ANemos

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ SOUL FIRE ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ MAD PROFESSOR LIMITED EDITION WITH BONUS TRACK AND FREE POSTER OUT NOW!!!!!!!!!! Music Kitchen 12 Solonos st. 54642, Thessaloniki, Greece tel:+302310822192 fax:+302310866862e-mail:info@musickitchen.com

Mία από τις σπουδαιότερες εκθέσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Eυρώπη για τη Φρίντα Kάλο παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη Tate στη Nότια Όχθη του Tάμεση. H Mεξικανή καλλιτέχνις - που πλέον θεωρείται μία από τις σημαντικότερες γυναίκες δημιουργούς του 20ού αιώνα- κατάφερε να οικοδομήσει ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα με αναφορές στο σουρεαλισμό, την τέχνη των Aζτέκων και τη μεξικανική λαϊκή τέχνη. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 9 Οκτωβρίου

Τρία κείμενα του Θανάση Νιάρχου στα "ΝΕΑ" για τη δεκαετία του '60: Tι να 'γιναν οι μύγες του 1964; «Tι να 'γιναν οι μύγες του '64» (2) «Mετάληψη» στη δεκαετία του '60

«Mας ρωτήσανε πολλοί: Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η περίφημη γενιά σας... Ποιο είναι το έργο της, ποια η παρουσία της, ποιο το ιδανικό της; Nαι, δυστυχώς. Aκούγονται ακόμη αυτές οι γεμάτες απορία ερωτήσεις. Γιατί η δική μας η γενιά, περνά σιγά σιγά χωρίς να αφήνει τα οριστικά ίχνη στο διάβα της, χωρίς να επιβάλει την παρουσία της, τα κυρίαρχα ιδανικά της, εγκαταλείποντας τον στίβο έρμαιο στους λογής λογής χρεοκόπους και εν αμαρτίαις γηράσαντας, ή σε νεότερους φωνασκούς που «επαναστατούν», «οργίζονται» και κραυγάζουν χωρίς να υποπτεύονται το μοναδικό νόημα κάθε επανάστασης. Mέσα σε ένα ασφυκτικό χώρο απ' όπου λείπει το οξυγόνο της ελευθερίας, μέσα στις δύσοσμες συνθήκες που έχουν παγιωθεί από χρόνια τώρα στην πατρίδα μας, η δική μας η γενιά αποδεκατισμένη από τα καλύτερα παιδιά της, κτυπημένη από παντού, έμεινε ουσιαστικά στις στήλες του περιθωρίου ή παράδωσε την «εκπροσώπησή» της στα χέρια των πιο αδύναμων μελών της, που, στην καλύτερη περίπτωση, τουλάχιστον πλαστογραφούν το αληθι

Μετά από το Βερολίνο και τη Βιέννη, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης «ταξιδεύει» και στην Ουάσινγκτον! Στις 22 Ιουνίου, στο Smithsonian της Ουάσινγκτον εγκαινιάστηκε μεγάλη έκθεση με τίτλο «VISUAL MUSIC». Το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης συμμετείχε με δύο σημαντικά έργα του Ρώσου μουσικού και καλλιτέχνη της δεκαετίας του 1920, Μιχαήλ Ματιούσιν που έχουν τίτλο «Μουσικοζωγραφικές Κατασκευές». Η έκθεση που θα διαρκέσει ως τις 11 Σεπτεμβρίου πραγματεύεται τη σχέση τέχνης και μουσικής από το 1900 μέχρι σήμερα, δηλαδή από την περίοδο του μοντερνισμού και μέχρι τη σύγχρονη ηλεκτρονική και ψηφιακή εποχή. Τα δύο έργα του Μιχαήλ Ματιούσιν που ταξίδεψαν από την Θεσσαλονίκη στην Αμερικάνικη πρωτεύουσα είναι ιδιαίτερα σπάνια γιατί είναι ουσιαστικά τα μοναδικά που έχουν σωθεί από τους πειραματισμούς του καλλιτέχνη ως προς τη σχέση χρωματικότητας και μουσικής τονικότητας. Ηδη βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία που θα οδηγήσει στην συνεργασία του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης με

Με στόχο την ψυχαγωγία, την ποιότητα, αλλά και τη διασκέδαση, το Φεστιβάλ Νέων Μουδανιών Χαλκιδικής προσφέρει και φέτος στους κατοίκους και στους επισκέπτες της Χαλκιδικής σειρά συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων. Οι παραστάσεις δίνονται στο παραθαλάσσιο ανοιχτό θέατρο του δήμου, χωρητικότητας 3.000 θέσεων, ενώ φέτος, σύμφωνα με τους διοργανωτές, το πρόγραμμα είναι δευρυμένο.Από τις 2 Ιουλίου ώς τις 29 Αυγούστου θα εμφανιστούν μεταξύ άλλων οι: Γλυκερία, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μανώλης Λιδάκης, Βασίλης Λέκκας, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Εστουδιαντίνα.Επίσης, θα εμφανιστούν το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης με το «Υπηρέτης δύο αφεντάδων» με τους Παύλο Χαϊκάλη, Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, το ΚΘΒΕ με το «Ουζερί Τσιτσάνης», το Εθνικό Θέατρο με τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη με τον Λάκη Λαζόπουλο και τις «Βάκχες» Ευριπίδη, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν με το «Μεγάλο Βασιλέα», μια θεατρική παράσταση για παιδιά. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/06/2005

Τα είδαμε όλα (;)

Οι Ζαπατίστα προχωρούν σε πολιτικές πρωτοβουλίες... Αριστερή συμμαχία επιδιώκουν να συγκροτήσουν οι Ζαπατίστας στο Μεξικό

«Ολοι με κατηγορούν για κάτι. Οι αριστεροί βρίσκουν τις θέσεις μου επηρεασμένες από τον Alain de Benoist, τον οποίο δεν διάβασα ποτέ. Το περιοδικό "Les inrockuptibles" με μεταχειρίζεται ως σταλινικό. Ενα δεξιό λογοτεχνικό περιοδικό θεωρεί πως εκφράζω την εξτρεμιστική αριστερά» Michel Houellebecq

Μυ θιστόρημα ο άλλος δρόμος προς τη δημοσιογραφία; «Ποιος είναι πιο ευτυχισμένος ο άνθρωπος που αντιμετώπισε τις καταιγίδες τής ζωής και την έζησε ή εκείνος που έχει επιλέξει τη σιγουριά και του αρκεί ότι έχει υπάρξει;» H.T.

Οι Cure την 1η Σεπτεμβρίου στο Terra VIbe

Ο ινδός Trilok Gurtu , ένας από τους καλύτερους περκασιονίστες στον κόσμο, θα φιλοξενηθεί στις Γιορτές της Γης, την Πέμπτη 7 Ιουλίου. Όπως πάντα δεν θα διστάσει να παίξει σόλο κρουστά, για περισσότερο από μια ώρα, ξεδιπλώνοντας πλούσια χρωματιστά μοτίβα μυστηριακής μουσικής, ρυθμικής funk, και γρήγορης Asian fusion. Ήχοι από drums, gongs, cymbals, shakers, κουδούνια και καμπάνες, αναμειγνύονται με απόμακρους μυστηριώδεις κρότους, τρεχούμενο νερό και ελαφρά βήματα, παρασύροντάς μας στους δρόμους της παγκόσμιας μουσικής, σε μια γοητευτική μίξη ινδικής μουσικής, rock, jazz και διαφορετικών αφρικάνικων styles. Από την ινδική μουσική στη σόουλ και από το αφρο-ασιατικό φανκ στην world fusion ο Trilok καταθέτει ένα παγκόσμιο πανανθρώπινο όραμα. «Φτιάχνουμε γέφυρες, όχι σύνορα» λέει ο ίδιος, «αυτό έχει ανάγκη ο πλανήτης». Μαζί του ο κιθαρίστας Κώστας Μαγγίνας και ο David Lynch (τενόρο και σοπράνο σαξόφωνο, φλάουτα, κρουστά) παρουσιάζουν το “Seven for a secret project”. Αναδεικνύουν ηχοχρώματα

Την Εκάβη θα ερμηνεύσει η Βανέσα Ρεντγκρέιβ στους Δελφούς, στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη. Σε μετάφραση και σκηνοθεσία Τόνι Χάρισον και στη νέα παραγωγή του Royal Shakespeare Company, του ιστορικού θεάτρου Stratford-upon-Avon, η βρετανίδα ηθοποιός θα υποδυθεί τη βασίλισσα της Τροίας. Πρόκειται για τη νέα εκδοχή του Χάρισον πάνω στον αρχαίο μύθο: Ο ίδιος είχε παρουσιάσει το 1988 στους Δελφούς τους «Ιχνευτές της Οξυρρύγχου» καθώς και τους «Εργάτες του Ηρακλή» το 1995. H «Εκάβη» έκανε πρεμιέρα στο Λονδίνο, ενώ στην περιοδεία που ακολούθησε στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον κοινό και κριτική την υποδέχθηκαν με διθυράμβους. Στην Ελλάδα θα παρουσιασθεί στους Δελφούς, στο υπαίθριο θέατρο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, το Σάββατο (2/7). H Ρεντγκρέιβ πρωτοεμφανίστηκε στο Royal Shakespeare Company το 1959, ενώ έχει να συνεργασθεί με το θεατρικό αυτό σχήμα από το 1962. Επιστρέφει ύστερα από σαράντα χρόνια. 2 Ιουλίου Στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (τηλ. 22650-82.731-2).

Πάντοτε με συγκινούσαν οι άνθρωποι που κατορθώνουν να φέρουν κοντά ιδέες και πρόσωπα από διαφορετικά σύμπαντα κι αυτό να το κάνουν να μοιάζει τόσο φυσιολογικό, τόσο όμορφο και τόσο, εκ νέου, φωτισμένο.

· «Η σημερινή κοινωνία έχει γίνει τοξική για τα παιδιά μας». Η διαπίστωση ανήκει στον Αμερικανό ψυχίατρο Robert Shaw. «Περιορίστε όσο μπορείτε την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αν δε θέλετε να αναθρέψετε εγωπαθή τέρατα που δε θα είναι ποτέ ικανοποιημένα ή ευτυχισμένα στη ζωή τους». · Η «Επιδημία» («Epidemic») του Shaw είναι το πιο πολυσυζητημένο βιβλίο αυτήν την εποχή στις ΗΠΑ. Μιλάει για τα παιδιά που «χτυπούν» κρίσεις υστερίας χωρίς εμφανή λόγο, που γκρινιάζουν από το πρωί που θα ξυπνήσουν μέχρι το βράδυ που θα κοιμηθούν, που βλέπουν περισσότερους εφιάλτες από τα παιδιά προηγούμενων δεκαετιών, που παίζουν επικίνδυνα και συχνά αυτοκαταστροφικά παιχνίδια για να διοχετεύσουν την ενέργειά τους. · Ενα φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας για τη νεότερη γενιά Αμερικανοπαίδων, που έχουν τα πάντα εκτός από τους γονείς τους. Μια επιδημία που σύντομα θα πλησιάσει και τα παιδιά μας. · «Τίποτε δε σπρώχνει περισσότερο ένα συγγραφέα στην ανοησία από το πάθος του να θεωρηθεί σοφό

(Το άρθρο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα πριν απο το χθεσινό ρεσιτάλ αηδίας. Αν το ήξερα θα το "κατάπινα" αμάσητο!. Παρ' αυτά το βγάζω κι εδώ. Για να μου υπενθυμίζει οτι η τηλεοπτική χυδαιότητα είναι ακατάβλητη.) Οταν το θέατρο «διαβρώνει» την τηλεόραση Ποτέ δεν κατάλαβα την ανελέητη κριτική που γίνεται στα ριάλιτι σόου, λες και είναι η μεγαλύτερη και η πιο κακοφορμισμένη πληγή της ελληνικής τηλεόρασης. Εχω λίγο πολύ παρακολουθήσει τα περισσότερα και δεν αισθάνομαι την ανάγκη να δικαιολογηθώ γι' αυτό. Η αλήθεια είναι ότι έχω βαρεθεί απίστευτα παρακολουθώντας κάποια από αυτά, ειδικά όταν δείχνουν σκηνές μέσα από το «σπίτι», κι άλλες φορές έχω ενοχληθεί από τη σπουδαιοφάνεια κάποιων «καθηγητών» και συμμετεχόντων στις «κριτικές» επιτροπές και από τον άκομψο τρόπο που παρουσιαστές και παρουσιάστριες επιδιώκουν την αποκάλυψη και μεγέθυνση «σκανδάλων» (συνήθως πρόκειται για υποτυπώδη φλερτ που σπάνε την ανία του εγκλεισμού) μεταξύ των παικτών. Σε καμιά όμως περίπτ

Πίσω από τις γρίλιες; (Τώρα που βγήκα απο την "αγορά" και είμαι σε ένα μέρος χωρίς κοράκια αλλά μόνο με γλάρους, μπορώ να γράψω το παρακάτω κείμενο) Είναι φορές που λες "αυτές είναι και οι δικές μου σκέψεις, έχουν το ίδιο χρώμα, την ίδια γεύση, την ίδια οσμή". Και ζηλεύεις φριχτά. Και την ίδια στιγμή χαίρεσαι που τις διαβάζεις αλλού με άλλες εικόνες. Γιατί, δεν μπορεί, είναι καλό να κάνεις τις ίδιες σκέψεις με άλλους. Με οποιονδήποτε. Πόσο μάλλον με εκείνους που εκτιμάς και σέβεσαι κι αγαπάς και θεωρείς οτι πορεύεσαι μαζί τους χρόνια ολόκληρα, σε άλλα σύμπαντα. Αλλά τι σημασία έχει; Γιατί θα έπρεπε να είμαστε απο το ίδιο σύμπαν; Οχι να έχεις τις ίδιες ιδέες. Αυτό είναι άλλο. Να κάνεις τις ίδιες σκέψεις για το που πατάς. Για το ΠΩΣ πατάς. Να σκέφτεσαι "Γιατί η Ελλάδα δεν είναι Αμερική, είναι χωριό. Για έναν ρωτάς και τους μαθαίνεις όλους" κι όχι απλά να το σκέφτεσαι, να το ξέρεις. Ασχετα που και η Αμερική που την έζησα, κι αυτή ένα χωριό είναι. 'Η πάλι

Η ιδέα ηχούσε παράξενα πριν από πέντε χρόνια: μια οικολογική γιορτή στη Βλάστη Κοζάνης, ένα ορεινό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, σε υψόμετρο 1.240 μέτρων. Σε μια εποχή που οι συλλογικότητες υποχωρούν, το περιβάλλον φαίνεται να απασχολεί όλο και λιγότερο τους πολίτες και επιπλέον επιλέγοντας έναν τόπο μακρυά από πολυσύχναστους καθιερωμένους τουριστικούς προορισμούς που γειτνιάζει με μια περιοχή περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη από τα θερμοηλεκτρικά εργαστάσια της ΔΕΗ, η διοργάνωση των Γιορτών της Γης έδινε την εντύπωση ενός πρόωρα χαμένου στοιχήματος. Ωστόσο η Κοινότητα Βλάστης και η Εταιρεία Περιβαλλοντικής Έρευνας και Ενημέρωσης OΙΚOΤOΠΙΑ, τόλμησαν, και με την αρχική συμπαράσταση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατόρθωσαν από την πρώτη κιόλας χρονιά, το 2001, να "τραβήξουν" τα βλέμματα όλων όσων αναζητούν κάτι διαφορετικό και οι Γιορτές της Γης να καθιερωθούν ως ένα από τα ξεχωριστά καλοκαιρινά events. Εύστοχα χαρακτηρίστηκε από τον τύπο ως «ένα φεστιβάλ γ

Απελευθερωμένο από κάθε είδους δουλεία, το Gloria Mundi περνάει στο περιθώριο (λέμε τώρα!) φορώντας τα καλά του (ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τρελοπίθηκε!!! Είσαι Θούπερ!!!). Αντε καλά μας ταξίδια (χωρίς άλλα ξύδια!)

Διαπιστώνω ότι η αηδία περί της μπλογκόσφαιρας έχει ξεφύγει από κάθε ανεκτό όριο. Επίσης διαπιστώνω ότι η άλλη αηδία του όλοι να έχουμε γίνει ένας αχταρμάς προκαλεί «συναντήσεις» και «συνομιλίες» με ανθρώπους που δεν θα τους λέγαμε ούτε «καλημέρα» προκαλεί εμετικές καταστάσεις. «Ευθύνη» και για τα δύο φαινόμενα έχει –ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!- και το monitor. Αυτό το τόσο χρήσιμο εργαλείο που με κόπο έχει φτιαχτεί από τον vrypan έχει παρεξηγηθεί από πολλούς bloggers που νομίζουν ότι όσα γράφει ο καθένας έχουν ως μόνο σκοπό να μπουν σε αυτό. Το monitor –πάλι για τους άσχετους- έχει μεταμορφωθεί σε ένα άτυπο forum-καφενείο. Μπαίνουν, βλέπουν τι έγραψε κάποιος, στοχοποιούν και εξαπολύουν την επίθεσή τους. Ταυτόχρονα μπουστάρουν και την κίνηση των επισκεπτών προμοτάροντας το μπλογκ τους. Ο ρόλος του φυσικά δεν ήταν ποτέ αυτός –vrypan, έχω λάθος;- αλλά για να διευκολύνει την ανακάλυψη και γνωριμία με τους bloggers. ΔΥΣΤΥΧΩΣ –ξανά!!!- δεν λειτουργεί έτσι. Λειτουργεί ως κλειδαρότρυπα ενός απέραντου ριάλιτι

24-26 Ιούνη, 4ο Πάρκο Παραλίας, στάση Σχολή Τυφλών Οχτώ χρόνια τώρα, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί μια ανάσα αλληλεγγύης και ελευθερίας, μια ευκαιρία να βρεθούμε έλληνες και μετανάστες, να τραγουδήσουμε, να γιορτάσουμε, αλλά και να αγωνιστούμε, να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στο ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Γιατί ξέρουμε ότι 15 χρόνια μετά τον πρώτο νόμο, η μετανάστευση αντιμετωπίζεται ακόμα όχι ως ένα κοινωνικό φαινόμενο και ως ένα δικαίωμα των ανθρώπων, αλλά ως ένα πρόβλημα εγκληματικότητας. Ξέρουμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες μένουν ακόμα «χωρίς χαρτιά», και ότι η πλειοψηφία ζει κάτω από το άγχος της «παρανομίας». Μέσα σε αυτή την κατάσταση ομηρίας οι μετανάστες αναγκάζονται να δουλεύουν στις χειρότερες συνθήκες, με τις χαμηλότερες αμοιβές, χωρίς καμιά ασφάλιση και κανένα εργασιακό δικαίωμα, χωρίς καμιά συνδικαλιστική κάλυψη. Η πρόσβαση στην υγεία όλο εμποδίζεται, ενώ το σχολικό σύστημα ωθεί τα παιδιά τους στη σχολική αποτυχία. Η κρατική γραφειοκρατία τους

OpenTaniec ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τρίτη 5 -Τετάρτη 6 Ιουλίου Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών Το Opentaniec είναι ένα εντυπωσιακό χορευτικό show, που απεικονίζει μία συναρπαστική ιστορία εμπνευσμένη από την Σλαβική μυθολογία. Για να το πετύχουν αυτό οι Opentaniec συνδυάζουν τα καλύτερα στοιχεία, επιβλητική μουσική, τέλεια χορευτικά που θυμίζουν Broadway, ειδικά εφέ (λέιζερ και πυροτεχνήματα), εντυπωσιακό φωτισμό, και σκηνικά που περιλαμβάνουν ένα υδάτινο παραπέτασμα, το πιο μεγάλο που έχει στηθεί ποτέ επάνω σε σκηνή (1.200 λίτρα νερού), που παραπέμπει σε έναν μαγευτικό καταρράκτη. Ο χορός και οι τεχνικές παρμένες από το τσίρκο και το θέατρο ενώθηκαν για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό show. Το Opentaniec είναι το πρώτο αυθεντικό χορευτικό show αυτού του είδους στην Πολωνία. Βασισμένο σε Σλαβικούς θρύλους και εμπνευσμένο από την Πολωνική μυθολογία, είναι μια μοντέρνα εκδοχή της παράδοσης παρουσιασμένη με τα ενεργά χαρακτηριστικά ενός φαντασμαγορικού show. Η δημιουργία του Opentaniec ήταν ιδέα του Robert D.

ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΛΙΟΥ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ του ΜΥΛΟΥ Marianne Faithfull…

Παρών! Το ναυάγιο Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα Ύστερα απ’ το φριχτό ναυάγιο και το χαμό Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά (Πού πήγαν οι άλλες βάρκες; Ποιοι γλυτώσαν Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία Γύρω γύρω απ’ τη μεγάλη πλατεία Και στη μέση μια εκκλησιά. Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία Του καπετάνιου μας που χάθηκε – ψηλά, ψηλά, Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου Θ’ αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι Καινούργιο, ολοκαίνουργιο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα. Θάχουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε. Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε με μας.

Πόσο γρήγορα «καίγονται» τα «φύλλα» που πάνω τους ποντάραμε… Πόσο πιο πολύτιμα τα «φύλλα» που πετάξαμε… Θλιβερή κατάληξη μιας παρτίδας που φαινόταν «από χέρι» κερδισμένη. But this is the name of the game!!! Τώρα εκείνο που μετράει δεν θα είναι το αρχικό ξάφνιασμα αλλά η διάρκεια. Η επικοινωνία είναι άθλημα αντοχής. Αν λαχάνιασες, απλά παράτα το!

24-26 Ιούνη, 4ο Πάρκο Παραλίας, στάση Σχολή Τυφλών ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ Εγκαινιάζεται την Παρασκευή 24 Ιουνίου έκθεση φωτογραφίας στα πλαίσια του 8ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Η έκθεση γίνεται σε συνδιοργάνωση με το Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Συμμετέχουν οι φωτογράφοι: Γιώργος Παπαχαραλάμπους, Γιάννης Χολογκούνης, Βασίλης Καρκατσέλης, Σταύρος Δαγτζίδης, Ευθύμης Μουρατίδης, Αποστολίδου Δέσποινα, Ιωαννίδης Γιώργος (zak), Θωμαή Παυλίδου, Αιμιλία Σερδέκη, Αθηνά Καλτσίκα. Διάρκεια της έκθεσης έως τις 26/6/05. Επικοινωνία: Β.Καρκατσέλης 6942860890

Το Gloria Mundi (πρώην ΝΑΥΤΙΛΟΣ) επιστρέφει στις ρίζες του, τότε που τα Blogs ήσαν αθώα και άδολα, και ξαναγίνεται αυτό που πάντοτε ήθελε να είναι: ένα προσωπικό ημερολόγιο καταστρώματος. Μόνο ως τέτοιο έχει λόγο ύπαρξης αφού και σε community-bloggs συμμετέχει ( OpenIt , In Site R S ) και σε άλλες διαδικτυακές προσπάθειες συμβάλλει τα κατα δύναμη και στον παραδοσιακό τύπο σκυλοπνίγεται και ξεχαρμανιάζει και δεν θέλει να μπερδεύει τα σώβρακα με τις γραβάτες. Γι’ αυτό το λόγο και «έδιωξε» από πάνω του όλα τα Links που είχε πολύ κόπο συλλέξει και κατατάξει τους τελευταίους μήνες και τα έστειλε στο In Site R S όπου «κολλάνε» καλύτερα. Χωρίς τα περιττά βάρη της καταγραφής, των συλλογών και της υποχρεωτικής «αντικειμενικότητας», προσπαθώντας να ξεπεράσει μια πιθανή Κρίση ταυτότητας χωρίς μεγάλες αβαρίες, θα συνεχίσει τα ταξίδια του στις δικές του θάλασσες φέροντας το φορτίο μιας προσωπικής και μόνο μυθολογίας, μια δύο πετονιές, ένα βαρέλι ρούμι, ένα κυάλι, έναν αστρολάβο και μια σπασμένη

Εντεκα χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Luciano Benetton, η Fabrica, αυτός ο μοναδικός τόπος συνάντησης ανθρώπων και ιδεών, αποκτά ένα νέο σπίτι. Το ερευνητικό κέντρο του Ομίλου Benetton μεταφέρεται στο Treviso της βόρειας Ιταλίας, στις καινούργιες εγκαταστάσεις του που χτίστηκαν υπό την επίβλεψη του Ιάπωνα αρχιτέκτονα Tadao Ando. Μια ιδέα για το πώς θα είναι μπορείτε να πάρετε στη διεύθυνση www. fabrica.it. Ενα χρόνο μετά την πρώτη κυκλοφορία του στη Γαλλία και 125 χρόνια μετά το «Δικαίωμα στην τεμπελιά» του Πολ Λαφάργκ -γαμπρού του Καρλ Μαρξ- κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα (από τις Εκδόσεις Λιβάνη και σε μετάφραση Γιώργου Καλαμαντή) το «Καλημέρα Τεμπελιά» της Γαλλίδας οικονομολόγου Κορίν Μάιερ (υπότιτλος: «Το εγχειρίδιο του λουφαδόρου»). Το βιβλίο έχει γίνει μπεστ σέλερ στην Ευρώπη αμφισβητώντας την ιερότητα της εργασίας, ενώ η επιτυχία του μοιάζει εξασφαλισμένη και στη χώρα μας, σε εποχή όπου τα προστάγματα για εντατικοποίηση και αύξηση της παραγωγικότητας μοιάζουν πιο πιεστικά παρά

Από το «απέραντο φρενοκομείο» στην απέραντη απελπισία Η ατμόσφαιρα θαρρείς και γίνεται όλο και πιο αποπνικτική. Και δεν είναι η αβάσταχτη υγρασία του φετινού Ιουνίου. Ούτε έχει να κάνει με αυτήν τη χρόνια ακινησία της Θεσσαλονίκης ή τους εκ διαμέτρου αντίθετους, απάνθρωπους ρυθμούς της μετα-ολυμπιακής Αθήνας και της μονότονης πλέον και ατελέσφορης γκρίνιας γι’ αυτές τις πόλεις. Είναι αυτή η διάχυτη, παχύρρευστη απαισιοδοξία, που μεταδίδεται από τον έναν στον άλλο σαν την πανούκλα μέσα από το 4ης και 5ης γενιάς κινητό μας, τις κουβέντες στο γραφείο, τα μουρμουρητά στο λεωφορείο, τις αδιέξοδες συζητήσεις με τους φίλους, την κατήφεια στο μεσημεριανό τραπέζι. Είναι η απαισιοδοξία που απορροφάται από την τηλεοπτική εικόνα για να μας επιστραφεί ενισχυμένη ως ένα θέαμα αθλιότητας -της δικής μας αθλιότητας- όπου η κάθε λογής εξουσία διατυμπανίζει την ανικανότητά της να επιλύσει και το μικρότερο, έστω, πρόβλημα, ενώ συσσωρεύονται και άλλα μέρα με την ημέρα, με αποτέλεσμα να συμβαίνει το παράδοξ

Το Θέατρο Τεχνουργείο για τη σεζόν 2005-2006από Ιούλιο έως Σεπτέμβριο κι από Οκτώβριο έως Μάιο θα συνεχίσει τον κύκλο των θεατρικών εργαστηρίων. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την δυνατότητα ναπροσεγγίσουν την τέχνη του θεάτρου μέσα από τηνκωμωδία, το μουσικό θέατρο, σωματικό θέατρο, τηναναζήτηση νέων εκφραστικών κωδίκων ,τη δημιουργίαπρωτότυπων θεατρικών κειμένων κλπ. Παράλληλα διδάσκονται: τεχνικές αναπνοής,ορθοφωνία, τραγούδι (οπερέτα, μοντέρνο, jazz, musical)θεατρικό τραγούδι, κινησιολογία θεάτρου, χορός . Τα εργαστήρια απευθύνονται σε όσους αγαπούν τοθέατρο, τη μουσική, το χορό ανεξαρτήτου ηλικίας καιγνώσεων πάνω στο αντικείμενο του θεάτρου. Ο κάθε κύκλος ολοκληρώνεται σε θεατρικήπαράσταση με τη συμμετοχή όλων των σπουδαστών Πληροφορίες στα τηλ 2310249633 6932859790 6945703999

ο Δήμος Ρόδου + Εικόνα & Περιβάλλον παρουσιάζουν ecofilms Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Εικαστικών Τεχνών Ρόδου 21-26 Ιουνίου 2005

Ελαβα το παρακάτω e-mail από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο και το αναδημοσιεύω ως έχει: Aγαπητέ Ναυτίλε Αν έχεις την ευχαρίστηση βάλε αυτο το e-mail στο blog σου για να λήξει το σύστριγγλο. Δεν εννοούσα ότι περιφρονώ την ανωνυμία των bloggers στο αρθράκι- αυτή ειναι δεδομένη κι αν είχα πρόβλημα δεν θα έλεγα πριν δέκα μέρες πόσο εκτιμώ και ζηλεύω ενα σωρό bloggers. Eννοούσα την ανωνυμία του χολερικού τύπου που στέλνει hate-mail με τη σέσουλα, ή ποστάρει συστηματικά για να βλάψει κάποιον που μισεί. Εχω υποφέρει πολύ από αρκετούς τέτοιους ψυχωσικούς τύπους, που ναι, τους περιφρονώ βαθύτατα. Και δεν βρίσκω καμιά συγγένεια ανάμεσα σε αυτούς και σένα ( τον οποίο δεν ξέρω, αλλά τι σημασία έχει), τον Φαίδωνα της Διαπλάσεως η την Κουρούνα. Οπως βλέπω, μερικοί περιφρονούν και μένα! Δε βαριέσαι. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα - όταν κάνεις λάθη, είναι φυσικό οι αναμάρτητοι να σε κάνουν του αλατιού. Δεν πουλάω μούρη σε κανέναν. Απλώς εξέφρασα μια γνώμη. Αν την είχα ποστάρει, σίγουρα η αντιμετώπιση της

19/6 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΑΘΗΝΑ 1/7 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΝΙΚΑΙΑΣ

Αυτό!

Τα είπα, τα ξαναείπα, τα ίδια Παντελάκη μου! Τα λένε και άλλοι που ανέσκαπταν το internet μέχρι βάθους όταν άλλοι ανακάλυπταν την Σούπερ Κατερίνα. Και δεν είναι οτι σου χαλάει τη διάθεση ο Anonymous, είναι το τελευταίο του παρακάτω κειμένου: "Ρυθμίστε τα, για να μη σας τα ρυθμίσουν" που κρύβει την ουσία (και τον κίνδυνο). Αντιγράφω ολόκληρο το κομμάτι με την παράθεση και του σχετικού συνδέσμου: Anonymous said... Με τον ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ Κατάρα των blogs θα αποδειχτεί αυτό που βύθισε και τις εφημερίδες, σποραδικά, στην αλητεία και το φασισμό: η ανωνυμογραφία. Θρασύδειλα μειράκια και ψεύτες ολκής σιγά σιγά θα αφήσουν το φιδίσιο τους αβγό στο ανέμελο, ατσούμπαλο και απρόσεκτο μέσο. Μέχρι να αυτορρυθμιστεί. Ως τότε, καλό είναι να κρατάς μικρό καλάθι. Πολύ νερό κουβαλιέται με σουρωτήρια τσίγκινα. Μεγάλα λόγια και στόχοι γλίσχροι, ταπεινοί. Η κριτική σφροδρότητα συχνάκις κρύβει μια κοσμική πίκρα. Βλαστήμιες πολλές ακούγονται για τα τσαμπιά που είναι πολύ ψηλά για να τα πιάσεις

21 μαθητικά συγκροτήματα στην Τεχνόπολη17/09-19/09 Το πρόγραμμα του 1ου Schoolwave Festival διαμορφώνεται ως εξής: 17 Ιουνίου Les Chrites Demerit Ska Bangies Τρεις Ευχές One Big Stag The Tonguepills Musica Ficta Raining Pleasure 18 Ιουνίου Electric Dimension One Step Beyond Warfield Στίγμα Entropia 73 Poops Ορθολογιστές Active Member 19 Ιουνίου Pentagram Pigbulls Blue Mondays Enesis Abducted Northern Ligths Pupl Void Παύλος Παυλίδης με τους B-Movies ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Κείμενα για τη γεύση του Απίκιου! Καλή όρεξη με τα κείμενα ενός απο τους καλύτερους "γραφιάδες" του ελληνικού Τύπου (και της ελληνικής κουζίνας).

Του Θανάση Χειμωνά

Ο δανδής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως άκρως εκλεπτυσμένη και απολύτως αναντικατάστατη ατομικότητα, και το spleen από το οποίο εμφορείται είναι το αντίτιμο που πρέπει να καταβάλει γι' αυτήν του την εκλεπτυσμένη και αναντικατάστατη φύση - αντίτιμο το οποίο πληρώνει βέβαια αγόγγυστα. Γιατί το spleen μπορεί μεν να σημαίνει εσωτερική δοκιμασία και ερωτοτροπία με την άβυσσο, συνάμα όμως είναι σήμα κατατεθέν του εκλεκτού και πνευματικός τίτλος ευγενείας, προ πάντων δε είναι οφθαλμοφανέστερο διακριτικό γνώρισμα και μέσο περιχαράκωσης έναντι των πολλών, οι οποίοι είναι ανίκανοι να βιώσουν τέτοια εκλεκτά αισθήματα. Το μελαγχολικό habitus εμπεριέχει κοινωνική αιχμή, και ως εκ τούτου δεν κρύβεται. Καθώς θεωρείται παρεπόμενο και πεμπτουσία της ατομικής εκλέπτυνσης, εκτίθεται σε κοινή θέα, προκειμένου μέσω της αντίθεσης να βάλει το profanum vulgus μπροστά στον καθρέφτη. Όμως, για να αποδώσει η πρόκληση, δεν επιτρέπεται να δοθεί η εντύπωση, ότι η μελαγχολία δεν είναι παρά αδυναμία χαρακτήρα ή

Ακριβώς οι πνευματωδέστερες συζητήσεις αποδεικνύουν το αδύνατο της συναίνεσης: αυτές δείχνουν ότι για κάθε επιχείρημα υπάρχει και ένα αντεπιχείρημα. Ο διάλογος μεταξύ ετεροφρόνων είναι αδύνατος και μεταξύ ομοδόξων περιττός. Απαρχή ξεχωριστής οικειότητας: να κουτσομπολεύεις κατ' ιδίαν μ' έναν τρίτο τους κοινούς σας φίλους. Όταν προσδοκούμε από τους άλλους να μάς «καταλάβουν», στην ουσία τους ζητούμε να μάς συμμεριστούν την αυτοκατανόησή μας. Φιλία είναι η (σιωπηρή) συμφωνία ότι η μία πλευρά συμμερίζεται την αυτοκατανόηση της άλλης. Μιά συζήτηση περί φιλίας ή αγάπης μπορεί να σημάνει την αρχή ή το τέλος της φιλίας ή της αγάπης. Οι αλαζόνες προκαλούν την αντιπάθεια επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε επιβεβαίωση της δικής μας φιλαυτίας. Οι ανόητοι μονίμως παραπονούνται ότι οι ευφυείς είναι επηρμένοι. Στις επιτυχίες αισθανόμαστε πάνω από το ανθρώπινο μέτρο, στις αποτυχίες αναλογιζόμαστε την κοινή ανθρώπινη μοίρα. Η μεγάλη ματαιοδοξία σε αντίθεση προς τη μικρή, που ζει από τις προσόδ

«Εκείνο για το οποίο η δική μας γενιά θα μετανοιώσει μια μέρα δεν θα είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών»! Μ.Λ. Κίνγκ

Στο Παρίσι κλονιζόμενος ο πύργος του Αγίου Ιακώβου Όμοιος με ηλιοτρόπιον Χτυπά καμιά φορά με το μέτωπο τον Σηκουάνα και η σκιά του γλιστρά Ανεπαίσθητα ανάμεσα στα ρυμουλκά Την στιγμήν εκείνην ακροποδητί μέσα στον ύπνο μου Κατευθύνομαι προς την κάμαρα όπου είμαι ξαπλωμένος Και βάζω φωτιά Δια να μην μείνει τίποτα από την συγκατάθεση που μου απέσπασαν Τα έπιπλα τότε κάνουν τόπο σε ζώα ίσου μεγέθους που με κοιτάζουν Αδελφικά [....] ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ (1896-1966) μετάφραση: Ανδρέας Εμπειρίκος

Στης Βουλής τα Έδρανα [βήμα πληροφόρησης και διαλόγου των κοινοβουλευτικών συντακτών] http://edrana.blogspot.com/ Ψηφίδες [από τον κόσμο (όχι μόνο) των ΜΜΕ..] http://webtesserae.blogspot.com/ καλή συνέχεια και στα δύο!!!

Πετάχτηκε από το πουθενά σε ένα από αυτά τα γαμημένα χιλιόμετρα που κάνω καθημερινά πάνω-κάτω από το χωριό στην πόλη και τούμπαλιν. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Ακουσα το «γκντουπ» στη λαμαρίνα και μετά δυο-τρία χτυπήματα κάτω από το αμάξι και στις ρόδες. Ο εφιάλτης των δύο τελευταίων χρόνων είχε γίνει πραγματικότητα. Ασυναίσθητα το πόδι μου σανίδωσε το φρένο. Σταμάτησα λίγα μέτρα πιο κάτω και πετάχτηκα από το αυτοκίνητο. Ούτε πόρτα πρόσεξα ούτε αν έρχεται κανένας. Ζούσα τον εφιάλτη μου ως πλήρες ολοκλήρωμα. Με το χρόνο παγωμένο και τον αέρα να πυκνώνει, να στερεοποιείται. Η απόσταση από το τριχωτό κουβαράκι έμοιαζε αγεφύρωτη. Δοκίμασα να τρέξω. Δεν βοηθούσαν τα πόδια. Εφτασα. Στάθηκα από πάνω του. Δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα. Σάλευε. Γονάτισα χωρίς να αγγίζω. Κοιτούσα. Ξεχώρισα ένα ποδαράκι. Τόσο δα. Να ανοιγοκλείνει τα νυχάκια του. Δεν θα ήταν πάνω από 3, άντε 4 μηνών. Μωράκι. Οι σκέψεις μου γέμισαν υποκοριστικά. Ο κόσμος μίκραινε –το κουβαράκι μεγάλωνε, δεν ξέρω… Όλα γινόντουσαν κό

Είπες, κάποτε αυτά τα ποιήματα θ’ αγαπηθούν πολύ θα τοιχοκολληθούν, να τα διαβάσουν όλοι. Μια μέρα θα υγράνουν μάτια και χείλη θα τα διαβάσουν κάτω από φανοστάτες, σε βροχερές συνελεύσεις. Τέλος, καθώς πολλούς θα τυραννήσουν, θα καούν ή θα ταφούν σ’ ανήλια σπουδαστήρια –κι είπες πάλι ίσως ο άνεμος μιας δροσερής αυγής να τα σκορπίσει. Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

"Θεέ! Το φως αυτό χρειάζεται μια μέρα για να γίνει μια δόξα κοινή η δόξα των Ελλήνων που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου" Εις την οδό των Φιλελλήνων - Ανδρέας Εμπειρίκος

Δεν είναι πια καινούργιος κι ας τον έχω ακόμη στα new kids. O eryx-t μου έφτιαξε τη μέρα με τη Μαριονέτα και με "ένα κιλό κεράσια" .

Oταν το τραγούδι σταματάει το χρόνο Φέτος έκλεισαν 30 χρόνια από το θάνατο της Ουμ Καλσούμ (1903-1975), της γυναίκας που ένωσε με τη φωνή της τους Αραβες κι έγινε όσο ακόμα ζούσε θρύλος για το λαό της. Οι αναφορές στα ελληνικά Μέσα ελάχιστες και εν πολλοίς τυπικές. Σαν φιλολογικά μνημόσυνα. Ανάμεσα στις εξαιρέσεις το αφιέρωμα του Κωνσταντίνου Ζαχόπουλου στο «Βήμα-Dona» της περασμένης Κυριακής (5/6/05) που διέσωσε την τιμή των ελληνικών περιοδικών εν μέσω γιουρο-θριάμβων και γιουρο-Συντάγματος και στάθηκε η αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις: Από το 1934 μέχρι και το 1973, όταν η Ουμ Καλσούμ τραγουδούσε ζωντανά στο ραδιόφωνο του Καΐρου, η φωνή της έμπαινε από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα σε καφενεία, παζάρια, σπίτια, παράγκες, μαγαζιά, υπηρεσίες, γραφεία και αυτοκίνητα. ΙΧήδες, ταξιτζήδες, οδηγοί λεωφορείων και τραμ τραβούσαν το χειρόφρενο, οι επιβάτες κατέβαιναν για να ακούν καλύτερα, οι τροχονόμοι κρεμούσαν τις σφυρίχτρες τους μέχρι να τελειώσει η εκπομπή που μερικές φορές κρατούσε και τ

Ξεσκονίζω cd που αγόρασα ή κατέβασα από το Ιnternet τους τελευταίους μήνες. Τελικά, δεν πάει και άσχημα η χρονιά. Ξεδιαλέγω για άμεσες ακροάσεις τους Νορβηγούς Madrugada με το «The Deep End», στέκομαι στο τριπλό «B-Sides & Rarities» του Nick Cave και των Bad Seeds, ακούω για 10η φορά το «Push the Button» των Chemical Brothers, θαυμάζω το χαμαιλέοντα Moby που στο «Hotel» του δίνει ρέστα. Αφήνω στην άκρη το «Waiting The Siren’s Call» των New Order που απορώ γιατί δεν έχουν ακόμη βγει στη σύνταξη, αφού συμπλήρωσαν 25χρονη ευδόκιμη υπηρεσία… Εκεί που η πανκ συναντά τους ήχους της Αιθιοπίας και της Ερυθραίας θα συναντήσεις τους Ex και το δίσκο τους «Turn». Από τα καλύτερα του 2005. Τα σκουπίδια αιμορραγούν. To «Bleed like me» των Garbage περιέχει αριστουργήματα. Οπως το ομώνυμο τραγούδι αλλά και το «Why do you love me». Από την ελληνική σκηνή ποντάρω στους ΙΝΦΟ για τις ατμόσφαιρες που κατάφεραν να βγάλουν στον πρώτο τους δίσκο και για το ότι δεν είναι «πέρα βρέχει» χωρίς να γίνονται κατ

Χάρηκα διαβάζοντας τη συνέντευξη του Γιάννη Αγγελάκα στους SCHOOLIGANS –μακράν το καλύτερο ένθετο στο σύνολο του κυριακάτικου Τύπου. Χαίρομαι που ο Αγγελάκας ζει σε αυτή την πόλη, όπως χαίρομαι που ζει εδώ και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ένα σωρό άλλοι, ονόματα τώρα δεν έχει σημασία να πω. Μου θύμισε εκείνη τη συναυλία στο Λυκαβηττό με τον πετροπόλεμο των «μέσα» με τους «έξω». Τις μέρες που έχει υγρασία, δηλαδή τις 256 από τις 365 μέρες του χρόνου, πονάω από τον τσιμεντόλιθο που είχα φάει στην κλείδα. Μου θύμισε πολλά ακόμη. Κυρίως ότι τα παιδιά «με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα» υπάρχουν ακόμη και πέραν αυτών που τους έκαναν στιχάκια. Όπως έχω χαρεί και με τον «διάλογο» που έχει ανοίξει ανάμεσα στους «έντυπους» και τους «ηλεκτρονικούς» κι ας ξέρω ότι βρωμάει μπαρούτι και ότι σύντομα θα μετατραπεί σε μάχη χαρακωμάτων. Αλίμονο σε όποιους από εμάς βρισκόμαστε να πατάμε σε δύο βάρκες. Θα πέσουμε νεκροί από «φίλια» πυρά. Δεν είναι άσχημο τέλος είναι λίγο άδικο όμως. Τα ήθελε όμως ο κ

>Book ReviewEdward Limonov/Oscar et les Femmes (Dimios Ginekon) http://www.blackwhitemag.net/dimios_rev.htm >Live Review EINSTURZENDE NEUBAUTEN at Principal http://www.blackwhitemag.net/neubauten_rev.htm > Gallery at black:white updated with Arte Poveri Artist Vagelis Zafeiropoulos (Vo, GR) http://www.blackwhitemag.net/vago_gal.htm >Music Police News Upcoming interviews with Norman Jay, Big Bud and Coldcut (thanks to Music police A&R and heart of the project Georgios Paroglou) http://mpolice.blackwhitemag.net

Το φεστιβάλ θα «ανοίξει» στις 29 Ιουνίου με γνωστά μουσικά σχήματα που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές σκηνές όπως οι PARANAUE (με την αυθεντική salsa reggae μουσική που συνοδεύει το καρναβάλι της Βραζιλίας), οι ΟNIRAMA (κατ’εξοχήν εκπρόσωποι της Βρετανικής pop-rock σκηνής), οι AROMA CARIBE ( Latin ρυθμοί της Καραϊβικής), οι SOUL FIRE (κλασσική reggae μουσική) και οι ONE DROP (reggae ska και funk ήχοι). Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ θα «κλείσει» με το «ΑΡΧΑΟΣ», ένα σύνθετο εικαστικό μουσικο-χορευτικό δρώμενο. Η δεύτερη μέρα θα κινηθεί σε διαφορετικό ύφος παρουσιάζοντας ορχηστρική μουσική που προσεγγίζει πιο κλασσικές φόρμες. Η έναρξη θα γίνει με ένα απόσπασμα απο το εικαστικό μουσικο-χορευτικό δρώμενο του Σταύρου Παναγιωτάκη απο το έπος του Γκιλκαμές το οποίο έχει πρωτοπαρουσιαστεί στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα για τέσσερα συνεχόμενα διήμερα στα Λουτρά ο Παράδεισος. Το δρώμενο επενδύει μουσικά το συγκρότημα των Bubasvabe. Ακολουθούν οι ANIMUS QUARTET (ηλεκτρικά βιολι

Mαθαίνοντας την κουλτούρα της ελευθερίας

Να τη χαίρεσαι την καινούργια σου... Η Μύκονος με το Βλέμμα ενός Μυκονιάτη! Κι επειδή μυαλό δεν βάζουμε: Η Μάνη θα γίνει ξενοδοχειούπολη Αντε βρε, με το καλό να αναπτύξουμε και σεξοτουρισμό . Οι Βούλγαροι πιο έξυπνοι είναι που θέλουν να έχουν μια πλούσια χώρα ή πιο φιλελεύθεροι; Επίσης εκείνο το Αγιο Ορος τι το έχουμε και κάθεται εκεί πέρα χωρίς ξενοδοχειακές μονάδες; (Ασε τη Δήλο που ουδείς σκέφθηκε οτι θα μπορούσε να αποκτήσει μπάνγκαλόουζ...) (Μην πω και για την κωλο-Επίδαυρο που την έχουν τσαρδάκι τους εκείνοι οι αριστεροί "καλλιτέχνες"...) (Για τον Παρθενώνα, νομίζω πως έχω κάνει τις σχετικές προτάσεις μου...) Αν δεν εισακουστούν οι προτάσεις μου ΟΧΙ μόνο δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε πλούσια χώρα αλλά φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να διατηρήσουμε και την ταυτότητά μας. Για να μην πω τίποτα χειρότερο…

OΙ Λειψοί, ένα νησάκι της άγονης γραμμής κοντά στη Λέρο, ύστερα από είκοσι χρόνια απέκτησαν το μοναδικό φαρμακείο και οι λίγοι κάτοικοί του, οι πιο πολλοί ηλικιωμένοι, ήταν ενθουσιασμένοι που χάρη στον Τζούλιο δεν θα αναζητούσαν σε άλλα νησιά τα φάρμακά τους.O Τζούλιο είναι Ιταλός, ο οποίος από αγάπη προς τους Λειψούς και χάρη στο ειδικό καθεστώς εγκατάστασης των Ευρωπαίων πολιτών, προτίμησε με την οικογένειά του το μικρό νησί, ενώ ο γιος του πάει σε ελληνικό σχολείο στη Λέρο.Oμως την άδεια φαρμακείου που του χορήγησε νόμιμα το υπουργείο τώρα την ανακαλεί, με την αιτιολογία ότι ο φαρμακοποιός δεν γνωρίζει καλά τα ελληνικά! O ίδιος είπε στον Τύπο ότι δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα συνεννόησης με τους πελάτες του, μια και υπήρχε Ελληνίδα βοηθός του με την οποία συνεννοούνταν στα αγγλικά.... ΔΕΝ καταλαβαίνω τι φόβισε τον υφυπουργό Υγείας Θ.Γιαννόπουλο κι ανακάλεσε την άδεια.Φοβήθηκε μήπως ότι ο Ιταλός φαρμακοποιός θα ξαναφέρει την παλιά ιταλική κατοχή στους Λειψούς; Σίγουρα η προάσπιση του κοιν