Ο Αόρατος Παγκόσμιος Πόλεμος

Ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί, για μία ακόμη φορά, με δέος, τα γεγονότα όπως εξελίσσονται, από χθες τη νύχτα, το Παρίσι. 

Για μία ακόμη φορά, από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η Δύση δέχεται ένα "ασύμμετρο" χτύπημα στην καρδιά της -τότε στη Νέα Υόρκη, χθες στο Παρίσι- πληρώνοντας βαρύ τίμημα για την χρόνια αμετροέπειά της. Μια αμετροέπεια η οποία αποκρυσταλλώνεται, λίγες ώρες πριν τις πολλαπλές επιθέσεις στην γαλλική πρωτεύουσα, με τις θριαμβολογίες για την εξόντωση (;) του Τζιχάντι Τζον, του Αγγλου σφαγέα του Χαλιφάτου. Σαν να λέμε ότι το δυτικό marketing θριαμβεύει απέναντι στο marketing των ισλαμιστών και ότι τα "δικά μας" drone είναι καλύτερα από το πριονωτό μαχαίρι του χασάπη.

Καθηλωμένοι στους καναπέδες, στις οθόνες και στα κινητά τους, αλλά και σε έναν αγράμματο μανιχαϊσμό "καλού-κακού", οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν τι συμβαίνει γιατί συμβαίνει αυτό που βλέπουν αναμασώντας κοινοτοπίες του είδους "είμαστε όλοι Γάλλοι" ή άλλες περισπούδαστες ανοησίες. Κάποιοι επιχαίρουν διότι -το έλεγαν αυτοί- "οι μετανάστες έφεραν τον πόλεμο μέσα στα σπίτια μας" και άλλοι θριαμβολογούν "για την εκδίκηση των αδικημένων κατά του ιμπεριαλισμού". Απλοποιήσεις που το μόνο που κάνουν είναι σφίγγουν γύρω μας τον κλοιό τόσο των φανατικών τρομοκρατών όσο και των ακραίων σκεπτικιστών βάζοντας τον δυτικό πολιτισμό ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη με μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να παίρνει οπαδική θέση υπέρ της πρώτης ή της δεύτερης.

Οι πιο ψύχραιμοι και κατ' ελάχιστον διαυγείς αναζητούν και επισημαίνουν τα αίτια της κατάστασης και του πως φτάσαμε μέχρι εδώ, πως η Μεσόγειος και το Αιγαίο είχαν γίνει νεκροταφεία, πως οι πόλεις μας μετατρέπονται σε πεδία μάχης με εκατοντάδες νεκρούς. Κάνουν λόγο για τις καιροσκοπικές επεμβάσεις των δυτικών εκεί που δεν τους σπέρνουν, για τα μεγάλα συμφέροντα, για το διαίρει και βασίλευε, για την ανατροπή επαχθών καθεστώτων που όμως εξασφάλιζαν κάποιες ισορροπίες, για τη στήριξη και τη συμμαχία με αμφιλεγόμενες οργανώσεις. Δυστυχώς όμως για όλους μας αυτές οι αναλύσεις -όσο σωστές κι αν είναι- δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τις εξελίξεις. Η επίλυση του προβλήματος, εν μέσω σφαγών, χτυπώντας τη ρίζα του, είναι μακροχρόνια. Στο μεταξύ δεκάδες άνθρωποι θα συνεχίσουν να πνίγονται στη θάλασσα και εκατοντάδες άνθρωποι θα πέφτουν νεκροί είτε από τους τρομοκράτες είτε από τους βομβαρδισμούς ενώ την ίδια στιγμή θα υψώνονται νέοι φράχτες, θα κλείνουν σύνορα και θα περιορίζονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες στο όνομα της ασφάλειας.

Ενα ζήτημα είναι λοιπόν τον ποιός και πως δημιουργήθηκε ο "Φρανκεστάϊν" του Ισλαμικού Χαλιφάτου (και πιο πριν η Αλ Κάιντα και οι άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις) και ένα άλλο το πως θα σταματήσεις εδώ και τώρα τον θάνατο που σκορπίζει αυτός ο "Φρανκεστάιν" ο τόσο σοφά μελετημένος, σχεδιασμένος και εξοπλισμένος ωστε να καταφέρνει να είναι αόρατος και "πανταχού παρών" από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Τσετσενία κι από την αραβική χερσόνησο και τη βόρειο Αφρική μέχρι το Κόσοβο και τα προάστια πολλών ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για μία μιλιταριστική οργάνωση ή για συντονισμένες ομάδες ανταρτών αλλά για ένα κίνημα δίχως κεντρική βάση ή έδρα που εξαπλώνεται ως ιός σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου όπου υπάρχει μουσουλμανικό στοιχείο, διαβρώνοντας τις κοινωνίες μεγάλο μέρος των οποίων προσχωρούν αυτοβούλως στις τάξεις του. Το χαρακτηριστικό αυτό, μοναδικό για τα ιστορικά και στρατιωτικά δεδομένα, δεν επιτρέπει την αντιμετώπιση του ISIS στο πεδίο της μάχης καθώς οι μάχες διεξάγονται παντού και πουθενά χωρίς να υπάρχουν προειδοποιητικές ενδείξεις. Ετσι, οποιαδήποτε επίγεια εκστρατεία έχει αποδειχθεί ότι δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα. Οπως κανένα αποτέλεσμα δεν έχουν και οι από αέρος βομβαρδισμοί είτε των δυτικών είτε των Ρώσων καθώς ισοπεδώνονται κάποια θύλακες αλλά την ίδια στιγμή δημιουργούνται δεκάδες άλλοι σε άλλες περιοχές. Κι αν αυτό είναι μία φορά δύσκολο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής μοιάζει εντελώς αδύνατο να αντιμετωπιστεί μέσα στην Ευρώπη χωρίς την επιβολή έκτακτων μέτρων που θα επηρεάσουν το σύνολο των ευρωπαϊκών κοινωνιών οι οποίες θα έχουν παράλληλα να αντιμετωπίσουν την ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς σε όλες της τις απεχθείς εκφάνσεις.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ένα ακόμη ιδιαίτερο και ακαταμάχητο χαρακτηριστικό του ISIS και αυτό είναι ότι τα μέλη του δεν έχουν κανένα απολύτως σεβασμό και δέος απέναντι στη ζωή όχι μόνο των αντιπάλων τους αλλά και των ίδιων. Ο θάνατος ή ο τραυματισμός δεν είναι γι αυτούς κάποια αποτρεπτική απειλή ή φόβος αλλά "θείο δώρο". Πως να αντιμετωπίσεις κάποιον που ζώνεται τα εκρηκτικά ή δεν κάνει ρούπι από το σημείο που πέφτουν βόμβες; Πως να φοβίσεις κάποιον που βάζει μπροστά του και εκτελεί διακόσια παιδάκια έξι έως δεκαπέντε χρόνων;

Η Λερναία Υδρα του ISIS μπορεί να ηττηθεί μόνο με έναν τρόπο. Με το να ξεμείνει από όπλα και εφόδια. Αυτά τα όπλα και τα εφόδια που φυσικά δεν τα κατασκευάζει μόνο του αλλά που του τα παρέχει η ίδια η Δύση εδώ και χρόνια μαζί με καύσιμα και άλλες πρώτες ύλες. Οι δολοφόνοι του Παρισιού δεν κρατούσαν δικά τους, αυτοσχέδια όπλα αλλά ρώσικα, αμερικάνικα, γερμανικά, γαλλικά.

Για να εξοντωθεί το ISIS θα πρέπει να πρώτα να εξοντωθούν οι λαθρέμποροι όπλων και καυσίμων. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο από μία συμφωνία την οποία θα κάνουν όλα τα μεγάλα και μεσαία κράτη του κόσμου άμεσα. Μπορούν; Θέλουν; Ή θα προτιμήσουν να μπούμε σε έναν ακόμη Μεσαίωνα όπου η χθεσινή φρίκη του Παρισιού θα είναι καθημερινή κατάσταση;

Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται η παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς για όλους μας!