Οταν βλέπουμε και ακούμε τον Καντάφι και τον Πάγκαλο...

...καλό είναι να είμαστε εξοπλισμένοι με τα παρακάτω, βασικά εργαλεία (τα πήρα αυτούσια από το εξαιρετικό Blog Παραδώσου στο σκοπό σου,ψυχή τε και σώματι). Πράγματα που θα μας χρειαστούν πολύ μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια:


Η ψυχαναλυτική θεωρία του S. Freud
Ο S. Freud διέκρινε τρεις τομείς που εντάσσονται τα ψυχολογικά στοιχεία:

Το ασυνείδητο που περιλαμβάνει στοιχεία που είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να έλθουν στη συνείδηση.

Το υποσυνείδητο που περιλαμβάνει στοιχεία που βρίσκονται κοντά στη συνείδηση και θα  μπορούσαν να βγουν στην επιφάνεια.

Το συνειδητό που περιλαμβάνει οτιδήποτε  μπορεί να βρεθεί στη συνείδηση οποιαδήποτε στιγμή.

Αργότερα υιοθέτησε μια δομική ανάλυση της προσωπικότητας σε τρία επίπεδα:

Το ID, πηγή των ενστίκτων και ορμών που αγνοεί  την πραγματικότητα.

Το EGO, το λογικό και συνειδητό μέρος του εαυτού,  που έχει αντίληψη, που είναι προσαρμοστικό,  αυτοεξερευνάται, εκτιμά την κοινωνική πραγματικότητα, λογοκρίνει το ID και παίζει το ρόλο του συντονιστή - ισορροπιστή  ανάμεσα στις πιέσεις του ID και τις ηθικές επιταγές του SUPEREGO.

Το SUPEREGO που αντιπροσωπεύει τις ηθικές υποταγές των παρορμήσεων, τους ηθικούς φραγμούς, την ατομική  ηθική συνείδηση στην οποία οδηγεί και το συναίσθημα της  ενοχής για πράξεις που θεωρούνται κακές.

Η εξέλιξη του ατόμου χωρεί σε πέντε στάδια:
Το στοματικό, το πρωκτικό, το φαλλικό και το γενετικό (μεταξύ των δύο τελευταίων μεσολαβεί μια λανθάνουσα περίοδος).
Ιδιαίτερη θέση στη θεωρία του κατέχουν δύο συμπλέγματα:

Το Οιδιπόδειο (αγόρι προς μητέρα).

Της Ηλέκτρας (κορίτσι προς πατέρα).

Αυτά πρέπει να έχουν λυθεί ικανοποιητικά όταν το άτομο φτάσει στην εφηβεία.
Η θεωρία του στηρίζεται στην αρχή της ηδονής που λέει ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου διέπεται από την υποσυνείδητη προσπάθειά του να ικανοποιήσει την σεξουαλική του ορμή (λίμπιντο).
Η λίμπιντο εμφανίζεται από την βρεφική ηλικία και είναι η ενέργεια που ωθεί το άτομο για ζωή.
Σημαντική μελέτη για τη φύση του άγχους που προκαλεί διαταραχές έκανε και ξεχώρισε τρία είδη άγχους:

Το πραγματικό (π.χ. χάσιμο δουλειάς).

Το νευρωτικό (π.χ. ανεπιτυχής εναρμόνιση του ID και του EGO. Υποδιαιρέσεις του είναι η φοβία, ο πανικός και το ακαθόριστο άγχος).

Το ηθικό άγχος (απειλή προερχόμενη από το SUPEREGO).

Τι είναι το άγχος;
Η ιδιαίτερα δυσάρεστη συγκινησιακή κατάσταση του ανθρώπου που αισθάνεται ένταση, φόβο, ανησυχία, αβεβαιότητα για απροσδιόριστο κίνδυνο που τον απειλεί.
Τα αίτια είναι:

• Η τεχνολογική πρόοδος
• Η αβεβαιότητα για το μέλλον
• Οι οικονομικές δυσκολίες
• Η ανεργία
• Η μηχανοποίηση και αλλοτρίωση της παραγωγής
• Ο αγώνας για ικανοποίηση νέων αναγκών μοντέλο ζωής
• Η έλλειψη ιδανικών, υψηλών στόχων
• Η προσπάθεια ανάδειξης
• Ο θυελλώδης ρυθμός εξέλιξης
• Η εντατικοποίηση της ανθρώπινης προσπάθειας
• Η καταπίεση
• Η απόρριψη

Οι προϋποθέσεις για απαλλαγή από το άγχος είναι:

• Η συνειδητοποίηση και πίστη στις ανθρώπινες αξίες
• Η ομαλή ένταξη στην κοινωνία και την παραγωγή
• Η αλλαγή του τρόπου ζωής επιστροφή στη φύση
• Υπέρβαση κοινωνικοοικονομικών ανισορροπιών πολιτισμένου κόσμου
• Επαγγελματικός Προσανατολισμός

Υγιής δομή της προσωπικότητας επιτυγχάνεται όταν υπάρχει ισορροπία μεταξύ του ΙD και του EGO από την μία και του SUPEREGO από την άλλη και όταν το EGO είναι ενδυναμωμένο με υψηλή αυτοσυνειδησία, ακεραιότητα και δυνατότητα προσαρμογής στο περιβάλλον. Στην εφηβεία το ID είναι πολύ ανεπτυγμένο.
Αν το EGO δεν πετύχει τον ισορροπιστικό του ρόλο αναπτύσσονται νευρώσεις και ενδεχόμενα ψυχώσεις.
Για να ανταπεξέλθει το άτομο στις δύσκολες - απειλητικές καταστάσεις, αναπτύσσει τους λεγόμενους μηχανισμούς άμυνας.

ΑΠΩΘΗΣΗ : Όταν το άτομο επιλεκτικά απωθεί από τη συνείδησή του δυσάρεστες σκέψεις ή γεγονότα που του προκαλούν άγχος.

ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ : Όταν το άτομο χρησιμοποιεί διάφορες δικαιολογίες για να αιτιολογήσει την αμφισβητήσιμη συμπεριφορά του (λάθη, παραλήψεις, αποτυχίες) προστατεύοντας την αυτοεκτίμησή του. Η εκλογίκευση επινοεί "καλούς" λόγους (κοινωνικά αποδεκτές ερμηνείες) για τις πράξεις μας, ενώ η λογική ανακαλύπτει τους πραγματικούς.

ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ : Όταν το άτομο μετατρέπει μια μη αποδεκτή ορμή (επιθετικότητα, σεξουαλικότητα) σε μια άλλη που είναι δημιουργική και κοινωνικά αποδεκτή όπως καλλιτεχνικές, αθλητικές δραστηριότητες (ανταγωνιστικά παιγνίδια).

ΠΡΟΒΟΛΗ : Όταν το άτομο κατηγορεί άλλους ή τους αποδίδει μη αποδεκτές προσωπικές του επιθυμίες ή ορμές, προστατεύοντας το EGO.

ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ : Όταν το άτομο αρνείται να λειτουργήσει στην παρούσα ηλικία και καταφεύγει σε προηγούμενη πιο παιδική συμπεριφορά (λιγότερο άγχος, αποφυγή ευθυνών και υποχρεώσεων) για να αποφύγει διάφορα πιθανά προβλήματα ή να κερδίσει τη συμπάθεια των άλλων.

ΑΡΝΗΣΗ : Αρνηση της πραγματικότητας. Όταν το άτομο αρνείται να αποδεχθεί - αλλά δεν αγνοεί - την πραγματικότητα γιατί του προκαλεί βασανιστικά συναισθήματα που αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Αρνηση μπορεί να είναι και η ασυνείδητη αναβολή μιας πράξης.

ΤΑΥΤΙΣΗ : Όταν το άτομο αποδίδει στον εαυτό του ιδιότητες και χαρακτηριστικά άλλων, σημαντικών για αυτό, προσώπων, ιδεολογιών και θεσμών ενισχύοντας το αίσθημα της προσωπικής του αξίας.

ΜΕΤΑΘΕΣΗ : Όταν το άτομο μεταθέτει συσσωρευμένη ενέργεια από πρωταρχικές ενστικτώδεις ανάγκες (επιθετικότητα, σεξουαλικές επιθυμίες) ή προτιμήσεις αντικειμένων, προσώπων ή ιδεών που του προκαλούν άγχος σε άλλα αντικείμενα, πρόσωπα ή ιδέες που είναι λιγότερο απειλητικά και περισσότερο διαθέσιμα ή εύκολα.

ΥΠΕΡΑΝΑΠΛΗΡΩΣΗ : Αντιδραστική συμπεριφορά. Όταν το άτομο μετατρέπει ένα συναίσθημα ή συμπεριφορά στην εκ διαμέτρου αντίθετή της, θέλοντας να αποκρύψει επιθυμίες που θεωρεί επικίνδυνες για την ισορροπία του.

ΜΑΤΑΙΩΣΗ : Όταν το άτομο προσπαθεί να ματαιώσει την πραγματοποίηση σκέψεων, λόγων ή πράξεων, αναπτύσσοντας σκέψεις και συμπεριφορές εντελώς διαφορετικές από τις προηγούμενες π.χ. να παίρνει το λόγο του πίσω.