ANemos

Προσπαθώ να φανταστώ το πρόσωπό του. Το έχω ξαναπεί, είναι κάτι που μου συμβαίνει όσες φορές αισθάνομαι απέραντη έλξη ή απέραντη απέχθεια. Ποιο είναι το πρόσωπο της απέχθειας στη συγκεκριμένη περίπτωση; Εχει, αλήθεια, πρόσωπο αυτό που παρακολουθεί, που καταγράφει τη ζωή σου; Κι αυτό το πρόσωπο αντανακλάτε στο καθρέφτη; Νομίζω πως παρόμοιες απορίες έχουν όλα τα θύματα βασανιστηρίων για τους βασανιστές τους. Πως είναι όταν γυρίζουν στο σπίτι, κρεμούν το σακάκι και αγκαλιάζουν τα παιδιά τους; Πως είναι όταν πιάνουν το χέρι της μάνας τους; Κλαίνε; Γελάνε; Γίνονται σαν «κανονικοί άνθρωποι»; Η πιο φριχτή απάντηση είναι πως «ναι, είναι κανονικοί άνθρωποι». Όχι «σαν». Αλλά και πάλι… Πόσο «σαν άνθρωπος» μπορεί να είναι ένας άνθρωπος; Οκ! Εξωτερικά μπορεί να έχει «μάτια, στόμα και λαιμό». Εντός του; Εντόσθια… Μόνο; Κάτι λιπαρούς ιστούς… Μόνο; 5-6 λίτρα χλιαρό αίμα… Μόνο; Οστά και χόνδρους… Μόνο; Υπολανθάνοντες καρκινικούς όγκους… Μόνο; … Πάμε λίγο πιο πίσω… … Τι κάνει; Παρακολουθεί! Τι παρακολου

«Αν δεν θέλουμε να γίνουμε παιχνιδάκι στα χέρια του κάθε αγύρτη και αντικείμενο κοροϊδίας του κάθε γελοίου, ο πρώτος κανόνας είναι να είμαστε συγκρατημένοι και απρόσιτοι». …έλεγε ο Σοπενάουερ.

Σαν να λέμε: δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση Χριστόδουλου-Αμβρόσιου-Ανθιμου… Σκληραίνει ο αιώνας. Και γίνεται μεσαίος. Που πα’ να πει: μεσαίωνας! Πάλι λάθος τους έκαναν τους υπολογισμούς τους τα γεράκια. Ή μήπως τις έκαναν σωστά; Μοιραίο είναι όποιος σπέρνει ανέμους να θερίζει θύελλες, όποιος σπέρνει βία ναθερίζει βία και όποιος σπέρνει φτώχεια, να θερίζει οργή. Μοιραίο ή υπολογισμένο; Για σκέψου!

-Ημερολόγιο -Αλμπουμ σκέψεων -Τετράδιο ασκήσεων - Μπλοκ σημειώσεων -Κιβωτός μνήμης -Νεύμα αποχαιρετισμού -Καταγραφή ορατών τε πάντων και αοράτων -Εξομολογητήριο -Ντιβάνι ψυχαναλυτή -Εργαστήριο ύφους -Κήπος επιθυμιών -Λάβαρο μιζέριας -Χαρτομάντηλο -Πανό διαμαρτυρίας -Μπουκάλι με μηνύματα - Βρόμικη κουζίνα που μυρίζει υπέροχα -Πασαρέλα απόψεων -Καθρέφτης -Ρωγμή -Μανταλάκι αναμνήσεων -Ψιλικατζίδικο λέξεων -Στίβος μαλακοδρομίας -Μουσείο εικόνων -Ορυχείο ονείρων -Εξοδος κινδύνου -Τραπεζάκι τοκογλύφου -Καταθετήριο ακάλυπτων επιταγών -Ταμείο στο τέλος της ημέρας -Ψηφιακά δάκρυα -Πρώην εσωτερικός, μονόλογος -Υπόμνηση αθωότητας -Βωμός επιθυμιών -Σακούλα εμετού -Κλειδαρότρυπα - Προσευχή -Ανοιχτήρι -Βαρκούλα στο πέλαγος -Απόπειρα επικοινωνίας -Επικοινωνιακός αυνανισμός -Πρόβα αυτοκτονίας -Παιδί που χαμογελάει -Παιχνίδι ρόλων -Κοπίδι -Πληκτρολόγηση ενός τεριρέμ -Απογευματινός περίπατος στην προκυμαία -Ανεπίδοτη αλληλογραφία -Χειρονομία προς τρίτον -Αναίμακτο χαρακίρι - Ζωτικό ψεύδος που βαρέθηκε -

http://www.jesusswimming.com/

Ο στόχος επετεύχθη! Η «comment-ο-μαλακοδρομία» έφθασε στο τέρμα της. (Παρ’ όλα αυτά, ο χορηγός δεν θέλει να μας δει στα μάτια του. Τι σημασία έχει; Εμείς αποδείξαμε την απ-αξία μας!) Τώρα, παρακαλώ, όχι παραπάνω από 2-3 comments ανά 5 post. … Είδα τι γίνεται στην επιφάνεια και… …ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ στο UNDERGROUND! (μη χέσω!) … Μέχρι την επόμενη «ταμπελοποίηση» από κάποιο έντυπο. Thanx Boys and Girls!!! 501 Comments Campaign Γκοζ Ον!!!

Δεν θυμάμαι ποιο είναι το πρώτο μου nick name . Νομίζω sanders αλλά δεν είμαι και πολύ βέβαιος. Ούτως ή άλλως αυτό το όνομα το είχα υιοθετήσει λίγο παλιότερα όταν μου είχε ζητηθεί να υπογράψω με ψευδώνυμο σε μια κοινή έκδοση, μια συλλογή κειμένων. Το είχα επιλέξει τυχαία ένα βράδυ που ψηνόμουν από πυρετό, ούτε υπολογιστή είχα τότε, καθόμουν σε ένα μικρό γραφειάκι στο σπίτι. Μπροστά μου ήταν ένας φελλός από αυτούς με τις πινέζες και τα μικρά σημειώματα. Μέσα στη θολούρα μου το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε μια κάρτα « Martha Sanders – musician – N . Y . N . Y .». Ηταν το ψηλό ξανθό κορίτσι που έπαιζε μουσική στους δρόμους της Νέας Υόρκης το 85. Δεν ξέρω πως μου είχε δώσει την κάρτα της που χρόνια μετά είχε μείνει καρφιτσωμένη εκεί, σε ένα δυάρι στους Αμπελόκηπους. Κράτησα το Sanders λοιπόν. Ηταν και (σχεδόν) αναγραμματισμός του Andreas . Αργότερα έμαθα ότι “ sanders ” στα «αρχαία» αγγλικά, τα σεξπιρικά, σημαίνει «ο διχοτομημένος, ο κομμένος στα δύο με πέλεκυ, ο διχασμένος». «Ντάλε κουά

«Φίλε ξέρεις γιατί ερωτευόμαστε τις γκαρσόνες στα μπαρ;» Η ερώτηση του Dark με βρήκε απροετοίμαστο. Η Athens Voice ήταν στην διπλανή καρέκλα αλλά δεν πρόλαβα να την πιάσω για να βρω την απάντηση. «Μου το είχε πει κάποτε μία» συνέχισε «Μας ερωτεύεστε, μου είπε, γιατί κινούμαστε». Ηταν όντως αποκαλυπτικό. Από αυτές τις τόσο απλές αλήθειες που όταν τις ακούς μένεις με το σαγόνι να κρέμεται πάνω από τα πατατάκια. Είχε δίκιο. Την κίνηση ερωτευόμαστε. Όχι το αντικείμενο. Το ίδιο αν καθόταν σε μια γωνία ασάλευτο μπορεί να μην του δίναμε σημασία. Υστερα πιάσαμε να μιλάμε για ταξίδια, για την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τους μπλόγκερ που έχουμε γνωρίσει όλον αυτόν τον καιρό, τον poutsariko , Τον Νάσο που θα είναι πάλι εδώ την Κυριακή, το Berlin που ανακαινίστηκε, το σχέδιο Μάρσαλ, τους OUZO the BAND . Η Toa μας την είπε για μια ακόμη φορά. Οι Death in Vegas έδιναν τα ρέστα σε όσους πλήρωναν. Η γκαρσόνα με το Afro μαλλί έφερνε ποτά. Θέλαμε και εμείς να κινηθούμε. Βγήκαμε στον π

Παρασκευή βράδυ. Οι πληροφορίες έχουν κατακαθίσει στο γραφείο, στο πάτωμα, στις καρέκλες, στα τζάμια, την ψευδοροφή σαν σκόνη. Χιλιάδες κόκκοι πληροφοριών. Τους νιώθω εδώ και χρόνια στα πνευμόνια μου, στους νευρώνες μου, στους πόρους του δέρματός μου. Εδώ και χρόνια εισπνέω και φτύνω πληροφορίες. Όταν η δόση δεν είναι αρκετή «πουσάρω» ακόμη περισσότερες. Τις βρίσκω ή με βρίσκουν. Εχω τα «βαποράκια» μου. Τις «καβάτζες» μου. Παλιές εφημερίδες. Στοίβες περιοδικά. Τα δορυφορικά κανάλια. Το internet βεβαίως, βεβαίως. Το monitor. Τις «χτυπάω» όπου έχει μείνει φλέβα όρθια. Ηρεμώ για λίγο. Για πολύ λίγο. Υστερα ξαναρχίζει η περιέργεια. Σήμερα διάβασα όλη την ιστορία της Χαμάς. Ρώτησα και μερικούς συναδέλφους για περισσότερα. «Κόλλησα». Δεν μου φτάνει όσο μαθαίνω. Θέλω κι άλλο. Να καταλάβω. Να μην είμαι στο μαύρο και άσπρο, Να μην είμαι ούτε στο γκρίζο. Θολώνω. «Ωραία απάντηση στους Αμερικάνους» λες και ο άλλος σου λέει «Δεν θα ήθελες όμως να ζεις και να μεγαλώνεις παιδιά σε μια χώρα που κυβερν

Κάτι ο Τσάβες, κάτι ο Μοράλες, κάτι η Μπασελέ, κάτι το αριστερό κύμα που σαρώνει ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, κάτι οι εξεγέρσεις στη Γαλλία, κάτι η νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές, κάτι από εδώ, κάτι από εκεί, βρε μπας και δεν τους «φτουράει» η παγκοσμιοποίηση έτσι όπως την είχαν κατά νου;

(Επειδή με πιάσαν τα διαόλια μου: η καμπάνια συνεχίζεται!!!) Το Gloria Mundi είναι Underground! Το ξέρατε; Ούτε κι εγώ! Το διάβασα στο «Τα underground ελληνικά blogs» στο περιοδικό τεχνολογίας TOMORROW » ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΡΕΛΑ! Που το διάβασε στο περιοδικό TOMORROW … Τι διάβασα πως διάβασε ότι έγραψαν; «τα blogs κάνουν αντιπολίτευση στα media» και «πολιτική και ποδόσφαιρο: τα πιο δημοφιλή θέματα» το γνωστό περιοδικό επιχείρησε να δώσει μια σφαιρική εικόνα ως προς το («underground» πάντα) ελληνικό blog-ικό γίγνεσθαι. Τα ελληνικά «underground» blogs που παρουσιάστηκαν στο άρθρο είναι τα εξής: Πιτσιρίκος http://pitsirikos.blogspot.com Dokman http://footballholic.blogspot.com Τεκμήριο http://tekmirio.blogspot.com Λιάκος http://liakos.blogspot.com Vjay http://vjockey.blogspot.com Arxedia media http://arxediamedia.blogspot.com Τσούζει αλλά μ ’ αρέσει http://vathia.blogspot.com Greek lolita http://greek-lolita.blogspot.com Αδερφή http://aderfi.blogspot.com Κουκουζέλης http://kuk.blogspot.co

Μπόρα ήταν και πέρασε! Ο Ιός "Μελούρα" Πανικός στην μπλογκόσφαιρα! » My Fantasy (fake) world Κλειστόν » :) c'est moi!(Ασχετο!) Νικος Δημου, bloggers, και οι φιλοι Σαλονικεις (και οχι μονο)........ » art attack τα παιδιά της (μπλογκο)νύχτας » pleistokenon Και ξανά προς τη δόξα! » GLORIA MUNDI Τ Ε Λ Ο Σ » The McManus Sessions εγώ κλείνω » CrazyMonkey το blog μου αλλάζει μόνο του templates και μορφή » ManifestoGR

Το πλοίο «Χειμάρα» το οποίο εναυάγησεν ανοικτά των Αζορών (ή κάπου εκεί κοντά) παρασύροντας εις τον βυθόν 501 comments…

Όπως ίσως καταλάβατε, το GLORIA MUNDI χακεύτηκε αγρίως! Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω γιατί, ίσως να ήταν δάκτυλος του ανταγωνισμού, των σκοτεινών δυνάμεων της αντίδρασης ή απλώς κάποιου μαλάκα… Γεγονός είναι ότι το σκάφος προσάραξε. Ευτυχώς τα περιεχόμενά του έχουν διασωθεί. (Δεν έχω τσεκάρει για το 100% αλλά έτσι φαίνεται). Επειδή για να φτάσει εδώ που έφτασε του πήρε έναν ολόκληρο χρόνο και βάλε, δεν νομίζω ότι έχω καμιά ιδιαίτερη διάθεση να αποκαταστήσω τις βλάβες. Μπορεί αυτό το «τυχαίο» γεγονός να σημαίνει κάτι. Κι επειδή εμείς οι ναυτικοί τα παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τα «σημάδια» της ζωής, λέω να το τερματίσω κάπου εδώ το ταξίδι… … Δεν είναι εύκολο γιατί δεν ήταν ακριβώς επιλογή μου… … Δεν γίνεται όμως και διαφορετικά! … Ανεβαίνω στο ψηλότερο κατάρτι και σας χαιρετώ! … Σε άλλες θάλασσες, αλλού και άλλοτε!

Το γνωστό άρωμα "4711" ανεβάζει τον πήχη και υπόσχεται να γίνει χορηγός εάν φτάσουμε ισάριθμα comments! Γερά με τσαμπουκά! From the Underground! .... 10000 comments

«Σύντροφοι και συντρόφισσες βάζουμε κι εμείς πλάνο να ξεπεράσουμε τα 500!» (Βρε μπας και νομίζει ότι είναι οι υπογραφές κατά του αντικομμουνιστικού μνημόνειου;)

"Βάλτε αγάπες μου κι εσείς ένα comment! Μπορείτε!" Συνεχίστε!Κοντεύουμε τα 501! From the Underground!

Rocean said... Για ποιον χτυπά η καμπάνια? Τετάρτη, Ιανουάριος 25, 2006 6:28:49 μμ Diesel said... Αναλαμβάνουμε τη χορήγία του μπλογκ. Π΄΄οσα θέλετε? Τρίτη, Ιανουάριος 24, 2006 6:29:25 μμ Dark Angel said... Καπιτάν μας πρόδωσες σα τον Πήλιο Γούση άνοιξες τις αμπάρες και άφησες και μούσι Τρίτη, Ιανουάριος 24, 2006 5:49:16 μμ Argos said... Ακόμα ένα σχόλιο. Από μικρός σας διάβαζα κύριε ΆΝεμε και οφείλω να ομολογήσω ότι και το μπλογκ σας είναι καλό . Απορώ όμως γιατί όταν γράφετε κάτι δεν αναφέρστε σε απόψεις που είχατε καταθέσει στα βιβλία σας. Κορυφαίο βιβλίο σας πρέπει να είναι το "Καλντερίμι" μια και βλέπω τις πιο πολλές ιδέες σας τις παίρνετε από εκεί.Μ' αυτό 26 Τρίτη, Ιανουάριος 24, 2006 5:44:42 μμ Dark Angel said... xa xa xaΡε Ανεμε αρχίζω και σε συμπαθώ αλλά τα χουμε χάσει λίγο. Εσυ κάνεις μεταμπλογκινγ και εγώ ποστάρω για τον Λαβκραφτ? Ρε εγώ είμαι ο ΚΑΚΟΣ!!!:))) Πάμε καλά! Συνεχίστε! Κοντεύουμε τα 501! From the Underground!

Ενα δωράκι ενθάρρυνσης από τον υποψήφιο χορηγό μας! Πάμε καλά! Συνεχίστε! Κοντεύουμε τα 501! From the Underground!

...στο προηγούμενο Post! (Είναι να κλείσω χορηγό του Gloria Mundi τα Levi's 501 και όπως καταλαβαίνετε...!)

«"Πρέπει να ονειροπολούμε!". Εγραφα αυτές τις λέξεις και τρόμαξα», σημειώνει ο Λένιν (Λένιν, Τι να κάνουμε;, τόμος 6, σελ. 173, όπως περιλαμβάνεται στο Λένιν, Απαντα, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα.), καθώς οι ετερόδοξοι σύντροφοί του ήταν έτοιμοι να τον καταδικάσουν για έλλειψη πολιτικού ρεαλισμού. Τρόμαξε, αλλά δεν αναδιπλώθηκε, διότι γνώριζε, διότι ένιωθε ότι η επανάσταση, η κομμουνιστική επανάσταση, αλλά και η κομμουνιστική κοινωνία, χωρίς όνειρο δεν μπορεί να είναι έκφραση ενός συλλογικού σώματος, δεν μπορεί να είναι αγώνας για την απελευθέρωση και βασίλειο ελευθερίας, κοινότητα προσώπων. Μου θύμισε αυτή την αλήθεια, αυτόν τον ανεκπλήρωτο πόθο, τον καημό τόσων και τόσων κομμουνιστών αγωνιστών, για μια ακόμη φορά η συγγραφή του ιστορικού και ποιητή του επαναστατικού μας ονείρου Κωστή Μοσκώφ: Ο κομμουνιστής αγωνίζεται να δομήσει μέσα από την Πράξη του μια συνειδητή ένταξη στην ύλη του κόσμου, πάσχει ως πρόσωπο και ως μέλος του συλλογικού σώματός μας - της κοινωνίας - να

Θέλετε έναν γερό σεισμό να κάνει «πίτσα» τις πόλεις μας; Θέλετε έναν γερό τσαμπουκά να πάρουμε το αίμα μας πίσω για τα Ιμια και να γίνονται μάχες μέχρι την Καβάλα; Θέλετε ένα τσουνάμι να στείλει τα παραθαλάσσια θέρετρά μας στον αγύριστο; Θέλετε μια πανδημία της γρίπης των πουλερικών να κλαίνε μάνες δίχως γιούς, γυναίκες δίχως άντρες; Θέλετε ένα σιβηρικό χειμώνα να θαφτούμε κάτω από τον παγετώνα; Κι αφήστε τα Μίντια που κάνουν τρελές χαρούλες κάθε που υπάρχει υποψία και καταστροφή, λιμό, λοιμό και καταποντισμό. Τους βλέπεις να τρέχουν τα σάλια τους όταν μιλούν για τους 18 νεκρούς στην Τουρκία από τη γρίπη των πουλερικών και του 80 νεκρούς στη Ρωσία από το κρύο… Αφήστε τους αυτούς με το ένστικτο της ύαινας! … Εσείς με απασχολείτε. Οι επικλήσεις σας για το Κακό. Στο δρόμο, στο λεωφορείο, παντού… Αυτό το… «Ας έλθει η συμφορά! Ας γίνει της πουτάνας!». Που υπονοείται αν δεν λέγεται και ανοιχτά! … Τι θέλετε αγόρια και κορίτσια μου; Δεν σας αρκούν πια τα τροχαία… Οι δέκα-δεκαπέντε νεκροί του σ

Όταν επισκέπτεσαι έναν νέο τόπο είτε χώρα είναι αυτή, είτε πόλη, είτε γειτονιά, είτε σπίτι, είτε «στέκι», είτε ακόμη και web site (=τόπος) ή blog οφείλεις πρώτα από όλα να τον σεβαστείς. Όχι, δεν έχεις καμιά υποχρέωση ούτε να τον προσκυνήσεις ούτε να του υποταχθείς. Από την άλλη πλευρά, οι κάτοικοι, οι ιθαγενείς, αυτού του τόπου δεν έχουν, ομοίως, καμιά υποχρέωση να προσκυνήσουν τον επισκέπτη τους και να τον υποδεχτούν με τιμές άρχοντα. Οσο με αφορά όταν ανακαλύπτω ένα blog αργώ πολύ –αν ποτέ- να γράψω οποιοδήποτε σχόλιο είτε διαφωνώ είτε συμφωνώ με ένα συγκεκριμένο post . Αρχικά διαβάζω όσο γίνεται περισσότερα posts . Ανατρέχω σε παλιότερα. Συχνά αναζητώ τα πρώτα, «ιδρυτικά» post . Υστερα πηγαίνω στο profile του blogger . Τις περισσότερες φορές αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα αλλά παίρνεις μια ιδέα. Μετά κοιτάζω τα link που έχει επιλέξει να προσφέρει. Προφανώς με ενδιαφέρει αν είναι άντρας, γυναίκα, αθηναίος, θεσσαλονικιός, κάτοικος εξωτερικού, 20άρης ή 75άρης αν και όλα αυτά δεν π

"...ποτέ δεν θα ξεπεραστεί η ανάγκη μας για ομορφιά". Στάθης Τσαγκαρουσιάνος (Lifo 19/01/06)

«Η γαλήνη είναι η μεγάλη και αληθινή απάντηση στην αγωνία και το φόβο, και σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, είναι καθήκον να τη φιλοξενεί μόνιμα στις κατοικίες που σχεδιάζει, ανεξάρτητα αν αυτές είναι πολυτελείς ή ταπεινές. Σε όλη μου την πορεία προσπαθούσα πάντα να πετύχω τη γαλήνη, ωστόσο κανείς οφείλει να είναι προσεχτικός, ώστε να μην την καταστρέψει, με την ανεξέλεγκτη χρήση ποικίλλων και ανομοιογενών στοιχείων». Luis Barragan (1980, από την ομιλία του, κατά την απονομή του βραβείου Pritzker) Luis Barragan (1902 - 1988) Αρχιτέκτονας * 1902: Γεννιέται στην Γκουανταλαχάρα, του Μεξικού * 1923: Γίνεται κάτοχος Πτυχίου Πολιτικού Μηχανικού από την «Escuela Libre de Ingenieria» * 1925: Ταξιδεύει για πρώτη φορά στο Παρίσι και εντυπωσιάζεται από τον Le Corbusier και το Ferdinand Bac * 1977: Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, οργανώνει έκθεση αφιερωμένη στο έργο του. * 1980: Τιμάται με το Βραβείο Pritzker * 1985: Το έργο του παρουσιάζεται σε Εκθεση στο Μουσείο Rufino Tamayo, στην πό

...χθες βράδυ στο Ξυλουργείο του ΜΥΛΟΥ The “alternative cream of Thessaloniki” δεν μας απογοήτευσε! BOOMSTATE (The legendary, avant garde … BOOMSTATE!) , SCAB LEVEL (αν όχι η κάλυτερη, πάντως η πιο κεφάτη μπάντα της πόλης! και SUGAH GALORE από Αθήνα ! Ηταν όντως το καλύτερο event του μήνα και ο,τι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια από ελληνικές μπάντες! (Αν δεν άρχιζαν στις 11 και βάλε αντί για τις 9 που είχαν ανακοινώσει, θα ήταν ακόμη καλύτερα!)

« Αγαπώ τον Ολυμπιακό και θέλω να μείνω άλλα 10 χρόνια όπως ο Τζόρτζεβιτς», λέει ο Τουρέ Για πόσο μαλάκες μας έχει; Επειδή δεν του «έκατσε» η μεταγραφή του «έκατσε» η αγάπη! (Μπαϊ δε γουέϊ: Διαβάστε το κομμάτι του Κωστή Παπαγιώργη στο Lifo που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα, για το ντέρμπι των «αιωνίων»…) … Πάνω από τις 4.000 μονάδες σκαρφαλώνει το Χρηματιστήριο την Παρασκευή Αλήθεια, τι καλό «είδε» η αγορά και ανεβάζει το ΧΑΑ; Να μας το πουν να το δούμε κι εμείς! (Μήπως είναι το ότι η Coca-Cola 3Ε κλείνει εργοστάσια και αποθήκες και απολύει κόσμο; Αν είναι αυτό, τότε, δώστε στους άνεργους μετοχές και κλείστε τα όλα!) (Μήπως είδε ότι πήγε πάνω από τα 67 δολάρια το πετρέλαιο ;) (Μήπως είδε ότι στην παράταση ήλθε η σημαντική νίκη των Κινγκς επί των Λέικερς με 118-109 ;) (Μήπως πάλι είδε ότι στην εξαγορά της σερβικής εταιρείας χυμών Fresh & Co προχώρησε η Coca-Cola 3Ε ; (η οποία μόλις έκλεισε τα εργοστάσια και της αποθήκες της στην Ελλάδα και απολύει κόσμο;) (Μήπως είδε πόσο είν

Καθώς και της σφαγής χιλιάδων Τούρκων, Αρβανιτών ΚΑΙ Ελλήνων αμάχων από τον Δικτάτορα Κολοκοτρώνη κατά τη διάρκεια της Επανάστασης (πιο σωστά: Πραξικοπήματος κατά του Σουλτάνου και των συνεργατών του). Πανικός στην ελληνική κυβέρνηση που σκέφτεται να γκρεμίσει όλους τους αδριάντες του (σφαγέα) Γέρου του Μωριά για να μη δυσαρεστήσει τους Ευρωπαίους Συμμάχους και Συνεταίρους! Σύμφωνα με πληροφορίες θα ακολουθήσουν και άλλα Μνημόνεια που μας αφορούν ιστορικώς! Παράλληλα, ετοιμάζεται η κατάθεση πρότασης Μνημονείου για την Καταδίκη των σφαγών στη Γαλλία μετά το Πραξικόπημα του 1789 σε βάρος δεκάδων χιλιάδων οπαδών του Λουδοβίκου. Περίεργες συμπτώσεις

Μήνυμα Γιώργου μέσω... Κλούνεϊ Αντε βρε! Και μήνυμα Καραμανλή μέσω Ανγκ Λι… Και Αλέκας μέσω Βιμ Βέντερς… Και Αλέκου μέσω Γούντι Αλεν…

Μια όμορφη αντικομουνιστική φιέστα διοργανώθηκε κάτω από το ποστ Υπάρχουν καλοί και κακοί δικτάτορες; sτο blog του Νίκου Δήμου και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία (119 comments)… Μεταξύ διαφόρων ανιστόρητων παρέλασαν με εκπληκτική στοίχιση και το «βήμα της χήνας» πολλοί νεοφιλελεύθεροι (τάχα μου!) αστέρες τους ελληνικού μπλογκο-πενταγράμμου… Το τι ειπώθηκε εκεί μέσα δεν λέγεται… (Μέχρι τι στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το ΜΟΝΟ που δεν έχει γραφτεί είναι το περίφημο: «Κουμούνια θα σας κάνουμε σαπούνια» αν και υπονοείται από πολλούς σχολιαστές!) Και εις άλλα με υγεία! (στο μεταξύ: Υπογράψτε κατά του Αντικομμουνιστικού Μνημόνειου ) Τα σχόλια και η ταυτότητα Goodbye Stalin...

Ανδρέας Μπάρκουλης. Αθώος κύριε Πρόεδρε, κύριοι ένορκοι, κύριοι δικαστές, κύριε εισαγγελέα! Αθώος. Προερχόμενος από μια εποχή επίσης αθώα. Κι ερωτευμένος, έχοντας υποκύψει σε κάθε θηλυκή γοητεία. Και θύμα. Συνειδητά θύμα. Με πλήρη επίγνωση και πλήρη άγνοια ταυτοχρόνως. Πάντοτε ερωμένος και ουδέποτε εραστής. Την διαφορά, φαντάζομαι, την γνωρίζετε. Δεν πήρε. Του πήραν. Οσα έδινε και όσα είχε και δεν είχε. Συγχώρεσε. Τον κλείσαν στο τρελάδικο! Συγχώρεσε και πάλι. Μόνο την αθωότητά του δεν του την πήραν. Και ο ίδιος δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό του. Ηπιε θάλασσες ολόκληρες για να την αντέξει. Για να μην γίνει Ελληνάρας. Για να κρατήσει τον λυγμό του… … Δεν κατάφερε να γίνει αξιοσέβαστος. Κατέφυγε στη θλίψη. Όχι στο παράπονο. Βούρκωνε αλλά δεν έγινε αξιολύπητος. Εζησε… Καλά και άσχημα. Τσαλακώνοντας την εικόνα του. Αθώος! … Πιο αθώος δεν γίνεται. Ισοβίως αθώος! … Η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα! … Ο κατηγορούμενος κηρύσσεται αθώος! Μπορεί να περάσει στον Παράδεισο! … … Κορίτσια, ο Μπάρκουλης φεύγ

Τι μπορεί να κρύβει μια (ωραία είναι αλήθεια) διαφήμιση: Come all you good workers Good news to you I'll tell Of how the good old union Has come in here to dwell Which side are you on boys? Which side are you on? My daddy was a miner He's now in the air and sun He'll be with you fellow workers Until the battle's won Which side are you on boys? Which side are you on? They say in Harlan County There are no neutrals there You'll either be a union man Or a thug for J. H. Claire Which side are you on boys? Which side are you on? Oh workers can you stand it? Oh tell me how you can Will you be a lousy scab Or will you be a man? Which side are you on boys? Which side are you on? Don't scab for the bosses Don't listen to their lies Poor folks ain't got a chance Unless they organize Which side are you on boys? Which side are you on? Το τραγούδι το έχει πει, σχετικά πρόσφατα η NATALIE MERCHANT, όμως είναι πολύ παλιότερο. Γράφτηκε από την Florence Reece το 1931, τις

Απαιτεί ανάγνωση: H συμμορία με τα μαύρα . ( Γεώργιος Χοιροβοσκός ) Κι ας προσεύχεται σε προηγούμενη δημοσίευσή του: «Βοηθησέ με να αγνοώ ηθελημένα την επικαιρότητα και τις εμπειρίες της, την τριβή και την φθορά». Ας μην εισακουσθεί η επίκλησή του. Κάθε που παραβαίνει τη θέλησή του, προσφέρει…

Δευτέρα πρωί. Δεν μου αρέσει το κρύο. Ολη τη νύχτα έβλεπα στον ύπνο μου τις σκηνές από το High Fidelity που δεν γυρίστηκαν. Καμιά φορά λες ότι από λάθος παίζονται κάποιες ταινίες στα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια. Από σπόντα. Ή από ένα εσωτερικό τους «αντάρτικο» -να ‘ναι καλά εκείνοι που το διεξάγουν! Το έμπλεξα, μέσα στο όνειρο, με το Minority Report που είδα προχθές σε DVD. Αφαίρεσα κάποιους πρωταγωνιστές. Τον Τομ Κρουζ σίγουρα! Κράτησα άλλους. Πρόσθεσα μερικούς. Πιο οικείους. Και άγνωστους. Το πρωί ήθελα να ρίξω μερικά ξύλα στη φωτιά και να καθίσω με τον καφέ μου εκεί διαβάζοντας. Δεν το έκανα. Με έπιασε το φιλότιμο που ο «μεγάλος» μου είχε ήδη πάει στο σχολείο μέσα στην παγωνιά. Εκανα ένα γρήγορο ζάπινγκ στα πρωινά ενημερωτικά. Αηδίασα επαρκώς για να επιστρέψω στην ΕΤ1 και τα παιδικά της. Ντύθηκα –δεν ξυρίστηκα- και βγήκα. Το αρχετυπικό ξερίζωμα από τη μήτρα λειτούργησε για μερικά χιλιόμετρα. Υστερα ο ήλιος… Το άνοιξα. Με ενόχλησαν οι ραδιοφωνικές «κρυάδες». Το έκλεισα. Αφήνω το αυτοκίνη

Εχουμε μείνει λίγοι Γιατί, πότε ήμασταν πολλοί; Ημασταν περισσότεροι κάποτε… Ποτέ δεν ήμασταν περισσότεροι. Πάντα λίγοι… Θυμάμαι… Μην αρχίζεις τα «θυμάμαι». Πάντα μπερδεύεσαι. Τι εννοείς; Μπερδεύεις τα λίγα που έζησες με τα πολλά που είδες, που διάβασες, που ένιωσες, που ονειρεύτηκες. Κι ακόμη χειρότερα, μπερδεύεις τους ζωντανούς και τους πεθαμένους. Κι εσύ το κάνεις! Συνέχεια! Αλλά δεν κλαίω και δεν κλαίγομαι. Καμιά φορά πενθώ τις απουσίες. Ως εκεί όμως. Μιλάς κι εσύ για απουσίες λοιπόν. Λίγες απουσίες. Λίγοι έφυγαν και λίγοι μένουν. Κι όμως, ήμασταν περισσότεροι πριν λίγα χρόνια. Πριν πόσα χρόνια; Πριν 15 χρόνια. Ημασταν νεότεροι, αγάπη μου, πριν 15 χρόνια κι ακόμη κι ο μαλάκας φαινόταν αδελφός. Αυτό είναι όλο. Κι όμως τότε γεμίζαμε τα σπίτια, γεμίζαμε τις ταράτσες, τα πεζοδρόμια. Γεμίζαμε παραλίες και μαγαζιά. Γεμίζαμε το μυαλό μας, το σώμα μας με άλλα μυαλά και σώματα… Πόσα χάδια θυμάσαι λοιπόν; … Να σου πω εγώ! Τρία... Αντε τέσσερα… … Πόσα φιλιά; Θυμάμαι ένα φιλί, στα κλεφτά, δίπλ

Αντιγράφω ως έχει το κείμενο απο το Δουλειά δεν είχε ο διάολος.... : Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας ανέβασε μια σελίδα για μάζεμα υπογραφών κατά του Αντικομμουνιστικού Μνημόνειου.Υπογράψτε στην διεύθυνση http://anticom.kke.gr/

" Whether or not we admit it to ourselves, we are all haunted by a truly awful sense of impermanence."-- Tennessee Williams Κι ύστερα; «Κι ύστερα» τι; Κι ύστερα τι έγινε; Δεν έγινε κάτι… Νόμιζα ότι… Νόμιζες ότι τι; Ηθελες να γράψεις για τον… Ηθελα να γράψω για ποιόν; Για τον… Ναι; Για τον πατέρα σου; Ηθελα να γράψω για τον πατέρα μου; Πως σου ήλθε; Νόμιζα ότι… Νόμιζες ότι τι; Ηλθε φέτος; Ποιος; Ο πατέρας σου. Όχι δεν ήλθε. Δεν ήλθε φέτος. Ούτε και πέρσι είχε έλθει… Ούτε και πέρσι… Εσύ όμως ήσουν και φέτος χάλια στις 4 του μήνα. … Ησουν; Τώρα είμαι καλά! … … Γιατί δεν έρχεται πια; Γιατί έχω παιδιά πια! … Ο μεγάλος γεννήθηκε την ίδια ημέρα που είχε γεννηθεί κι εκείνος. Κι έχει το όνομά του. Και γιατί δεν έρχεται πια; Δεν ξέρω. Μπορεί να μην με χρειάζεται πια. Μπορεί να μην τον χρειάζομαι πια. Μπορεί να μεγάλωσε πολύ. Δεν είναι αυτό… Δεν ξέρω τι είναι. Δεν έχω και τι να του πω πια… … … Πονάς; Καμιά φορά… … Και τι κάνεις τότε; Αφήνω να μου περάσει… Κάποτε πηγαίνατε μαζί βόλτες.

Μπορεί να τις λυπηθεί κάποιος και να τις πυροβολήσει; (ή έστω να τους πει ότι οι γιορτές τελείωσαν και ότι του χρόνου μάλλον θα απουσιάζουν;) φωτό.: Jessica Craig Martin

γυναίκες ηθών ελευθέρων γυναίκες παθών κατωτέρων γυναίκες ανδρών πρεσβυτέρων γυναίκες ημών και υμετέρων γυναίκες στης γης τα λιμάνια στου κόσμου την ένοχη αδράνεια γυναίκα κι εγώ στην αφάνεια με θέλουν δίχως περηφάνια

Paul D : Your love is too thick, Sethe. Sethe : Love is or it isn't, Paul D. Thin love ain't no love at all. Από το αριστούργημα που προβλήθηκε χθες βράδυ στη ΝΕΤ… Beloved ( 1998 ) Directed by Jonathan Demme Oprah Winfrey .... Sethe Danny Glover .... Paul D Garner Thandie Newton .... Beloved Kimberly Elise .... Denver Beah Richards .... Baby Suggs, aka Grandma Baby

...η μπλογκο και εορτο-αποτοξίνωση! Μέχρι να έλθουμε στα ίσα μας πάλι! Αλλωστε δεν συμβαίνει και τίποτα σημαντικό! Σωστά;

«Στο μεταξύ, η σορός του Ρώσου κακοποιού παραμένει στα αζήτητα, καθώς κανένας οικείος του δεν εμφανίστηκε στη ρωσική πρεσβεία». Ετσι τελειώνει η είδηση στο news.in.gr. Ετσι δεν θα μπορούσε να ξεκινάει ένα μυθιστόρημα; Ή μια ταινία; Ή μια σιωπή; "Στο μεταξύ..." απο τι και τι; Ανάμεσα σε ποιά δύο πράγματα; Ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία; Τις δολοφονίες και την αυτοκτονία; Τη ζωή και τον θάνατο; Την ανευθυνότητα και την ευθύνη; Την ενοχή και την αθωότητα; Το φως και το σκοτάδι; Τον απρόσωπο μηχανισμό και το πρόσωπο του νεκρού; Την ύβρη και την κάθαρση; Υπήρξε ποτέ παιδί ο Μαξίμ; Ενα παιδάκι που γεννήθηκε και που τώρα θα πρέπει να ταφεί; --- Οχι... το θέμα δεν είναι μελό! Ούτε να τον λυπηθείς ούτε να τον αγαπήσεις σου ζητάει κανείς! Ούτε φυσικά να τον ηρωποιήσεις αυτόν που δολοφόνησε τρεις ανθρώπους! --- Το θέμα είναι άλλο και αλλού! --- Πάντα αλλού είναι το θέμα του Ανθρώπου! Γι αυτό και στα ανθρώπινα πάντα πατώνουμε! --- Ξένος είναι! «Δεν θα στεναχωρηθούμε κιόλας που α

Τα γκέτο της Εκάλης, της Πολιτείας, της Γλυφάδας, της Φιλοθέης, της Βουλιαγμένης, του Πανοράματος βρίσκονται από το πρωί στο πόδι! Η ΕΛ.ΑΣ φοβάται αιματηρές συγκρούσεις τις επόμενες νύχτες! Ανταπόκριση: Συμφορά αδέρφια » NickTheCreek

Δευτέρα, Ιανουάριος 03, 2005 minima 1o Αμηχανία… Το 2005 κάνει τα πρώτα του βήματα μέσα σε ένα κλίμα που καθορίζεται από το τρίπτυχο: «αβεβαιότητα, αβεβαιότητα, αβεβαιότητα» όπως λέει και ο Μίμης. Η νέα χρονιά είναι παρούσα και την ίδια στιγμή μοιάζει μακρινή. Η εγχάραξη του 2004 ήταν βαθιά. Σαν tattoo στο μπράτσο μας. Πρέπει να το κάψεις για να σβήσει αλλά και πάλι θα μείνει η ουλή. Νομίζω ότι το στοίχημα είναι να κρατηθούμε. Ορθιοι. Και ταυτόχρονα να εξελιχθούμε, να ανοίξουμε. Τα μάτια, τα αυτιά, τα μυαλά, κάθε επικοινωνιακό δίαυλο… Φέτος συμπληρώνω 20 χρόνια δημόσιας γραφής και 15 internetικής εμπλοκής. Χαίρομαι που ακόμη μπορώ να καβαλάω τα κύματα των εξελίξεων… Χαίρομαι που είμαι εδώ… Χαίρομαι που έρχονται ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές… Θα τα λέμε! Το έγραψε ο ANemos στις 3.1.05 0 comments from: κανέναν;

Είναι ή δεν είναι ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ το χτύπημα στην Νέα Ορλεάνη και τώρα στο Σαν Φρανσίσκο ; Την μια χτυπάει αυτούς τους αμόρφωτους, έγχρωμους, τζαζόπληκτους και κρυφοκομμουνιστές παρακατιανούς. Την άλλη χτυπάει την πόλη των ψευτο-μπεκρή-μεζέ-διανοούμενων και των ομοφυλόφιλων! Υπάρχει Θεός, Τζορτζ! Υπάρχει! Αλληλούια!

«Τι καλά να αυτοκτονούσαν και αυτοί οι άθλιοι Πακιστανοί! Μα καλά, λίγη τσίπα, λίγο φιλότιμο δεν έχουν επάνω τους;»

Να δούμε πως θα μας βγει τώρα!

Τα "Επίκαιρα" από το www.ndimou.gr σε άλλη παράλληλη έκδοση: http://nikosdimou.blogspot.com The "Epikaira" posts from www.ndimou.gr in a parallel publishing format: http://nikosdimou.blogspot.com Δεν μπορείς να μην χαρείς με μια τέτοια είσοδο στην ελληνική μπλογκόσφαιρα! Δεν μπορείς να μην συγκινηθείς με τον αιώνια νέο που θέλει να είναι πάντα στην πρώτη γραμμή! Καλώς να ορίσει! Αισθάνομαι ότι οφείλουμε πολλά, όλοι εμείς οι e-ταξιδιώτες στον Νίκο Δήμου… Κι εγώ προσωπικά πολλά περισσότερα!

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες ο Ρώσος κακοποιός Μαξίμ Ζιλίν κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες να εντοπίσει αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ. για να παραδοθεί και να κάνει Πρωτοχρονιά έστω και στη φυλακή… Στα πλαίσια αυτών των προσπαθειών δεν απομακρύνθηκε παρά ελάχιστα απο το σημείο της απόδρασης. Δυστυχώς όμως οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες κι έτσι ο δραπέτης αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή του. ... Update: (Οχι βρε κουτά, δεν αυτοκτόνησε, η ρώσικη μαφία τον "έφαγε". Το λέει και η σοβαρή η εφημερίδα! Δώρο στον Βουλαγαράκη τον έκανε!)

Απόψε μη χάστε στο ΜΕΓΚΑ την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Γιάννη (Πάριου) με καλεσμένο τον Γιάννη (Πρετεντέρη). Ηδη, λίγες ώρες πριν, το πολιτικό σκηνικό τρίζει συθέμελα εν αναμονή των όσων συνταρακτικών θα ειπωθούν, μια πρόγευση των οποίων πήραμε σε μεγάλες δόσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του τελευταίου 5θήμερου. Λέγεται μάλιστα –χωρίς να έχει ακόμη επιβεβαιωθεί και ιατροδικαστικώς- ότι αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της αυτοκτονίας του Ρώσου δραπέτη. Η συνειδητοποίηση του ότι δεν θα καταφέρει, εκεί στα όρια και τα άγρια βουνά, να δει την αποψινή ΑΝΑΤΡΟΠΗ, τον έσπρωξε στο να βάλει το περίστροφο στον κρόταφο ρίχνοντας την τελευταία σφαίρα. Ο άνθρωπος που είχε ομολογήσει ότι έκανε το πρώτο του έγκλημα γιατί ήθελε να δει «πως είναι να σκοτώνεις» δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δε θα βιώσει μια εξίσου δυνατή συγκίνηση. Εσείς μη χάστε αυτή τη μοναδική ευκαιρία να παρακολουθήσετε τον Γιάννη Πρετεντέρη σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον Γιάννη Πάριο. Απόψε στο ΜΕΓΚΑ (τον άλλο μήνα στον ΑΝΤ1, τον παράλ

... πέλαγος, νύχτα, σύννεφα, σκόρπια άστρα, ατέλειωτοι δρόμοι, μοναχικά πληρώματα. Κάθε τόσο ένας φάρος φωτίζει τα σκοτάδια. Οι φωτεινές δέσμες του απλώνονται να αγκαλιάσουν τους ανθρώπους. Στη ρίζα του πύργου του ξεπροβάλλει η στεριά μέσα στον σκοτεινό κύκλο από τα κιάλια. Μια φωτεινή λουρίδα ξαναβγάζει στον αφρό τον χρόνο που καταπίνει η θάλασσα μαζί με την προπέλα. «Από τα βάθη που μερικές φορές αναβλύζουν πόνο ξεπηδούν καινούργιες υποσχέσεις», έγραφε τις προάλλες ο καπετάν Λοΐκ Φινάζ, στην «Φιγκαρό», κάτι σαν ημερολόγιο καταστρώματος. H στεριά πότε φεύγει και πότε έρχεται κοντά. Ίσως αυτός να είναι ο πρώτος ρόλος των φάρων: να λένε σε εκείνους που θέλουν να φεύγουν πόσο μακριά έχουν αφήσει πίσω τους τη στεριά και στους άλλους που θέλουν να επιστρέφουν πόσο κοντά απέχει από την αγκαλιά τους. Μια χούφτα χώμα και μια χούφτα αφρός δεν έχουν ποτέ το ίδιο βάρος. Δρόμοι

Χαρούμενη Πρωτοχρονιά στην Ευρώπη! Και λαμπερή! Όπως λένε και τα παιδιά του Lowbap : “ Αλλη μια χρονιά ... με τη φωτιά αγκαλιά κι οι πρώτες στιγμές απ' την καινούρια, πάλι μες στη φωτιά! ”… Κι όπως λέει και η παράδοση: Όπως σε βρίσκει η αλλαγή του χρόνου έτσι θα είσαι ΟΛΟ το χρόνο! France: Youths burn cars in New Year's Eve unrest Strikes, fear, threats, revelry greet global New Year

Πέρασε! Μισός χειμώνας ακόμη… Θα μεγαλώσει πάλι το φως… Θα αρχίσουμε να ονειρευόμαστε. Χωρίς σχέδια. Χωρίς την ανάγκη Εορτών που απαλύνουν απελπισίες. Μόνο το φως τις απαλύνει. Χωρίς τη φανταχτερή διακόσμηση που σκεπάζει τη βεβαιότητα του θανάτου. Οσο περισσότερο το φως τόσο πιο θαρρετά θα βουτάμε στις νύχτες. Το παιχνίδι θα αποκτήσει και πάλι ισορροπίες. Υπέρ μας φυσικά. Επιστρέφουμε στους δρόμους. Στην επικράτεια της αληθινής ζωής… Της πραγματικής γιορτής…