειρούλα» μου!) από το καλό στο καλύτερο. Σχεδόν γκότζο… (Σχεδόν!). Στους «άλλους πρωταγωνιστές» γράφει για τον ιμάμη Μουνίρ της Αθήνας. Το παρακολουθώ και στην Lifo . (Όχι όμως και στην τηλεόραση.) Τον χαίρομαι και τον αγαπώ πολύ! Ανησυχώ λίγο με την «επιδημία υπέρτασης». Ευτυχώς έχω κατέβει στα 72 κιλά, αν και ποτέ δεν ξέρεις με τέτοια κληρονομικότητα καρδι

Εκπληκτικοί οι Violent Λαξ! Μας συγκίνησαν με το Children Of The Revolution των T. Rex… «Γκρέμισαν» την ΑΠΟΘΗΚΗ με το « Δεν θα δακρύσω πια για σένα » των Πυξ… (Όχι εντάξει! Πολύ καλοί ήσαν!)

See my ships They are sailing in and out of the harbour Will they go together or must they stay apart Yes I know it's in my heart Surely you see what's inside of me Jesus is coming soon I can hear Gabriel blow his trumpet tune This I know our lord is coming soon Mercy mercy me Marvin Gaye was shot by his father O my father have mercy on me Cold kane O my cheap thrill O my shame for Cain and the devil Momma I need water I'm thirsty Surely you see what's inside of me

Ευζώνων, Αμαλίας, Ολγας, Μενάνδρου, Χαριλάου Τρικούπη, Αζ-Αρίφ, Σεβαστουπόλεως, Μικράς Ασίας, Μακρινίτσας, Τρικάλων, Ανθέων, 28th str., Snow Av., Steinway, Αμαλιάδος, Σκοπετέα, Μαυρομιχάλη, Βαλτετσίου, Δρυάδων, Δαφνομήλη, Αξιού, Λευκωσίας. (στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στο Χαρτούμ, στη Βέροια, στην Ξάνθη, στην Εκάλη, στο Salt Lake City, στο Provo, στο Elisabeth, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στα Μουδανιά…) Δρόμοι που χάθηκαν… Μαζί με τα παιδιά που κάποτε έπαιζαν σ’ αυτούς… Πήραν ακόμη και τα δέντρα… Και εκείνα τα μικρά σημαδάκια στους τοίχους. Δίπλα στο κρεβάτι…

Dieu est le grand Solitaire qui ne parle qu'aux solitaires et qui ne fait participer à sa puissance, à sa sagesse, à sa félicité, que ceux qui participent, en quelque manière, à son éternelle solitude! (Léon Bloy) World Press Photo of the Year 2006 Portraits: 1st prize stories Paolo Pellegrin, Italy, Magnum Photos for Newsweek. Vigil at St. Peter's Square, Rome, 2 April

The word "civilization" to my mind is coupled with death. When I use the word, I see civilization as a crippling, thwarting thing, a stultifying thing. For me it was always so. I don't believe in the golden ages, you see... civilization is the arteriosclerosis of culture. Henry Miller

Σήκωσαν τ’ άρματα οι γαλάζιοι ανθυπογιάπιδες. Σήκωσαν τις γροθιές οι μεταλάδες ΟΝΝΕΔίτες της κακιάς συμφοράς. Σήκωσαν τα filofax οι νεοφιλελεύθεροι γενίτσαροι έξω από τη μεγάλη Πύλη της πολυεθνικής. Προτάσσουν τα στήθια τους οι ιδιαίτερες γραμματειούλες των Κορωνιάδων –αυτές που «δίνουν» και για το Dream Show και όταν δεν τις παίρνουν πνίγουν την πίκρα τους με Παπαρίζου. Ποιες υποκλοπές και ποιες κατασκοπείες και ποια δικαιώματα; «Αυτά είναι αριστερίστικες «παπάρες»» φωνάζει με μετα-εφηβικούς λαρυγγισμούς ένα παιδοβούβαλο που ό,τι είναι λίγο πιο αριστερά από τον Αλογοσκούφη το θεωρεί τουλάχιστον Ερυθρό Χμερ. Εγινε ταραχή μεγάλη! Τόση που βγήκε ο Νέος Δαλάι (Λάμα) στο κεντρικό μπαλκόνι, τους έρανε με άνθη λωτού και τους έθεσε 10 βαθιά ερωτήματα για να διαλογιστούν! Σκληρά ερωτήματα! Του στυλ: «πούντο, πούντο το δαχτυλίδι;», «περνά, περνά η μέλισσα;», «τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιόν είχανε πατέρα;», «ένα κιλό σίδερο ή ένα κιλό βαμπάκι είναι το πιο βαρύ;». Κι έπεσε σιωπή μεγάλη! Κι έκατσαν

Λοιπόν; Όλα καλά στον μικρόκοσμό μας; Λάμπει ο ιδιωτικός μας ήλιος ή μήπως μας πλακώνει η προσωπική μας συννεφιά; Κανένα καινούργιο ανέκδοτο ακούσατε; Να το πείτε και στους άλλους να σκάσει το χειλάκι τους… Τι σκατά θα κάνουμε αύριο που είναι Παρασκευούλα και έρχεται Σαββατοκυριακάκι; Τηλεορασίτσα, κανά τσιμπουσάκι, κανά τσιμπουκάκι άμα λάχει… Οοοολα καλά με παγωμένες Κόκα-κόλες, φραπόγαλα, εσπρεσάκια… Θα απολαύσουμε και τις εφημεριδούλες μας, το Θέμα μας, Κυριακή απόγευμα έχει και Μαμαλάκη, θα το φιλοσοφήσουμε το πράγμα βρε παιδί μου… Πόσο πρεζόνια της ψευδο-επικαιρότητας έχουμε γίνει; Πόση Κόλαση πρέπει να δούμε για να καταλάβουμε ότι η μαλακία μας (γ)δέρνει; Ο Κόσμος είναι αλλού, είναι αλλιώς… "Οχι μόνον σ' ένα σύμπλεγμα γλυπτών αλλά σε πολλά περισσότερα παρίσταναν (ιστορούσαν) στην αρχαιότητα τη μάχη των «7 επί Θήβας» -αυτό πουξεχωρίζει σ' αυτήν την απεικόνιση είναι η μάνητα του Τυδέα, ενός απ' τους αντιμαχόμενους ήρωες, ο οποίος έχει βάλει κάτω τον Μελάνιππο και τ

Chris Hondros, USA, Getty Images. Young girl grieves her parents killed by US patrol, Tal Afar, Iraq, 18 January Spot News: 2nd prize singles World Press Photo of the Year 2006

Contemporary Issues 1st prize singles Yannis Kontos , Greece, Polaris Images. Boy helps his father to dress, Sierra Leone

«Φθεγγόμενοι Λίθοι», «ομιλούντες λίθοι», o όρος που χρησιμοποίησε πρώτος ο γνωστός ιστορικός Μαργαρίτης Δήμιτσας αναφερόμενος στα μνημεία της Μακεδονίας, ήταν ο πιο κατάλληλος τίτλος για μια έκθεση με θέμα τη φωτογράφηση αρχαιολογικών χώρων. Τα αρχαία έργα, οι μάρτυρες του αρχαίου πολιτισμού ηχούν μυστηριακά μέσα από τους αιώνες και προσπαθούν να επικοινωνήσουν το διφορούμενο μήνυμα τους. Τα ακρωτηριασμένα αγάλματα, τα διαλυμένα αρχιτεκτονικά μέλη, τα ανάγλυφα αποτελούν υλικές παρουσίες, που δεν έχουν πια συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης, διατηρούν όμως ένα μυστήριο και μας καλούν να το ανακαλύψουμε. Αυτό το μυστήριο και την αισθητική των μνημείων απέδωσαν οι εικόνες των δημιουργών. Μέσα από το φακό τους, το βλέμμα τους, την κατάλληλη σύνθεση και γωνία λήψης «φώτισαν» δημιουργικά, έδωσαν οντότητα και παρουσία στα μνημεία του αρχαίου πολιτισμού. Κάθε φωτογραφία, αποτυπώνοντας μια και μόνη συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο, περιέχοντας τη δική της πληροφορία και φόρτιση, αιχμαλώτισε τη μυστηριακή α

Ο Asakura ζει διπλή ζωή. Την ημέρα εργάζεται ως μεγαλοστέλεχος πολυεθνικής (της Mogi Corporation) όταν όμως πέφτει η νύχτα κινείται στους χώρους της βιομηχανικής κατασκοπείας και των μυστικών υπηρεσιών κλείνοντας «παράξενες» συμφωνίες για λογαριασμό της εταιρείας του. Μέχρι που κάποια ημέρα ο ετεροθαλής αδελφός του και πρώην διευθυντής ενός σημαντικού τομέα της ίδιας εταιρείας κάνει απόπειρα αυτοκτονίας γιατί «τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά στη δουλειά». Ο Asakura είναι βέβαιος ότι η «αυτοκτονία» έχει σκηνοθετηθεί από την Mogi Corporation και αποφασίζει να αποκαλύψει την αλήθεια για την αυτοκτονία του αδελφού του. Γιαπωνέζικη τηλεοπτική σειρά του 1999 με τους: Chosuke Ikariya Miki Imai Ryo Ishibashi Shingo Katori Shin Takuma Takako Uehara Προβάλλεται εδώ και μέρες στο Home Cinema του κ. Διώτη!

Ο Μάρκος και η γυναίκα του απαγάγουν ένα μωρό. Το μωρό πεθαίνει. Η Ανα που γαμιέται για πλάκα με τον πρώτο τυχόντα. Ο Μάρκος εξομολογείται την ενοχή του. Η μία γονατίζει για να πάρει πίπα, ο άλλος γονατίζει μπροστά την Παναγιά της Γουαδελούπης. Μεξικό, φτώχεια, μαγεία, ένστικτα, άρωμα θανάτου, σιωπές, ενοχές, καμένα μυαλά, το σεξ ως έξοδος κινδύνου από τον καθολικισμό, η εκκλησία ως κάδος ανακύκλωσης ενοχών. Οσοι την είδαν λένε ότι είναι αριστούργημα! Όχι το τσιμπούκι, η ταινία Battle in Heaven (Batalla en el cielo) του Μεξικάνου Carlos Reygadas ( Japón - 2002). Οι ξένοι κριτικοί γράφουν διθυράμβους… Στον Δανίκα σίγουρα θα άρεσε. Ο Τάσος δεν μου είπε κάτι. Ο Ηλίας δεν θυμάμαι αν έγραψε… Το Μεξικάνικο κινηματογράφο και του Μεξικάνους δημιουργούς τους αγαπάμε, ούτως ή άλλως, πολύ! Σχετικώς άσχετο: Οι Violent Femmes (που ΑΥΡΙΟ θα είναι στο ΜΥΛΟ!!!) συμμετείχαν κάποτε σε ένα φεστιβάλ μαζί με τον Λου Ριντ και την Μπόνι Ράιτ. Ο μπασίστας του γκρουπ Μπράιαν Ρίτσι έδωσε στον Ριντ ένα μεγάλο

Η σχέση μου με τον συγγραφέα Tom Robbins είναι ερωτική. Εχει περάσει το στάδιο της έλξης, της απώθησης, της καύλας, της αδιαφορίας, του μίσους, της επανασύνδεσης, της αφόρητης ζήλιας. Διαβάζοντας τα βιβλία του άλλοτε λέω τα πιο παθιασμένα «ερωτόλογα» κι άλλοτε τον βρίζω. Μερικά από αυτά τα έχω διαβάσει απνευστί και άλλα τα έθαψα στα βάθη της βιβλιοθήκης μου για να τα ανακαλύψω και πάλι μετά από καιρό στο κομοδίνο ή συνηθέστερα κάτω από το κρεβάτι, να τα ξανανοίξω, να διαβάσω 20-30 σελίδες και να τα ενταφιάσω για μια ακόμη φορά. Κι αυτά τα γαμημένα ξανανασταίνονται και τσουπ εμφανίζονται μετά από χρόνια ξανά. Οι συνειρμοί και οι μεταφορές του άλλοτε με ξαφνιάζουν (όπως όταν γράφει οτι « ο ουρανός είχε το ίδιο χρώμα με τις πυτζάμες του Εντγκαρ Αλαν Πόε», )κι άλλοτε με κάνουν να βαριέμαι απίστευτα καθώς μετά από τόσο καιρό εξοικείωσης με τη γραφή του μου έχει γίνει σχεδόν προβλέψιμη. Με τον καιρό έχω καταλήξει ότι ο Tom Robbins είναι αυτό που θα ήθελα να γίνω. Τον ζηλεύω, ξέροντας μάλ

Ηταν του κλότσου… …έγινε του «μπάτσου»!

...στη συναυλία των Rolling Stones στο Rio !

Απο το θεατρικό έργο "Μαντάμ Σουσού" (1938). «Ζούμε μεταξύ Ελβετίας, Λονδίνου και ΗΠΑ. Δυστυχώς για μια μακρά χρονική περίοδο λόγω των Ολυμπιακών, αναγκαστήκαμε να εγκατασταθούμε όλοι μονίμως στην Ελλάδα». «Γιατί λέτε δυστυχώς;» επιμένει η δημοσιογράφος. «Η Ελλάδα δεν είναι μια άνετη χώρα. Θαυμάσια, αλλά όχι άνετη για τις δουλειές μας και τις σπουδές των παιδιών μας». Απο το θεατρικό έργο "Ολυμπιάδα" (2004).

When a building gets torched, all that's left is ashes. I used to think that was true about everything, families, friends, feelings. But now I know, that sometimes if love proves real two people who are ment to be together nothing can keep them apart.

"Έτσι λοιπόν κατέληξα να αναρωτιέμαι - για να δικαιώσω το χρησμό - τι από τα δύο θα προτιμούσα, να είμαι όπως είμαι, δηλαδή να μην είμαι ούτε σοφός με τη δικιά τους σοφία αλλά ούτε και αμαθής με τη δικιά τους αμάθεια, ή να είμαι και σοφός και αμαθής όπως εκείνοι. Απαντούσα λοιπόν και στον εαυτό μου και στον χρησμό ότι είναι καλύτερα να είμαι όπως είμαι." Τέτοια θυμήθηκα... ... μέρα που είναι σήμερα, 1607 χρόνια απο την ημέρα που αποφάσισαν να ποτίσουν με κώνειο τον οίστρο της Αθήνας... Και τότε, με το που άκουσε την απόφαση βρήκε να πει: "Αλλά τώρα πια είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω, κι εσείς για να ζήσετε. Ποιο από τα δύο είναι το καλύτερο, είναι άγνωστο σε μας. Μόνο ο Θεός το γνωρίζει.". Κι άλλα ψιλά δεν κρατώ επάνω μου! Αυτά μου φτάνουν!