7 ημέρες μετά...

"Whether or not we admit it to ourselves, we are all haunted by a truly awful sense of impermanence."-- Tennessee Williams


Κι ύστερα;
«Κι ύστερα» τι;
Κι ύστερα τι έγινε;
Δεν έγινε κάτι…
Νόμιζα ότι…
Νόμιζες ότι τι;
Ηθελες να γράψεις για τον…
Ηθελα να γράψω για ποιόν;
Για τον…
Ναι;
Για τον πατέρα σου;
Ηθελα να γράψω για τον πατέρα μου; Πως σου ήλθε;
Νόμιζα ότι…
Νόμιζες ότι τι;
Ηλθε φέτος;
Ποιος;
Ο πατέρας σου.
Όχι δεν ήλθε. Δεν ήλθε φέτος.
Ούτε και πέρσι είχε έλθει…
Ούτε και πέρσι…
Εσύ όμως ήσουν και φέτος χάλια στις 4 του μήνα.
…
Ησουν;
Τώρα είμαι καλά!
…
…
Γιατί δεν έρχεται πια;
Γιατί έχω παιδιά πια!
…
Ο μεγάλος γεννήθηκε την ίδια ημέρα που είχε γεννηθεί κι εκείνος. Κι έχει το όνομά του.
Και γιατί δεν έρχεται πια;
Δεν ξέρω. Μπορεί να μην με χρειάζεται πια. Μπορεί να μην τον χρειάζομαι πια. Μπορεί να μεγάλωσε πολύ.
Δεν είναι αυτό…
Δεν ξέρω τι είναι. Δεν έχω και τι να του πω πια…
…
…
Πονάς;
Καμιά φορά…
…
Και τι κάνεις τότε;
Αφήνω να μου περάσει…
Κάποτε πηγαίνατε μαζί βόλτες.
…
…στη θάλασσα
...
…με το αυτοκίνητο
…
…σου έκανε παρατηρήσεις για το πώς οδηγάς
…
…σε ρωτούσε για τη δουλειά
…
…για τις αγάπες σου, τις απογοητεύσεις σου
…
…σε ρωτούσε για τον κόσμο
…
…
Ας μην συνεχίσουμε. Πέρασε τώρα…
Πέρασε!
…
Κλαις;
Παράτα με!