ANemos

Να θυμηθώ να γράψω τη ΘΕΣΗ μου για τα Troll(gr)! Πλήρης ανάλυση coming soon! Update : Το γνωστό Troll "χτυπάει" με νέα ονόματα αλλά και με το "επίσημό" του.

Δεν τολμώ να γράψω για τα χθεσινά και σημερινά μελλούμενα… Είναι από τις φορές που, ειλικρινά, δεν τολμώ να προσεγγίσω ένα θέμα. Φοβάμαι μην «μπατάρω» από τη μια ή από την άλλη. Δεν ξέρω να ισορροπώ σε τόσο τεντωμένα σχοινιά γιατί ΔΕΝ θέλω να ισορροπώ σε τόσο τεντωμένα σχοινιά. Είμαι σίγουρος ότι αν γίνει κάτι κακό θα έλθει «κουτί» για κάποιους. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί που θα εμπλακούν στο κακό δεν καταλαβαίνουν ότι θα έλθει «κουτί» σε κάποιους. Δεν είναι αιώνες πίσω όταν σε μια άλλη καταραμένη γειτονιά του πλανήτη ξέσπασε πόλεμος εξ’ αιτίας ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. (Κι αυτό κινδυνολογικό ακούγεται. Σταματώ!) Κρατάω την ανάσα μου! Update: Ουφφφ! Το γλυτώσαμε το νέο Αλαβανικό Επος! (Χάλια παιχνίδι ήταν! Πολύ χάλια! Πάλι καλά που δεν δαρθήκαμε απο βαρεμάρα!)

"Σήμερα φόρεσα ένα ζεστό κόκκινο αίμα σήμερα οι άνθρωποι μ' αγαπούν μια γυναίκα μου χαμογέλασε ένα κορίτσι μου χάρισε ένα κοχύλι ένα παιδί μου χάρισε ένα σφυρί. Σήμερα γονατίζω στο πεζοδρόμιο καρφώνω πάνω στις πλάκες τα γυμνά άσπρα ποδάρια των περαστικών είναι όλοι τους δακρυσμένοι όμως κανείς δεν τρομάζει όλοι έμειναν στις θέσεις που πρόφτασα είναι όλοι τους δακρυσμένοι όμως κοιτάζουν τις ουράνιες ρεκλάμες και μια ζητιάνα που πουλάει τσουρέκια στον ουρανό. Δυο άνθρωποι ψιθυρίζουν τι κάνει; την καρδιά μας καρφώνει; ναι την καρδιά μας καρφώνει ώστε λοιπόν είναι ποιητής" UPDATE :Παρηγοριά μεγάλη να ξέρεις ότι και άλλοι, πολλοί τον μνημόνευσαν ( 01 . 02 . 03 . 04 . 05. ). Δεν έχουν χαθεί όλα δηλαδή. Κάτι απομένει… … Όπως ευχάριστη έκπληξη θα ήταν το ότι ο Σάββας Τσιτουρίδης διαβάζει Ελύτη κι ο Πάγκαλος και ο Κασσίμης και η Δαμανάκη… … Αν δεν μύριζε τόσο πολύ image making! … Ας μην γινόμαστε μίζεροι! … Από τους «λαπάδες» καλύτερο το making!

Μοχθηρό ερπετό η προσαρμογή. Στην προστασία της κατέφυγαν και τα όνειρα και τα κατάντησε φυτά -- δεν είναι να τα βλέπεις. Κική Δημουλά: Καρυοθραύστης ή Ωριμότης...

Κάθισα, πιο πολύ από επαγγελματική διαστροφή, να δω την συνέντευξη Βαβύλη. Και είδα τη συνέντευξη ενός ΜΕΣΟΥ –ΝΑΙ! ΜΕΣΟΥ- Ελληνα εκπροσώπου της γενιάς των 80’s (Γαμώτο, αυτή είναι η δική μου γενιά). Αυτό το έκτρωμα είναι ολόκληρη η γενιά μας. Αυτό το ημιμαθές ξερατό που ούτε τις ουλές του Πολέμου είχε, ούτε τα τραύματα της Χούντας. Η γενιά που ύμνησε αηδώς ο αοιδός Νίκος Πορτοκάλογλου κάνοντας καριέρα στις μπαλάντες της μιζέριας και της μετριότητας. Ο Απόστολος Βαβύλης είναι παιδί μιας καθωσπρέπει συντηρητικής οικογένειας –θα μπορούσε να είναι και μιας καθωσπρέπει αριστερής οικογένειας χωρίς να αλλάζει τίποτα σημαντικό- που μεγάλωσε με ΣΕΡΑΦΙΝΟ, ΤΙΡΑΜΟΛΑ, ΜΠΛΕΪΚ, ΟΜΠΡΑΞ και Δυναμικό ΑΓΟΡΙ. Φαντάζομαι το σπίτι του με τα σεμενεδάκια πάνω στην τηλεόραση και στα καλοριφέρ, την κουζίνα να μυρίζει τσιγαρισμένα κρεμμυδάκια, την βιβλιοθήκη του εκπαιδευτικού (επιθεωρητή μέσης εκπαίδευσης) πατέρα με τα άπαντα του ΛΟΥΝΤΕΜΗ, τα ΛΟΓΙΑ της ΠΛΩΡΗΣ του Καρκαβίτσα, Παπαδιαμάντη και ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ στον ΓΚΡΕ

«Με λένε Γ.Μ., πάω στην Γ' τάξη του 49ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας και μένω στον Κεραμεικό. Με μεγάλη μου χαρά σάς αναγγέλλω ότι τα πρώτα χελιδόνια έφθασαν στο κέντρο της Αθήνας σήμερα 28 Μαρτίου 2005, ώρα 6.20 μ.μ. Αυτό το γράμμα το στέλνω σε όλους, γιατί μου είπαν οι γονείς μου ότι ούτε οι εφημερίδες ούτε το ραδιόφωνο ούτε η τηλεόραση λένε ποτέ την είδηση ότι έφτασαν τα χελιδόνια την άνοιξη για κάθε χρόνο. Με πολλές ευχές, Γιώργος».

Είναι στιγμές που νιώθω ότι ζούμε στο μικρό Γαλάτικο χωριό της Ευρώπης. Κάτι σαν κράτος-μέλος μεν αλλά με «τρελόχαρτο» δε. Αν κάποιος «Καίσαρας» μας δει λογικά, δεν θα βγάλει συμπέρασμα. Εδώ ούτε εμείς οι ίδιοι δεν βγάζουμε. Ένα «στην κοσμάρα» μας πράγμα που είναι τόσο παράλογο που καταντά γοητευτικό. Όπως τώρα που «σαλπίζουν» ξανά το «Εξω από την ΕΟΚ των Μονοπωλίων». Ποιοι; Οι πιο ετερώνυμες συμμαχίες, η Παπαρήγα (παγίως!), ο Εβερτ (έλα Μιλτιάδη στον τόπο σου!) και ο «βάρδος της φυλής», ο Μίκης. Τι να λέμε τώρα; Και δεν είναι λόγια. Είμαστε ικανοί για όλα. Όπως μπήκαμε στην ΟΝΕ έτσι μπορούμε και να βγούμε. Με άνεση θεότρελου που επειδή κάποιος τον κοίταξε στραβά τα πήρε στην κράνα και ξεκίνησε τον τσαμπουκά. Κι όλα αυτά επειδή κάποιος δεν γουστάρει την οικογένεια Μπομπολάκη και π.χ. γουστάρει πιο πολύ την οικογένεια Φαρδινοκώστα «τραβάει» έναν νόμο-φωτογραφία, πάει να τον περάσει ως νόμο του κράτους, τσινάνε οι Ευρωπαίοι (που ήδη έχουν τσινήσει από την «απογραφή»-με-λένε-Οιδίποδα-και-

«…να υποστηρίζεις το λόγο σου με τη ζωή σου!» Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Αιγάλεω αλλά και Σταυρούπολη, Εύοσμος, Κορδελιό, Μενεμένη. Στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δίπλα στις λαχαναγορές και τα παλιά σφαγεία, στα εργοστάσια που κλείνουν, στα παλιά στρατόπεδα, στις χωματερές και τις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες, στους πυλώνες υψηλής τάσης και κάτω από τις γέφυρες που περνούν οι νέοι εθνικοί άξονες. Στις υποβαθμισμένες περιοχές. Στις παρυφές ενός πολιτισμού που καταρρέει αργά, χωρίς πάταγο, κινούμενος σαν εκκρεμές ανάμεσα σε μια τηλεοπτική χαζοχαρά και στην αγωνία για το αύριο. Εκεί που τα εγγόνια και τα δισέγγονα των προσφύγων του ’22 παλεύουν με την ανεργία και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ανταλλάσσοντας τα όνειρά τους με ένα ναυτικό φυλλάδιο για να μπαρκάρουν με το επόμενο γκαζάδικο. Από εκεί, έξω από τα τείχη των πόλεων, ακούγονται κάτι παράξενες μουσικές. Κάτι τραγούδια που δε μοιάζουν με τραγούδια αλλά με ρυθμική πρόζα. Λέξεις που εκτοξεύονται με ρυθμό πολυβ

Low bap Manifesto... «Στηρίζω το λόγο μου με τη ζωή μου και τη ζωή μου με το λόγο μου: είναι ο δρόμος που χαράζει το low bap. Είναι η νέα βάση όλων όσοι κατανοούν, σκέφτονται, νιώθουν, δρουν κι αντιστέκονται. Για να κατανοήσει κανείς τη δημιουργία του κινήματος αυτού και την εξέλιξή του μέχρι τώρα, πρέπει να το εντάξει στην επαναστατική πια διαδικασία της αξιοπρέπειας. Πάνω απ’ όλα, το low bap διατηρεί το σεβασμό του στο πρόταγμα της ζωής και είναι πολιτιστική επανάσταση με επίλεκτους στόχους και δύσκολο έργο. Από το 1993, με συνεχή παρουσία, δεκάδες δίσκους, βιβλία, περιοδικά, συναυλίες, φεστιβάλ, συζητήσεις, χιλιάδες ώρες στο στούντιο, χιλιάδες στίχους και φίλους συμμαζέψαμε σ’ αυτόν το δικτυακό τόπο τα υλικά της διαδρομής μας. Εδώ βρίσκεται η στιγμή της απογραφής μας, της αναδιοργάνωσης, της υπόσχεσης, της αγάπης, της σύγκρουσης, της αλήθειας. »Oσοι περάσουν από εδώ, ίσως και να ξέρουν τι πρέπει να γίνει. Ο καθένας με τον τρόπο του. Πάντως, το low bap περήφανα θα χρεωθεί το επόμενο

Γιατί έτσι ακριβώς είναι και δεν είναι αλλιώς (και γιατί, για μια ακόμη φορά, χαίρομαι που υπάρχει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος)... "Μπλεγμένο θέμα η βία στα ζευγάρια και τα χαστούκια του έρωτα. Αν είσαι τρίτος, δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος ν' αντιδράς. Διότι άλλοι απ' τους εραστές θέλουν να σωθούν και άλλοι όχι. Αλλοι νομίζουν ότι «σώζονται» την ώρα που τις τρώνε! Υπάρχει πολύς θυμός και τρόμος και ικανές δόσεις σαδομαζοχισμού σ' αυτό το παιχνίδι των λυγμών που ονομάζουν έρωτα - και όλα ξεκινούν από το γεγονός ότι εν τέλει πάντα ο ένας αγαπάει περισσότερο από τον άλλον." Το υπόλοιπο εδώ: ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ

Για μια ακόμη φορά η Τηλεόραση απέδειξε πόσο φθηνό, αισχρό και επικίνδυνο Μέσο μπορεί να είναι. Ειδικά όταν ανεύθυνοι, αγράμματοι, ασυνείδητοι ή απλώς άσχετοι την χρησιμοποιούν. Χθες ήταν (δυστυχώς!) η μέχρι και χθες «καλή» κρατική τηλεόραση που έκανε το ανοσιούργημα που στην καλύτερη περίπτωση είναι γκάφα από ασχετοσύνη και στη χειρότερη προβοκάτσια και σπεκουλάρισμα άνευ προηγουμένου… Πριν πάμε όμως στο τι έγινε ή μάλλον στο τι έδειξε χθες η κρατική τηλεόραση, ας δούμε την ιστορία πίσω από τις εικόνες. Τότε που η Βαβυλιάδα και η Χριστοδουλοχρυσοπηγιάδα άγγιξε με τη βρωμιά της το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξάγοντας –όχι τώρα, αλλά από χρόνια- τις ανομίες της και εκεί για ελέγξει ένα ακόμη Πατριαρχείο. Από τότε διάφορα μέσα που «διώκουν» τάχαμ’ δήθεν του Ελληνες Ιεράρχες βρήκαν να αποκαλύψουν τα μύρια όσα και για τον Ειρηναίο. Όχι ότι ο λεγάμενος δεν έχει επίσης χεσμένη τη φωλιά του αλλά το παιχνίδι ουσιαστικά ήταν άλλο: το «εθνικό» συμφέρον για τον έλεγχό του. Ένα παιχνίδι που γίνετα

Μόλις γεννήθηκαν (να σας ζήσουν): me and mostly libre software: "Οι χειρότεροι από τους τρόπους και τις πράξεις μου δεν μου φαίνονται τόσο άσκημοι, όσο μου φαίνεται άσκημο και δειλό να μην τολμώ να τους ομολογήσω" ~ Μονταίνι A Kontrario: the art of war is to know who is your enemy ;) olyf: Η ποiηση, δεν εχει λoγο να κρυβεται . Ειναι μοναχη της μια πρακτικη ευγενους αδιαντροπιας με την γλωσσα διαρκως προτεταμενη ωστε να δυναται, ενιοτε, ν' αποσιωπαται σε μικρες τελειες που τις σκορπά κανεις στό δασος, εν ειδει σημανσης του ανεπιστρεπτου AΡΙΘΜΟΔΕΙΚΤΗΣ: Η ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΥΛΛΕΓΟΥΝ, ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ "ΝΟΥΜΕΡΑ" ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ. Μεγαλύτερα σε ηλικία τα οποία ο Ναυτίλος δεν έχει τιμήσει δεόντως: XOIROVOSKOS : Σκέψεις του Γεωργίου Χοιροβοσκού Sraosha - Rakasha : Νάφε και μέμνασο απιστείν και τα... days with rain and questions Glossed by affection

Αυτά θα είναι: 1. Η αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα ποτά και στα τσιγάρα. 2. Η κατάργηση των ειδικών συντελεστών ΦΠΑ (6% και 13%) που ισχύουν για όλα τα νησιά του Αιγαίου και αύξηση του χαμηλού συντελεστή 8% στον οποίο υπάγονται τρόφιμα και ποτά κατά μία ποσοστιαία μονάδα. 3. Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα 4. Η αύξηση των τελών κυκλοφορίας στα αυτοκίνητα και ανατίμηση των διοδίων. 5. Oι αυξήσεις των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες και στους σιδηροδρόμους. 6. Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Ε, ρε Βαβίλης που έχει να πέσει για να ξεχαστούμε! (Όχι ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε την κοπρώνυμη εκκλησία μας!!!) Μήπως πάλι είναι καιρός για ατομική και ομαδική ανυπακοή; Μποϊκοτάζ; «Δημιουργικές» καταστροφές; Αρκετά δεν κράτησε αυτό το παραμύθι;

Για να μην λένε κάποιοι ότι είμαστε απλώς " blog -άκηδες των καθημερινών και των εργασίμων" και ότι την «κοπανάμε» τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες: Ζήτω η Ελλάς! Το πλεούμενο έχει σηκώσει από το πρωί την επίσημη σημαία! Στα κατάρτια υπάρχουν πολύχρωμα σημαιάκια! (Στο κεντρικό κατάρτι υπάρχουν πάντοτε θέσεις για διάφορα «κρεμαστά» και αλίπαστα… -Αντε βρε και του χρόνου σπίτια Σας!) Τα υπόλοιπα εθνο-απελευθερωτικά στην Πα(σα)ρέλαση

Δεν ξέρω αν είμαι καλός δημοσιογράφος (ούτε καν ξέρω τι θα πει «καλός δημοσιογράφος» πια). Ξέρω ότι είμαι απίστευτα περίεργος, αρκετά (ακόμη) οργισμένος και αρκούντως (θέλω να πιστεύω) λογικός. Τόσο λογικό που να μπορώ να λέω ότι μέσα στο βόθρο δεν κολυμπούν χρυσόψαρα αλλά μόνο σκατά. Όταν μάλιστα πρόκειται για αποχετευτικό δίκτυο και όχι για μεμονωμένους βόθρους, όλα τα σκατά κάπου θα συναντηθούν. Εστω και στη θάλασσα. Ή, συχνότερα, στις …τηλεοράσεις μας. Ετσι λοιπόν, μόλις άνοιξαν τα φρεάτια της «Δικαιοσύνης» και της «Εκκλησίας», έκανα αυτόματα τη σκέψη ότι τα βοθρολύματα τους θα συναντηθούν στους πιο «απίστευτους» συνδυασμούς. Από τα ροζ τάνγκα, κάτω από τα ράσα μέχρι τα Πατριαρχεία (Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων ΚΑΙ Αλεξανδρείας), από τον Βαβύλη μέχρι τις μυστικές υπηρεσίες και την τρομοκρατία και από την Χρυσοπηγή μέχρι το Σινούκ. Δεν ήθελε μεγάλη φιλοσοφία το πράγμα… Τα συγκοινωνούντα δοχεία αυξάνονται. Δολοφονίες κρατουμένων… Κουμποροφόροι αγιογράφοι… Μοσάντ… Βαβύλης… Εταιρείες

Ετσι ξεκινάει το κομμάτι του Ονειρου για το blog.meeting.05 #01 της Θεσσαλονίκης: Μιά πόλη, μα ποιά πόλη Απογευματάκι κι ανοίγει σιγά σιγά το μάτι από το hangover που ακολούθησε την καθ' όλα επιτυχημένη χτεσινή συνάντηση των bloggers της Θεσσαλονίκης. Ο zpi παίρνει παρουσίες , ο Crazy Monkey κάνει απογραφή των συμβάντων , η discolata της ..κραιπάλης , κι ο Ναυτίλος της διάθεσης . Άντε, και η επόμενη συνάντηση, πανελλήνια! Όμως το «ζουμί» βρίσκεται στη συνέχεια. Για την πόλη μας, για τη γενιά μας, για το τι μπορούμε να κάνουμε… (Διαβάστε ΟΛΟ εδώ …) Με αυτό το κείμενο ανοίγουμε και πάλι τη συζήτηση για τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο… Μια συζήτηση που διεξάγεται εδώ , εδώ , εδώ , αλλά και εδώ και εδώ και εδώ … Εδώ και Τώρα!

του Πανου Θεοδωρίδη ΔΙΑΒΑΖΩ ότι η Αστυνομία «ακουμπάει» τους δράστες της δολοφονίας του ειδικού φρουρού, μιας πράξης που αποδόθηκε σε τρομοκράτες. Δίνεται μια εικόνα τους: είναι νέοι, ειδικά κάποιος που κατοικεί στη Θεσσαλονίκη και είναι «ενεργοποιημένος» σε «αντιεξουσιαστικές» κινήσεις, αλλά δεν τον πιάνουν επειδή γλιστράει σαν το φίδι στο διαδίκτυο, απ� όπου γίνονται όλες του οι επαφές, χρησιμοποιώντας κοινόχρηστους υπολογιστές και φροντίζοντας να σβήνει τα ηλεκτρονικά του ίχνη. ΔΗΛΑΔΗ τώρα αυτή η «είδηση», είναι είδηση; Δεν σας θυμίζει «φυτευτή» αναφορά που γίνεται δημόσια, ώστε αν υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο ή πρόσωπα, να λάβει τα μέτρα του για να μη συλληφθεί ποτέ; Υπάρχει και η άλλη περίπτωση, να έχει γίνει μια κουβεντούλα ανάμεσα σε έναν Ιαβέρη του 2005 και σε έναν δημοσιογράφο, ώστε η άποψή του, όπως εκφράζεται, να αποκτήσει συμμάχους στην κοινή γνώμη. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις. Σε όλες, ισχύει πως δεν πρόκειται για κάποια «αποκάλυψη», μήτε καν για κάποια προετοιμασία της.

nootropia accidental kitty Κ aragos is bloggin' Old Boy theIdeasFarm Το Παρελθόν είναι μια Ξένη Χώρα

Γιατί θα πρέπει να έχω γα$#@$#%*νο δίλημμα για τον αν πρέπει να υποστηρίξω το Σύνταγμά μας έναντι των Ευρωπαίων (που έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς… κλπ κλπ) ή να κράξω τον νόμο υπέρ της Ν.Δ. (=Νέας Διαπλοκής);;; Ρε δε πάτε να γα$%###@*τε, λέω εγώ; Αχρηστοι!

The only way to deal with trolls is to limit your reaction to reminding others not to respond to trolls.

Δεν ξέρω τι να γράψω για τη χθεσινή Blog-ο-συνάντηση στη Θεσσαλονίκη… Κάτι κοινοτοπίες μου έρχονται, του στυλ «η ζωή είναι εδώ, είναι αλλού, είναι παντού». Είναι virtual, είναι ψηφιακή, είναι χθόνια και υποχθόνια, έχει γεύση, έχει γέλιο. Είμαστε αυτό που είμαστε όπου κι αν είμαστε όσο κι αν μας «κρύβουν» οι λέξεις άλλο τόσο μας αποκαλύπτουν. «Πάμε να βρούμε κάτι άγνωστους» λέγαμε πριν. «Ρε συ, σαν να τους ήξερα όλους από χρόνια» λές μετά. Γελάς που ο Sakis ΕΙΝΑΙ όντως ο Σάκης. Ο Ονειρος είναι ο Ονειρος. Ο Zpi είναι ο Zpi. Η discolata είναι στην κοσμάρα της είτε εδώ είτε εκεί. Ο Νάσσος είναι πιο crazy απ’ ότι νομίζει αυτός αλλά εσύ το ξέρεις καλά αυτό. Η Ελευθερία είναι όσο αγχωμένη όσο διαβάζεται. Ο παστουρμάς στο χαρτί είναι εξαιρετικός. Όλα είναι τόσο λογικά όσο ένας Γκανέζος που πουλάει τόξα και βέλη των Σιού στον Βόσπορο. Και τόσο παράλογα όσο το να συζητάς για το ασφαλιστικό σύστημα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης σε αντιπαράθεση με τον μαθητή που σκότωσε τον παππού, τη γιαγιά τους κα

ΜΑΙΡΗ ΚΑΤΣΑΝΟΠΟΥΛΟΥ Χάζευα μπροστά στον πίνακα ανακοινώσεων των σχολικών ψυχολόγων, στην καθιερωμένη επίσκεψη στο σχολειό για τους βαθμούς του τριμήνου, όταν μια τυπωμένη φράση με μαγνήτισε και τρύπωσε σαν μικρόβιο στα κύτταρά μου: «Τα παιδιά μαθαίνουν από τη συμπεριφορά μας το 90% και από αυτά που τους διδάσκουμε, μόνο το 20%»! Αυτόματα ανακάλεσα στη μνήμη μου πόσες φορές κάπνισα, έφαγα ανθυγιεινά «σκουπίδια» και έβρισα μπροστά στο βλαστάρι μου. Και πόσες άλλες φορές τού έκανα εξαντλητικό κήρυγμα να τρώει υγιεινά, να μη βρίζει και να μη βάλει ποτέ τσιγάρο στο στόμα του! Ο σεμνός, μαυρόασπρος πίνακας που είδα - λίγες ημέρες αργότερα - ανηρτημένο στο ιατρείο της παιδιάτρου (γιατρού-μητέρας για «τα παιδιά της»), τυπωμένος από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων της Νέας Υόρκης το 1990, μου έδωσε τη χαριστική βολή, πνίγοντάς με σε θάλασσα ενοχών. «Τα παιδιά» - έγραφε ο τίτλος με κεφαλαία - «μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν». Επιλεκτικά αναφέρω κάποιες από τις φράσεις που ακολουθούσαν, στη λί

Μην ανησυχούμε! Οταν ο Γερμαναράς έλεγε «Ματσεντόνια» εννοούσε Δ' Ράιχ! Τώρα, πότε από ποίου σημείου εις ποίον, θα σας γελάσω... ................................................ Κι όπως λέει ο Τζιμάκος Πανούσης με τ' όνομα: «κάτω απ' του τάφου μου το κυπαρίσσι, μαύρη χελώνα μ' έχει κατουρήσει»... ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.ΙΙΙ.2005 stathis@enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/03/2005

Απόψε, Τρίτη, και ώρα 8:00 το βράδυ, καλούνται οι εν Θεσσαλονίκη και πλησίον αυτής διαμένοντες μπλογκερς, όπως προσέλθουν στην πλατεία Αθωνος (πλησίον του Συντριβανίου), δια την πρώτη Συνάντηση blog.meeting.05 εν Θεσσαλονίκη. Από αλλού ξεκίνησε και αλλού μας πήγε (ελπίζω να μην εμφανιστεί ο Ψωμιάδης μέσα στην χαρά), αλλά χαίρομαι κι εγώ ιδιαιτέρως που είναι στα σκαριά η πρώτη συνάντηση μπλογκεράδων εν Θεσσαλονίκη. Προλαβαίνετε να δηλώσετε ακόμη και τώρα συμμετοχή στη Μεταβυζαντινή Ντίσνεϋ Λαντ .

Παρουσίαση του δίσκου "Wasted in Hiphopoly" Ρόδον Club Πέμπτη 24 Μαρτίου 2005 . Η «Εντολή» ήταν «Ρίξε άλλη μια φορά τα ζάρια» και η «Απόφαση», «Η hiphopoly σε στέλνει πάλι στο στούντιο»... Κάπως έτσι θα έμοιαζαν οι κάρτες σε ένα τέτοιο παιχνίδι με τριμμένα ζάρια και παράξενα πιόνια...Σε ένα παρόμοιο παιχνίδι παίζει από το 1979 ο B.D.Foxmoor ή αλλιώς Μιχάλης Μυτακίδης , ο ιδρυτής των Active Member και καλεί όσους παρακολουθούν αυτήν την παρτίδα να παραβρεθούν στο Ρόδον club την Πέμπτη 24 Μαρτίου στις 8:30μ.μ. Σε λίγο καιρό το Ρόδον θα κλείσει οριστικά και είναι σίγουρα μια καλή ευκαιρία για να βρεθούμε ξανά εκεί. Ο Foxmoor θα παρουσιάσει εκεί την καινούρια του δισκογραφική δουλειά "Wasted in Hiphopoly" . Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει την ίδια μέρα από την ανεξάρτητη εταιρεία 8ctagon σε συλλεκτική συσκευασία και θα αποτελείται από 2CD, 1 DVD και 1 βιβλιαράκι 24 σελίδων. Πράγματι, όσα μουσικά κάνει ο B.D.Foxmoor τα αντιμετωπίζει σαν παιχνίδι όπου έχει την απόλυτη ελευ

Υπάρχουν βιβλία που επιλέγουν τη στιγμή που θα διαβαστούν Υπάρχουν βιβλία που τα παίρνεις, γιατί έχεις διαβάσει ένα δυο πράγματα από τις παρουσιάσεις που τους κάνουν οι εφημερίδες ή γιατί σου μίλησαν γι' αυτά κάποιοι φίλοι. Τα φέρνεις σπίτι κι αρχίζεις να τα διαβάζεις από το ίδιο κιόλας βράδυ. Στις πέντε δέκα σελίδες ξέρεις αν θα τα φτάσεις ώς το τέλος ή αν θα τα αφήσεις στην άκρη, συνήθως για πάντα. Είναι όμως και κάποια βιβλία που τα αφήνεις στο ράφι ή στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι και δεν τα αγγίζεις για καιρό. Χωρίς καν να τα ανοίξεις. Μυρίζεις το χαρτί τους. Και είναι αυτή η μυρωδιά που σου λέει «μη με διαβάσεις ακόμη, δεν είσαι έτοιμος». Ισως πάλι να είναι αυτά που σε μυρίζουν, που οσφραίνονται το πόσο ανέτοιμος είσαι. Οπως τα σκυλιά που μυρίζουν το φόβο. Μόνο τα σπουδαία βιβλία έχουν αυτήν την ευαισθησία στις μυρωδιές των ανθρώπων. Kι είναι αυτά που επιλέγουν τον αναγνώστη τους και τη στιγμή που θα διαβαστούν. Εχεις συναντήσει αρκετά τέτοια στο παρελθόν. Το «Στην Πυρά του Ε

Η Θεσσαλονίκη αποχαιρέτησε τον Επταπυργιώτη Σταύρο Κουγιουμτζή με συγκίνηση. Ακόμη και η τηλεοπτική κάλυψη ήταν συμμαζεμένη. Η σεμνότητα του λαϊκού συνθέτη δεν επέτρεπε εξαλλοσύνες. Καλοκαίρι σε ένα «εξοχικό κέντρο» σε παραλία του Κορινθιακού. Ρίχνω το δίφραγκο στη σχισμή -ίσα ίσα που φτάνω στις μύτες των ποδιών- και διαλέγω για πρώτη φορά ένα τραγούδι στο τζουκ-μποξ. Το δισκάκι παίρνει τη θέση του. «Μου ξανάρχονται ένα ένα, χρόνια δοξασμένα…». Οι θάνατοι πυροδοτούν μνήμες απρόσμενες με μυρωδιές από καλαμιές, ούζο και φρεσκοτηγανισμένο μαριδάκι. Η ευτυχία του να μεγαλώνεις… Δε μ’ αρέσει να γκρινιάζω ούτε να οικτίρω την εποχή μου, αλλά τα παιδιά μου πώς θα θυμούνται το πρώτο τους τραγούδι; Ποιο τραγούδι; Και από πού; Και με ποιες μυρωδιές να το συνοδεύουν; Μετά τη Φωτοσυγκυρία, το Edinburgh Fringe (Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Εδιμβούργου) έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και μάλιστα μόνο στη Θεσσαλονίκη, από τις 28 Μαρτίου ώς τις 3 Απριλίου. Μεγάλες στιγμές για τη Θεσσαλονίκη.

Στηρίζω το λόγο μου με τη ζωή μου και τη ζωή μου με το λόγο μου: είναι ο δρόμος που χαράζει το Low Bap. Είναι η νέα βάση όλων όσων κατανοούν, σκέφτονται, νοιώθουν, δρουν κι αντιστέκονται. Για να κατανοήσει κανείς την δημιουργία του κινήματος αυτού και την εξέλιξή του μέχρι τώρα, πρέπει να το εντάξει στην επαναστατική πια διαδικασία της αξιοπρέπειας. Πάνω απ’ όλα το Low Bap διατηρεί το σεβασμό του στο πρόταγμα της ζωής και είναι πολιτιστική επανάσταση με επίλεκτους στόχους και δύσκολο έργο. Από το 1993, με συνεχή παρουσία, δεκάδες δίσκους, βιβλία, περιοδικά, συναυλίες, φεστιβάλ, συζητήσεις, χιλιάδες ώρες στο στούντιο, χιλιάδες στίχους, και φίλους συμμαζέψαμε σ’ αυτόν το δικτυακό τόπο τα υλικά της διαδρομής μας. Εδώ βρίσκεται, η στιγμή της απογραφής μας, της αναδιοργάνωσης, της υπόσχεσης, της αγάπης, της σύγκρουσης, της αλήθειας. Όσοι περάσουν από εδώ, ίσως και να ξέρουν τι πρέπει να γίνει. Ο καθένας με τον τρόπο του. Πάντως, το Low Bap περήφανα θα χρεωθεί το επόμενο βήμα, και θ’ανταμώσε

Oρκίζομαι για πρώτη φορά στην ζωή μου πως ξεφεύγω μια που χρόνια είχα αρχή μου να μην τραγουδήσω με στίχο ελληνικό, μα το κάνω για να νιώσετε ό,τι κι αν πω. Nτρέπομαι γι’ αυτό που κάνω, μα δε μπορώ, θέλω να καταλάβετε όλοι αυτά που θα πω, μια διαμαρτυρία που κάνω απ’ τα βάθη της ψυχής μου, μιλάω για αυτά που αλλάξαν την πορεία της ζωής μου. Xρόνια τώρα αυτός ο τόπος με μεγαλώνει με πόνο μ’ αγωνία και μ’ αργοσκοτώνει. Eίδα τα όνειρά μου να γκρεμίζονται μπροστά μου, είδα να πονάει να υποφέρει η γενιά μου. Φτιαχτά όλα τα εμπόδια που μπροστά μου βρεθήκαν, μιλημένοι όλοι εκείνοι που πολλά μ’ αρνηθήκαν. Στημένες καταστάσεις ζούμε χρόνια τώρα. δε νομίζετε πως έφτασε η ώρα Γι’ αυτό βγείτε στους δρόμους και φωνάξτε και οι άλλοι, σηκώστε επιτέλους λιγάκι κεφάλι σ’ αυτούς που χρόνια τώρα μας βασανίζουν, σ’ αυτούς που τη τύχη, τη ζωή μας ορίζουν. Εσύ τους έχεις βάλει εκεί που είναι τώρα για να ταλαιπωρούν ακόμα αυτή την χώρα. Εσύ τους ανέχεσαι στα μπαλκόνια να κελαιδάν όλη την ώρα σαν τ’ αηδόνια.

Και μια και το έφερε η (παλιο)κουβέντα για τον Νομάρχη Τους (γιατί νομάρχης Μου δεν είναι σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση) δεν πιάνουμε, ρε καρντάσια της μπλογκόσφαιρας, μια ωραία και ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ (χε χε χε) κουβέντα για την αγαπημένη μας πόλη;;; Να αρχίσω ή να αρχίσει κανένας άλλος γιατί έχω και πίεση;

Από σημερινό post στην Zpiderland . Απόσπασμα από την επιστολή που έστειλε ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης στον υπουργό Άμυνας κ. Σ. Σπηλιωτόπουλο. «...Όλοι μας πιστεύουμε ότι με την Στρατιωτική παρέλαση μεταφέρονται, με τον πλέον επιβλητικό τρόπο, τα σημαντικότατα μηνύματα της Εθνικής μας υπερηφάνειας στις νέες γενιές, που τόσο ανάγκη έχουν τη σημερινή δύσκολη εποχή από τέτοιου είδους στηρίγματα. Για το λόγο αυτό κ. Υπουργέ, παρακαλούμε πολύ να δώσετε τις απαραίτητες οδηγίες και στο εξής, να συμμετέχουν πεζοπόρα τμήματα του στρατού στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου, με περισσότερα μάλιστα τμήματα απ? ότι πέρσι, για να μπορούμε, κάτι που σίγουρα δικαιούμαστε όλοι εμείς οι Θεσσαλονικείς, να τιμούμε την ημέρα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όπως ακριβώς μας αξίζει». Κι όπως έγραψα κι εκεί, στον Zp: Αυτά εγώ τα λέω "μισές δουλειές"! Πεζοπόρα τμήματα και αηδίες. Και ΜΟΝΟ την 25η Μαρτίου... Τανκς! Παντού! Ολη μέρα! Ολο το χρόνο, κύριε Νομάρχα! Και εκτελεστικά αποσπάσμα

«Αύριο είναι η 19 Μάρτη. Ημέρα που, σε όλο τον πλανήτη, το αντιπολεμικό κίνημα θα ξαναβγεί κατά εκατομμύρια στους δρόμους ενάντια στον πόλεμο και στην κατοχή στο Ιράκ. Ημέρα που εδώ, στην Ελλάδα, θα διαδηλώσουμε όλοι μαζί στο Σύνταγμα, στις 12.00 το μεσημέρι. Καλούμαστε όλες και όλοι να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να εξασφαλίσουμε ότι χιλιάδες θα πλημμυρίσουμε και πάλι το Σύνταγμα και τους δρόμους μέχρι την αμερικανική πρεσβεία. H Σου Νίντερερ, ακτιβίστρια από το αντιπολεμικό κίνημα των ΗΠΑ, μάνα ενός Αμερικανού στρατιώτη που σκοτώθηκε στο Ιράκ, θα είναι η κεντρική ομιλήτρια στο Σύνταγμα. Μαζί της θα χαιρετίσουν εκπρόσωποι από τα συνδικάτα και τη Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, ο Στέφανος Ληναίος, ο Στέλιος Κούλογλου, η Σοφία Σακοράφα, ο Γ.-A. Μαγκάκης και πολλοί άλλοι. Εκτός από τους χαιρετισμούς στο Σύνταγμα, θα υπάρχει συναυλία με πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Νίκος Τουλιάτος, οι Magic de Spell, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Γιάννης Ζουγανέλης κ.ά. Μετά τη συναυλία θα διαδηλώσουμε μέχρι

Free daily newspapers in 29 countries15 million copies daily in 2004 (2005: 17.5 million) French circulation data: general newspapers see circulation decline; sports, business and free newspaper increase circulation. Total circulation of free papers in 2004: nearly 1.4 million, against less than a million in 2003. (editorsweblog, March 17) Πηγή: Free daily newspapers

Διαβάζω σήμερα στα ΝΕΑ… Στο «θέατρο Χωρέμη» (Στεφάνου Δέλτα 15, Παλαιό Ψυχικό) αρχίζει στις 20.00 το Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Ενηλίκων του Κολλεγίου Αθηνών - Κολλεγίου Ψυχικού με προσκεκλημένο τον διευθυντή των «ΝΕΩΝ» Παντελή Καψή, ο οποίος θα μιλήσει για τον ρόλο τής διά βίου εκπαίδευσης στη δουλειά του δημοσιογράφου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει περισσότερα από 140 μαθήματα οικονομικών και διοίκησης επιχειρήσεων, κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών, ξένων γλωσσών και πολιτισμού, αλλά και ηλεκτρονικών υπολογιστών και καλλιτεχνικών εργαστηρίων. …και γίνομαι πάλι έξαλλος (πάλι; ΠΑΛΙ!!!) Ξέρω ότι με μια πρώτη ανάγνωση πολλοί θα πούν «μπράβο! Καιρός ήταν!». Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως… Τι λέτε ρε; Σε ποιους ακριβώς απευθύνεστε; Σε ποιους απευθύνεται αυτό το ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟ Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Ενηλίκων; Αυτοί που το χρειάζονται ΔΕΝ θα πάνε! Επίσης… Αυτοί που το χρειάζονται ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι δημοσιογράφοι! Αν ήσαν κάποτε (το 1960 πχ,) δεν θα έπρεπε να είναι ακόμη! Αν τώρα ξεκίνησ

Nέα ποινική δίωξη εις βάρος του Ισραηλινού πυρηνικού επιστήμονα Μορντεχάι Βανούνου

Αναδημοσιεύω για να παραμείνει και εδώ το κείμενο του ανθρώπου που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ, του Δημήτρη Τσάτσου : «Ο λαός ευτελίζει τους θεσμούς» - Aπό το «κήρυγμα» του Aρχιεπισκόπου - 1. Όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας τις εβδομάδες αυτές είναι έτσι κι αλλιώς πρωτόγνωρα. Σπάνια μια κοινωνία ζει τέτοια ηθική κατάρρευση σε καίριους τομείς. H πολιτική απελπισία όμως ώς ένα σημείο είναι εκφράσιμη μ' ένα κείμενο. Από εκεί και πέρα πιο ηχηρή έκφραση αγανάκτησης είναι η σιωπή. Σιωπή λοιπόν δεν σημαίνει πάντα και μόνο αδιαφορία. 2. Θα συνέχιζα τη σιωπή μου εάν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών δεν είχε τολμήσει, μετά την εύλογη αποδοκιμασία του από μεγάλο αριθμό μελών της Βουλής των Ελλήνων κατά την ορκωμοσία του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, να εκστομίσει μια βαρύτατη ύβρη κατά του ελληνικού λαού. Είπε ο Αρχιεπίσκοπος: «Ο λαός που ευτελίζει τους θεσμούς βαδίζει στον δρόμο της καταστροφής». 3. Πριν αξιολογήσω τ

Αυτός ο Παπαθανασίου, ο Υπουργός Υποανάπτυκτων, έχει κλέψει τη φωνή του Ανδριανόπουλου; Τον παριστάνει ή όντως είναι η ίδια φωνή απο διαφορετικές κεφαλές της ίδιας Υδρας; Τον ακούς και δεν το πιστεύεις. Ως Νέος Μητσικώστας κάνει ίδιο τον Ανδριανόπουλο. Αυτή τη λυγμική χροιά του πρώην μπούλη και νυν υπερφυσικού μπεμπέ που έχει φάει τις άπειρες καρπαζιές από το χέρι του αυταρχικού πατέρα και τα άπειρα σκαμπίλια από τα λεπτά δάχτυλα της μητέρας του. Κι από το πολύ μιξόκλαμα του σπασίκλα και ενίοτε ρουφιανάκου προέφηβου έχει μείνει αυτός ο λαρυγγισμός, αυτή η στριγκιά καθώς πρέπει φωνή της ποντικομαμής. Η ευνουχοφιλελεύθερη φωνούλα είχε λανσαριστεί από τον Ανδριανόπουλο αλλά η πλήρης έκφρασή της σε όλα της τα πρίμα και χωρίς κανένα μπάσο ανήκει σε γνωστό μεγαλο-τηλε-δικηγόρο της συμπρωτεύουσας. Τώρα ο ελάχιστα πιο κοντράλτο Παπαθανασίου ήλθε να μας την υπενθυμίσει μαζί με όλα όσα αυτό το είδος φωνής, καταγωγικά, φέρει!

"Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα, ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και ει δυνατόν να αφήσουμε αυτό τον κόσμο λίγο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε. Αλλά δε ζούμε κι αυτό μας τρελαίνει. Το άγχος, το στρες, ο φόβος, η ντροπή, η περιφρόνηση, η επιθετικότητα, η θέληση της δύναμης γεννιούνται από μια καταπιεσμένη θέληση για ζωή. Με την πιο κοινή λογική όσες ώρες δουλεύεις, άλλες τόσες πρέπει να έχεις ελεύθερες για να χαρείς αυτά που έβγαλες. Όμως ο νέος άνθρωπος σπαταλά όλο το χρόνο, την ευφυία, την εφευρετικότητα και τις εμπνεύσεις του για την καριέρα του και όχι για τη ζωή του. Ο ψυχισμός του μολύνεται από αυτό το δηλητηριώδες αλισβερίσι. Φυσικά, το εξέκιουτιβ τερατάκι γραφείου θα μεταφέρει μακάβρια το πάρε δώσε και στις προσωπικές του σχέσεις. «Αυτά έκανα για σένα, περιμένω ανταπόδοση». Μοιραία οι λαμπρές καριέρες είναι πυραμίδες που θεμελιώνονται πάνω σε προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες." Διονύσης

Το βάζω ολόκληρο αλλά πηγαίνετε και από το Link για να το έχετε και στα bookmark σας αλλά και γιατί μου «κολλάει» και με τα προηγούμενα post: Xρόνια Xαμένοι στη Mετάφραση Του Σταμάτη Φασουλή Όπως παράδερνα νυχτιάτικα από κανάλι σε κανάλι, βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με την Μπέτι Ντέιβις. Μαυρόασπρη, απαστράπτουσα και νέα. Νέα, νέα. Έψαχνα τον τίτλο. Ποια ταινία; Ποια ταινία; Αδύνατον. Την είχα δει την ταινία; Δεν την είχα δει; Σε ποιο σινεμά και με ποιον τίτλο; Σινεμά τότε βλέπαμε το πρωί, την ώρα του σχολείου, κάναμε τότε σκασιαρχείο. Κατέβαινα στη Δροσοπούλου, Μαυρομματαίων, δεξιά Χέυδεν και μόλις έβλεπα τους μαθητές να συρρέουν στο 2ο Γυμνάσιο, την έκανα αριστερά Αριστοτέλους και... από 'δώ πάν' κι οι άλλοι. Έπαιρνα σβάρνα τα σινεμά να δω τις φωτογραφίες στις προθήκες πρώτα για να διαλέξω τι θα δω κατά τις 10, που θ' αρχίσει η προβολή. Όταν λέμε 10, εννοούμε 10 το πρωί - 10 άρχιζαν το πρωί και τέλειωναν 1 το βράδυ. Γύρναγα λοιπόν μόνος σ' όλους τους τότε κινηματογράφ

Η μέρα κλείνει, όπως ξεκίνησε. Μεγαλειωδώς. Με ένα χορταστικό… …Ε, άε στο διάολο! Αϊ σιχτίρ βαρέθηκα και τα «σεις» και τα «σας» και τα «μας». Ορθιες κουράδες του Marketing –παραλίγο μανικιουρίστες στην Ανω Μαγούλα- που περιφέρεστε σαν τις φραγκόκοτες ανάμεσα στα πόδια μας. Με άποψη. Για το τι περιοδικό θα βγάλουμε και τι εφημερίδα και ποιο Target . Ο κώλος σας είναι το Target και δεν το έχετε καταλάβει. Και η μούρη σας. Μόνο που συχνά πυκνά την μπερδεύουμε με τον κώλο σας. Marketing στην Ελλάδα και της μούρης σας τα 9μερα. Παράσιτα. Σαπρόφυτα που καταφέρατε να κάνετε το COSMOPOLITAN και τον Κοέλιο τα πρώτα αναγνώσματα και τους πραγματικούς αναγνώστες να τους φτάσετε στις 3000 (!!!) –ναι 3000 στην Ελλάδα- και να διαμαρτύρονται μετά αν ο πρώτος μαθητής είναι Αλβανός και σηκώνει το εθνικό μας trade mark ή αν ο Γιάνναρης μας προσβάλει. Εμαθε το marketing και το Image making και ο τελευταίος ανώμαλος τράγος που βγαίνει να μας πει ότι μας τα παίρνουν με τα SMS . Αϊ σιχτίρ από δω.

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν , τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν , που απ' τους άλλους θεν’ παλικαριά κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά, Σ' αυτή την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί τους έχω βαρεθεί. Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα των γραφειοκρατών η φάρα στήνει με ζήλο περισσό στο σβέρκο του λαού χορό , στης ιστορίας το χοντρό τον νικητή την έχω βαρεθεί. Και τι θα κάναμε χωρίς αυτούς όλους τους Γερμανούς τους προφεσόρους , που καλύτερα θα ξέρανε πολλά , αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά . Υπαλληλίσκοι, φοβητσιάρηδες , δούλοι παχιοί τους έχω βαρεθεί . Και οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες , κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες , κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς , με ιδεώδης υποταχτικούς, που είναι στο μυαλό νωθρό , μα υπακοή έχουν περισσή τους έχω βαρεθεί Και ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος , κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά , αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά και επαναστάτες στ΄ όνειρα του αναζητεί τον έχω βαρεθεί Κι οι ποιητές με χέ

Μίκης Θεοδωράκης: «Είναι πολύ οδυνηρό να πρέπει να αποχαιρετήσω σήμερα τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Παρακολούθησα σχεδόν από την αρχή την πορεία του, τον αγαπούσα, τον θαύμαζα και τον εμπιστευόμουν απόλυτα. Γλυκύτατος μελωδός όπως και γλυκύτατος άνθρωπος, ο Σταύρος Κουγιουμτζής δούλεψε σ' όλη του τη ζωή, συχνά μέσα σε αντίξοες συνθήκες, διατηρώντας πάντα την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια και τη σεμνότητά του αλλά και την ποιότητα του έργου του, που μένει για πάντα πολύτιμη κληρονομιά, κυρίως στη νεολαία μας. Καλό ταξίδι, Σταύρο». ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/03/2005

Σαν συνέχεια από το προηγούμενο post. Για ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Εκείνους που μπορούν ακόμη να καταλάβουν, που έχουν ακόμη αίμα μέσα στις φλέβες τους. Οι προηγούμενοι γυρίστε στις καθαρές ποντικότρυπές σας! Εμείς με τον Δαβαράκη, εσείς με τον ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΝΙΚΟΛΑΟ! Σκουπίδια! «Πριν από λίγες μέρες χρειάστηκε να πάω για ιατρικές εξετάσεις στο νοσοκομείο της φυλακής, τον "Αγιο Παύλο". Καταρχήν τι φταίνε οι Αγιοι; Τι αμαρτίες πληρώνουν; Γιατί δεν τα ονομάζουμε αυτά τα ιδρύματα με ονόματα αντάξιά τους, όπως "Μολυσματική Εστία", "Ερείπιο Μελλοθανάτων" ή "Μνημείο Μπόχας και Κρατικής Αδιαφορίας";Δεν μπαίνουνε ακόμα κάμερες εκεί μέσα, όταν όμως θα μπούνε (και θα μπούνε αργά ή γρήγορα), θα δείτε κι εσείς αυτά που είδα κι εγώ και έφριξα: Σκατωμένες τουαλέτες, κατσαρίδες, θαλάμους με ασθενείς-κατάδικους που δεν τους πλησιάζει καμιά νοσοκόμα, κανείς νοσηλευτικός υπάλληλος, ημιπαράλυτους ανθρώπους που είτε αυτοεξυπηρετούνται είτε αλληλοβοηθούνται (όσο γίνεται) για τις

Τα ξανα-πήρα στο κρανίο Αρχίζουν (πάλι) να μου τη βαράνε οι άνθρωποι που ζουν μέσα στη σαχλαμάρα και που την υπερασπίζονται κιόλας. Οσοι νομίζουν ότι ζουν σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο όπου η ζωή είναι Refresh και που όλα πάν’ καλά με Κόκα Κόλα… Αρχίζει να μου τη βαράει ακόμη κι αυτό το “anything goes”, το δικό μου, που το είχα κερδίσει με αρκετό κόπο, απέναντι στον κάθε ηλίθιο «πραγματιστή» ή «νεο-πραγματιστή», ψιλομαλάκα που βυθισμένος στις εμμονές του και κλεισμένος στον γυάλινο πύργο του καμώνεται ότι δεν βλέπει τι συμβαίνει γύρω του και μάλιστα πλασάρει την τύφλα του ως τη μοναδική αλήθεια… Αυτόν που ερμηνεύει τη γύρω μας σκατίλα με ένα «έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι;». Που δεν τον αφορά η Χριστοδουλάρα και ο Ξεκάθαρος Μαλάφκας –που λέει και ο Μητσικώστας- και που όλα τα βλέπει από τα γυαλιά ορθολογικής μυωπίας που φόρεσε για να μην βλέπει ούτε έξω ούτε μέσα του… Αυτόν που αποδέχεται –ή έστω ανέχεται με ένα “anything goes” σαν το δικό μου- την Παπαρίζου και την Πασχαλίδου και τον Πρ