Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ…


Κάποιοι που δεν μασάνε τα λόγια τους.

Κάποιοι που τολμούν να ξεμυτίσουν από το καβούκι τους. Να κολυμπήσουν έξω από την ακινησίας της «σούπας», τα μικρά-στενά συμφεροντάκια και τις παρεούλες των βολεμένων, των φοβισμένων με την ελαστική μέση και τους σκυμμένους σβέρκους.

«Όλοι και όλες θα πρέπει να αναρωτηθούμε πώς γεννήθηκε από ένα τμήμα της κοινωνίας το σύνθημα: “ΑΛΗΤΕΣ - ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ” και γιατί εξαπλώνεται αυτή η εικόνα μέρα με την ημέρα περισσότερο. Πόσο καλά είναι γαντζωμένη αυτή η άγκυρα του καραβιού της σύγχρονης δημοσιογραφίας στον πάτο του βυθού και δεν μπορεί να ξεκολλήσει, τη στιγμή που η πλειοψηφία των άξιων συναδέλφων και συναδελφισσών κάνει αξιοπρεπώς τη δουλειά της, αφήνοντας όμως ορισμένα σιχαμερά υποκείμενα, θρασύδειλους γλύφτες και ρουφιάνους, πενταθεσίτες και παρατρεχάμενους των υπουργών και των συμβούλων, κιτρινιστές και εμπόρους των ειδήσεων να αμαυρώνουν το σύνολο του δημοσιογραφικού -κατά τα άλλα- λειτουργήματος;! Η συνευθύνη είναι αποφασιστικής σημασίας. Η κύρια ευθύνη, όμως, βαραίνει αυτούς που, από θέση συνδικαλιστικής ισχύος, δεν τόλμησαν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα που στηρίζουν τέτοιες πρακτικές και συμπεριφορές.»

Ο Ασύνταχτος Τύπος ανοίγει μια μικρή χαραμάδα, μια φωτεινή ρωγμή όχι μόνο στα δημοσιογραφικά πράγματα της Θεσσαλονίκης αλλά και στην ίδια την κοινωνία της. Καιρός ήταν!

Ας έχουν ούριο Ανεμο!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times