Πότε και πως ωριμάζει μία κοινωνία;

Είναι έτοιμη η κοινωνία να αποδεχτεί την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, την νομιμοποίηση της μαριχουάνας, τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας; 'Η δεν είναι;

Και πως προετοιμάζεται και ωριμάζει μία κοινωνία; Σαν τις αχλαδιές;

Και όταν πλέον είναι έτοιμη πως εκφράζει την ετοιμότητά της; Πως προχωράει στην κατεύθυνση που θέλει να κατευθυνθεί;

Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν έχουν νόημα και άρα δεν επιδέχονται απάντησης όσο εκλαμβάνουμε την κοινωνία ως ένα ενιαίο σύνολο που εξελίσσεται συμμετρικά και αρμονικά. Δεν χρειάζεται να είσαι μαρξιστής για να καταλάβεις αυτή την απλή αλήθεια, αρκεί και μόνο να έχεις κάποιες, έστω και περιορισμένες κοινωνικές σχέσεις. Εχουν όλοι τις ίδιες απόψεις; Τι ίδιες ανάγκες; Την ίδια ενημέρωση; Αλλά και σε αυτά που συμφωνούν, έχουν πλήρη ταύτιση;

Κι ύστερα διαβάζεις:

"Τριγμούς στο εσωτερικό της κυβέρνησης συνεχίζει να προκαλεί το θέμα της αναδοχής στα ομόφυλα ζευγάρια με το λεγόμενο «συντηρητικό» κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά αλλαγές στο σχέδιο νόμου.

Την Τρίτη υπήρξε ενημέρωση των βουλευτών για τις λεπτομέρειες του σχεδίου νόμου και την επίμαχη διάταξη, ωστόσο τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Γεννιά, Καραγιάννης και Ντζιμάνης) αξιώνουν με επιστολή τους τροποποίηση του άρθρου. Αυτό που προτάσσουν μεταξύ άλλων είναι ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια" (ΒΗΜΑ 25/4/2018).

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την κοινωνία. Ούτε με ένα οποιοδήποτε κομμάτι. Εχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα το οποίο βρίσκεται στην εξουσία και με βουλευτές, στελέχη και μέλη του. Είναι οι ίδιοι οι βουλευτές συντηρητικοί ή απλώς φοβούνται τα συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας που "δεν είναι έτοιμη"; Μικρή σημασία έχει το τι από τα δύο συμβαίνει.

Σημασία έχει ότι οι βουλευτές αυτοί ανήκουν και έχουν εκλεγεί με ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς άρα είναι κατά τεκμήριο αριστεροί και επομένως δεν μπορούν να επικαλούνται ως επιχείρημα το "η κοινωνία δεν είναι έτοιμη" λες και η κοινωνία είναι η ...αχλαδιά της οποίας ζουλάμε τα αχλάδια και τα βρίσκουμε άγουρα ή έτοιμα για κόψιμο.

Ως μέλη του συγκεκριμένου κόμματος θα έπρεπε επίσης να ξέρουν ότι το θέμα της υιοθεσίας και της αναδοχής περιλαμβάνεται στις ιδρυτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και σε αποφάσεις των οργάνων του (βλέπε στο τέλος). Δεν το είχαν παρατηρήσει; Το ξέχασαν; Είχαν διαφωνήσει και τότε που εγκρίθηκαν αυτές οι θέσεις ή έκαναν τα στραβά μάτια; Κι αν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω μήπως το ίδιο ισχύει και για άλλες θέσεις;

Μα, δεν δικαιούται ένα μέλος να διαφωνεί με τις θέσεις του κόμματός του, θα πει κάποιος;

Φυσικά και δικαιούται. Οταν αυτές συζητιούνται αλλά και στη συνέχεια, μέσα από τα όργανα που έχει κάθε κόμμα. Θα μπορούσε ακόμη και να αρθρογραφήσει ανοίγοντας έναν διάλογο σχετικά με το θέμα. Εκείνο που δεν δικαιούται είναι να τις αμφισβητεί στο "παρά πέντε" της υλοποίησής του ή να τις αγνοεί.
Εκτός αν... αλλά δεν θέλω να το πιστέψω κι ας λέγεται... πως οι συγκεκριμένοι είχαν εξ' αρχής επιβιβαστεί σε λάθος κόμμα. Λάθος, αν η διαφωνία τους εκφράζεται λόγω πολιτικού κόστους ή μάλλον λόγω πολιτικού κέρδους. Για ψηφαλάκια δηλαδή. 
Και επιβιβάστηκαν σε λάθος κόμμα διότι αυτό το κόμμα αν και όποτε βυθιστεί από κάτι τέτοια, υπολογιστικά και ψηφοθυρικά, τότε θα βυθιστεί αύτανδρο. Κανείς δεν θα σωθεί από τα νύχια της Ιστορίας που θα φανεί (ήδη είναι) αυστηρότερη.
Δεν θέλω να το πιστέψω...

Εδώ όμως έχουν χαθεί τα αυτονόητα. Πως, για παράδειγμα, είναι άλλο το να είσαι ψηφοφόρος, άλλο το να είσαι οπαδός και άλλο το να είσαι μέλος, στέλεχος ή βουλευτής ενός κόμματος. Ενας ψηφοφόρος, ένας οπαδός, ακόμη κι ένα μέλος μπορεί να μην είναι έτοιμοι να αποδεχτούν μια θέση ή μια απόφαση του κόμματος. Μπορεί να συμφωνούν σε κάποιες θέσεις και να διαφωνούν σε άλλες χωρίς συνέπειες. Κανείς δεν πρέπει και δεν πρόκειται να πάρει το περίφημο "αριστερόμετρο" για να μετρήσει έναν πολίτη που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ επειδή διαφωνεί με την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Οταν όμως μιλάς για στελέχη και βουλευτές, το πράγμα αλλάζει. Και την ευθύνη εδώ δεν την έχουν μόνο αυτοί αλλά και το ίδιο το κόμμα. Οι πρώτοι διότι νομίζουν ότι είναι απλοί ψηφοφόροι ή οπαδοί, χωρίς υποχρεώσεις και το δε διότι ενεργοποιεί εγκαίρως διαδικασίες διαλόγου. Τι εννοεί, δηλαδή, όταν αναφέρει στην απόφασή της η ΚΕ ότι "Είναι επίσης ώριμο να προχωρήσουμε και σε τομές όπως ο πολιτικός γάμος ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία". Σε τι διαφέρει από το "η κοινωνία δεν είναι έτοιμη";

Πόθεν το τεκμήριο της ωριμότητας και ποιού; Της κοινωνίας; Της Αριστεράς; Του κόμματος;

Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι τουλάχιστον το κόμμα δεν ήταν ώριμο για μια τέτοια θέση αφού δημιουργείται τέτοιο μπάχαλο.

Μήπως είναι (ώριμα) τα κινήματα;

Πού'ν'τα;

Που είναι η κοινωνία των πολιτών;

Ακόμη και όταν συμφωνείς με τη θέση για την αναδοχή των παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια -όπως ο υποφαινόμενος- αισθάνεσαι την ανάγκη να μάθεις, να ακούσεις, να ενημερωθείς για να ενισχύσεις τα επιχείρηματά σου, ειδικά όταν δεν ανήκεις σε κάποια ομάδα που άμεσα ενδιαφέρεται για μια τέτοια ρύθμιση. Φαντάσου εκείνους που λόγω κάποιων ανακλαστικών ή επειδή κάνουν άλλες ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων, έχουν τις αντιρρήσεις τους...

Αλλωστε αυτός δεν (θα πρέπει να) είναι και ο λόγος ύπαρξης των κομμάτων; Να συνδέονται με την κοινωνία των πολιτών και να μετασχηματίζουν τις κοινωνικές αντιθέσεις και τις διαφορετικές ιδεολογικές αποχρώσεις σε κυβερνητικό αντιπολιτευτικό σχέδιο διακυβέρνησης;

Οταν κοπεί η σύνδεση με την κοινωνία των πολιτών τότε το κόμμα απονομιμοποιείται.

Αν δεν μπορεί να το κάνει στο εσωτερικό του, που μπορεί να το κάνει;

Και πως θα προχωρήσει σε ακόμη πιο δύσκολες τομές με ισχυρότερες αντιστάσεις, όπως ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας;

Η κοινωνία (χρησιμοποιώ καταχρηστικά τον όρο) δεν θα είναι ποτέ έτοιμη αν δεν την προετοιμάσεις, αν δεν συγκρουστείς ακόμη με τμήματά της. Κι αυτό είναι καθημερινή δουλειά εντός και εκτός κόμματος. Δεν στηρίζεται ούτε σε φαεινές ιδέες ούτε σε θολές γενικεύσεις.

"Απόφαση 1ου συνεδρίου ΣΥΡΙΖΑ (στ 22) :Καταπολεμούμε τη ρατσιστική και ομοφοβική βία, όλες τις διακρίσεις λόγω εθνικής καταγωγής, θρησκείας, χρώματος, αναπηρίας, ηλικίας, σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου, που ενδημούν σε πολλούς τομείς του κοινωνικού βίου και εγγυόμαστε την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που νομιμοποιεί, άμεσα ή έμμεσα, τέτοιες διακρίσεις. Στο πλαίσιο αυτό στηρίζουμε απολύτως το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και την επιλογή φύλου, όπως και τη θέσμιση πολιτικού γάμου ομοφύλων με πλήρη και ίσα δικαιώματα, καθώς και την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Απόφαση ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ (28-29 Ιουλίου): ...Είναι επίσης ώριμο να προχωρήσουμε και σε τομές όπως ο πολιτικός γάμος ομοφυλοφίλων και το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στην τεκνοθεσία".

x