Μεγαλόφωνες σκέψεις
Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κατάρα πέρασε και στα παραδοσιακά ΜΜΕ (κυρίως στην τηλεόραση) όπου καθείς νομίζει ότι μπορεί να λέει ανέξοδα και χωρίς συναίσθηση των συνεπειών το οτιδήποτε κατεβάσει η κούτρα του...
Ο ανοιχτός, ουσιαστικά απεριόριστος χώρος και το ασύγχρονο της επικοινωνίας στο διαδίκτυο μας έκανε να χάσουμε εντελώς την αίσθηση και του τόπου και του χρόνου. Ολα έγιναν "οικόπεδο". Το τηλεοπτικό πάνελ εξισώνεται με το τραπεζάκι στο τσιπουράδικο. Το Facebook περνιέται είτε για το βήμα της Βουλής είτε για τον καναπέ της καφετέριας. Η ελευθεροφωνία μεταξύ "κολλητών" μεταφράζεται σε "άνεση" μεταξύ αγνώστων. Κανένας εσωτερικός κώδικας, καμιά αίσθηση του ακροατηρίου, κανένα μέτρο: Ο,τι το φανεί του τρελοΣτεφανή!
Κι όταν ακόμη, ενστικτωδώς, επιχειρείται η οριοθέτηση ή και η περιχαράκωση σε κλειστές Ομάδες, οι μεγαλόφωνες σκέψεις έχουν ως μοναδικό στόχο την επιβεβαίωση από αυτούς που ήδη συμφωνούν μαζί τους. Ετσι αποφεύγει κανείς και το τελευταίο εμπόδιο της ελευθεροφωνίας: την Κριτική!
Γιατί η Κριτική είναι το μοναδικό αντίδοτο της μεγαλόφωνης σκέψης. Και όχι η αυτολογοκρισία όπως θα σπεύσουν να πουν κάποιοι, επιπόλαια.
Λέμε ή γράφουμε αυτά που θα θέλαμε να ακούσουμε ή να διαβάσουμε. Ακούμε και διαβάζουμε μόνο αυτά με τα οποία συμφωνούμε ήδη. Κι όταν κανείς δεν μας ακούει ή δεν μας διαβάζει κηρύσσουμε τον πόλεμο. Στον εαυτό μας πρώτα από όλα μιλώντας και γράφοντας πάνω από τις ίδιες μας τις σκέψεις.
Το αποτέλεσμα μια δίχως όρια "Βαβέλ" στο όνομα της αυτοέκφρασης. Ενας πολτός που συντονίζεται με τα πάντα επειδή ακριβώς τίποτα πλέον δεν είναι συντονισμένο. Σκέψεις ανάκατες που ανακατεύονται με την παραπάνω ή την παρακάτω σκέψη κάποιου άλλου.
Κανείς δεν μετανιώνει...
Κανείς δεν διορθώνει...
Κανείς δεν επανέρχεται για να συμπληρώσει ή να εξηγήσει...
Μια ατελείωτη ροή μεγαλόφωνων σκέψεων που πνίγει και τις φωνές και τις σκέψεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου