Δεν απεργώ
Το διασωματειακό των εργαζομένων στον Τύπο και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ έχει εξαγγείλει απεργία στις 7-8-9 και 10 Απριλίου.
Σήμερα, το λοιπόν, δηλώνω υπεύθυνα και με γνώση των συνεπειών ότι...
ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΩ!
Δεν απεργώ για να σώσω τη θέση μου...
Δεν απεργώ για να κατοχυρωθώ εγώ τη στιγμή που εκατοντάδες, χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν χωρίς δουλειά και χωρίς τα στοιχειώδη της επιβίωσης...
Δεν απεργώ για μηδενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας...
Δεν απεργώ για να σώσω την υπερχρεωμένη από δάνεια ζωή μου...
Δεν απεργώ για να σωθούν άθλια περιοδικά και εφημερίδες της τσόντας και της αλητείας...
Δεν απεργώ μαζί με τους τριπλοθεσίτες "συναδέλφους" μου...
Δεν απεργώ μαζί με τους "τηλεδημοσιογράφους"...
Δεν απεργώ επειδή το ζητούν οι συνδικαλιστές-δούλοι των αφεντικών τους...
Δεν απεργώ μαζί με εκείνους που ντροπιάζουν και τη δουλειά και τους αγώνες μας...
Δεν απεργώ μαζί με εκείνους που αδιαφορούν τόσα χρόνια τώρα για τα "μπλοκάκια" και που δεν αναγνωρίζουν ως μέλη των σωματείων τους όσους δουλεύουν στα ενημερωτικά site...
Δεν απεργώ με εκείνους που ποτέ δεν έχουν καθίσει να συζητήσουν για ΠΟΙΑ ΜΜΕ, για ΠΟΙΑ Δημοσιογραφία μιλάμε και για το πως όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν...
Δεν απεργώ γιατί ΔΕΝ αδιαφορώ για εκείνους που θα ήθελαν να ενημερώνονται από εμάς...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί ΑΥΤΗ η Δημοσιογραφία είναι η δουλειά μου. Η μόνη δουλειά που θέλω και ξέρω να κάνω! Κι αυτή η δουλειά κινδυνεύει!
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί τώρα όσο ποτέ, η Δημοσιογραφία θα έπρεπε να στέκεται στην πρώτη γραμμή του ελέγχου της εξουσίας, στο πλευρό του κάθε πολίτη και του κάθε εργαζόμενου
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί θέλω να μετρήσω πόσο πραγματική ανάγκη υπάρχει για το προϊόν της δουλειάς μου κι αν αυτό είναι η βάση για την ενημέρωση, τον δημόσιο διάλογο, τη γνώση που μεταφέρεται από την κοινωνία μέσα στην κοινωνία, μέσα στα κοινωνικά δίκτυα των πολιτών...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί είναι λίγα αυτά που μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του. Γιατί είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε μαζί σαν ομάδες και συλλογικότητες...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί πέρα από τις καθημερινές ανάγκες, πέρα από τις χρεωμένες ζωές, πέρα από την αγωνία να πληρώσω τους λογαριασμούς, πέρα από τις θέσεις εργασίας, εννοώ να υπερασπίζομαι το μόνο που μου έχει απομείνει: την αξιοπρέπειά μου! Την χαμένη τιμή της δουλειάς μου! Το δικαίωμα να κοιτάζω τα παιδιά μου, τους συντρόφους μου, τον κόσμο ολόκληρο στα μάτια. Και να λέω, πως όχι, δεν γονατίζω!
Θα μείνω όρθιος!
Γι αυτό ΑΠΕΡΓΩ!
Υ.Γ. 1 Στα 25 χρόνια που εξασκώ αυτό το επάγγελμα δεν έχω λείψει, παρά μόνο ΜΙΑ φορά, τον περασμένο Δεκέμβριο, από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων. Κι αυτή, τη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά που δεν απεργήσαμε, όσοι εργαζόμαστε στην Ελευθεροτυπία, ήταν γιατί θεωρήσαμε εκείνη την απεργία μια κοροϊδία στα μούτρα μας από την ηγεσία της ΕΣΗΕΑ.
Y.Γ. 2 Θερμοπαρακαλώ όποιον διάβασε αυτό το ποστ, να διαβάσει κι αυτό: Ονειρεύομαι εφημερίδες Ισως καταλάβει τι εννοώ, στην πράξη! Ή, έστω, στο όνειρο!
Σήμερα, το λοιπόν, δηλώνω υπεύθυνα και με γνώση των συνεπειών ότι...
ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΩ!
Δεν απεργώ για να σώσω τη θέση μου...
Δεν απεργώ για να κατοχυρωθώ εγώ τη στιγμή που εκατοντάδες, χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν χωρίς δουλειά και χωρίς τα στοιχειώδη της επιβίωσης...
Δεν απεργώ για μηδενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας...
Δεν απεργώ για να σώσω την υπερχρεωμένη από δάνεια ζωή μου...
Δεν απεργώ για να σωθούν άθλια περιοδικά και εφημερίδες της τσόντας και της αλητείας...
Δεν απεργώ μαζί με τους τριπλοθεσίτες "συναδέλφους" μου...
Δεν απεργώ μαζί με τους "τηλεδημοσιογράφους"...
Δεν απεργώ επειδή το ζητούν οι συνδικαλιστές-δούλοι των αφεντικών τους...
Δεν απεργώ μαζί με εκείνους που ντροπιάζουν και τη δουλειά και τους αγώνες μας...
Δεν απεργώ μαζί με εκείνους που αδιαφορούν τόσα χρόνια τώρα για τα "μπλοκάκια" και που δεν αναγνωρίζουν ως μέλη των σωματείων τους όσους δουλεύουν στα ενημερωτικά site...
Δεν απεργώ με εκείνους που ποτέ δεν έχουν καθίσει να συζητήσουν για ΠΟΙΑ ΜΜΕ, για ΠΟΙΑ Δημοσιογραφία μιλάμε και για το πως όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν...
Δεν απεργώ γιατί ΔΕΝ αδιαφορώ για εκείνους που θα ήθελαν να ενημερώνονται από εμάς...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί ΑΥΤΗ η Δημοσιογραφία είναι η δουλειά μου. Η μόνη δουλειά που θέλω και ξέρω να κάνω! Κι αυτή η δουλειά κινδυνεύει!
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί τώρα όσο ποτέ, η Δημοσιογραφία θα έπρεπε να στέκεται στην πρώτη γραμμή του ελέγχου της εξουσίας, στο πλευρό του κάθε πολίτη και του κάθε εργαζόμενου
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί θέλω να μετρήσω πόσο πραγματική ανάγκη υπάρχει για το προϊόν της δουλειάς μου κι αν αυτό είναι η βάση για την ενημέρωση, τον δημόσιο διάλογο, τη γνώση που μεταφέρεται από την κοινωνία μέσα στην κοινωνία, μέσα στα κοινωνικά δίκτυα των πολιτών...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί είναι λίγα αυτά που μπορεί να κάνει ο καθένας μόνος του. Γιατί είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε μαζί σαν ομάδες και συλλογικότητες...
ΑΠΕΡΓΩ...
...γιατί πέρα από τις καθημερινές ανάγκες, πέρα από τις χρεωμένες ζωές, πέρα από την αγωνία να πληρώσω τους λογαριασμούς, πέρα από τις θέσεις εργασίας, εννοώ να υπερασπίζομαι το μόνο που μου έχει απομείνει: την αξιοπρέπειά μου! Την χαμένη τιμή της δουλειάς μου! Το δικαίωμα να κοιτάζω τα παιδιά μου, τους συντρόφους μου, τον κόσμο ολόκληρο στα μάτια. Και να λέω, πως όχι, δεν γονατίζω!
Θα μείνω όρθιος!
Γι αυτό ΑΠΕΡΓΩ!
Υ.Γ. 1 Στα 25 χρόνια που εξασκώ αυτό το επάγγελμα δεν έχω λείψει, παρά μόνο ΜΙΑ φορά, τον περασμένο Δεκέμβριο, από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δημοσιογράφων. Κι αυτή, τη ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ φορά που δεν απεργήσαμε, όσοι εργαζόμαστε στην Ελευθεροτυπία, ήταν γιατί θεωρήσαμε εκείνη την απεργία μια κοροϊδία στα μούτρα μας από την ηγεσία της ΕΣΗΕΑ.
Y.Γ. 2 Θερμοπαρακαλώ όποιον διάβασε αυτό το ποστ, να διαβάσει κι αυτό: Ονειρεύομαι εφημερίδες Ισως καταλάβει τι εννοώ, στην πράξη! Ή, έστω, στο όνειρο!
http://www.youtube.com/watch?v=5NIT_onE2p8
ΑπάντησηΔιαγραφή