Δύο κείμενα για τα Δελτία του Τρόμου

Δελτία των 20:00: Μικρό σχόλιο για την πολιτική της αναμετάδοσης της ειδησεογραφίας από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, της Αλίκης Κοσυφολόγου

στην κατηγορία Σημειώσεις 15 Απρ 2015

Το ότι τα δελτία ειδήσεων των περισσότερων ιδιωτικών τηλεοπτικών συχνοτήτων αναπαράγουν σφοδρή προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον κοινότοπο να ειπωθεί. Το ότι αντλούν το θεωρητικό πλαίσιο από τις κυρίαρχες ρατσιστικές, εθνικιστικές και σεξιστικές ιδεοληψίες, λειτουργώντας ως παραμορφωτικοί φακοί της κοινωνικής πραγματικότητας είναι επίσης πολύ γνωστό.

Είναι ακόμη βέβαιο πως ακόμη δεν έχει γίνει εφικτό να μελετηθεί από την σκοπιά της πολιτικής επικοινωνίας ή της κοινωνικής ψυχολογίας η επίδραση που άσκησαν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων στην διαμόρφωση κοινωνικών τάσεων και αντιλήψεων αναφορικά με τα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής, όπως για παράδειγμα το μνημόνιο και η λιτότητα, αλλά και για άλλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα όπως η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η θέση της Ελλάδας σε αυτήν, το μεταναστευτικό, η ιθαγένεια, η «τρομοκρατία» και άλλα πολλά ακόμη -κατά την προηγηθείσα τετραετία.

Ένα παράδειγμα το οποίο -μεταξύ πολλών άλλων- θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο προς συστηματική μελέτη είναι αυτό της αναπαράστασης από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων της δημόσιας διοίκησης και ειδικότερα των εργαζόμενων σε αυτήν πριν και κατά την εφαρμογή του μέτρου των διαθεσιμοτήτων των δημοσίων υπαλλήλων: Εν προκειμένω, η παρουσίαση των δυσλειτουργιών της δημόσιας διοίκησης ως αποτελέσματος των παρασιτούντων επί τω θεσμώ δημόσιων υπαλλήλων καθώς και η αναπαράσταση όλων -ανεξαιρέτως- των εργαζομένων του δημόσιου τομέα ως «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας» συνεισέφερε στην αποκοπή των δυσλειτουργιών της δημόσιας διοίκησης από την βάση της πολιτικής που εφαρμόστηκε ιστορικά για το θεσμό και κατά συνέπεια στην απόδοση μεγαλύτερης ιδεολογικής νομιμοποίησης στην εφαρμογή του μέτρου διαθεσιμοτήτων-απολύσεων και στη μεγαλύτερη αποδοχή του από την κοινωνία.

Η μεθοδολογία που ακολουθούνταν υπήρξε κοινός τόπος στην αναμετάδοση ειδησεογραφίας για μια ευρεία ατζέντα θεμάτων της επικαιρότητας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και λαμβάνοντας υπόψη τον αλληλεπιδραστικό αλλά ταυτόχρονα και άνισο χαρακτήρα της σχέσης μεταξύ των πηγών της αναμετάδοσης της ειδησεογραφίας - στην συγκεκριμένη περίπτωση των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών -και των ληπτών της, δηλαδή των πολιτών, διαπιστώνεται μία επιμονή των πρώτων, των πηγών δηλαδή, στην προβολή και ενίσχυση των συντηρητικών όψεων της εγχώριας λαϊκής ιδεολογίας και ειδικότερα σε σχέση με τα θέματα που εμπίπτουν στις σχέσεις φυλής, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, συλλογικού με το ατομικό κα.

Η τομή που χαράχθηκε με την αφορμή της ανάδειξης της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έφερε κάποια σοβαρή αλλαγή παραδείγματος στην πολιτική της μετάδοσης των ειδήσεων από αρκετά ΜΜΕ αλλά αντίθετα συνέβαλε στην ενίσχυση της κατεύθυνσης της, οδηγώντας σε μια κλιμάκωση της επίθεσης.

Βεβαίως, στην τρέχουσα κατάσταση η επίθεση δεν διεξάγεται με αναφορές στο πεδίο της οικονομίας. Το δίχως άλλο, ασκείται κριτική προς το ΣΥΡΙΖΑ για οικονομικά θέματα, όμως πλέον οι λόγοι άμεσης δικαιολόγησης της λιτότητας φαίνεται να έχουν μερικώς σιωπήσει. Το «οπλοστάσιο» των επιχειρημάτων αντλείται από τομείς που αναγνωρίζονται ως προνομιακότεροι σε μία διαδικασία που ως απώτερη της πρόθεση έχει την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Έτσι, εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων στο επίπεδο των θεσμών της Ε.Ε., η στρατηγική της πρόκλησης του ηθικού-κοινωνικού πανικού εδράζεται στους δημόσιους λόγους για τις καταλήψεις, τις φυλακές και την μετανάστευση. Έτσι, οι αναπαραστάσεις του ιστορικού κέντρου να βρίσκεται «σε ομηρεία από ομάδες αντιεξουσιαστών», η «απουσία πυγμής(sic)» από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας απέναντι στις καταλήψεις, αλλά και οι εσκεμμένες παρανοήσεις αναφορικά με το νομοσχέδιο εξανθρωπισμού των συνθηκών κράτησης στις φυλακές και αντίστοιχα η καλλιέργεια πανικού για την μεταναστευτική ροή, αναδεικνύονται σήμερα σε θεμέλια της κυρίαρχης αναπαράστασης για την καθημερινή ζωή στην Αθήνα και στην Ελλάδα μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου.

Ενδιαφέρον προς μελέτη παρουσιάζει επίσης και ο τρόπος που φαίνεται να χειρίζονται μέχρι ώρας οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί δια μέσου των δελτίων ειδήσεων το ζήτημα των οφειλών τους προς το ελληνικό δημόσιο και κατ επέκταση αυτό της νόμιμης χρήσης των τηλεσυχνοτήτων, ειδικότερα από την στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ιεραρχεί το ζήτημα ψηλά στο πλαίσιο ενός εγχειρήματος αποκατάστασης των δυσλειτουργιών του φοροεισπρακτικού συστήματος και συγκέντρωσης πόρων από «μεγαλοφειλέτες» για την εξυπηρέτηση μέρους του ελληνικού χρέους - το οποίο μάλιστα εμφανίζεται να είναι ολοένα και μεγαλύτερο κλειδί στην υπόθεση της απεμπλοκής της Ελλάδας από την αυταρχική λιτότητα εντός της ευρωζώνης -. Κι ενώ λοιπόν μέχρι πρότινος η αναπάρασταση της επικαιρότητας υπήρξε εντονότατα «χρεοκεντρική», βλ: «χρέος» των πολιτών -(συνευθύνη και συνενοχή για τις οικονομικές συνθήκες και κατά συνέπεια πρόσκληση τους προς συμμόρφωση με τις επιταγές της λιτότητας)-, χρέος των δημόσιων υπαλλήλων προς τα ταμεία κοκ, για το υπαρκτό χρέος των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμός δε γίνεται κουβέντα. Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούν να αντληθούν βέβαια και από άλλους τομείς.

Αναμφίβολα, η αναπαράσταση και σε αυτή την περίπτωση ασκεί ταξινομητική λειτουργία, επιδρώντας τελικά στην ίδια την πραγματικότητα οργανώνοντας και ιεραρχώντας τα θέματα της δημόσιας συζήτησης σε μια συγκεκριμένη ιδεολογική βάση. Προφανώς, η αναπαράσταση - γιατί κι αυτή αναπαράσταση είναι- της πραγματικότητας όπως έρχεται από άλλες πηγές, βλ. ειδησεογραφία των εναλλακτικών ΜΜΕ -συνεταιριστικά δημοσιογραφικά εγχειρήματα διαδικτυακά ή έντυπα κι άλλα αντίστοιχα- κατορθώνει να επιφέρει ρήγματα σε αυτή την υπεραπλουστευμένη και μονοπλευρη σκοπιά ανάλυσης της ζωής, ωστόσο χρειάζεται μάλλον η ανάπτυξη μιας πολύ ευρύτερης πλατφόρμας στρατηγικών αντίστασης και κριτικής για να κερδηθεί μια μάχη, που σε αρκετές περιπτώσεις φέρνει συντριπτικά υπέρ του αντιπάλου αποτελέσματα.

Τετάρτη, 15 Απριλίου 2015

Κάθε βράδυ στις οκτώ χρεοκοπούμε

Άλλοι κάνανε Πάσχα στο χωριό, άλλοι στην πόλη, άλλοι στο εξωτερικό, τα αγαπημένα μας κανάλια κάνανε Πάσχα με τη γερμανική FAS, την περιώνυμη "Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung". Εκατό φορές παίξανε πασχαλιάτικα το ρεπορτάζ της FAS για τον «Έλληνα ταξιτζή», τον εκπρόσωπο, δηλαδή, της Ελλάδας στον EuroWorking Group, που, σύμφωνα με ανώτερο Ευρωπαίο αξιωματούχο, πήγε και ζήτησε λεφτά σαν ταξιτζής, χωρίς να υποβάλει λίστα με μέτρα. Σιγά μην τους έβαλε ν' ακούσουν και «Ντέρτι». Διέψευσε επισήμως το περιστατικό το ΥΠΟΙΚ, ξαναδιέψευσε το ΥΠΟΙΚ, τα κανάλια το βιολί τους, ταξιτζής μέχρι τελικής πτώσεως και αναστάσεως.
Δεν είναι μόνο η "FAS" και η "FAZ" στις οποίες ομνύουν κάθε βράδυ τα κανάλια. Είναι και οι "Financial Times", η "Bild", ο Bloomberg, το Reuters, όποιος προφητεύει τα μεγαλύτερα δεινά για την Ελλάδα μπαίνει πρώτο τραπέζι στην πίστα των καναλιών. Έχουμε γίνει οι συφοριασμένοι σαν τον Σίσυφο, κάθε βράδυ 7 με 10 χρεοκοπούμε, μετά ανασαίνουμε για μερικές ώρες και το πρωί, με το..
που αρχίζει η πρωινή ενημέρωση, πέφτουμε και πάλι στα τάρταρα. Προεξοφλούν τη χρεοκοπία και το χαίρονται κιόλας.
Δεν είναι μόνο η χρεοκοπία, είναι και οι τρομοκράτες που τους αφήνει ελεύθερους η κυβέρνηση για να μας μακελέψουν. Θα μας μακελέψει ο Σάββας Ξηρός που έχει μεν 98% αναπηρία, έχει όμως και ένα υγιές 2%, που μπορεί να προκαλέσει εκατόμβες θυμάτων. Εμφανίζουν οι στρεψόδικοι την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού ως αθώωση, ακόμη και ως επιβράβευση και όχι ως έκτιση της ποινής των ισοβίων -που πολύ σωστά του επεβλήθη για τα εγκλήματά του- στο σπίτι, λόγω ανήκεστης βλάβης.
Εκτός από τη χρεοκοπία και την τρομοκρατία, το μενού των καναλιών έχει και τα κύματα των προσφύγων, που έρχονται κατά χιλιάδες, επειδή η κυβέρνηση χαλάρωσε τα μέτρα ασφαλείας. Δεν είναι ο πόλεμος, οι διωγμοί, οι τζιχαντιστές, οι αποκεφαλισμοί που διώχνουν τους ανθρώπους από τις πατρίδες τους, είναι η χαλαρότης του ΣΥΡΙΖΑ. Μην νομίζετε ότι οι Παλαιστίνιοι φεύγουν από τον καταυλισμό του Γιαρμούκ στη Δαμασκό επειδή τους κυνηγούν οι τζιχαντιστές με τις χατζάρες, φεύγουν επειδή έμαθαν ότι στην Ελλάδα έγινε υπουργός Μετανάστευσης η Τασία Χριστοδουλοπούλου.
Απόλυτη ελευθερία του λόγου. Να λένε τα κανάλια ό,τι θέλουν, αρκεί να τηρούν τη νομιμότητα, για την οποία κόπτονται με μαχαίρια και ξυράφια. Αρκεί να πληρώσουν αμέσως τα 24 εκατομμύρια που χρωστάνε για τα τέλη των συχνοτήτων, αρκεί να καταβάλουν τα 350 εκατομμύρια, όταν γίνει ο ο διαγωνισμός, για τις συχνότητες, αρκεί να ελεγχθούν γραμμή - γραμμή, λέξη - λέξη τα δάνεια -πάνω από 150 εκατομμύρια- που πήραν τα χρόνια των Μνημονίων. Να ελεγχθούν τα δάνεια των ΜΜΕ κι αν είναι εντάξει, όλα καλά κι όλα ωραία. Αν υπάρχουν όμως παρατυπίες, πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος με τη δέουσα αυστηρότητα και γι΄ αυτούς που πήραν τα δάνεια και για αυτούς που τα έδωσαν. Κυρίως γι' αυτούς που τα έδωσαν.


Γιώργος Ανανδρανιστάκης (Αυγή)