Ενα όνειρο πέθανε χθες τη νύχτα



Σε ηλικία μόλις 6 ετών, έχασε τελικά τη μάχη με το μέλλον, την κοινωνία, τις ιδέες, ύστερα από πολύμηνη ταλαιπωρία με την επάρατη...

Είχε γεννηθεί τον Ιανουάριο του 2004, περπάτησε γρήγορα, μίλησε δυνατά, μεγάλωσε, αγαπήθηκε πολύ. Κι ύστερα άρχισε να μικραίνει, να μικραίνει, να μικραίνει... Οχι μόνο σε μπόι. Αλλά και σε μυαλό...

Πέθανε σαλεμένο... Ημίτρελο... Χωρίς επαφή με το περιβάλλον και την πραγματικότητα...
Στην μικροκοσμάρα του!

Εχοντας εγκαταλειφθεί στην τύχη του, όχι από τους φίλους του, αλλά από τους ημίτρελους, επίσης, γονείς του...


Αιωνία του η μνήμη!

(Κηδεία δεν θα γίνει. Το έφαγαν αμάσητο κάτι νεκρόφιλα γκρουπούσκουλα και κάτι πασοκογενείς κανίβαλοι...)


Περιμπανού τη λέγαν τα παιδιά, Περιμπανού
κι ήτανε δεκαπέντε χρονών
Έγραφε τ’ όνομά της στον καθρέφτη τ’ ουρανού
μ’ ενός πνιγμένου γλάρου φτερό

Μα της ζωής το κύμα το παράφορο
σάρωσε βάρκες και κουπιά
Και στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο
ποιος τη θυμάται τώρα πια

Περιμπανού την έλεγα κι εγώ, Περιμπανού
κι ας μη με είχε ακούσει κανείς
Έμοιαζε με κοχύλι στο βυθό του αυγερινού
προτού καρδιά μου πέτρα γενείς


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times