Κι όμως, μπορούμε να κάνουμε κάτι για τη Δημοσιογραφία...

Χθες αργά το βράδυ έλαβα ένα mail από αυτά που σε κάνουν να λυπάσαι και να χαίρεσαι μαζί. Να λυπάσαι που κάποια πράγματα που θα έπρεπε, ειδικά τώρα, να λειτουργούν αλλά δεν... Να χαίρεσαι που κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν την άκρη και αγωνιούν, μαζί σου, για το αύριο...
Θα προσπαθήσω να απαντήσω δημόσια σε όσα μου γράφει η συνάδελφος που μου έστειλε αυτό το mail (δεν βάζω το όνομά της γιατί δεν ξέρω αν το θέλει):

καλημέρα!

έπεσα και πάλι  τυχαία στο dimosiografos.wordpress.com και συγχύστηκα. Πρώτον γιατί μόλις γύρισα απο το μάθημα του μεταπτυχιακού "δημοσιογραφία κ νεα μεσα" (απθ). για να είμαι ακριβής δεν είναι δημοσιογραφία, ουτε νεα μέσα.  στα δυο χρόνια του μεταπτυχιακού αποκλείεται να μάθουμε ούτε μια σειρά από όσα εργαλεία προτείνεις στο μπλογκ. Γιατί δεν έρχεσαι να διδάξεις εσυ; Έλεος με (Σ.Σ. δεν βάζω το όνομα που αναφέρει η φίλη) και τον κάθε απίθανο εκεί μέσα. Θα μου πεις, τώρα, τι ρωτάω και σε ποιον; Γιατί κανένας απο τους άσχετους διδάσκοντες δεν σκέφτηκε να καλέσει για μια διάλεξη έναν σχετικό... 

Οκ εντελώς άκυρο το ερώτημα. Συγνώμη α. για τον ενικό β. για το χρόνο που ξόδεψες με το mail. αυθόρμητη αντίδραση...  

Αγαπητή συνάδελφε

Να μη συγχύζεσαι. Ολοι έχουμε πολλούς λόγους να το κάνουμε αλλά δεν είναι αυτό η λύση. Το dimosiografos.wordpress.com φτιάχτηκε από την ανάγκη να καλύψω -για εμένα πρωτίστως και ύστερα να μοιραστώ- κάποια από τα κενά που αφορούν την εκπαίδευσή μας στα νέα αλλά και στα παλιά Μέσα. Να μπορώ (να μπορούμε) να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στη δουλειά μας αλλά και γενικότερα στο χώρο της δημοσιογραφίας διεθνώς. Χρησιμοποιήθηκε σε πολλά σεμινάρια που είχα την τύχη να διδάξω τα τελευταία χρόνια.
Κατ' αρχήν να σου πω πως και μόνο το ότι υπάρχουν μεταπτυχιακά που αφορούν τα Νέα Μέσα το θεωρώ θετικό. Απ' όσα μου λες καταλαβαίνω ότι αυτό δεν αρκεί. Η δουλειά μας δεν είναι μόνο θεωρητική ή ακαδημαϊκή. Είναι, πρώτα από όλα, πρακτική. "Η δημοσιογραφία μαθαίνεται στο μάρμαρο" έλεγαν κάποτε οι δικοί μου δάσκαλοι.
"Η δημοσιογραφία μαθαίνεται στον υπολογιστή, στα smart phones και εξασκείται στο δρόμο" τολμώ να πω εγώ.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της Δημοσιογραφίας δεν είχαμε στο χέρι μας τόσα και τέτοιων δυνατοτήτων εργαλεία. Ποτέ άλλοτε δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε τόσο γρήγορα. Να βρεθούμε τόσο κοντά  στα γεγονότα. Να βρούμε υλικό για να χτίσουμε τις ιστορίες μας. Να τις αφηγηθούμε με τόσους πολλούς τρόπους.
Δυστυχώς αυτά τα εργαλεία -όπως και κανένα εργαλείο- δεν άλλαξαν το παλιό πλαίσιο μέσα στο οποίο κρατούν μαντρωμένη τη δημοσιογραφία. Από την άλλη...
...ευτυχώς που αυτά τα εργαλεία δεν πρόκειται να αλλάξουν την ουσία της δημοσιογραφίας που είναι η αφήγηση της πορείας μας, ως κοινωνίες, σε κάθε εποχή. Με ΟΛΕΣ τις αδυναμίες που αντικειμενικά υπάρχουν όταν επιχειρείς να αφηγηθείς το παρόν μέσα στο οποίο κινείσαι και ο ίδιος, την εποχή στην οποία ζεις. Και η ουσία της δημοσιογραφίας είναι να παίρνει την πληροφορία και να την κάνει είδηση, να την κάνει γνώση και να την αποδίδει πίσω στην κοινωνία για να την κάνει ...ο,τι θέλει!
Η ουσία της δημοσιογραφίας είναι ακόμη να αποκαλύπτει, όντας παρούσα, όσα η κάθε εξουσία θέλει να αποκρύψει.
Δεν θα σχολιάσω το περιεχόμενο ή τους διδάσκοντες στο μεταπτυχιακό που αναφέρεις. Δεν γνωρίζω. Φαντάζομαι ότι κανείς που θέλει να να μεταδώσει γνώσεις δεν έχει κακή πρόθεση. Ξέρω ότι υπάρχουν ελλείψεις. Πως όλα αυτά είναι καινούργια πράγματα και αλλάζουν διαρκώς. Πως είναι δύσκολο να περιγράψεις και να διδάξεις πράγματα που δεν χρησιμοποιείς καθημερινά ο ίδιος. Ισως σας δείχνουν το δρόμο να τα βρείτε μόνοι σας. Ισως και όχι... Δεν ξέρω!
Εκείνο που ξέρω είναι ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να μάθουμε, παλιοί και νέοι δημοσιογράφοι, αυτά τα εργαλεία. Να τα δοκιμάσουμε, να τα δούμε στην πράξη, να τα κριτικάρουμε και, γιατί όχι, να απορρίψουμε όσα δεν μας κάνουν ή και να φτιάξουμε δικά μας.
Στα 25 χρόνια που ασκώ αυτό το επάγγελμα δεν έπαψα ποτέ να παίζω με τα νέα εργαλεία, να δοκιμάζω τις νέες δυνατότητες που παρέχουν. Ελάχιστα χρησιμοποίησα επαγγελματικά (ή με άφησαν να χρησιμοποιήσω). Σίγουρα πάντως κέρδισα περισσότερα από το να είχα μείνει με την ατζέντα, το στιγμόμετρο, το κασόχαρτο, το μαγνητοφωνάκι...
Εκείνο που ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ κέρδισα ήταν η αμφίδρομη επικοινωνία με το "κοινό". Ετσι που σύντομα το "κοινό" έγινε ισότιμος παίκτης και συνεργάτης στη δουλειά μου. Ενημέρωνα και με ενημέρωνε. Σχολίαζα και σχολίαζε. Το ...μάλωνα και με μάλωνε!
Μεγάλο κέρδος!
Αγάπησα και αγαπώ τόσο πολύ αυτή τη δουλειά που δεν θέλησα και δεν θέλω ποτέ να την αλλάξω και να γίνω π.χ. δάσκαλος σε κάποιο ίδρυμα. Σαν το χρυσόψαρο στο ενυδρείο θα ένιωθα. Κι έτσι απαντώ και στο ερώτημά σου.
Παρ' όλα αυτά, όπου με καλούν και όπου με χρειάζονται πηγαίνω!
Κυρίως στην ΕΣΗΕΜΘ που θεωρώ ότι κάνει σπουδαία δουλειά εκεί πάνω. Αλλά και στο Ινστιτούτο Περιφερειακών Μέσων στα Χανιά.
Ξέρω ότι δεν αρκεί.
Τον τελευταίο ένα χρόνο ετοιμάζομαι για πιο οργανωμένα σεμινάρια για επαγγελματίες δημοσιογράφους, επαγγελματίες της επικοινωνίας αλλά και όποιον άλλον θέλει, όχι απλώς να πάρει μια ιδέα, αλλά να μάθει!
Η κρίση εμποδίζει την πραγματοποίηση αυτών των σχεδίων.
Πιστεύω όμως πως ακριβώς ΑΥΤΗ η κρίση αναδεικνύει πολύ περισσότερο την ανάγκη να μάθουμε νέα πράγματα, να περάσουμε σε ένα επόμενο στάδιο.
Θα είμαι πάντα εδώ. Σε αίθουσες, σε εργαστήρια αλλά και στο dimosiografos.wordpress.com.
Μακάρι να σας φανώ χρήσιμος στο άμεσο μέλλον!

Σας ευχαριστώ!