"Υπήρξε μια εποχή...
...που ο Παραούν λεγόταν Τομ Μπράουνν και έπαιζε ταμπούρλο για το 71ο Σύνταγμα σκοτσέζων Τυφεκιοφόρων. Ήταν το 1806. Μερικοί Άγγλοι στρατιώτες, που έβαλαν στο μάτι το θησαυρό του Σομπρεμόντε, βάλθηκαν να κατακτήσουν τις όχθες του Ρίο Νέγκρο και την πάμπα της Αργεντινής. Σήμερα ο Παραούν είναι εκατό χρόνων. Οι τελευταίοι ελεύθεροι Ινδιάνοι της Παταγονίας εκδιώχτηκαν από τη νέα κυβέρνηση. Οι δυνατοί άνεμοι των αναμνήσεων -που ο Παραούν αρνείται να παραδώσει στον λοχαγό που τον ανακρίνει- στενάζουν με μανία μέσα στη μνήμη του: εικόνες βίας πάνω στη γέφυρα του "Συνάντηση", εικόνες από άγνωστες στεριές και μακρινά ταξίδια με το φίλο του τον καμπούρη άγγελο, αναμνήσεις της διαστροφής των κυνηγών του χρυσού του μυθικού Ρίο ντε λα Πλάτα με τα ασημένια κύματα και, κυρίως, εικόνες του τραγικού έρωτα της Μόλι Μαλόουν, της μικρής που πουλούσε ψάρια και μπαρκάρισε μαζί του σ' αυτή την απίστευτη καταιγίδα".