«Ο δεύτερος παράγων είναι ότι ο καπιταλισμός μπόρεσε να λειτουργήσει μόνο επειδή κληρονόμησε μια σειρά ανθρωπολογικών τύπων τους οποίους δεν δημιούργησε και δεν θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει ο ίδιος: αδιάφθορους δικαστές, ακέραιους και βεμπεριανούς δημόσιους υπαλλήλους, εκπαιδευτικούς αφοσιωμένους στον προορισμό τους, εργάτες με μίνιμουμ επαγγελματικής ευσυνειδησίας, κ.λπ. Αυτοί οι τύποι δεν αναδύονται και δεν μπορούν να αναδυθούν από μόνοι τους, δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ιστορικές περιόδους, με αναφορές σε αξίες που ήταν τότε καθιερωμένες και αναμφισβήτητες: την εντιμότητα, την προσφορά προς το Κράτος, τη μετάδοση της γνώσης, το καλά καμωμένο έργο, κ.λπ. Όμως ζούμε σε κοινωνίες όπου οι αξίες αυτές έχουν, κατά γενική ομολογία, γίνει καταγέλαστες, όπου το μόνο που μετράει είναι πόσα χρήματα έχτε βάλει στην τσέπη, λίγο ενδιαφέρει πως, ή πόσες φορές έχετε εμφανιστεί στην τηλεόραση. Ο μόνος ανθρωπολογικός τύπος που δημιουργήθηκε από τον καπιταλισμό και ο οποίος του ήταν απαραίτ