(Το ποστ ανανεώνεται καθώς οι εξελίξεις τρέχουν και προστίθενται και νέα στοιχεία)
Σε βλέπω να το λες: "Πάει την ψώνισε για τα καλά η ψωνάρα! Ή το καβάλησε ή παραλογίζεται ή ήταν που ήταν, λάλησε εντελώς". Και ίσως να έχεις και δίκιο... Ισως να έχεις δίκιο να ήδη το έχεις πει βλέποντας να καταπιάνομαι με την Κρίση στα ΜΜΕ με 100 σχεδόν αφοριστικές Σημειώσεις τη στιγμή που κανένας πιο ειδικός από μένα δεν έχει μπει στον κόπο να το κάνει... Μια δικαιολογία θα επικαλεστώ: το Παράλογο. Είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει. Οπως "παράλογες" είναι και όλες οι κρίσεις, προϊόντα στρεβλώσεων και οφθαλμοφανώς λάθος στρατηγικών που βασίζονται σε ακόμη πιο λάθος εκτιμήσεις. Γιατί το 99% των εκτιμήσεων του τζογαδόρου ΕΙΝΑΙ λάθος. Αφορμή γι' αυτό το θρασύτατο ποστ είναι αυτή η είδηση: Απολύουν 100 συντάκτες οι Νew Υork Τimes Τι λέει:
1. Ξηλώνεις τα τμήματα Marketing και Πωλήσεων. Ξήλωμα όμως! Αν είναι να πάνε κάποιοι σπίτι τους, να πάνε ΑΥΤΟΙ που δεν φέρνουν το χρήμα αφού, υποτίθεται, ΑΥΤΗ είναι η μοναδική τους δουλειά. (Και είμαι βέβαιος οτι στους NYT θα είναι πολλοί παραπάνω από 100 και μάλιστα υψηλόμισθοι). Κρατάς μόνο το Τμήμα Υποδοχής Διαφήμισης.
2. Κόβεις τη συνεργασία με Media Shops και όποιο άλλο "μαγαζί" μας έφερνε διαφημίσεις.
3. Προσλαμβάνεις μια Ομάδα που θα αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό των Πωλήσεων της εφημερίδας. Με άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπροθέσμους στόχους.
4. Προσλαμβάνεις μια δεύτερη Ομάδα που θα αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό της ίδιας της εφημερίδας. Με μεσοπρόθεσμους στόχους.
5. ΔΙΑΚΟΠΤΕΙΣ για ένα διάστημα 1-2 μηνών ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ. Διατηρώντας μόνο την Online έκδοση και χωρίς καμιά απόλυση προσωρινή ή μόνιμη. Σοκ; Μεγάλο! Χωρίς αυτό όμως δεν ξανακαβαλάς το άλογο. Σέρνεσαι με ένα ψωράλογο στην έρημο της Utah!
Εχοντας κάνει αυτές τις στοιχειώδεις κινήσεις, περνάς στην επόμενη φάση:
Α. Διαφήμιση
Αλλάζεις τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού με τη διαφημιστική αγορά. Δηλώνεις σε όλους τους τόνους οτι σταματάς τη σχέση εξάρτησης και οτι από εδώ και πέρα θα στηρίζεσαι στους αναγνώστες σου.
Το Τμήμα Υποδοχής Διαφήμισης ελέγχεται από τη Διεύθυνση της εφημερίδας και τη συντακτική ομάδα οι οποίοι εγκρίνουν ή απορρίπτουν διαφημιστικές καταχωρήσεις με όρους δεοντολογίας, ενημέρωσης, αισθητικής ακόμη.
Απορρίπτεις κάθε είδους έμμεσης προβολής (publi, info, ρεπορτάζ αγοράς) άπαξ και δια παντός.
Προτρέπεις τους διαφημιζόμενους σε άμεση (και φθηνότερη) συνεργασία μαζί σου χωρίς ενδιάμεσους (διαφημιστικές, Media Shops κλπ).
Το παίρνεις απόφαση: οι διαφημίσεις στον Τύπο, ακόμα και στις πιο καθιερωμένες εφημερίδες, δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα προ της ύφεσης επίπεδα, αντίθετα οι προοπτικές για τη διαφήμιση στο Ίντερνετ διαγράφονται αισιόδοξες.
Διακηρύσσεις και πάλι πως:
Πόλεμο ήθελαν; Πόλεμο θα έχουν!
Κι από το να σε σκοτώσουν με αργό θάνατο καλύτερα να πεθάνεις ηρωικά! (Που ΔΕΝ θα πεθάνεις!)
Β. Πωλήσεις
Η απεξάρτηση από τη διαφήμιση θέλει τεράστια προσπάθεια για αύξηση των πωλήσεων του φύλλου. Yes! Επιτέλους θα κάνεις τη δουλειά σου!!! Οπως έκανες από το 1851 μέχρι το 1970-80...
Δόξα τω Θεώ, σήμερα είναι 2009 κι έχεις όλη την τεχνολογία για να το κάνεις!
Και "όλη η τεχνολογία" είναι: το κινητό τηλέφωνο και οι "έξυπνες κάρτες".
Κινητά έχουν ΟΛΟΙ οι αναγνώστες σου.
"Εξυπνες κάρτες" μπορείς να τους τις πουλήσεις ή και να τους τις χαρίσεις με το πρώτο σου Κυριακάτικο φύλλο, όταν επανεκδοθείς (με το καλό!).
Πρώτα όμως, οι αναγνώστες πρέπει να σε στερηθούν. Να αισθανθούν την έλλειψη των "χάρτινων" NYT από την καθημερινότητά τους, το κιόσκι τους, το τραπέζι της κουζίνας, το πρωί, την πολυθρόνα, το βράδυ...
Να σε στερηθούν αλλά να ΜΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΝ! Να είσαι ΕΚΕΙ χωρίς να είσαι! (Για διάβασε κανένα παλιό SUPERMAN!)
Α! Επίσης... Να σε στερηθούν αλλά να μην σε αντικαταστήσουν με την δωρεάν, Online έκδοσή ΣΟΥ!
Διότι ακόμη δεν έχεις βρει τρόπο να βγάζεις χρήματα από εκεί! Σωστά;;;
Αρα;
Αρα, το site σου "περικόπτει" μέρος του περιεχομένου του.
Εξηγεί οτι τα πάντα βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο.
Καλύπτει δημοσιογραφικά αυτή τη μετάβαση. Αυτόν τον "τοκετό", την αναγέννηση μια εφημερίδας.
Δίνει τα χρήσιμα αλλά δεν δίνει όλα τα αγαπημένα.
Εξηγεί τις νέες πολιτικές για τη διαφήμιση, την προβολή, τις πωλήσεις.
Αποκαθιστά τη σχέση της Δημοσιογραφίας με τους Αναγνώστες!
Τέλος, τους δείχνεις το νέο τρόπο για να σε αγοράζουν! Ή μάλλον τους νέους τρόπους!
Η πρώτη Ομάδα που έχει αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό των Πωλήσεων της εφημερίδας, θα έχει κάνει ΚΑΛΗ δουλειά μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες!
Σίγουρα θα έχει κάνει... Εδώ, εγώ ο άσχετος και έχω σκεφτεί 15 ιδέες απόψε το βράδυ! Οι περισσότερες είχαν ένα κινητό και μια "έξυπνη κάρτα"... Αλλά, ουπς, νομίζω το ξαναείπα αυτό!
Αυτά τα ολίγα είχα προς το παρόν να πω, το Ψώνιο!. Οχι προς τους NYT φυσικά αλλά προς όλους εμάς εδώ...
...τροφή για σκέψη!
>>>Διαβασε σχετικά:
>How to Save Your Newspaper - TIME
>How to really save your newspaper — Eat Sleep Publish
>How to Save Your Newspaper. Really? : Economics : Business : Blogs.com
>Ανακάμπτει η διαφήμιση στο Ίντερνετ
>Περί Εντύπων και Διαφήμισης
Σε βλέπω να το λες: "Πάει την ψώνισε για τα καλά η ψωνάρα! Ή το καβάλησε ή παραλογίζεται ή ήταν που ήταν, λάλησε εντελώς". Και ίσως να έχεις και δίκιο... Ισως να έχεις δίκιο να ήδη το έχεις πει βλέποντας να καταπιάνομαι με την Κρίση στα ΜΜΕ με 100 σχεδόν αφοριστικές Σημειώσεις τη στιγμή που κανένας πιο ειδικός από μένα δεν έχει μπει στον κόπο να το κάνει... Μια δικαιολογία θα επικαλεστώ: το Παράλογο. Είναι παράλογο αυτό που συμβαίνει. Οπως "παράλογες" είναι και όλες οι κρίσεις, προϊόντα στρεβλώσεων και οφθαλμοφανώς λάθος στρατηγικών που βασίζονται σε ακόμη πιο λάθος εκτιμήσεις. Γιατί το 99% των εκτιμήσεων του τζογαδόρου ΕΙΝΑΙ λάθος. Αφορμή γι' αυτό το θρασύτατο ποστ είναι αυτή η είδηση: Απολύουν 100 συντάκτες οι Νew Υork Τimes Τι λέει:
Οι New York Times ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι θα προβούν σε περικοπές 100 θέσεων από το προσωπικό τους, στην προσπάθειά να αντεπεξέλθουν στην πτΜάλιστα! Και σε δύο μήνες θα διώξει άλλους 100... Και μετά άλλους 200... Και μετά άλλους 400... Και μετά λουκέτο! Διότι έτσι ούτε τα αίτια της πτώσης των εσόδων αντιμετωπίζουν, ούτε καμιά σοβαρή οικονομία κάνουν αφού για ένα ΜΜΕ οι μισθοί δεν ξεπερνούν το 5% των συνολικών εξόδων. Ποιο είναι το πρόβλημα; Η μείωση των διαφημιστικών εσόδων. Μόνο; Οχι! Είναι ΚΑΙ η πτώση των πωλήσεων. Ωραιότατα! Τι κάνουμε; Τρία πράγματα κάνεις. Δηλαδή τα εξής δύο: Επίθεση! Πράγμα που σημαίνει:ώση των διαφημιστικών κερδών. Οι περικοπές θα γίνουν με την μέθοδο της σύνταξης μέσω εθελούσιας εξόδου αλλά και μέσω απολύσεων.
"Ας μπω κατευθείαν στο θέμα: Μας ζητήθηκε να ελαττώσουμε το συντακτικό προσωπικό κατά 100 θέσεις από τώρα μέχρι το τέλος του έτους", ανακοίνωσε ο αρχισυντάκτης των Times, Μπιλ Κέλερ στους υπαλλήλους της εφημερίδας.
Αυτή είναι η δεύτερη φορά σε λιγότερο από ένα χρόνο που η εφημερίδα Times οδηγείται σε περικοπή του προσωπικού της. Το 2008, απέλυσε επίσης 100 συντάκτες ενώ στις αρχές τους έτους μείωσε το μισθό των εργαζομένων κατά 5%.
"Όταν οι μισθοί μας μειώθηκαν κατά 5%, ελπίζαμε ότι θα μειωθεί η ανάγκη για περικοπές θέσεων φέτος", συμπληρώνει ο Κέλερ στην ανακοίνωσή του. "Ωστόσο αποδέχομαι το γεγονός. Αν πρόκειται να συμβεί, τουλάχιστον ας συμβεί γρήγορα. Θα το ξεπεράσουμε και θα προχωρήσουμε", πρόσθεσε ο ίδιος.
Η εφημερίδα αποτελείται από 1.250 συντάκτες από 1.330 πέρσι. Σύμφωνα με τους Times, δεν υπάρχει άλλη εφημερίδα στις ΗΠΑ με περισσότερους από 750 δημοσιογράφους.
1. Ξηλώνεις τα τμήματα Marketing και Πωλήσεων. Ξήλωμα όμως! Αν είναι να πάνε κάποιοι σπίτι τους, να πάνε ΑΥΤΟΙ που δεν φέρνουν το χρήμα αφού, υποτίθεται, ΑΥΤΗ είναι η μοναδική τους δουλειά. (Και είμαι βέβαιος οτι στους NYT θα είναι πολλοί παραπάνω από 100 και μάλιστα υψηλόμισθοι). Κρατάς μόνο το Τμήμα Υποδοχής Διαφήμισης.
2. Κόβεις τη συνεργασία με Media Shops και όποιο άλλο "μαγαζί" μας έφερνε διαφημίσεις.
3. Προσλαμβάνεις μια Ομάδα που θα αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό των Πωλήσεων της εφημερίδας. Με άμεσους, μεσοπρόθεσμους και μακροπροθέσμους στόχους.
4. Προσλαμβάνεις μια δεύτερη Ομάδα που θα αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό της ίδιας της εφημερίδας. Με μεσοπρόθεσμους στόχους.
5. ΔΙΑΚΟΠΤΕΙΣ για ένα διάστημα 1-2 μηνών ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ. Διατηρώντας μόνο την Online έκδοση και χωρίς καμιά απόλυση προσωρινή ή μόνιμη. Σοκ; Μεγάλο! Χωρίς αυτό όμως δεν ξανακαβαλάς το άλογο. Σέρνεσαι με ένα ψωράλογο στην έρημο της Utah!
Εχοντας κάνει αυτές τις στοιχειώδεις κινήσεις, περνάς στην επόμενη φάση:
Α. Διαφήμιση
Αλλάζεις τους όρους και τους κανόνες του παιχνιδιού με τη διαφημιστική αγορά. Δηλώνεις σε όλους τους τόνους οτι σταματάς τη σχέση εξάρτησης και οτι από εδώ και πέρα θα στηρίζεσαι στους αναγνώστες σου.
Το Τμήμα Υποδοχής Διαφήμισης ελέγχεται από τη Διεύθυνση της εφημερίδας και τη συντακτική ομάδα οι οποίοι εγκρίνουν ή απορρίπτουν διαφημιστικές καταχωρήσεις με όρους δεοντολογίας, ενημέρωσης, αισθητικής ακόμη.
Απορρίπτεις κάθε είδους έμμεσης προβολής (publi, info, ρεπορτάζ αγοράς) άπαξ και δια παντός.
Προτρέπεις τους διαφημιζόμενους σε άμεση (και φθηνότερη) συνεργασία μαζί σου χωρίς ενδιάμεσους (διαφημιστικές, Media Shops κλπ).
Το παίρνεις απόφαση: οι διαφημίσεις στον Τύπο, ακόμα και στις πιο καθιερωμένες εφημερίδες, δεν θα επιστρέψουν ποτέ στα προ της ύφεσης επίπεδα, αντίθετα οι προοπτικές για τη διαφήμιση στο Ίντερνετ διαγράφονται αισιόδοξες.
Διακηρύσσεις και πάλι πως:
Τις Εφημερίδες Τις Βγάζουν Οι Δημοσιογράφοι Και Οχι Το Marketing!
Πόλεμο ήθελαν; Πόλεμο θα έχουν!
Κι από το να σε σκοτώσουν με αργό θάνατο καλύτερα να πεθάνεις ηρωικά! (Που ΔΕΝ θα πεθάνεις!)
Β. Πωλήσεις
Η απεξάρτηση από τη διαφήμιση θέλει τεράστια προσπάθεια για αύξηση των πωλήσεων του φύλλου. Yes! Επιτέλους θα κάνεις τη δουλειά σου!!! Οπως έκανες από το 1851 μέχρι το 1970-80...
Δόξα τω Θεώ, σήμερα είναι 2009 κι έχεις όλη την τεχνολογία για να το κάνεις!
Και "όλη η τεχνολογία" είναι: το κινητό τηλέφωνο και οι "έξυπνες κάρτες".
Κινητά έχουν ΟΛΟΙ οι αναγνώστες σου.
"Εξυπνες κάρτες" μπορείς να τους τις πουλήσεις ή και να τους τις χαρίσεις με το πρώτο σου Κυριακάτικο φύλλο, όταν επανεκδοθείς (με το καλό!).
Πρώτα όμως, οι αναγνώστες πρέπει να σε στερηθούν. Να αισθανθούν την έλλειψη των "χάρτινων" NYT από την καθημερινότητά τους, το κιόσκι τους, το τραπέζι της κουζίνας, το πρωί, την πολυθρόνα, το βράδυ...
Να σε στερηθούν αλλά να ΜΗ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΝ! Να είσαι ΕΚΕΙ χωρίς να είσαι! (Για διάβασε κανένα παλιό SUPERMAN!)
Α! Επίσης... Να σε στερηθούν αλλά να μην σε αντικαταστήσουν με την δωρεάν, Online έκδοσή ΣΟΥ!
Διότι ακόμη δεν έχεις βρει τρόπο να βγάζεις χρήματα από εκεί! Σωστά;;;
Αρα;
Αρα, το site σου "περικόπτει" μέρος του περιεχομένου του.
Εξηγεί οτι τα πάντα βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο.
Καλύπτει δημοσιογραφικά αυτή τη μετάβαση. Αυτόν τον "τοκετό", την αναγέννηση μια εφημερίδας.
Δίνει τα χρήσιμα αλλά δεν δίνει όλα τα αγαπημένα.
Εξηγεί τις νέες πολιτικές για τη διαφήμιση, την προβολή, τις πωλήσεις.
Αποκαθιστά τη σχέση της Δημοσιογραφίας με τους Αναγνώστες!
Τέλος, τους δείχνεις το νέο τρόπο για να σε αγοράζουν! Ή μάλλον τους νέους τρόπους!
Η πρώτη Ομάδα που έχει αναλάβει τον συνολικό Επανασχεδιασμό των Πωλήσεων της εφημερίδας, θα έχει κάνει ΚΑΛΗ δουλειά μέσα σε αυτούς τους δύο μήνες!
Σίγουρα θα έχει κάνει... Εδώ, εγώ ο άσχετος και έχω σκεφτεί 15 ιδέες απόψε το βράδυ! Οι περισσότερες είχαν ένα κινητό και μια "έξυπνη κάρτα"... Αλλά, ουπς, νομίζω το ξαναείπα αυτό!
Αυτά τα ολίγα είχα προς το παρόν να πω, το Ψώνιο!. Οχι προς τους NYT φυσικά αλλά προς όλους εμάς εδώ...
...τροφή για σκέψη!
>>>Διαβασε σχετικά:
>How to Save Your Newspaper - TIME
>How to really save your newspaper — Eat Sleep Publish
>How to Save Your Newspaper. Really? : Economics : Business : Blogs.com
>Ανακάμπτει η διαφήμιση στο Ίντερνετ
>Περί Εντύπων και Διαφήμισης
Το κείμενό σου είναι καλό και διασκεδαστικό. Όπως γράφεις και στο τέλος, τροφή για σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ενδιαφέρον, είναι ο,τι πιο αντιφατικό έχω διαβάσει περί αυτού του θέματος (κρίση στα έντυπα ΜΜΕ).
1) Λες ότι "τις εφημερίδες Τις Βγάζουν οι Δημοσιογράφοι Και Όχι το Marketing". Και όμως φορτώνεις όλο το φταίξιμο στο marketing.
Λες:
"Αν είναι να πάνε κάποιοι σπίτι τους, να πάνε ΑΥΤΟΙ που δεν φέρνουν το χρήμα αφού ΑΥΤΗ είναι η μοναδική τους δουλειά."
Δηλαδή οι δημοσιογράφοι δεν παίζουν κανένα ρόλο; Δεν έχουν ευθύνες; Μ'αυτό το σκεπτικό, το λογικό θα ήταν να κρατήσεις το μινιμουμ των δημοσιογράφων και να έχεις το μάξιμουμ των marketeers. Αφού ΑΥΤΟΙ φέρνουν τα λεφτά.
2) Πιστεύω ότι εστιάζεις στο πρόβλημα μόνο στο πρώτο επίπεδο.
Λόγω οικονομικής κρίσης (που στην Αμερική όντως υπάρχει) η ΠΙΤΑ μικραίνει. Δηλαδή ο ανταγωνισμός ανεβαίνει. Αυτοί που διαχειρίζονται την πίτα είναι οι marketeers (Δυστυχώς ή ευτυχώς). Αν τους ξηλώσεις, όπως λες, θα χάσεις τρελό έδαφος στην διεκδίκηση της πίτας και μετά πάπαλα.
3) Η διακοπή έκδοσης για μια εφημερίδα ισοδυναμεί με θάνατο και είμαι σίγουρος ότι το καταλαβαίνεις αυτό.
4) Συμφωνώ προφανώς ότι δεν πρέπει να απολύονται δημοσιογράφοι αλλά ας μη το κάνουμε ευαγγέλιο. Γιατί δε σκεφτόμαστε ότι ίσως να έχασαν τη δουλεία τους και άλλοι 50 marketeers (ναι αυτά τα ποταπά πράσινα πλασματάκια) αλλά δεν το μάθαμε ποτέ. Και ξέρεις γιατί; Γιατί η φράση "απολύθηκαν 100 δημοσιογράφοι" λέγεται είδηση. Και τις ειδήσεις τις βγάζουν οι δημοσιογράφοι.
Επίσης έχουμε συνηθίσει (τις προκαταλήψεις μου μέσα) -και βάζω πρώτα τον εαυτό μου μέσα- όταν απολύονται marketeers να το θεωρούμε λογικό και ίσως να χαιρόμαστε και λίγο (το άξιζαν τα καπιταλόσκυλα-golden boys), ενώ όταν απολύονται δημοσιογράφοι τρελαινόμαστε!
5) Όσον αφορά την Ελλάδα δεν το συζητώ. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται πιο αξιόπιστος ο Λαζόπουλος από τους δημοσιογράφους. Και γι'αυτό δεν φταίει κανένας marketeer των εφημερίδων και των καναλιών. Ο Δημοσιογράφος φταίει. Αυτός άφησε το marketing να πουλάει CDs και DVDs με τις εφημερίδες. Προφανώς κάποιο κενό ήρθαν να καλύψουν όλα αυτά. Το ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΟ.
Πάντα φιλικά! Φοίβος
Υ.Γ.: Και τα blogs ήρθαν να καλύψουν κάποιο κενό και το κάνουν πολύ σωστά. Παρ'όλο τον πόλεμο που τρώνε περί "αξιοπιστίας" από όλους τους "αξιόπιστους" φοβερούς και τρομερούς δημοσιογράφους.
Oι διαφημιζόμενοι όταν βλέπουν τα κέρδη τους να μειώνονται, το πρώτο που κάνουν είναι απολύσεις. Και το δεύτερο, μειώνουν τη διαφήμιση. Γιατί τη βλέπουν σαν έξοδο κι όχι σαν επένδυση. Πολλοί προσπάθησαν να βγάλουν τα media shops εκτός και να συνομιλούν με τους διαφημιζόμενους απευθείας, αλλά απέτυχαν όλοι. Υπάρχει και ο κανόνας που λέει, στο τέλος ο διαφημιζόμενος θα τα "βρει" με τη διαφημιστική του εταιρία, ό,τι και να κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια μικρή ιστορία: Από το λανσάρισμα απορρυπαντικού πριν χρόνια, με τα χρήματα που πλήρωσε ο διαφημιζόμενος στη διαφημιστική εταιρία για την ταινία, "βγήκαν" και δύο SAAB! O διαφημιζόμενος το έμαθε, παρ' όλα αυτά συνεργάζεται ακόμα με την ίδια διαφημιστική...
Τα ψώνια κάποιες φορές με τις ουτοπίες τους μπορεί να βρουν το ανέλπιστο (κατά παππού Ηράκλειτο)που ουδείς πλέον ψάχνει. Οπότε το να ψωνιζόμαστε ενίοτε είναι χρήσιμο. Το θέμα είναι πώς να καταφέρει κάποιος να ψωνιστούν και άλλοι και να πάρουν ένα τέτοιο ρίσκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για ποιο λόγο, αλλά νομίζω, πέρα από το χώρο του τύπου, ότι σε όλους τους τομείς υπάρχει μία παράλυση και φαίνεται να κυριαρχεί μία νοοτροπία του στυλ: Περιμένουμε να φύγει η κρίση -σαν από θαύμα;- και μόνη λύση είναι απολύσεις, απολύσεις, απολύσεις.
Ειλικρινά, αν μη τι άλλο το κείμενο σου δίνει μία ανάσα αισιοδοξίας ότι αν υπήρχαν κάποιοι με γερά καρύδια και τόλμη για ρίσκο πως θα μπορούσαν να βρεθούν και λύσεις.
Και τέλος πάντως, όντως, ας πεθαίναμε τουλάχιστον ηρωϊκά. Τώρα διαρκώς μία μιζέρια, μία κακομοιριά, μία τσιγκουνιά ψυχής.
Δεν ξέρω αν έχουμε φτάσει στο απόλυτο αδιέξοδο σαν κοινωνίες και οικονομίες, ή αν όλο αυτό το βάλτωμα σηματοδοτεί τα δέκα βήματα πίσω πριν το άλμα.
Εχω την αίσθηση ότι οι του μάρκετιγκ έχουν φέρει σε όλους τους χώρους ένα είδος νέας θρησκείας που θεοποιεί την αγορά και "την αφήνει" να λύσει μόνη της όλα τα ζητήματα κάνοντας μόνο κινήσεις περικοπών, ενώ παράλληλα σαν να περιμένουν να γίνει το θαύμα, λες και όλα αυτά που συμβαίνουν δεν κινούνται από ανθρώπους με συγκεκριμένες αποφάσεις που λαμβάνουν.
Ειλικρινά, αυτό το "θα το ρυθμίσει η αγορά" όταν το ακούω βγάζω καντήλες, τρελαίνομαι με αυτή τη θεοποίηση. Εχουμε δημιουργήσει το νέο Θεό της εποχής και φυσικά όπως και με τον παλιό έχουμε ξεχάσει ότι είναι δικό μας δημιούργημα! Είναι μία καραμέλα που πιπιλάνε νομίζω όλοι όσοι λαμβάνουν τέτοιου τύπου αποφάσεις που θίγουν ζωές άλλων, αλλά όχι τις δικές τους. Ε, μήπως είναι καιρός να λουστούν τις δικές τους αποφάσεις πάνω στις δικές τους πλάτες για να δουν "το θαύμα" της αγοράς; Είναι διάολε νομίζω καιρός, αλλά ποιος θα σε ακούσει;
Δεν έχει σημασία πάντως, καλά είναι κάποιοι να τα λένε τουλάχιστον, έστω σαν "άσκηση" όπως λες νομίζω στο twitter. Κάποια στιγμή ίσως να υπάρξει και κάποιο αυτί να ακούσει.
Ασε και το άλλο με το δημόσιο έλλειμμα στα της χώρας μας και την επίσης συντηρητική και μίζερη πολιτική ειδικότερα εντός Ε.Ε. που έχει ξελυσσάξει με το Σύμφωνο Σταθερότητας που ουδείς επί της ουσίας το τηρεί, αλλά παίζει τον ανασταλτικό του ρόλο για πιο δυναμική ανάπτυξη. Δεν γνωρίζω οικονομικά σε βάθος, αλλά από τα λίγα που γνωρίζω και από γνώμες πιο ειδικών έχω διαβάσει συχνά ότι αυτό δεν βοηθά καθόλου... Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αν δεν κάνω λάθος έχουν το μεγαλύτερο έλλειμμα, αυτό δεν εμποδίζει να έχουν ανάπτυξη, παρά την κρίση. Θα μου πεις το φορτώνουν σε άλλους με διατήρηση μετώπων κλπ. Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι δεν μπορεί να μην υπάρχουν κάποιες λύσεις, είτε σε επιμέρους κλάδους, είτε συνολικά με τις οικονομίες των χωρών.
Αλλά όταν κολλάς στις γνωστές παλιές συνταγές, με λίγα λόγια στα οικεία σκατά δεν βλέπεις πέρα από τη μύτη σου, οπότε δεν βλέπεις και λύσεις και φυσικά το πιο εύκολο, όταν δεν τολμάς είναι να φορτώνεις στους άλλους τη δική σου έλλειψη ψωνίσματος με τη ζωή εντέλει και το πείσμα να νικήσει το βάλτωμα και την εν πολλοίς ακινησία. Και ό,τι δεν κινείται πεθαίνει...
Εριξα τώρα μία ματιά και στη συζήτηση στο twitter όπου ο Αστέρης λέει ότι η συζήτηση για την κρίση στη δημοσιογραφία έχει ανάψει εδώ και κάνα χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως η συζήτηση αυτή στην πραγματικότητα έχει ξεκινήσει, τουλάχιστον εδώ, από το 1990 περίπου, όταν στο Ιντερκοντινένταλ είχε γίνει διεθνές συνέδριο και εκεί για πρώτη φορά -τουλάχιστον εγώ- άκουσα για την κρίση στον τύπο που έξω ήδη ήταν έντονη και είχαν τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια για το πού πάει το πράγμα. Αλλά κοντά 20 χρόνια τώρα ουδείς έκανε κάτι ουσιαστικό και δραστικό εντός ή εκτός χώρας. Η συνταγή - πέρα από τα μπλα - μπλα περί σχεδιασμού- ήταν περικοπές...
Συμφωνώ με τις προτάσεις σου. Οι απολυ΄σεις δεν είναι ανάγκη να έρθουν από τον τομέα της ενημέρωσης, ειδικά όταν μιλάμε για μία ηπειρωτική εφημερίδα, αφού δεν αναφέρεται μόνο στη Νέα Υόρκη, αλλά σε όλο το κράτος-ήπειρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήFivosV >>>
ΑπάντησηΔιαγραφήΟφείλω να πω οτι κι εγώ το διασκέδασα γράφοντάς. Περισσότερο όμως διασκεδάζω με την παραλυσία των ΜΜΕ μπροστά στην εποχή των Νέων Μέσων.
Διασκέδαζω με το πως έχουν υποταχθεί στη μοίρα τους χωρίς να μπορούν να κάνουν το αυτονόητο. Να τρέξουν. Είτε για να ξεφύγουν (προς το γκρεμό) είτε για να κάνουν το άλμα (προς το μέλλον).
Νομίζω οτι δεν υπάρχει κάποια αντίφαση στο κείμενό μου εκτός αν αυτή οφείλεται σε παρανόηση κακοδιατυπωμένης φράσης μου.
Ισως να λείπει ένα "υποτίθεται" απ΄τη φράση "Αν είναι να πάνε κάποιοι σπίτι τους, να πάνε ΑΥΤΟΙ που δεν φέρνουν το χρήμα αφού (ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ) ΑΥΤΗ είναι η μοναδική τους δουλειά."
Εχω την τύχη να "γεννηθώ" μέσα στις εφημερίδες από την προ-Marketing εποχή. Είδα την εισβολή όλων αυτών των άσχετων με τα ΜΜΕ και την καταστροφή που προκάλεσαν σε αυτά. Είδα τους πραγματικούς εκδότες να παραδίδονται άνευ όρων στις άθλιες συμβουλές τους. Είδα οτι ποτέ δεν εξοικονόμησαν δραχμή (ευρώ) στις επιχειρήσεις τους και αντίθετα να τρώνε εκατομμύρια κάτω από τα διαφημιστικά τραπέζια. Είδα τους δημοσιογράφους να υποτάσσουν τις πέννες τους στις εντολές των Πωλήσεων.
Ισως πάλι να παρέλειψα να γράψω ένα "επανα-" στη φράση: "(επανα-)Διακηρύσσεις και πάλι πως: Τις Εφημερίδες Τις Βγάζουν Οι Δημοσιογράφοι Και Οχι Το Marketing!"
Για ΟΛΑ τα υπόλοιπα νομίζω οτι απαντώ στις 100 Σημειώσεις που φαντάζομαι οτι έχεις διαβάσει...
Swell >>>
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι είναι. Κι αυτό οφείλεται στη στρέβλωση της σχέσης ΜΜΕ και Διαφημιστικής αγοράς. Μια σχέση που θα έπρεπε να είναι αμοιβαία και κατάντησε σχέση εξάρτησης και τζόγου.
Τα πράγματα σαφώς χειροτέρεψαν με την οικονομική κρίση, η στρέβλωση όμως χρονολογείται δεκαετίες πριν...
coolplatanos >>> Συμφωνώ σε όλα όσα αναφέρεις. Δεν πιστεύω οτι δεν υπάρχουν λύσεις. Είναι μάλιστα μπροστά μας. Οποιος δεν τις βλέπει μάλλον αξίζει να "πεθάνει"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡίσκο-ρίσκο-ρίσκο! Σύγκρουση με όλες τις παλιές βεβαιότητες.
Όλα αυτά που λές καλά είναι και πιθανότατα να λειτουργούσαν κιόλας θετικά αν εφαρμόζονταν. Όμως η εφημερίδα, ο τύπος δεν ανήκει στους δημοσιογράφους τον Γιώργο, τη Στέλλα, το Χρήστο. Αντίθετα ανήκει σε κάποιον Μερντοκ, ή κάποιον Μπερλουσκόνι, και για να μην πάμε μακρυά σε κάποιον Λαμπράκη και άλλους παρόμοιους οι οποίοι εξυπηρετούν συμφέροντα. Δικά τους ή άλλων. Και αυτό σκοτώνει τον τύπο. Δεν είναι μονάχα το μάρκετινγκ που κάνει ζημιά αλλά φυσικά όλα αυτά εμπίπτουν σε μια πιο ανάλαφρη και φαστ φουντ ενημέρωση που συμβαδίζει με τα γενικότερα πρότυπα της εποχής. Την αξιποιστία την χάνουν μόνοι τους. Δεν τους την παίρνει κανείς και επόμενο είναι να μαραζώσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήNicholas >>> Σωστά τα λες και πραγματικά δεν θα έδινα δεκάρα τσακιστή για όλους όσους αυτούς που ανέφερες αν η κρίση των ΜΜΕ (άρα και η κρίση στην ενημέρωση των πολιτών) δεν ήταν πάνω από όλα πρόβλημα της ίδιας της Δημοκρατίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη πλευρά μου δίνεις την ευκαιρία να πω για την ευθύνη των αναγνωστών. Του βασικού δηλαδή "παίκτη" (βασικότερου και από τον ..."βασικό μέτοχο"). Διότι δεν είναι μόνο οι εκδότες και εμείς οι δημοσιογράφοι που έχουμε ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ευθύνες.
Είναι και όλοι εκείνοι που γυρίζουν την πλάτη στις εφημερίδες ενώ παράλληλα εξαντλούν τα "φύλλα" του Πάριου και της Βανδή...
Η εφημερίδα βασισμένη σε χαρτί είναι καταδικασμένη να πεθάνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν πεθάνει όμως μπορεί να εμφυσήσει το πνεύμα της σε νέες τεχνολογίες. Ο στόχος, που έχει ξεφύγει εδώ και πολλά χρόνια από το σταυρόνημα των δημοσιογράφων (ναι, και όχι των διαφημιστών, μια χαρά κάνουν τη δουλειά τους), ήταν, είναι και θα είναι ένας: ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ (Content, Content, Content!! Χοροπηδώντας και φωνάζοντας σαν άλλος Balmer).
Η ηλεκτρονική λύση είναι αναπόφευκτη. Να μερικές ιδέες συμπληρωματικές (από μια μελέτη που έκανα πριν λίγο καιρό):
•E-paper format, flexible
•Full-color
•E-reader equipment
•Subscription-based
•RSS syndication
•Multiple editions per day
•Real-time polling
•Comments
•Utilize existing mobile infrastructure
•3G distribution
•Off-line format
•E-ink for low power consumption
•Advertisement –generated revenue (lots of it, unlimited quantity, unlimited ingenuity)
Pros
•Environment-friendly
•No carbon, no emissions
•Cutting-edge technology
•Rich content
•Instant delivery
•Existing infrastructure
•Traditional news outlets
Cons
•Must be low cost to achieve transition from old media format
•Will render certain jobs obsolete
•Strong encryption needed
Και ας κρατηθεί η εφημερίδα σε χαρτί για ειδικές εκδόσεις παραδείγματος χάριν. Δεν υπάρχουν όρια στη φαντασία, χρησιμοποιήστε την!
Θα διαφωνήσω μαζί σου λέγοντας ξανά το στερεότυπο: "Οσο υπάρχουν μύγες θα υπάρχουν και εφημερίδες!".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω οτι η εφημερίδα σε χαρτί θα επιζήσει για μια σειρά λόγους τους οποίους κάποια άλλη φορά θα παραθέσω αναλυτικά.
Αν και είμαι ένας άνθρωπος που και δουλεύω σε αυτές ηλεκτρονικά και ενημερώνομαι από αυτές πάλι μέσω υπολογιστή,και σπανίως πλέον τις πιάνω στα χέρια μου...
Από την άλλη, η έλλειψη περιεχομένου είναι ίσως κάτι που αφορά εμάς εδώ στην Ελλάδα αλλά δεν αφορά τις ΗΠΑ και την Ευρώπη όπου είναι και πολύ και καλό!
Για τις online εκδοχές προφανώς συμφωνούμε!
Οντως ενδιαφέρουσα η προσέγγισή σου αλλά δεν είμαι σίγουρος για την αποτελεσματικότητα της! Θα προσπαθήσω να σου δώσω το perspective του Media Shop μιας και αυτή είναι η δουλειά μου και συνεργάζομαι συχνά με τους New York Times και την International herald Tribune (η διεθνής τους έκδοση). Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει αρκετά έσοδα και ειδικά με την άνοδο του ιντερνετ. θεωρητικά τους αναγνώστες που έχουν χάσει από την έντυπη έκδοση τους έχουν αναπληρώσει και με το παραπάνω online αλλά φυσικά τα έσοδα από online display advertising είναι πολύ χαμηλότερα από την εντυπη έκδοση. Το επικινδυνο κομμάτι για την εφημερίδα είναι ότι έχουν αρχίσει να κατεβάζουν τις τιμές σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβα προσφορά για πελάτη μου από αυτούς που στην αρχή νόμιζα ότι ήταν τυπογραφικό λάθος. Όπως και να εχει οι χαμηλές τιμές φέρνουν έσοδα αλλά φυσικά χαμηλώνουν και το profit margin που με τη σειρά του έχει αντίκτυπο στις απολύσεις δημοσιογράφων ΚΑΙ του μάρκετινγκ (όπως συνέβη πριν λίγους μήνες σε μια μεγάλη ανακατάταξη στο μαρκετινγκ). Οι ίδιοι εξηγούν τις χαμηλές τιμές τους ώς αποτέλεσμα του recession και για αυτό προσπαθούν να είναι αρκετά ελαστικοί στις χρεώσεις αλλά εδώ είναι και η παγίδα. Το κάθε media shop εξετάζει πάντα τα σχετικα νούμερα (circulation, readership, audiences) αλλά φυσικά πιέζει πολύ και στα επίπεδα τιμών. Και η πίεση αυτη ερχεται με τη σειρά της από τους πελάτες που δεν μπορουν να δεχτούν ότι ενω πληρώνουν 10 δολάρια τη σελιδα εδω και 2 χρονια πχ θα πρεπει τώρα να πληρώσουν 15 χωρις "λογο". Σχετικά με τα publi ή advertorials που αναφέρεις είναι πολύ καλή πηγή εσόδων για τις εφημερίδες γιατί πέρνουν χρήματα και για την παραγωγή. Ουσιαστικά κλέβουν από την πίτα της διαφημιστικής. (Ξεκαθαρίζω ότι διαφωνώ με inidιrect άρθρα που δεν είναι προφανές ότι πρόκειται για πληρωμενη καταχωρηση). Σχετικά με το μέλλον των NYT καθώς και του υπόλοιπου ημερήσιου τύπου το πιο πιθανό είναι να συρρικνωθούν αρκετά. Η χρηση τους στην διαφήμιση αλλάζει καθώς το reach που θα προσφέρουν γίνεται μικροτερο. Το ενδιαφέρον με τους ΝΥΤ είναι ότι στην περασμενη δεκαετία ήταν από τις ελάχιστες εφημεριδες που μεγαλώσαν την κυκλοφορία τους και προφανως αυτό είναι ένας από τα προβληματα που αντιμετωπίζουν τώρα. Άποψη μου είναι ότι σιγά σιγά θα ακολουθησουν το μοντέλο του newsweek που έκοψε την κυκολοφορια του σχεδόν κατα 50% στην προσπάθεια του να μειώσει τα κόστη αλλά και να απευθυνθεί σε ένα μικρότερο αλλά πιο ευπορο κοινό που οι διαφημιζόμενοι θα δεχτούν να πληρώσουν ένα premium rate (Οπως FT, economist). Επίσης ο Murdoch έχει ήδη στην ατζεντα του το free online content που προσπαθεί να γυρίσει σε ενα pay model και φυσικά όλοι περιμένουν εναγωνίως να δουν πως θα δουλέψει το νέο σύστημα. Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε......
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ομολογίσω ότι μιλάω εκ του ασφαλούς μιας και δεν έχω δωσει δεκάρα για φύλλα με Πάριο ή Βανδή:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ναι η ευθύνη αυτή δεν ανήκει καθολοκληρία στον τύπο. Σαφώς βαραίνει και τους αναγνώστες. Το κακό είναι ότι αν κλείσουν μια δυο 10 εφημερίδες, δες πχ τον Ε.Τ. σιγά μην χάσουν τον ύπνο τους οι ιδιοκτήτες. Οι εργαζόμενοι τον χάνουν που μένουν στο δρόμο.Οπότε είναι και στο χέρι τους μερίδιο της ευθύνης.
graoutso >>> ΠΟΛΥΤΙΜΗ η συνεισφορά σου σε πληροφορίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ερώτηση διευκρίνηση: Αφού όπως λες και σωστά οτι κατεβάζουν τις τιμές (τα "βρακιά" τους λέω εγώ στους δικούς μας) τότε από που προκύπτει η διαφορά 10 προς 15 δολάρια για τα οποία διαμαρτύρεται ο διαφημιζόμενος;
θα επανέλθω με παρατηρήσεις στα υπόλοιπα...
Δες και εδώ: http://naftilos.blogspot.com/2009/01/blog-post_2679.html
ΑπάντησηΔιαγραφή@ANemos
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που το comment μου βοηθάει! Τωρα σχετικά με τη διαφορά, αυτή θα προκύψει το 2010 πιθανώς, που η αγορά ευελπιστεί ότι τα διαφημιστικά budget θα πάρουν την ανιούσα. Το πιο λογικό είναι ότι θα προσπαθήσουν να επανέλθουν στα επίπεδα τιμών του 2007 και εκει αναμένεται και να κλωτσησουν οι διαφημιζόμενοι. Θα προσπαθήσω να επεκτείνω λίγο ακόμα σε αυτό χωρίς να κουράσω. Ιστορικά τα Media Shops κάνανε συμφωνίες με τα διάφορα media οι οποίες ήταν ωφέλιμες και για τους 2 τους αλλά όχι για τους διαφημιζόμενους. Συμφωνούσαν λοιπόν ας πούμε οι Times με το ταδε Media Shop ότι στο τέλος τις χρονιάς αν το Media Shop είχε αγοράσει πανω από ένα χ ποσο διαφημίσεων (ας πουμε μερικα εκατομμυρια δολλαρια) τότε οι Times επιστρέφανε ένα ποσό από τα έσοδα τους στο Media Shop. Αυτα είναι τα λεγόμενα rebates. Στην ουσία το Media Shop καταφερνε να αγοράσει πολύ πιο φτηνά το διαφημιστικό χώρο αλλά δεν περνουσε την επιπλέον έκπτωση πίσω στον πελάτη. Τα τελευταία χρόνια και δη λόγω recession το γκρι ζητημα των rebates τεθηκε στο τραπεζι από πολλούς μεγαλους πελάτες (ειδικα blue chip)στην προσπαθεια τους να γινουν πιο cost efficient. Αυτό σπρώχνει την αγορα σε διαφορετικά μοντέλα που σημαίνει οτι οι παραδοσιακές volume deals δεν είναι πλεον τοσο αποδοτικές για τα media shops. Επιπλεον η τάση στην αγορα είναι τα media shops να μην αμείβονται πλεον με ποσοστό επι του διαφημιστικού Budget αλλά με βάση το ποσο καλά αγορασανε και τι εκπτωσεις πετύχανε. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα το bonus payment βασιζεται αποκλειστικα σε αυτό. Οπως καταλαβαινεις αυτή η εξέλιξη μεταφερει την πίεση στα Media σε επίπεδο τιμών και αρα σε επίπεδα εσόδων.....
graoutso >>> Θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιήσω τα σχόλιά σου σε επόμενο ποστ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστως :)
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστως :)
ΑπάντησηΔιαγραφή