Οταν οι αγράμματοι λογοκρίνουν

Η γενιά μας είναι  αγράμματη. Και φροντίζει να το αποδεικνύει συνεχώς με μικρές ή μεγάλες πράξεις. Το πρώτο πράγμα που μισεί ένας αγράμματος είναι η Ιστορία. Τον κουράζει. Δυσανασχετεί με αυτή γιατί δεν μπορεί ούτε να συνθέσει ούτε να αποδομήσει ούτε να αναλύσει ούτε να συνδυάσει γεγονότα. Την σιχαίνεται την Ιστορία. Οχι μόνο αυτή που έχει γραφτεί αλλά και εκείνη που έρχεται...

Κι αφού ο αγράμματος μισεί την Ιστορία καταστρέφει συνειδητά ή ασυνείδητα και τα ιστορικά εργαλεία. Τα ντοκουμέντα, τα αρχεία, τις αναφορές, τις μαρτυρίες, τις συνεντεύξεις. Κάθε τι που θα ήταν χρήσιμο για τον μελλοντικό ιστορικό ή σπουδαστή της Ιστορίας.

Τα παραδείγματα είναι νωπά. Φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους αλλά απολύτως ΟΜΟΙΑ.

Το πρώτο αφορά της άκριτη διαμαρτυρία για το ένθετο που ήθελε να βάλει στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ο εκδότης της. Ενα βλακώδες περιοδικάκι με μια ακόμη πιο βλακώδη συνέντευξη του τέως μονάρχη της Ελλάδας.

Βλακώδες-ξεβλακώδες όμως το περιοδικάκι αυτό αφού κυκλοφόρησε αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο αφού ακριβώς περιλαμβάνει την μαρτυρία ενός (αρνητικού) πρωταγωνιστή της ελληνικής Ιστορίας που για μια ακόμη φορά ψεύδεται ασύστολα. Τα ψέμματα του μπορούσαν κάλλιστα να αντικρουσθούν μέσα στο φύλλο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ με άρθρα και ντοκουμέντα. Ολο μαζί θα ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο. Ασχετα αν ενοχλούσε κάποιος.

Από την Ιστορία όμως δεν σβήνεις ό,τι σε ενοχλεί. Το παρουσιάζεις και το εντάσσεις μέσα στο ιστορικό πλαίσιο.Ακόμη και το "για να δω τι λέει αυτός ο μαλάκας" έχει σημασία. Πόσο μάλλον όταν "αυτός ο μαλάκας" προσπαθεί να ενεργοποιήσει πάλι την παρουσία του στα πολιτικά δρώμενα. Οπότε τότε ξεσκεπάζεις ΚΑΙ αυτό!

Το να μην κυκλοφορήσει το ένθετο δεν ήταν πράξη λογοκρισίας με την κλασσική έννοια (λογοκρισία ασκεί πάντα η εξουσία, ο ισχυρός). Ηταν καθαρή αγραμματοσύνη και εμμονή!

Το δεύτερο συμβάν αφορά το βιβλίο του Κουφοντίνα που κυκλοφόρησε προχθές από τις εκδόσεις Λιβάνη. Μέγας κουρνιαχτός σηκώθηκε. Δεν έπρεπε... Πως το έκαναν... Γιατί να εκδοθεί βιβλίο ενός δολοφόνου... Εμείς δεν το πουλάμε από το μαγαζί μας... Και άλλες αγράμματες ανοησίες!

Το βιβλίο είναι κακό ως βιβλίο. Ενα "επαναστατικό" Αρλεκιν είναι με μπόλικες σεκάνς περιπέτειας από το "αντάρτικο πόλης". Ωραία!

Δεν παύει όμως να είναι και αυτό ένα ιστορικό ντοκουμέντο γραμμένο από έναν ακόμη πρωταγωνιστή (κι αυτόν αρνητικό) της ελληνικής ιστορίας. Είναι μια μαρτυρία που στέκεται δίπλα στα πρακτικά της δίκης της "17 Νοέμβρη", τις μαρτυρίες των θυμάτων, άλλες αναλύσεις και βιβλία.

Αρα χρήσιμο!

Ξανά εδώ αγράμματες αντιδράσεις. Αυτή τη φορά από το πιο αγράμματο κομμάτι του πολιτικού κόσμου: τους νεοφιλελεύθερους. Τους συνειδητά ηλίθιους.  Τους δημοσιογραφίσκους των τηλεπαράθυρων.

Μέσα σε αυτή την ένθεν και ένθεν αγραμματοσύνη βουλιάζουμε και αυτοκαταστρεφόμαστε. Λόγω αγραμματοσύνης δεν αναλαμβάνουμε καμιά απολύτως ευθύνη και κρύβουμε τις βρομιές μας κάτω από το χαλάκι. Γιατί φτύνοντας την ιστορία στην ουσία αποφεύγουμε τον καθρέφτη μας. Να δούμε το χάλι μας το μαύρο που κάποτε ανεχόμασταν, για παράδειγμα, έναν Γλίξμπουργκ και αργότερα χαμογελούσαμε με τις βλαμμένες προκηρύξεις των πιστολέρο. Την ίδια ώρα που Τράπεζες, Πολιτικοί και ΜΜΕ μας έσκαβαν το λάκκο.

Κι αυτό είναι χειρότερο ακόμη και από την οικονομική κρίση που μας ξεσκίζει...

Γι' αυτό άλλωστε και θα μας πάρει το ποτάμι και η ποταμιά!