Βρέχει όλη τη νύχτα... Υπνος μέχρι αργά... Καφές... Λασπωμένο μπαλκόνι...
Αρχίζει και βαραίνει πολύ η κατάσταση καραντίνας... Ο καιρός δεν βοηθάει... Τίποτα δεν βοηθάει...
Διαβάζω το «Μετά τον ιό, ποια «επόμενη μέρα»» του Γ. Λούλη στην ΕΦΣΥΝ. Εξαιρετικό...
«Και οι προκλήσεις είναι πολύ πιθανό να υπερβούν τις δυνάμεις του. Μόνη παρηγοριά είναι ίσως ότι οι νεότερες γενιές, όπως ομολογεί ο συντηρητικός διανοητής Niall Ferguson, δηλαδή οι millennials και η generation Z που έρχονται για να κυριαρχήσουν, έχουν αυτά τα χρόνια ριζοσπαστικοποιηθεί. Ως θύματα της εποχής μας, απαιτούν βαθιές κοινωνικές αλλαγές. Η μόνη ελπίδα λοιπόν είναι αυτές ακριβώς οι γενιές να κάνουν τη διαφορά! »
Το λέω και το γράφω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η γενιά μου μαζί με την προηγούμενη χαντακώσαμε τον πλανήτη, εμάς τους ίδιους, τα παιδιά μας... Είναι η ώρα να βγούμε από τη μέση!
Μετά διαβάζω το «Υπακοή: Η εύθραυστη στιγμή της υγειονομικής κρίσης» του Δ. Χριστόπουλου... Επίσης εξαιρετικό!
Βάζω BBC στην τηλεόραση. Η ελληνική δεν βλέπεται πλέον. Αφόρητη.
Η Βρετανία ζει τραγωδία. Οι ΗΠΑ το ίδιο... Αυτό που είχε συμβεί μέσα σε μία ημέρα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 τώρα γίνεται παγκόσμιο, σε απ' ευθείας μετάδοση και θα κρατήσει μήνες...
Δεν θα ξεμπερδέψουμε ούτε εύκολα ούτε γρήγορα...
Τα παιδιά κοιμούνται. Σήμερα ο μικρός θα ήταν στην Κρήτη για την 5νθήμερη της Β' Λυκείου. Είναι πολύ στεναχωρημένος αλλά δεν το βγάζει έντονα...
Την περίμενε πως και πως... Τώρα φοβάται ότι δεν θα τους επιστραφούν τα χρήματα από το γραφείο ταξιδιών...
Αρχίζουν να σπάνε τα νεύρα μας... Αισθήματα ασφυξίας... Ο εγκλεισμός, ο φόβος μην αρρωστήσεις εσύ ή κάποιος δικός σου, ο φόβος του φασισμού, ο φόβος της φτώχειας...
Φόβος και νεύρα... Απρίλη μήνα...
Διαβάζω το «Μετά τον ιό, ποια «επόμενη μέρα»» του Γ. Λούλη στην ΕΦΣΥΝ. Εξαιρετικό...
«Και οι προκλήσεις είναι πολύ πιθανό να υπερβούν τις δυνάμεις του. Μόνη παρηγοριά είναι ίσως ότι οι νεότερες γενιές, όπως ομολογεί ο συντηρητικός διανοητής Niall Ferguson, δηλαδή οι millennials και η generation Z που έρχονται για να κυριαρχήσουν, έχουν αυτά τα χρόνια ριζοσπαστικοποιηθεί. Ως θύματα της εποχής μας, απαιτούν βαθιές κοινωνικές αλλαγές. Η μόνη ελπίδα λοιπόν είναι αυτές ακριβώς οι γενιές να κάνουν τη διαφορά! »
Το λέω και το γράφω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η γενιά μου μαζί με την προηγούμενη χαντακώσαμε τον πλανήτη, εμάς τους ίδιους, τα παιδιά μας... Είναι η ώρα να βγούμε από τη μέση!
Μετά διαβάζω το «Υπακοή: Η εύθραυστη στιγμή της υγειονομικής κρίσης» του Δ. Χριστόπουλου... Επίσης εξαιρετικό!
Βάζω BBC στην τηλεόραση. Η ελληνική δεν βλέπεται πλέον. Αφόρητη.
Η Βρετανία ζει τραγωδία. Οι ΗΠΑ το ίδιο... Αυτό που είχε συμβεί μέσα σε μία ημέρα στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 τώρα γίνεται παγκόσμιο, σε απ' ευθείας μετάδοση και θα κρατήσει μήνες...
Δεν θα ξεμπερδέψουμε ούτε εύκολα ούτε γρήγορα...
Τα παιδιά κοιμούνται. Σήμερα ο μικρός θα ήταν στην Κρήτη για την 5νθήμερη της Β' Λυκείου. Είναι πολύ στεναχωρημένος αλλά δεν το βγάζει έντονα...
Την περίμενε πως και πως... Τώρα φοβάται ότι δεν θα τους επιστραφούν τα χρήματα από το γραφείο ταξιδιών...
Αρχίζουν να σπάνε τα νεύρα μας... Αισθήματα ασφυξίας... Ο εγκλεισμός, ο φόβος μην αρρωστήσεις εσύ ή κάποιος δικός σου, ο φόβος του φασισμού, ο φόβος της φτώχειας...
Φόβος και νεύρα... Απρίλη μήνα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου