Η τραγωδία της Αίγινας

Για την τραγωδία στην Αίγινα. Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω. Απόψεις, κραυγές, σενάρια. Λες και δεν έχουμε με τι άλλο να ασχοληθούμε. Ας ασχοληθούμε το λοιπόν: Εχουμε ένα δυστύχημα. Μπορούσε να είναι τροχαίο, αεροπορικό ή οτιδήποτε άλλο. Είναι θαλάσσιο. Χάθηκαν τέσσερις ζωές, ξεκληρίστηκαν οικογένειες, άνθρωποι στα νοσοκομεία. Δυστύχημα όμως, το ξαναλέω. Δεν είχαμε εκτελέσεις και δεν διαφαίνεται να υπήρχε πρόθεση δολοφονίας αυτών των ανθρώπων.
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Σε τι οφείλεται; Ποιός είναι αυτός που το προκάλεσε, ποιός οδηγούσε το ταχύπλοο; Θα τα δείξει η έρευνα. Οποιος και να ήταν όμως, ένας μαλάκας και μισός ήταν μόνο και μόνο γιατί το οδηγούσε ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, κοντά στην ακτή, σαν να μην τρέχει τίποτα. ΑΥΤΟ είναι το σοβαρό κι αυτό το σοβαρό συμβαίνει ΑΥΤΗ τη στιγμή που μιλάμε σε δεκάδες ακτές από τη Μύκονο μέχρι τη Γαύδο κι από τη Θάσο μέχρι τους Παξούς. Το να θέλουμε την παραδειγματική τιμωρία του οδηγού δεν μου λέει απολύτως τίποτα διότι δυστυχώς η δικαιοσύνη και ΚΥΡΙΩΣ το σωφρονιστικό μας σύστημα δεν παραδειγματίζει κανέναν. Επίσης η δικαιοσύνη ούτε μπορεί να καταμετρήσει ούτε και να τιμωρήσει την μαλακία. Αν μπορούσε θα είχαμε γίνει μια ανοιχτή φυλακή!
Τα ζητήματα είναι δύο. Ούτε να πάει εκατό ή ένα χρόνο φυλακή ο δράστης ούτε τίποτα.
Πρώτον, θα πρέπει να αποζημιωθούν τα θύματα και οι οικογένειές τους. Από τον δράστη, από τις ασφαλιστικές, από το κράτος; Δεν ξέρω. Να αποζημιωθούν! Οι δικοί τους δεν θα γυρίσουν πίσω. Ας στηριχθούν όσοι ζουν αυτή την τραγωδία.
Δεύτερον: Να τσακιστεί το κράτος και το λιμενικό και να βάλει όρια σ' αυτό το διαρκές έγκλημα που συμβαίνει στις θάλασσές μας. Με κάθε μέσο. Μέ κάθε τρόπο. Με τις αυστηρότερες των ποινών για όσους κυκλοφορούν ακόμη και με κανό ανάμεσα σε παιδιά και λουόμενους. Φτάνει. Μπάστα. Ως εδώ πια!