Ιησουίτες

Πρόσωπα άσπαστα, αγέλαστα, ούτε καν βλοσυρά, μάλλον απαθή. Δεν μιλώ, δεν γελώ, δεν σε κοιτάζω στα μάτια, όχι γιατί φοβάμαι να σε κοιτάξω αλλά γιατί απαξιώ να το κάνω. Πρόσωπα μακιγιαρισμένα με στρώματα πούδρας και πομάδες ωστε να φαίνονται ατσαλάκωτα.

Κινούνταν μακριά από τον "συρφετό". Και πάντοτε σε ομάδες. Αυλάρχες και αυλικοί. Ολοι μαζί καθόντουσαν, όλοι μαζί σηκώνονταν στα ποταπά καρεκλάκια.

Να ακούσουν τις ομιλίες των άλλων; Ούτε λόγος. Οι αποφάσεις τους προδιαγεγραμμένες. Μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια τώρα...

Μόνοι τους έγνοια να στήσουν μια ωραία τελετή αποχώρησης. Με ένα "ταρατατζούμ". Φαντάζομαι οτι θα τους ταίριαζαν μια-δύο σειρές σαλπιγκτές να τους κατευοδώσουν την ώρα που θα έριχναν πίσω τους πορφυρούς χιτώνες τους για να φύγουν από την μπασκλασαρία του γηπέδου (Ούτε έναν καπουτσίνο της προκοπής δεν είχε εκεί μέσα. Που είσαι Βαλαωρίτου, λατρεμένη!). Κρατώντας την μύτη τους μέχρι την έξοδο, αναζήτησαν τα πλησιέστερα στούντιο για να πάρουν μια βαθιά ανάσα! Και να ανασυγκροτηθούν!

Κάποιο Βατικανό θα τους δεχθεί συντόμως!

Εκλογές έρχονται.

Κι οι περιοδεύοντες θίασοι είναι πάντοτε ευπρόσδεκτοι!

Οι γελωτοποιοί επίσης!

Δίνουν λίγη χαρά στις κρύες νύχτες Παπών και Καρδιναλίων...

Και ένα καλό άλλοθι για όσα σχεδιάζουν...

Οχι που θα κάτσουν να σκάσουν στο "Γκουαντάναμο"!

Αηδία!

>>>Νέο ΣΥΝ, νέο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και νέο κόμμα βλέπει ο Τύπος