Απόλυτες σιγουριές = Απόλυτες ανοησίες
Οι Ισραηλινοί είναι Κακοί...
Οι Παλαιστίνιοι είναι Καλοί...
Οι Τούρκοι είναι Κακοί...
Οι Κούρδοι είναι Καλοί...
Οι Γερμανοί είναι Κακοί...
Οι Ιταλοί είναι Καλοί... (κάποτε ήσαν Κακοί)
Οι Αμερικάνοι είναι πάντα Κακοί...
Οι Ρώσοι είναι πάντα Καλοί...
Οι καουμπόιδες είναι Κακοί...
Οι Ινδιάνοι είναι Καλοί...
Οι Νότιοι είναι Κακοί...
Οι Βόρειοι Καλοί...
Οι Ελληνες είμαστε εμείς, άρα είμαστε πάντα Καλοί!
Η μάχη του Καλού και του Κακού!
Η ζωή και η ιστορία ως "γουέστερν"!
Ή ως καρτούν!
Σκέψεις: Η Ιστορία, σε πολύ, μα πολύ σπάνιες περιπτώσεις μας δίνει την ευκαιρία να βγούμε έξω από αυτή την ανοησία του Καλού και του Κακού. Είναι τότε που οι "μπερδεμένες" κοινωνίες μπορούν να αναστοχαστούν. Να ξαναδούν τα πράγματα. Να τσακίσουν τις παλιές βεβαιότητες. Να ανοίξουν νέους ορίζοντες. Και να προχωρήσουν.
Αυτό που ζούμε είναι μια τέτοια ευκαιρία!
Και ως συνήθως, την πετάμε στα σκουπίδια!
ε όχι ακόμα !
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουμε ελπίδες ακόμα !
Χρειάζεται άραγε μια αντίληψη των δύο με όρους καλού και κακού για να αποφασίσει κανείς πολιτικά μεταξύ τους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Γαλλο-αλγερινό πόλεμο του 50, οι αλγερινοί προσέφυγαν στην τρομοκρατία. Στρατολόγησαν γυναίκες. Ανατίναξαν αμάχους. Κι όμως, η τότε γαλλική αριστερά, με επιφανέστερο εκπρόσωπο τον Σαρτρ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιλέξει με ποιον ήταν: ενάντια στην κατακτητική πατρίδα του, υπέρ αυτών που αγωνιζόντουσαν για ελευθερία. Και κανείς δεν έχει έκτοτε τολμήσει να την ψέξει για αυτό.
Σήμερα, αυτού του είδους η απόφαση παρουσιάζεται ως λίγο-πολύ αδύνατη, διότι, υποτίθεται, είναι απόφαση για το καλό και το κακό.
Μα όχι. Είναι απόφαση για τα δικαιώματα της ελευθερίας ενάντια σε αυτά της καταστολής της. Η ίδια απόφαση που έκανε τον Σολωμό να γράφει στίχους βουτηγμένους στην ωμότητα και το αίμα. Προφανώς όμως, η εθνική απελευθέρωση δεν είναι πια αυτό που ήταν μέχρι πριν από 50 περίπου χρόνια.
Προφανώς επίσης οι εθνικιστές Γάλλοι ΔΕΝ συμπορευόντουσαν με τον Σάρτρ και την Αριστερά υπέρ των Αλγερινών. Ή ξέρουμε κάτι άλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά όχι. Αλλά αναλογιστείτε ότι άνθρωποι με την επιφάνεια του Σαρτρ πήγαν κόντρα στην πατρίδα τους υποστηρίζοντας "τρομοκράτες" (για το τότε γαλλικό κράτος) εν καιρώ πολέμου, και ότι αυτοί οι άνθρωποι ΔΕΝ έχουν αποκηρυχτεί από τη Γαλλική δημοκρατία ως προδότες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σήμερα, τρέμουμε να πούμε ότι ναι, κατανοούμε ότι οι Παλαιστίνιοι, όπως και οι Αλγερινοί, έχουν σκοτώσει ένα σωρό αθώους, αλλά το έχουν κάνει όντας σε άμυνα απέναντι σε κατακτητή και αγωνιζόμενοι για την ελευθερία τους.
Προφανώς δεν θεωρώ τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες και για να το πάω αρκετά μακρύτερα, δεν μου λέει τίποτα η λέξη τρομοκράτης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζω όμως το τι είναι η Χαμάς, τι είναι η Φατάχ και τι δεν είναι χιλιάδες απλοί Παλαιστίνιοι που εκτός από την ισραηλική Κατοχή ζουν εδώ και χρόνια έναν τραγικό εμφύλιο πόλεμο.