Ο ΟΟΣΑ, το ΙΟΒΕ και ο Δόκτωρ Φάουστους

Δεν είναι καινούργιο...
Δεν είναι μια υποψία που αποκτήσαμε τώρα...
Είναι όμως η πιο σιχαμερή, η πιο άθλια πράξη σε μία τραγωδία χωρίς τέλος.

Η ιστορία της κρίσης δεν ήταν ποτέ τίποτα παραπάνω από ένα σχέδιο βίαιης ανακατανομής του πλούτου με ταυτόχρονη κατάληψη της χώρας. Μια επιχείρηση υποταγής μιας ολόκληρης κοινωνίας στη θέληση μιας ελίτ.

Η τρόικα δεν ήταν ποτέ τίποτα άλλο από έναν Θίασο Σκιών με σκοπό την παραπλάνηση πως τάχα όλα αυτά που συμβαίνουν γίνονται με άνωθεν εντολές αυτών που έσπευσαν να μας βοηθήσουν για να μην χρεοκοπήσουμε. Τρίχες! Ολα όσα συμβαίνουν γίνονται μόνο για να κερδίσουν κάποιοι ελάχιστοι πατώντας σε πτώματα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για το ποιοι είναι αυτοί.

Χθες το οικονομικό site Euro2Day αποκάλυψε άλλη μια άθλια ιστορία, αυτή της περίφημης "εργαλειοθήκης" του ΟΟΣΑ. Γράφει:

Η «εργαλειοθήκη», η οποία τιμολογήθηκε 900.000 ευρώ συν ΦΠΑ, κι αυτό κατόπιν διαπραγματεύσεων αφού η αρχική απαίτηση του ΟΟΣΑ έφθανε το 1,5 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, συντάχθηκε από Έλληνες.
Συγκεκριμένα, η σύμβαση που σύναψε ο ΟΟΣΑ με το Δημόσιο ανέλαβε να πληρώσει 600.000 ευρώ στο ΙΟΒΕ το οποίο θα λειτουργούσε ως υπεργολάβος του. 

Με άλλα λόγια, οι αναλυτές του ΙΟΒΕ και πιθανόν κάποιοι εξωτερικοί συνεργάτες του θα έβγαζαν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί γιατί το ΙΟΒΕ θα λάμβανε τα δύο τρίτα του τιμήματος.

Όμως, υπάρχει και συνέχεια.

Ασφαλείς πηγές αναφέρουν ότι ο ΟΟΣΑ ανέθεσε το υπόλοιπο μέρος της μελέτης σε πέντε Έλληνες εμπειρογνώμονες στην Ελλάδα. Πρόκειται για τρεις δικηγόρους, για την ακρίβεια τρεις κυρίες, και δύο οικονομολόγους. Οι τελευταίοι δεν εργάζονται σε τράπεζες.

Η αμοιβή των πέντε εμπειρογνωμόνων ανέρχεται σε 300.000 ευρώ, σύμφωνα με πηγή.

Φυσικά, οι υπεύθυνοι του ΟΟΣΑ έλαβαν γνώση και ενέκριναν τα κείμενα που στάλθηκαν από την Αθήνα, ενώ πιθανόν έκαναν κάποιες παρεμβάσεις πριν καταλήξουν στο τελικό, εκτιμούν οι γνωρίζοντες.

Όλα αυτά πιθανόν εξηγούν κάποιες περιπτώσεις που υπάρχουν στις 600 και πλέον σελίδες της αποκαλούμενης έκθεσης του ΟΟΣΑ. Οι τελευταίες δεν είναι δυνατόν να είχαν υποπέσει στην αντίληψη ξένων αναλυτών χωρίς ελληνική καθοδήγηση.

Ίσως όλα αυτά εξηγούν και κάτι ακόμη: τις επανειλημμένες αναφορές κυβερνητικών αξιωματούχων σε πιθανές σκοπιμότητες που μπορεί να κρύβουν κάποιες απαιτήσεις των δανειστών. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση της «εργαλειοθήκης», οι απαιτήσεις στηρίζονται σε έργο Ελλήνων. 

Με αυτό δεν θέλουμε να ακυρώσουμε, ούτε να υποτιμήσουμε τις προτάσεις που έγιναν για μεταρρυθμίσεις σε διαφόρους κλάδους και τομείς. Όμως, είναι σαφές ότι μερικές προτάσεις, συνήθως περιθωριακές, είναι αξιοπερίεργες.

Τι άλλο χρειάζεται να μάθεις για να καταλάβεις το Μεγάλο Κόλπο που παίζεται στην πλάτη σου;