Ο Τουρίστας "Γιωργάκης"

Πάντα με ενοχλούσε το υποκοριστικό "Γιωργάκης" που αποδόθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου από τα ΜΜΕ της δεκαετίας του '70 για να τον ξεχωρίσουν από τον παππού Γεώργιο Παπανδρέου. Κάποιοι βέβαια λένε ότι σε αυτό δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι αλλά η ίδια η οικογένεια που τον αποκαλούσε έτσι. Οπως και να έχει, το "Γιωργάκης" σημάδεψε την πορεία και πιθανώς και τον ψυχισμό του Γιώργου Α. Παπανδρέου καθώς από τη μία τον καθιστούσε συμπαθή από την άλλη όμως υπονόμευε τις όποιες προθέσεις και φιλοδοξίες του να γίνει κάποτε "μεγάλος και τρανός". Ενας κανονικός Γιώργος, αν όχι και Γεώργιος.
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι φρόντισαν από νωρίς να ενισχύσουν αυτό το υποτιμητικό υποκοριστικό με άστοχους χαρακτηρισμούς, πολλές φορές πέραν του ορίου της χυδαιότητας, όπως ο "χαζός", ο "ανόητος", ο "βλάκας" και άλλα τέτοια χοντροκομμένα και, το πιο σημαντικό, μακράν της πραγματικότητας. Ο Γ.Α.Π. ούτε χαζός ούτε βλάκας είναι. Τα μισά βήματα να έχει κάνει κάποιος, τη μισή διαδρομή, δεν μπορεί παρά να έχει μυαλό και ικανότητες πέραν του μέσου όρου.
Που όμως οφείλεται η πολιτική του δυσανεξία και η ρητορική "δυσλεξία" του;
Γιατί δεν κατάφερε, παρά το ότι το ήθελε, να συγκρουστεί επιτυχώς τόσο με τους ξένους όσο και με τους εσωτερικούς αντιπάλους του; Γιατί κατάφερνε πάντα να χάσει και το δίκιο του, όπου το είχε;
Για έναν απλό λόγο: ο Γιώργος Παπανδρέου μεγάλωσε και πολιτεύθηκε ως τουρίστας. Ως ένας άνθρωπος που έβλεπε την Ελλάδα απ' έξω, με την ματιά ενός ξένου που μπορεί να νοιάζεται για τη χώρα που επισκέπτεται, ακόμα και να την αγαπάει βαθιά, αλλά που δεν μπορεί να την κατανοήσει ούτε να γίνει μέρος της.
Η σύνταξη του λόγου, προφορικού και γραπτού, του Γ. Παπανδρέου είναι αμερικανική. Δεν γνωρίζει ελληνικό Συντακτικό και μάλλον δεν ενδιαφέρθηκε και ποτέ του να το μάθει. Εμαθε μόνο τη Γραμματική κι αυτή τσάτρα-πάτρα. Οπως ένας αστός φιλέλληνας... Σίγουρα τα αγγλικά του είναι απείρως καλύτερα από τα ελληνικά του. Μέρος του ακροατηρίου του αυτό το αγνοεί και γι' αυτό τον χαρακτηρίζει "χαζό". Επειδή η γλώσσα του, αν και ακούγεται ελληνική, δεν είναι.
Δυστυχώς, αυτό αντανακλά το πως συνολικά αντιμετωπίζει τη χώρα, τους Ελληνες και τα προβλήματά τους. Ως παρατηρητής. Από απόσταση. Χωρίς πραγματική γνώση. Και χωρίς θέληση να μάθει.
Ταλαιπώρησε τους Ελληνες και ταλαιπωρήθηκε και ο ίδιος.
Τώρα θα έχει πια την ευκαιρία να απαλλαγεί από αυτό το "ξένο πανωφόρι" που λέγεται ελληνική πολιτική σκηνή και να κάνει αυτό που πραγματικά αποζητάει η ψυχή του από τα φοιτητικά του χρόνια: να πάρει μια κιθαρίτσα και να ζήσει για πάντα κοντά σε μία ελληνική παραλία!

Ισως να διαβάσει και κανένα ελληνικό βιβλίο!