Δεν το περιμέναμε (;)
Πάει καιρός τώρα που προσπαθούσα να θυμηθώ το πως φανταζόμασταν οτι θα ήταν το 2000, το 2010...
Τι λέγαμε μεταξύ μας, στις παρέες, μόνοι μας, εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του '80, κι αργότερα, το '90, το '95...
Μου ήταν αδύνατο να ξαναδώ την εικόνα που είχαμε, τότε, για το μέλλον...
Επιανα να ρωτούσα φίλους παλιούς και συναδέλφους. Είχαν κι εκείνοι ένα κενό. "Αλήθεια, τι λέγαμε, τότε;". Καταλήγαμε όμως οτι μάλλον αισιόδοξοι ήμασταν... Αορίστως μεν, πάντως αισιόδοξοι...
Πριν λίγες ημέρες έκανα την ίδια ερώτηση στο Νίκο, φίλο "αρχαίο", από τους ελάχιστους παλιούς που μου έχουν απομείνει. "Θυμάσαι ρε συ Νίκο;". "Θυμάμαι!"
Και όντως θυμόταν!
"Λέγαμε πως μέχρι τότε θα έχουν φύγει οι γέροι που κρατούν "κάτω" το τόπο μας, τις δουλειές, τις ιδέες, τη φαντασία μας... Λέγαμε πως θα έχουμε πια απαλλαγεί από τους Καραμανλήδες, του Παπανδρέου, τους Λαμπράκηδες, του Βαρδινογιάννηδες, τους Λάτσηδες... Πως θα ερχόταν νέο αίμα... φρέσκο... νέα μυαλά... με νέες ιδέες και νοοτροπίες... Και πως έτσι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα... Ολα θα άλλαζαν!"
Ναι, αυτά λέγαμε! Τρομάρα μας!
Και ήλθαν οι καινούργιοι, το "νέο αίμα" και είναι τρισχειρότεροι...
Και έμειναν ΚΑΙ οι παλιοί...
Και γίναν ένα πράγμα παλιοί και νέοι.
Ενας πολτός εξουσίας.
Που μας οδηγούν στο χάος. Στο απόλυτο χάος.
Αυτή την κόλαση που ζούμε, δεν την φανταζόμασταν πάντως! Με τίποτα! Ούτε το περιμέναμε.
Γι' αυτό και μας συντρίβει!
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι σήμερα δεν γίνονται πια συζητήσεις για το μακρινό μέλλον. Δεν προσπαθούμε πια να φανταστούμε πώς θα είναι τα πράγματα το 2020, το 2030...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο το άμεσο μέλλον σκεφτόμαστε αλλά και γι αυτό δύσκολα να κάνουμε προβλέψεις.
Είναι επειδή το ιδεολογικό κενό που δημιοργήθηκε μετά το 1989 το ανπλήρωσε ο καθένας με κάποιο έργο του παρελθόντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ξαφνικά όλοι είναι προφήτες...
"Λέγαμε πως μέχρι τότε θα έχουν φύγει οι γέροι που κρατούν "κάτω" το τόπο μας, τις δουλειές, τις ιδέες, τη φαντασία μας... Λέγαμε πως θα έχουμε πια απαλλαγεί από τους Καραμανλήδες, του Παπανδρέου, τους Λαμπράκηδες, του Βαρδινογιάννηδες, τους Λάτσηδες... Πως θα ερχόταν νέο αίμα... φρέσκο... νέα μυαλά... με νέες ιδέες και νοοτροπίες... Και πως έτσι θα ήταν καλύτερα τα πράγματα... Ολα θα άλλαζαν!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέγατε, "τρομάρα σας...", αγνοώντας μάλλον ότι οι δομές αλλάζουν πάρα πολύ αργά (Μπροντέλ)και δεν αρέσκονται να ακολουθούν το βολουνταρισμό μας, αλλά μάλλον μακροχρόνιους ιστορικούς κύκλους http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/diktuo/arxeio_sxoliwn/fullstory_html?obj_path=docrep/docs/diktuo/20081017_03/gr/html/index.
Κουράγιο! Τα πρώτα 100 είναι τα δύσκολα...!!! Μετά συνηθίζεις :-)
Στα σοβαρά: Αν τώρα βρισκόμαστε στη φάση εκείνη του κύκλου (δεν το ξέρω) ανακατάξεων των κοινωνικών δομών, τότε ίσως εσύ ως νεότερος να προλάβεις να δεις αυτά που λέγατε, αλλά αφού πρώτα περάσουμε από ακόμα πιο "μαύρη κατάσταση".
Το μόνο αντίδοτο στη μαυρίλα για μένα είναι η πανοραμική εικόνα της ιστορίας που λέει ότι πάντα μετά το βαθύτερο σκοτάδι επανέρχεται το φως, αλλά χωρίς να ελπίζω ότι θα προλάβω να το δω προσωπικά.
Λέγατε - τρομάρα σας! - αγνοώντας τον ιστορικό Μπροντέλ... http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/diktuo/arxeio_sxoliwn/fullstory_html?obj_path=docrep/docs/diktuo/20081017_03/gr/html/index
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είμαστε τυχεροί και είμαστε στη μέση κάποιου κύκλου ίσως δούμε ιστορικές ανακατάξεις, διαφορετικά παρηγορήσου ότι ιστορικά θα δικαιωθούμε, αλλά αφού θα έχουμε δει τα ραδίκια ανάποδα...
Οι κοινωνικές δομές δεν αλλάζουν επειδή εμείς το επιθυμούμε και το παλεύουμε (βολουνταρισμός), αλλά όταν έρθει η ώρα τους... Το θέμα είναι να πάρουμε χαμπάρι την ώρα...
Συγγνώμη για το διπλό σχόλιο. Μου έδειξε ότι δεν καταγράφηκε το πρώτο, λόγω έκτασης, γι' αυτό άφησα δεύτερο πιο σύντομο.
ΑπάντησηΔιαγραφή