Ο Συνασπισμός της Αριστεράς κινδυνεύει...
Όχι από τα «χαμηλά» (δηλαδή τα ίδια) ποσοστά που πήρε στις εκλογές…
Αλλα από το να συζητά και να κρίνει το μέλλον του με βάση μια εικονική πραγματικότητα και μια πραγματική παγίδα: την παγίδα του «Μεγάλου Τηλεοπτικού Τσίρκου».
Να συζητά για το πώς έπεσε και ποιος ευθύνεται για την πτώση του από ένα ανύπαρκτο «βουνό» ύψους 15 ή και 18%.
Η ίδια παγίδα που ανήγαγε σε σημαντικό θέμα, ποιο; Το να θα πάει ο Τσίπρας ή ο Αλαβάνος στη μασκαράτα του Debate, χωρίς καν να της περάσει από το μυαλό να μην πάει ΚΑΝΕΝΑΣ σ’ αυτό το τσίρκο.
Αν από κάποιος πρέπει να ζητηθούν ευθύνες είναι για το γιατί συμμετείχαν και εξακολουθούν να συμμετέχουν στο παιχνίδι των παραδοσιακών Media. Και μάλιστα με τους όρους και τους κανόνες που αυτά επιβάλλουν σε όλους.
Η Αριστερά «χόρεψε» στο ρυθμό του κάθε «αρκουδιάρη» τηλεαστέρα και δημοσκόπου.
Βρέθηκε στα ίδια τραπέζια με Γιακουμάτους, Πάγκαλους, Βελόπουλους και Γεωργιάδηδες στο επαχθέστερο πολιτικό ριάλιτι όλων των εποχών.
Επαιξε με τους όρους και τους κανόνες της τηλεοπτικής πραγματικότητας. Και φυσικά έχασε. Γιατί η τράπουλα αυτής της πραγματικότητας είναι σημαδεμένη…
Είναι αυτή που δημιουργεί πολιτικές «φούσκες» όπως αυτή των Οικολόγων που ξεφούσκωσε λίγο πριν την κάλπη… Όπως αυτή του ΛΑΟΣ που σύντομα θα «σκάσει» στα χέρια της ελληνικής κοινωνίας… Και, ναι, σαν κι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ που έσκασε ήδη!
Γιατί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν έφτασε ποτέ στο 15 και στο 18%. Κι αν έφτανε, τα ποσοστά αυτά δεν θα ήταν δικά του. Ανεμομαζώματα θα ήταν. Ένα καπρίτσιο εκείνων που ποτέ τους δεν μοιράστηκαν τις ιδέες και τους αγώνες της αριστεράς.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να καταγγείλει από την πρώτη στιγμή τα 15άρια και τα 18άρια ως στημένη επιχείρηση που καμιά σχέση δεν είχε με την πραγματικότητα. Ακόμη και με κίνδυνο να διαψευστεί από την επιβεβαίωση τέτοιων ποσοστών.
Σε πολύ πρακτικό επίπεδο: η Αριστερά δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να έχει σχέση με εταιρείες ερευνών και πολιτικού marketing. Ούτε καν να παραγγέλνει ή να αναλύει δημοσκοπήσεις για εσωτερική ή εξωτερική-επικοινωνιακή κατανάλωση. Τόσο απλά!
Οι δημοσκοπήσεις ΕΙΝΑΙ εργαλείο αλλά μόνο για πολιτικές εταιρείες όπως τα κόμματα του δικομματισμού.
Η Αριστερά θα έπρεπε να χρησιμοποιεί την όποια επιρροή της για να υποσκάπτει και να υπονομεύει τους δημοσκόπους προτείνοντας και προωθώντας την ΑΠΟΧΗ των πολιτών από τους πολίτες ή ακόμη και την απόδοση παραπλανητικών στοιχείων.
Ακόμη καλύτερα να μην μπαίνει καν σε δημόσιες συζητήσεις για το θέμα.
Η Αριστερά «έπαιξε» στο παιχνίδι των δημοσκοπήσεων χωρίς να κατανοήσει τη θηριώδη επιχείρηση χειραγώγησης που είχε στηθεί εδώ και χρόνια και έφτασε στο αποκορύφωμά της πέρσι τέτοια εποχή αλλά και φέτος πριν τις ευρωεκλογές.
Και πέφτοντας σ’ αυτή την παγίδα με τα μούτρα, η Αριστερά ήταν από χέρι χαμένη. Είχε να διαλέξει ή να λέει αηδίες των 140 χαρακτήρων ή να χάνει τη δυνατότητα να μιλήσει με θέσεις και προτάσεις.
Επαιξε κι έχασε λοιπόν. Διότι αυτός ήταν και ο σκοπός του παιχνιδιού.
Και τώρα, αν αναδείξει το «Μεγάλο Τσίρκο» σε εσωτερικό της πρόβλημα θα χάσει!
Μόνο αν συγκρουστεί μαζί του έχει ελπίδα να κερδίσει και πάλι. Κι αυτό θέλει μια και μόνη απόφαση: «Δεν ξαναπαίζω αυτό το ρόλο». Δεν ξαναγίνομαι «ίδιος με όλους».
Η πρώτη και μόνη «βιτρίνα» που έπρεπε να κάνει συντρίμμια η Αριστερά, είναι η «βιτρίνα» των ΜΜΕ, η οθόνη των καναλιών. Αυτή που τους δείχνει «όλους ίδιους».
Αυτή είναι η μεγάλη φάκα για την Αριστερά, για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό και το «μαλακό υπογάστριο» του συστήματος και των μηχανισμών του.
Αυτό και το μεγάλο στοίχημα του αύριο!
>Θα ήθελα σ’ αυτές τις εκλογές…
>Ηρεμα…
Όχι από τα «χαμηλά» (δηλαδή τα ίδια) ποσοστά που πήρε στις εκλογές…
Αλλα από το να συζητά και να κρίνει το μέλλον του με βάση μια εικονική πραγματικότητα και μια πραγματική παγίδα: την παγίδα του «Μεγάλου Τηλεοπτικού Τσίρκου».
Να συζητά για το πώς έπεσε και ποιος ευθύνεται για την πτώση του από ένα ανύπαρκτο «βουνό» ύψους 15 ή και 18%.
Η ίδια παγίδα που ανήγαγε σε σημαντικό θέμα, ποιο; Το να θα πάει ο Τσίπρας ή ο Αλαβάνος στη μασκαράτα του Debate, χωρίς καν να της περάσει από το μυαλό να μην πάει ΚΑΝΕΝΑΣ σ’ αυτό το τσίρκο.
Αν από κάποιος πρέπει να ζητηθούν ευθύνες είναι για το γιατί συμμετείχαν και εξακολουθούν να συμμετέχουν στο παιχνίδι των παραδοσιακών Media. Και μάλιστα με τους όρους και τους κανόνες που αυτά επιβάλλουν σε όλους.
Η Αριστερά «χόρεψε» στο ρυθμό του κάθε «αρκουδιάρη» τηλεαστέρα και δημοσκόπου.
Βρέθηκε στα ίδια τραπέζια με Γιακουμάτους, Πάγκαλους, Βελόπουλους και Γεωργιάδηδες στο επαχθέστερο πολιτικό ριάλιτι όλων των εποχών.
Επαιξε με τους όρους και τους κανόνες της τηλεοπτικής πραγματικότητας. Και φυσικά έχασε. Γιατί η τράπουλα αυτής της πραγματικότητας είναι σημαδεμένη…
Είναι αυτή που δημιουργεί πολιτικές «φούσκες» όπως αυτή των Οικολόγων που ξεφούσκωσε λίγο πριν την κάλπη… Όπως αυτή του ΛΑΟΣ που σύντομα θα «σκάσει» στα χέρια της ελληνικής κοινωνίας… Και, ναι, σαν κι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ που έσκασε ήδη!
Γιατί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν έφτασε ποτέ στο 15 και στο 18%. Κι αν έφτανε, τα ποσοστά αυτά δεν θα ήταν δικά του. Ανεμομαζώματα θα ήταν. Ένα καπρίτσιο εκείνων που ποτέ τους δεν μοιράστηκαν τις ιδέες και τους αγώνες της αριστεράς.
Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να καταγγείλει από την πρώτη στιγμή τα 15άρια και τα 18άρια ως στημένη επιχείρηση που καμιά σχέση δεν είχε με την πραγματικότητα. Ακόμη και με κίνδυνο να διαψευστεί από την επιβεβαίωση τέτοιων ποσοστών.
Σε πολύ πρακτικό επίπεδο: η Αριστερά δεν θα έπρεπε με κανένα τρόπο να έχει σχέση με εταιρείες ερευνών και πολιτικού marketing. Ούτε καν να παραγγέλνει ή να αναλύει δημοσκοπήσεις για εσωτερική ή εξωτερική-επικοινωνιακή κατανάλωση. Τόσο απλά!
Οι δημοσκοπήσεις ΕΙΝΑΙ εργαλείο αλλά μόνο για πολιτικές εταιρείες όπως τα κόμματα του δικομματισμού.
Η Αριστερά θα έπρεπε να χρησιμοποιεί την όποια επιρροή της για να υποσκάπτει και να υπονομεύει τους δημοσκόπους προτείνοντας και προωθώντας την ΑΠΟΧΗ των πολιτών από τους πολίτες ή ακόμη και την απόδοση παραπλανητικών στοιχείων.
Ακόμη καλύτερα να μην μπαίνει καν σε δημόσιες συζητήσεις για το θέμα.
Η Αριστερά «έπαιξε» στο παιχνίδι των δημοσκοπήσεων χωρίς να κατανοήσει τη θηριώδη επιχείρηση χειραγώγησης που είχε στηθεί εδώ και χρόνια και έφτασε στο αποκορύφωμά της πέρσι τέτοια εποχή αλλά και φέτος πριν τις ευρωεκλογές.
Και πέφτοντας σ’ αυτή την παγίδα με τα μούτρα, η Αριστερά ήταν από χέρι χαμένη. Είχε να διαλέξει ή να λέει αηδίες των 140 χαρακτήρων ή να χάνει τη δυνατότητα να μιλήσει με θέσεις και προτάσεις.
Επαιξε κι έχασε λοιπόν. Διότι αυτός ήταν και ο σκοπός του παιχνιδιού.
Και τώρα, αν αναδείξει το «Μεγάλο Τσίρκο» σε εσωτερικό της πρόβλημα θα χάσει!
Μόνο αν συγκρουστεί μαζί του έχει ελπίδα να κερδίσει και πάλι. Κι αυτό θέλει μια και μόνη απόφαση: «Δεν ξαναπαίζω αυτό το ρόλο». Δεν ξαναγίνομαι «ίδιος με όλους».
Η πρώτη και μόνη «βιτρίνα» που έπρεπε να κάνει συντρίμμια η Αριστερά, είναι η «βιτρίνα» των ΜΜΕ, η οθόνη των καναλιών. Αυτή που τους δείχνει «όλους ίδιους».
Αυτή είναι η μεγάλη φάκα για την Αριστερά, για ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό και το «μαλακό υπογάστριο» του συστήματος και των μηχανισμών του.
Αυτό και το μεγάλο στοίχημα του αύριο!
>Θα ήθελα σ’ αυτές τις εκλογές…
>Ηρεμα…
Δεν διαφωνώ με την ανάλυση σου για το "τσίρκο". Δυστυχώς όμως, ακόμα κι αν δεν ασχολείσαι εσύ μαζί του, ασχολείται εκείνο μαζί σου. Μέχρι να φτάσεις να περιθωριοποιηθείς από την κοινωνία όσο και τα κομματίδια της εξωκοινοβουλευτικής, τα οποία δεν συνιστούν ικανή απειλή για κανένα κατεστημένο, κι άρα δεν συντρέχει λόγος ούτε για τη δημόσια συκοφάντηση τους από τα ΜΜΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μέσα όμως είναι απαραίτητα. Το ίντερνετ αποδείχτηκε πολύ λίγο, κι ας έχει εκεί δυναμική παρουσία η ρητορική που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το να στήσεις ένα κομματικό κανάλι είναι πανάκριβη υπόθεση, άσε που θα καταλήξεις να διαφημίζεις αποχυμωτές μεταμεσονύκτια σε ένα ανύπαρκτο κοινό. Το ραδιόφωνο δεν αρκεί, όσο καλό και να είναι. Οι εφημερίδες παίζουν τα δικά τους παιχνίδια και οι αφίσες, οι μπροσούρες και οι ντουντούκες όπου να 'ναι θα πάνε να κάνουν παρέα στους δεινόσαυρους. Η δε φιλοδοξία να αλλάξεις τους κανόνες ισοδυναμεί με την ουτοπία να γίνεις γιάπης για να αλλάξεις το σύστημα "από μέσα". Εκτός κι αν είσαι εξίσου μάγκας και χαρισματικός με τον Ομπάμα (και άρα σε κάποιο βαθμό "συστημικός").
Πολιτική είναι ΚΑΙ επικοινωνία. Με θέσεις φυσικά, με πάθος, με επιχειρήματα. Αλλά και με ελκυστικό περιτύλιγμα. Με πρόσωπα που εμπνέουν. Με λόγο που δεν απευθύνεται μόνο σε κολλημένους αποκρυφιστές του μαρξισμού. Με πιασάρικα και εύληπτα μηνύματα, που δεν είναι υποχρεωτικό να είναι ταυτόχρονα και φτηνός λαϊκισμός. Με όραμα.
Ο αντίπαλος έχει Λαζόπουλο, Θέμο, Αυτιά, Πρετεντέρη, Μάκη, Τατιάνα, Ευαγγελάτο, Μπουμπούκο και Μπουμπούκα. Κι έχει κατευθύνει έναν ολόκληρο λαό σε συγκεκριμένα πρότυπα και συγκεκριμένη ιδεολογία. Απέχοντας από την αρένα του, γίνεσαι απλά αόρατος. Παίζοντας με τους κανόνες του, γίνεσαι απλά γραφικός.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Επειδή ακριβώς είναι ΤΟΣΟ σοβαρό όσο το περιγράφεις, το θέμα είναι πολιτικό. Δεν είναι απλώς ένα θέμα πολιτικής επικοινωνίας. Τα ΜΜΕ είναι πλέον μηχανισμός εξουσίας με κυρίαρχο ρόλο. Αρα αυτό που προτείνω να κάνουμε είναι σύγκρουση με κάθε τρόπο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω ένα απλό βήμα: να σταματήσει η αριστερά να παραγγέλνει και να χρηματοδοτεί δημοσκοπήσεις. Δεν τις έχει ανάγκη...
Δεύτερον, μια απλή ανατροπή κανόνων: συμμετέχω στην εκπομπή σου αλλά θα δούμε ποιός θα έλθει. Οποιος ευκαιρεί και πάλι αν μπορεί κάποιος...
Υπάρχει από απλό επικοινωνιακό "αντάρτικο" μέχρι μετωπική σύγκρουση με πλήρη αποχή από τις κάμερες...
Ιδού τα δύς - κωλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν συνειδητοποιούμε πως μας "έπαιξαν" και πως "τσιμπήσαμε"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν συνειδητοποιήσουμε οτι τι θέμα ΔΕΝ είναι επικοινωνιακό αλλά ένα μείζον πολιτικό πρόβλημα, το πρόβλημα της τηλεδημοκρατίας...
Τόσε οι λύσεις είναι απλές!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προ πολλού χάσει την επαφή του με τους πολίτες, έχει για αρχηγό του ένα κομματικό λουλούδι θερμοκηπίου με κραυγαλέα έλλειψη ανεξάρτητης, οραματικής πολιτικής σκέψης και άκαμπτο, άνευρο λόγο, με την εκλογή του οποίου επιχείρησε αποτυχημένα να παίξει και να κερδίσει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εντυπώσεων που όπως είπες δε θα 'πρεπε να τον αφορά, μετατράπηκε από κόμμα ανοιχτό, εξωστρεφές στη δεκαετία του '90 σε κόμμα 'στενό' και εσωστρεφές, που αδυνατεί να διαμορφώσει συγκροτημένες, ολοκληρωμένες, βιώσιμες εναλλακτικές προτάσεις γύρω από μεγάλα ζητήματα, αναθέτει εν λευκώ και εν προχείρω το ρόλο της εμπροσθοφυλακής της Αριστεράς στους νέους ελλείψει δυνατότητας να διαμορφώσει, να χαράξει, να ασκήσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτική και αντί, διαπιστώνοντάς τα όλα αυτά, να κάνει μια γενναία προσπάθεια για ανελέητη αυτοκριτική, τι κάνει; Ρίχνει το φταίξιμο δεξιά κι αριστερά, στο τηλεοπτικό κατεστημένο, στα άλλα κόμματα, στους 'ανανεωτικούς' του, στο Μάκη, τον Τάκη και τη Σούλα. Φοβάμαι πως αν δεν κάνει μια τεράστια προσπάθεια να καταργήσει τον σημερινό εαυτό του και να αναδημιουργηθεί μέσα από τις στάχτες του η εικόνα που θα παρουσιάζει στο μέλλον από άποψης εκλογικών ποσοστών αλλά και γενικότερα θα 'ναι ακόμη χειρότερη.
ΑπάντησηΔιαγραφήH πολιτική επικοινωνία είναι ένα μύθευμα του τύπου βάλε το λιβάις και μπες στη μπανιέρα ή βγές στη λαική αγορά της γειτονιάς σου και πες πόσο ακριβές είναι οι τομάτες και τα μανιτάρια. Η σωστή πολιτική επικοινωνία είναι να μπεις στο ικέα και να πείς την αλήθεια για το ψευτοντιζάιν, το πως κατασκευάζονται όλα αυτά και τι κοινωνικό αντίκτυπο έχουν. Ενα λάθος που κάνουν όσοι ασχολούνται με επικοινωνία (σε μεγάλα εισαγωγικά) είναι ότι θεωρούν τον καταναλωτή/πολίτη απόλυτα ηλίθιο, χαζό κτλ για αυτό υπάρχουν και οι δημοσκοπήσεις, τα tg's και πολλά άλλα που συντηρούν και ταίζουν όλη αυτή τη τεράστια συνομωσία εναντίον της ευφυίας και της κοινής λογικής. Η Αριστερά έχασε έδαφος για ένα απλό λόγο: Δεν ήταν αρκετά γενναία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνακοίνωση του Κοκκινοπράσινου δικτύου του Συνασπισμού
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλές δεν είναι οι λύσεις, γιατί πέρα από την αντικειμενική δυσκολία να αρθρωθεί αριστερός λόγος μέσα σ' όλη αυτή τη φασαρία του τηλεφασισταριού, πρέπει να υπάρξει και εσωτερική συναίνεση. Όταν λες στα κανάλια π.χ. "εγώ θα διαλέγω ποιον θα στείλω σε κάθε εκπομπή", εκείνα αρνούνται και κάποιοι μέσα στην παράταξη τα σιγοντάρουν (γιατί έχουν τη μερίδα του λέοντος στην τηλεοπτική εκπροσώπηση), θα πρέπει να γίνεις μπίλιες μέχρι να υπάρξει ομοφωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή αναφέρομαι στους ανανεωτικούς, καλά θα κάνουν να καταλάβουν ότι χέστηκαν οι καναλάρχες και τα τσιράκια τους για αυτούς. Ο μόνος λόγος που τους παρέχουν βήμα είναι για να τους στριμώχνουν να αποκηρύξουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, να καλλιεργούν τις φήμες περί διάσπασης, να τους αναγκάζουν να υποστηρίξουν χωρίς επιχειρήματα και πάθος πολιτικές με τις οποίες οι ίδιοι δεν συμφωνούν. Πιόνια είναι, και η εν γένει "καθωσπρέπει" συμπεριφορά τους στο κλουβί με τα λιοντάρια που σκούζουν δίνει πόντους στην ακροδεξιά.
Σου πάω στοίχημα ότι έτσι και αποχωρήσουν από τον ΣΥΝ τρεις-τέσσερις ανανεωτικοί (ακόμα και δευτεροκλασάτοι), τα κανάλια θα κάνουν πάρτι διατρανώνοντας τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά δεν θα τους ξανακαλέσουν σε πάνελ, αφού θα έχουν επιτελέσει τον ρόλο τους. Και μάλιστα τζάμπα...
Καλό το τυρί λοιπόν, αλλά η φάκα πονάει.
Προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει υπάρχουν, και όσο πιο ακραίες και θεαματικές, τόσο το καλύτερο. Π.χ:
-Δημιουργικός ακτιβισμός. Όχι άλλη μια κλασική πορεία (στην οποία θα παρεισφρύσουν και πέντε άσχετα μπαχαλάκια για να εκτονώσουν τα νεύρα τους), αλλά έξυπνα και αιχμηρά χάπενινγκ που θα προσφέρουν εικόνα για τον τηλεθεατή. Με ξεκάθαρο συμβολισμό, αλλά όχι ξενέρωτες σαχλαμάρες.
-Απρόβλεπτες παρεμβάσεις. Εκεί που περιμένεις σαν χαζός στο τηλεπαράθυρο και δεν σου δίνουν το λόγο γιατί τσακώνεται ο Μπουμπούκος με τον Τράγκα, βγάζεις από την τσέπη σου μια φαρδιά κολλητική ταινία και φιμώνεις το στόμα σου. Ή πας στο στούντιο φορώντας μπλουζάκι με κραυγαλέο μήνυμα.
-Μπουκάρεις ακάλεστος και τα κάνεις όλα πουτάνα. Τι θα σου κάνουν; Θα σε σταματήσουν; Δεν θα σε ξανακαλέσουν; Είναι υποχρεωμένοι από το νόμο (τον οποίο δεν τηρούν) να εκπροσωπείσαι. Πάρε λοιπόν ένα τσούρμο πακιστανάκια και μπες στο στούντιο να διαμαρτυρηθείς που θέλουν να τα κλείσουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Και πολλά άλλα, όρεξη να υπάρχει και τόλμη. Φυσικά και είναι λαϊκισμός κάποιες τέτοιες λύσεις, αλλά αν είχα να διαλέξω ανάμεσα σε μία αριστερά που ορθώνει ανάστημα και μία αριστερά που την κάνει ο Πρετεντέρης ό,τι θέλει, διαλέγω το πρώτο.
Φίλοι μου ίσως θα μπορούσε να υπάρξει και η μεσαία λύση (η μακρύτερη- όσον αφορά τη "χρήση" των ΜΜΕ): Μετά από ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ των διαπλεκόμενων καναλαρχών και δημοσιογράφων θα μπορούσε να υπάρξει επιλεγμένη παρουσία σε -υπάρχουν και τέτοιες- "καλές" εκπομπές με πολιτική θεματολογία και ελεγχόμενη συμμετοχή ... Όσον αφορά το "απολογητικό" μετεγκλογικό εσωκομματικό πανηγύρι των καναλιών: Τί να πω; Μήπως λίγη εγκράτεια; Μήπως το έχουμε ξαναδεί το έργο; Κύριοι κάτω τα κεφάλια γιατί ο κόσμος σας είναι απαιτητικός. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΑΔΙΚΟΣ ΟΧΛΟΣ οπότε και μη ελεγχόμενος!
ΑπάντησηΔιαγραφήANeme, σας πήρε ο άνεμος και σας σήκωσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ήττα σας είναι εκκωφαντική. Σ' ένα απολύτως προνομιακό πεδίο όπως οι ευρωεκλογές, σε μια συγκυρία μεγάλης κρίσης της πολιτικής εκπροσώπησης,η κοινωνία σας έρριξε μια μεγαλοπρεπή ροχάλα και πήγε για μπάνιο. Δεν φταίνε ούτε τα ΜΜΕ, ούτε οι δημοσκοπήσεις. Καλά τα λέει ο gerasimos πιό πάνω, με καλύπτει απόλυτα. Χάσατε γιατί απλούστατα στραβά αρμενίζετε.
Τώρα τί να ευχηθεί κανείς σε κάποιον που στραβά αρμενίζει; Καλό ταξίδι; Άτοπο. Πιό κατάλληλο θα ήταν το "Καληνύχτα και όνειρα γλυκά".
Υπάρχουν και πιό κατάλληλες εκφράσεις, αλλά δεν θα τις χρησιμοποιήσω, όχι γιατί σας σέβομαι. Δεν αξίζετε κανένα σεβασμό. Αλλά γιατί δεν είναι σωστό να κλωτσάς ένα πτώμα...
Ήθελα να σημειώσω ότι συζητώντας για την Αριστερά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε και ένα 7 με 8% (του ΚΚΕ) που αποτελεί ένα παγιωμένο αλλά και παγωμένο ποσοστό που δεν έχει καμία απολύτως πολιτική σημασία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΚΚΕ χρωστάει την ύπαρξή του στην ανοχή της δεξιάς αφού αυτό διαπλέκεται μαζί της σε κάθε ευκαιρία ώστε να του ‘επιτρέπεται’ απλώς να αναπαράγει τον εαυτό του.
Ο βαθύτερος ρόλος αυτού το κόμματος είναι να λειτουργεί ως κυματοθραύστης που πάνω του να συντρίβονται κυριολεκτικά όλες οι προσπάθειες να αρθρωθεί ένας σοβαρός και πραγματικά αποτελεσματικός αριστερός πολιτικός λόγος. Δεν είναι τίποτε άλλο από το μαντρόσκυλο-φρουρός έξω από τις επαύλεις της ‘ολιγαρχίας’ την οποία δήθεν μάχεται.
Χωρίς την αντιδραστική και καταστροφική για το προοδευτικό κίνημα α-πολιτική παρουσία του ΚΚΕ, η Ελληνική αριστερά θα μπορούσε άνετα να απευθύνεται, εδώ και χρόνια – ίσως και αμέσως μετά την μεταπολίτευση, σε μια πολιτική βάση της τάξης του 20%.
Τι σκέφτεται λοιπόν να κάνει ο ΣΥΝ / ΣΥΡ για αυτό το πρόβλημα ;
grsail, όπως λένε και οι Βρετανοί : Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Η ύπαρξη του κόμματος υων σταλινοδεινόσαυρων είναι η καλύτερη απόδειξη της οπισθοδρόμησης της ελληνικής κοινωνίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τον ΣΥΝ/ΣΥΡ όπως τον αποκαλείς, είμαι σίγουρος ότι θα κάνει και πάλι πρόταση συνεργασίας στην Αλέκα (αν δεν το έχει κάνει ήδη)
Οι Αλαβανοτσίπρες δεν μπορούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το πρώην κόμμα τους, καταστρέφοντας οποιαδήποτε σοβαρή προοπτική της Αριστεράς.