ANemos

Η έγνοια του ανθρώπου είναι πως να σκοτώνει το χρόνο, ενώ ο αιώνιος θεός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί κάθε δευτερόλεπτο . Α. Σοπενάουερ Αυτό είναι το δώρο του 2005. Ένα επιπλέον δευτερόλεπτο. «Χάρισμά σας! Βρείτε πως θα το αξιοποιήσετε!» Ένα «κοάν». Αυτό είναι το μάθημα του 2005. … Δέκα εκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα μεταδίδουν δισεκατομμύρια μηνύματα κάθε δευτερόλεπτο. … Τρεις σακκαδικές κινήσεις κάνουν τα μάτια μας μέσα σε ένα δευτερόλεπτο της εν εγρηγόρσει ζωής μας και χάρη σε αυτές το βλέμμα μας εξερευνά κρίσιμα στοιχεία του σκηνικού που μας περιβάλλει. … 1000 περίπου σπερματοζωάρια κάθε δευτερόλεπτο … Κάθε δευτερόλεπτο, στον Ηλιο, 700.000.000 τόνοι υδρογόνου μετατρέπονται σε 695.000.000 τόνους ηλίου… … Κάθε δευτερόλεπτο κάποιος άνθρωπος προσβάλλεται από φυματίωση η οποία είναι η τρίτη κατά σειρά κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίωςς για άτομα ηλικίας μεταξύ 15 και 59 ετώ… … Κάθε δευτερόλεπτο μεταφέρονται 1000 τόνοι γης προς τη

«Το 1958 έγραψα τα ακόλουθα: "Δεν υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές διαφορές μεταξύ αυτού που είναι πραγματικό και αυτού που δεν είναι, ούτε του αληθούς και του αναληθούς. Δεν είναι απαραίτητο κάτι να είναι ή αλήθεια ή ψέμμα. Μπορεί να είναι και τα δύο". Πιστεύω ότι αυτοί οι ισχυρισμοί εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα ως προς τη διερεύνηση της πραγματικότητας μέσω της τέχνης. Ετσι, ως συγγραφέας τους υποστηρίζω αλλά ως πολίτης αδυνατώ. Ως πολίτης οφείλω να αναρωτηθώ: Τι είναι αλήθεια; Τι είναι ψέμα; Η αλήθεια στο θέατρο πάντοτε διαφεύγει. Ολόκληρη δεν τη βρίσκεις ποτέ αλλά η αναζήτησή της είναι συναρπαστική. Η αναζήτηση είναι σαφώς ό,τι προηγείται της προσπάθειας. Η αναζήτηση είναι ο σκοπός σου. Τις περισσότερες φορές μέσα στο σκοτάδι προσκρούεις στην αλήθεια, συγκρούεσαι μαζί της ή, ρίχνοντάς της μια φευγαλέα ματιά, βλέπεις μια εικόνα ή ένα σχήμα που μοιάζει να ανταποκρίνεται στην αλήθεια, συχνά χωρίς να συνειδητοποιείς ότι συνέβη ακόμα κι αυτό. Αλλά η πραγματική αλήθεια είναι

Where is Santa? At his sleigh? Tell me why is it always this way? Where is Rudolph? Where is Blitzen, baby? Merry Christmas, merry merry merry Christmas All the children are tucked in their beds Sugar-plum fairies dancing in their heads Snowball fighting, it's so exciting baby Yeah, yeah, yeah I love you and you love me And that's the way it's got to be I loved you from the start' Cause Christmas ain't the time for breaking each other's hearts

Κι έρχεται μια στιγμή που νιώθεις εκείνο το ελαφρύ άγγιγμα στην αριστερή ωμοπλάτη. «Είμαι εδώ» σαν να σου λέει. «Είμαι εδώ, μην με ξεχνάς». Και παγώνεις. Γιατί όντως είχες ξεχάσει. Είναι ελαφρά ξεφουσκωμένο λάστιχο. Είναι το πούλμαν που πετάχτηκε από το πουθενά. Είναι ένα παράξενο πρήξιμο μέσα στο στόμα που δεν το είχες ξαναδεί. Ένα αλογάκι που τρέχει στο στήθος. Μια χοντρή σταγόνα ιδρώτα. Ως εδώ ήταν; Απάντηση δεν παίρνεις πέρα από το «είμαι εδώ». Κι εγώ που είμαι; Που είναι όλα; Ο κόσμος ξεμένει από χερούλια και στηρίγματα. Αιωρείσαι. Μια τεράστια αντλία σου αδειάζει το μυαλό. Γυρίζεις ασυναίσθητα το κεφάλι να δεις. Κι ύστερα πιάνεις να μετράς το σώμα σου. Τα δάχτυλα που μεγάλωσαν και δεν έχεις πια χεράκι αλλά χέρι. Τα πόδια σου. Μια ματιά στον καθρέφτη. Πάλι πίσω κοιτάζεις, τα πλακάκια του μπάνιου. Τις κολόνιες στο ράφι. Την πετσέτα. Ανοίγεις το στόμα, κάνεις μια πρόχειρη διάγνωση, προσπαθείς να θυμηθείς να ο,τι βλέπεις υπήρχε και πριν εκεί. Γυρίζεις τη γλώσσα. Θέλεις να φωνά

Το 2005 έμοιαζε με τη Σταχτοπούτα που επέστρεψε σπίτι μετά τη μεγάλη γιορτή στο παλάτι. Το λευκό της φόρεμα είχε ξαναγίνει ρόμπα, η ολυμπιακών διαστάσεων άμαξα είχε ξαναπάρει τη μορφή κολοκύθας, τα λευκά άλογα έγιναν πάλι ποντίκια, η σκούπα και το φαράσι έπαψαν να λέγονται «Φοίβος» και «Αθηνά», από τα πυροτεχνήματα είχαν μείνει μόνο οι στάχτες και σαν να μην έφταναν όλα αυτά είχε χάσει και το ένα της γοβάκι. Βλέπετε το 2005 είχε την ατυχία να έπεται του λαμπερού και πολλά υποσχόμενου 2004. Μιας «παραμυθένιας» χρονιάς. Μόνο που αυτή τη φορά δεν υπήρχε χάπι έντ αφού κανένα πριγκιπόπουλο δεν βρήκε το χαμένο γοβάκι για να έλθει να της το φορέσει και να την κάνει γυναίκα του. Είναι αλήθεια πως όταν τα βλέμματα όλης της υφηλίου είναι στραμμένα επάνω σου, έστω και για ένα μήνα, τότε η επιστροφή στην καθημερινότητα και την αφάνεια να σου πέφτει λίγο βαριά. Γι αυτό και μόνο ίσως να δικαιολογείται η απαισιοδοξία μας για το μέλλον –είμαστε οι πιο απαισιόδοξοι της Ευρώπης σύμφωνα με την Eurostat.

Τα Χριστούγεννα περάσαμε πολύ όμορφα. Το τραπέζι ήταν πλούσιο, τα νεύρα μας κουρέλια, ένας αφόρητος πονόδοντος με έκανε να έχω περισσότερα μούτρα απ’ ότι συνήθως και να αποφεύγω το μόνο χριστουγεννιάτικο γλυκό που μου αρέσει. Τα μελομακάρονα. Κατά τα άλλα ο Ιρβινγκ Γιάλομ με γέμιση Νίτσε και Σοπενάουερ ήταν νοστιμότατος.

Αυτάαααααααααα! Τι άλλα; Τι νέα από το κίνημα; Τι μαθαίνετε; Τα παιδιά καλά; Πάντα καλά!

Μ’ αρέσει αυτό που γίνεται. Μπορεί να με ενοχλούν διάφορα… μικρά και μεγάλα… Όπως η άγνοια του αρχάριου που νομίζει ότι τα μαθαίνει όλα σε δύο νύχτες, οι χυδαίου τρόποι του λαίμαργου, η φλυαρία του μοναχικού, τα «σεντόνια» του «παμφλετάριου» -όπως έχουν χαρακτηρίσει και την αφεντιά μου! Χαρακτηρισμός που αποδέχομαι μετά χαράς!-, η «κακία» του μέχρι χθες αποκλεισμένου, η αναίδεια του νιόφερτου, η πίκρα του «τελειωμένου», η γλυκερή, μελό ψυχανάλυση του καμένου, η χουλιγκάνικη συμπεριφορά του anonymous, η ομφαλοσκόπηση των μετα-μπλόγκερ. Πολύ μικρά είναι όμως όλα αυτά μπροστά στη μεγάλη εικόνα. Μπροστά σε αυτό το ξεμπούκωμα, το «καθάρισμα» της –επικοινωνιακής- «καμινάδας» όπως λέει και ο Γιόζεφ Μπρόιερ δια μέσου του Ιρβινγκ Γιάλομ, από τους μπλόγκερς. Μ’ αρέσει αυτή η όσμωση παλιών και νέων γραφιάδων, τυπογραφικών στοιχείων και πίξελς, χαρτιού και οθόνης. Οντας σχεδόν μόνιμος κάτοικος του internet από το 1989, χαίρομαι που τα πιο άγρια και μαζί ρομαντικά μας όνειρα παίρνουν εκδίκηση. Μου

Αντε και στα δικά σας!

"Έκλεισα τα μάτια και ρούφηξα μια μικρή γουλιά από το Λαγκαβούλιν που έπινα, αφήνοντάς με να περιπλανηθώ στο παρελθόν. Από το 1991 που χώρισα και μετά δεν είχα δημιουργήσει σοβαρή σχέση με Ελληνίδα, εκτός από μια περίπτωση που στράβωσε από την αρχή ... Αντιθέτως, είχα γνωρίσει αρκετές Ρωσίδες και Ουκρανές, κοπέλες αξιόλογες, μορφωμένες, του Πανεπιστημίου. ... Σαν αστραπή πέρασαν απ'τον νου μου παλιές ευτυχισμένες εικόνες, πρόσωπα και καταστάσεις... Σκέφτηκα τη Σβελτάνα απ'το Λβοβ. Τρομερή κοπέλα, κούκλα. Ακόμα και τώρα απορούσα πώς ήλθε να μείνει μαζί μου. Είναι μερικά πράγματα που δεν μπορείς να τα ζυγίσεις. Ίσως επειδή ήμουνα και εγώ ψηλός σαν κι αυτή. Περάσα πολύ καλά, γύρω στον ένα χρόνο, όταν απ'την πλευρά μου άρχισα να ψιλοβαριέμαι, κι αποφάσισα πως ήρθε η μέρα να κάνω το μεγάλο πείραμα ... Ήταν λοιπόν κάποια Κυριακή μεσημέρι όταν η Λουντμίλα μετακόμισε στο σπίτι μας (της Σβιέτας και το δικό μου) μαζί με όλα τα πράγματά της .. Η μοναδική απαίτηση που διατυπώθηκε

ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΗ Η ΧΑΡΩΠΗ ΜΑΛΑΚΙΑ;;;

Ανοίξαμε για λίγα λεπτά για να χαιρετήσουμε ένα καλό περιοδικό που μόλις μάθαμε ότι έκλεισε… Κρίμα!

…λόγω Χριστουγέννων! Ραντεβού το 2006… (αν δεν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας)

Η αρπαχτή, της αρπαχτής, την αρπαχτή, Ω ΑΡΠΑΧΤΗ!

Η θέση του GLORIA MUNDI συνοπτικά: Ένα-δύο-τρία ΠΟΛΛΑ FREE - PAPERS ! Ένα-δύο-τρία ΧΙΛΙΑΔΕΣ BLOGS ! Λιγότερο συνοπτικά: Blogs και Free - Papers είναι –προς το παρόν- τα ΤΡΟΧΙΟΔΕΙΚΤΙΚΑ για τον πραγματικό βομβαρδισμό που θα ακολουθήσει. Τα καλύτερα έρχονται! Και για όσους δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί: το ΠΑΙΧΝΙΔΙ μόλις τώρα (ξανα-)αρχίζει! Και είναι ένα παιχνίδι που δεν αφορά μόνο την Επικοινωνία. Υ.Γ. Βρίσκω άνευ νοήματος τους μικρούς και μεγάλους «εμφύλιους» αυτής της εποχής. Όπως και την γκρίνια για καινούργια περιοδικά πάσης φύσεως. (Θα σε στεναχωρήσω Dark Angel !) Ας περάσουμε με θάρρος τις Πύλες του Χάους. Και μετά τα λέμε πάλι. Και μετά λέμε, δηλαδή, με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε… Πάντα έτσι δεν γίνεται στις μεγάλες αλλαγές; To Post διαβάζεται με υπόκρουση: Hey hey I saved the world today Everybody’s happy now The bad things gone away And everybody’s happy now The good thing’s here to stay Please let it stay Everybody’s happy now

FreePaperBlogo- μαχίες! (ή Δέσπω μου ρίξε τα’ άρματα, δεν είναι εδώ το Σούλι) Ξέσπασε λοιπόν ο νέος Εμφύλιος. Τα εχθρικά στρατεύματα στην αντίπερα όχθη τρίβουν τα χέρια τους. Όχι ότι είναι κακοί οι Εμφύλιοι. Δείχνουν έναν βαθμό ωρίμανσης. Αναλόγως βέβαια το πότε ξεσπούν. Και τούτος εδώ ξέσπασε πρόωρα. Όμως τελικά η ιστορία δεν περιμένει τους δικούς μας ρυθμούς. Παίζει με τους δικούς της χρόνους. Άλλες φορές επιταχύνοντας και άλλες επιβραδύνοντας τις διαδικασίες. Ας τον παρακολουθήσουμε λοιπόν: blogs + free.press The Promise Land Αστική Καιροσκοπική Εταιρία 2310/ΨΧ To σχόλιο της ημέρας "Μην ψαρώνετε το λοιπόν. Αντισταθείτε στα πλαστικά χαμόγελα..."/ Theodor Goutas "Το el.blog απέδειξε ότι τα blogs μπορούν να παίξουν επιτυχημένα με τους κανόνες των περιοδικών' το αντίθετο είναι που δε βλέπω να γίνεται."/ Oneiros "Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τί παίζεται μεταξύ blogs και free press αλλά όλοι υποψιάζονται../ Chaka Khan "Δεν βρέθη

The Promise Land Θα προσέθετα και ΟΛΑ τα κείμενα που διάλεξε ο CM για το el . blog . Όλα ανεξαίρετα. Και άλλα τόσα!

Κάθισα 45 ολόκληρα λεπτά και χάζευα αυτή την υπέροχη λέξη. Ένα τοπίο ψυχής. Αγριο, δύσκολο, φουρτουνιασμένο. Μια λέξη σαν όπερα. Του Βάγκνερ. Λατρεύω τις λέξεις-τοπία!

...Βγήκε!!! Στα περίπτερα!

e-zine ελευθερου χρονου για την ελληνική μπλογκόσφαιρα el.blog 01 (1,82 MB) κάνε κλικ για να κατεβάσεις το τεύχος + el.blog #01

"Πιστεύουμε στην ευαισθησία της δημιουργικής ελληνικής κοινότητας. Γνωρίζουμε επίσης τη διάθεση πολλών ανθρώπων να προσφέρουν μέσα από αυτό που δημιουργούν, και οι διαφημίσεις τους, τελικά, να προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο, να τον κάνουν πιο ανθρώπινο. Η Apeiron Photos σας προσκαλεί να φτιάξετε τις καλύτερες αφίσες και καταχωρήσεις για το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας. Εμείς σας διαθέτουμε όποια εικόνα θέλετε από το πρακτορείο μας Corbis, ένα συγκεκριμένο και ταυτόχρονα ελεύθερο brief, και σας ζητάμε να προσφέρετε τις ιδέες σας και τη δημιουργικότητά σας σε μια ανεξάρτητη, μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική οργάνωση που χρόνια τώρα προσπαθεί να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο. Όλες οι συμμετοχές θα απαρτίσουν μια μεγάλη έκθεση δημιουργικότητας την οποία θα παρουσιάσουμε στο Μουσείο Μπενάκη για διάστημα δυο εβδομάδων τον Φεβρουάριο του 2006, ενώ συγκεκριμένος αριθμός εργασιών που θα επιλεχθεί από τη Διεθνή Αμνηστία, θα τρέξει σε εβδομαδιαία και μηνιαία περιοδικά που μας έχουν

Με την ευγενική χορηγία του funEL ο οποίος αναφέρει: «Κύριε Aneme σας παρακολουθούμε και σας προσάπτουμε ύποπτας κουλτουριαραίϊκας διαθέσεις.Παρ όλο το οτι δεν είσασθε αρχαιοχριστιανορθόδοξος και το sait σας δεν είναι επαρκώς γεροντοκιτσάτο σαν το ιδικόν μας, λόγω ημερών ο Αγιοβασίλης του Τάγματος έχει πάρει τις ρούγες». Αυτός θα είναι ο μόνος Χριστουγεννιάτικος στολισμός του Gloria Mundi που δεν συμμετέχει στην περιρρέουσα αηδία των ημερών!!!

Ολο και καλύτερο!

συντομα .... By CrazyMonkey @ 12/09/2005

"Κι η τελευταία σκυλού , με το πιο σκισμένο μίνι, εκπέμπει περισσότερο ήθος...". Lets bomb him! Με το σκυλού ! (Τώρα που μάθαμε το κόλπο και μας έδωσε την κατάλληλη λέξη ο OldBoy)

Σ' όλους ήταν ελεύθερη η είσοδος στην Αγορά, να τρώνε, να ψωνίζουν, να χαζεύουν, να πωλούν, να φιλονικούν και να αγορεύουν, στον ορισμένον γύρω απ' το ιερό πτολίεθρο της πόλης τόπον, ελεύθεροι ή δούλοι, πλην δύο: των άτιμων και των αστράτευτων... Μήπως δεν είμαστε εμείς οι παρίες; Μήπως ο παρδαλός θίασος που έχει στρατωνισθεί στην Αγορά είναι οι σφετεριστές; Ποιοι είναι αυτοί που μοιράζουν κατάφρακτες φούσκες και σιδηρόφρακτες υπαγορεύσεις στην πόλη; Για προσέξτε τους καλά! Χρόνια τώρα και σιγά σιγά, ανεπαισθήτως, κατέλαβαν το ευρύχωρο Μεϊντάνι κι άρχισαν να υψώνουν τα αγάλματά τους, «σε τιμώ» ο ένας στον άλλον, ακκίζονται από οθόνη σε οθόνη και στέφουν εαυτούς ποσοστό! Σιγά σιγά κι ανεπαισθήτως χοιροβοσκοί και φεδεράτοι, τουρκόπουλοι, βρυσοδέψες, βάναυσοι και βαρβαρικοί, αγροίκοι και τρας τιβί ταγοί, κατέλαβαν τη Μέση Οδό... ...και, υμνώντας ο ένας τον άλλον, αναγόρευσαν σε πραγματικότητα το εικονικό τους μυαλό, την εικονική τους ψυχή και τον αχόρταγο τζίρο τους. *** Ποιοι είν

'There are no hard distinctions between what is real and what is unreal, nor between what is true and what is false. A thing is not necessarily either true or false; it can be both true and false.' Harold Pinter

"What matters is whether we want to lie or to tell the truth and write the truth, even though it never can be the truth and never is the truth." Gathering Evidence Thomas Bernhard

Ε-ε-ερχεται! Soul Time, babes! Με αυτό... ή... αυτό!

…χθες τη νύχτα στο «Ξυλουργείο» του ΜΥΛΟΥ. EYE IN TYME Alternative Festival #3 Και… GROUND CONTROL Η τελευταία ανακάλυψη αυτής της πόλης που συνεχίζει να γεννά συγκροτήματα με ευαισθησίες , ωριμότητα και αγριότητα. Πειραματισμοί και επαναστατικά συναισθήματα, πέντε Punk Rockers και ένας τηλεβόας Η ανεξάρτητη σκηνή της πόλης επιτίθεται με την πιο φρέσκια ανάσα της στην πιο απλή μορφή της. Και… BACKROUND NOISE SUPRESSION 4 μέλη εκ των οποίων το ένα ιδρυτικό μέλος της garage μπάντας των FRANTIC V φτιαγμένοι με ακούσματα και υλικά όπως οι CURE, οι θρυλικοί THE SOUND και οι απίστευτα δυναμικοί GUN CLUB Και… NATIONAL PORNOGRAPHIC Εθνικη Πορνογραφική... παρουσίαση της δουλειάς τους με δυναμικές κιθάρες, αυστηρή μουσική και τη χαρακτηριστική φωνή της τραγουδίστριας τους. Και… SUNDAY DIVING Γιατί όταν η rock αποκωδικοποιείται με ψυχεδελικό τρόπο... όλα μπορεί να – μη δεν – συμβούν !

Δεν τον ήξερα προσωπικά. Ξέρω μόνο ότι είχε φτιάξει μερικά από τα πιο όμορφα μαγαζιά της πόλης. Ένα μάλιστα από αυτά έχει σφραγίσει τη ζωή μου. Ο «Θερμαϊκός». Δέκα χρόνια παραμύθια. Και τότε που ερχόμουν στα πεταχτά για ένα δύο 24ωρα και την τελευταία 3ετία που είμαι μόνιμα εδώ. Κομμάτια της ζωής μου εκεί μέσα. Γι’ αυτό και η συγκίνηση για τον χαμό του δημιουργού του. Που, λες και άνοιξε την πόρτα, βγήκε στην παραλία και πέρασε απέναντι… Με συγκινεί που τον πενθεί η πόλη. Καλό Ταξίδι Μπάμπη

Speaking of the virtues of silence, I'm reminded of a Wittgenstein anecdote. It's not exactly that civility with strangers can't be spoken of and must be passed over in silence. But a sure way to neuter a generous gesture is to offer it in the first place, and then to overdo the thanks. In his biography of Wittgenstein, The Duty of Genius , Ray Monk records an incident in 1945 when the great Austrian philosopher of language and its limits was visiting a vicar in Swansea. From the kitchen, the vicar's fussy wife called out: "Would you like tea, Mr. Wittgenstein?" along with a whole slew of alternatives—a typical British nervousness. The vicar was exasperated: "Do not ask; give," he said. Wittgenstein was so impressed with this direct attitude, Monk writes, that "he repeated it to his friends on a number of occasions." Terribly sorry and all, but might I suggest an extension of this philosophy? When something is given to you with the right u

Καθώς περιέγραφα τη βραδιά της Μαντάμ ντε Τ., θυμήθηκα τη γνωστή εξίσωση που υπήρχε σε ένα από τα πρώτα κεφάλαια του εγχειριδίου υπαρξιακών μαθηματικών: ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης. (Μίλαν Κούντερα, Βραδύτητα)

Στο τοστάδικο απέναντι από τον «Μπελεζίνη». Το ακούμε στο ραδιόφωνο. Δεν ανέβηκε κανείς στο φροντιστήριο. Μείναμε έξω. Αγόρια και κορίτσια. Και οι φροντιστές. Και οι περαστικοί. Ένα αμίλητο πλήθος. Παίρνουμε μπύρες και καθόμαστε στο πεζοδρόμιο. Ωρες ατελείωτες. Χωρίς να ανταλλάσσουμε κουβέντα. Για κάποιους ήταν ο πρώτος θάνατος αγαπημένου. Για μένα όχι. Ηταν όμως ο πρώτος αγαπημένος που δολοφονήθηκε. Νύχτωσε. Κι έκανε ένα απίστευτο κρύο θυμάμαι.

…να κρατήσουμε ενός λεπτού ουρλιαχτό για όσους δεν έπεσαν, δεν έφυγαν, δεν ταξίδεψαν, δεν απουσίασαν, δεν αρνήθηκαν, δεν αντιστάθηκαν, δεν τσάκισαν, δεν τσαλακώθηκαν, δεν…

O, that this too too solid flesh would melt Thaw and resolve itself into a dew! Or that the Everlasting had not fix'd His canon 'gainst self-slaughter! O God! God! How weary, stale, flat and unprofitable, Seem to me all the uses of this world! Fie on't! ah fie! 'tis an unweeded garden, That grows to seed; things rank and gross in nature Possess it merely. That it should come to this! But two months dead: nay, not so much, not two: So excellent a king; that was, to this, Hyperion to a satyr; so loving to my mother That he might not beteem the winds of heaven Visit her face too roughly. Heaven and earth! Must I remember? why, she would hang on him, As if increase of appetite had grown By what it fed on: and yet, within a month— Let me not think on't--Frailty, thy name is woman!— A little month, or ere those shoes were old With which she follow'd my poor father's body, Like Niobe, all tears:--why she, even she— O, God! a beast, that wants discourse of reason, W

Tomorrow and tomorrow and tomorrow Creeps in this petty pace from day to day To the last syllable of recorded time; And all our yesterdays have lighted fools The way to dusty death. Αδειος… Ιχνος ενέργειας… Κάθε φορά έτσι. Πάντοτε «φροντίζω» να μένω χωρίς απόθεμα ενέργειας. Ούτε ανάσα δεν μου έχει μείνει. Μόνο αυτό το βάρος του κενού. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη μέσα στην απελπισμένη ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Το λαμπερό κενό συναντά το μέσα, σκοτεινό τίποτα. Κανένας στόχος τώρα. Out, out, brief candle! Αλλοι θα ηρεμούσαν. Τους θαυμάζω. Θαυμάζω αυτούς που μπορούν να διαχειριστούν αυτή τη θηριωδία του αδειάσματος. Που δεν κατρακυλούν στις κατηφόρες. Σ’ αυτό το μάθημα έμενε πάντοτε μετεξεταστέος. Πάντοτε. Η ίδια αίσθηση με το στόλισμα του δέντρου. Με το που του φοράς το πρώτο στολίδι, εντός σου έχει αρχίσει το ξεστόλισμα. Το χρονόμετρο έχει αρχίσει να μετρά ανάποδα. Ετσι ξεστολίζομαι τώρα. Ετσι ξεστολίζομαι πάντοτε. Βγήκα από τη μπρίζα. My hour is almost come, When I to sulphurous a

Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί κι όσο σ' αυτό το ελληνικό αλισβερίσι γαμήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια η αιώνια γεύση η άρρωστη 1990 κυρίες και κύριοι: "Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά να σας τα πουν σταράτα"

Όποιος με τα μυαλά σωστά γεννήθη δεν πρέπει τα παιδιά του να τα κάνει περίσσια πολυκάτεχα· τι ο κόσμος, εξόν που γι' ακαμάτηδες τα παίρνει, τα φτονεί και τα μάχετα από πάνω. Στους άγναφους καινούργια φώτα αν φέρεις, όχι σοφόν, αχρείαστο θα σε πούνε· αν πάλι για καλήτερος περάσεις από κείνους πού ξέρουν λίγα απ' όλα, καρφί θα τους γενείς μέσα στην πόλη. Ευριπίδη Μήδεια

Το τέλος ενός δρόμου… Μας κούρασε… Μας κόστισε… Κάναμε πολλές φορές πίσω μέχρι να πάμε μπροστά… Μας τσάκισαν τα νεύρα όσοι δεν ήξεραν τι ήθελαν και δεν μπορούσαν να φανταστούν τι είχαμε στο μυαλό μας… Μετρήσαμε και ξαναμετρήσαμε τα υλικά και τις δόσεις. Το χώρο που μέσα του μπορούμε να κινηθούμε. Το χρόνο. Την εποχή. Βγήκαν τα μάτια μας πάνω από τον αστρολάβο και τους χάρτες. Βουτηχτήκαμε στις πίσσες και τα μελάνια. Κοιμηθήκαμε πάνω σε πλάνα και κασόχαρτα. Αντιμετωπίσαμε την ματαιότητα. Αυτή δεν την νικήσαμε ούτε και θα την νικήσουμε ποτέ. Αξιζε τον κόπο; Δεν ξέρω… Ούτε και που με νοιάζει. Δεν μετράει έτσι η ζωή. Στο δρόμο κερδίζεις κι από το δρόμο. Όχι από το λιμάνι. Προορισμός –τι όμορφη κοινοτοπία!- είναι το ταξίδι. Και η Κυριακή. Η «Κυριακή» που είναι σχεδόν όπως την ονειρευτήκαμε. Ξεκινάμε και πάλι τώρα. Στο καινούργιο σκαρί. Και ονειρευόμαστε τα επόμενα καινούργια σκαριά που ήδη σχηματίζονται μέσα στο κεφάλι μας. Ναυπηγοί χάρτινων πλοίων. Για πάντα!

Ο Ντόναχιου και η παρέα του, οι Mercury Rev , μας ξενάγησαν στα αστρικά, μουσικά τους παλάτια, μας χάρισαν ενέργεια και θετικά vibes , μας πρόσφεραν παρατάσεις ελπίδας, μας θύμισαν ότι ο κόσμος δεν τελειώνει εδώ, ότι ο χρόνος απλώς δεν υπάρχει, ότι είναι καλύτερο να ζεις το όνειρό σου και ότι το μυστήριο της ζωής δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί… Ευγνωμοσύνη… Και πάντα τέτοια στις σκηνές της Θεσσαλονίκης (και της Αθήνας)!

«Αξίζει έστω και για μια τόση δα μεταρρύθμιση να ξεκινήσει μια μεγάλη Επανάσταση» Μίμης Ανδρουλάκης

...στην ΑΠΟΘΗΚΗ του ΜΥΛΟΥ

...μόλις μου ήλθε κι αυτό. Είναι το καινούργιο άλμπουμ-βιβλίο κόμικ του Γιώργου Τσούκη! Αγαπημένος Θεσσαλονικιός κομίστας απο τον "Μικρό Κθούλου" μέχρι και τις "Παλιοδουλειές", τον "Νότη και Φάνη", την "Βίδα". Το μπουκάλι με τον Λευκό Πύγο-μήνυμα κλεισμένο μέσα, με έστειλε! Ο2Η Books, οι εκδόσεις Γίνονται πράγματα! Ο τροχός τρίζει!

Μόλις το πήρα στα χέρια μου. Δεν έχω προλάβει ακόμη να το ξεφυλλίσω... Πολιτάκης, Καραβία, Λυκουρόπουλος, Μανδραβέλης, Παπαγιώργης, Θεοδωράκης, Μαρμαρινός, πολλά ακόμη αγαπημένα (ή και λιγότερο αγαπημένα) ονόματα και φυσικά ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος! Καλά ταξίδια!!! >>>Στάθη>>>Στείλε μου σε παρακαλώ μια γραπτή άδεια γιατί θα αναδημοσιεύω συνέχεια "μέρος ή όλο το περιεχόμενο της έκδοσης"!!! Το LifO κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη σε 70.000 αντίτυπα, σε βιβλιοπωλεία, πλατείες, καφέ, μπαρ και πολλά άλλα σημεία διανομής. Το πρώτο τεύχος εξαντλήθηκε σε λίγες ώρες και πάει για ανατύπωση).

Την Παρασκευή 2 Δεκέμβρη η Sadahzinia , μαζί με τους Pandomima , τους Απνοια και τους Antiterra (λίγες μέρες πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους) θα δώσουν μια συναυλία αλλιώτικη, δυναμική και γεμάτη καινούρια τραγούδια... Στο 'Ξυλουργείο' του Μύλου στην Θεσσαλονίκη! Μη το χάσετε! (Είσοδος 12euro, έναρξη: 9μ.μ.)