Πολιτικό ντοκιμαντέρ

Προχθές το βράδυ έβλεπα στο ΣΚΑΪ ένα ντοκιμαντέρ με λιοντάρια. Ηταν η ιστορία μια αγέλης με αρχηγό ένα οχτάχρονο λιοντάρι, τρεις-τέσσερις θηλυκές και κανα-δυο αρσενικά κατηγορίας «βου». Όλα καλά πήγαιναν πρίμα με τον αρχηγό και τις θηλυκές που του είχαν σκαρώσει και αρκετά χαριτωμένα κουτσούβελα (εκεί έμαθα ότι για κάθε υγιές λιονταράκι που θα γεννηθεί έχουν προηγηθεί 3.500 συνουσίες!!!). Μέχρι που σκάει μύτη αδέσποτος εξάχρονος, νταβραντισμένος ο οποίος αγνοεί επιδεικτικά τα κατουροσημάδια του αρχηγού, εισέρχεται στην απαγορευμένη περιοχή και ξεκινά τον τσαμπουκά με τον «Αλί Πασά». Η συμπλοκή είναι σύντομη. Ο εξάχρονος με μια λαβή ζίου-ζίτσου ξαπλώνει τ’ ανάσκελα τον αρχηγό ο οποίος πάραυτα τα μαζεύει και φεύγει προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας έρμη και μόνη την αγέλη, τη φωλιά και τα λιονταρόπουλα. Ο εξάχρονος σειέται, τανιέται και μόλις ολοκληρώνει το γλείψιμο δεξιάς και αριστερής πατούσας προχωρά στην δεύτερη φάση του σχεδίου του: βαδίζει αργά και αποφασιστικά προς τη μεριά των μικρών τα οποία δίπλα το ένα στο άλλο, τον κοιτάζουν με κάτι ματάκια-χάντρες να τα πλησιάζει. Το ίδιο κάνει και από το βάθος –πολύ βάθος όμως- η μάνα τους. Ο νέος αρχηγός τα έχει φτάσει, τα χαζεύει για λίγο, τα μετρά, τα μυρίζει και…

…αρχίζει να τα ξεσκίζει. Ένα-ένα. Σβέρκωμα, τίναγμα, κρακ, κράαακ. Τέζα το λιονταράκι. Επόμενο. Σβέρκωμα, τίναγμα, πλάκωμα. Τέζα και το δεύτερο. Τα άλλα περίμεναν τη σειρά τους υπάκουα, σχεδόν ακίνητα. Οκτώ μεκέλεψε. Στο τσακα-τσάκα. Καθαρίστηκε πρόχειρα από το λιγοστό αίμα κι αυτό ήταν. Τα βασιλόπουλα απέθαναν! Ζήτω ο νέος Βασιλιάς!

Σήμερα το απόγευμα παρακολούθησα τις εργασίες στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Χάζευα ομιλητές και ακροατήριο. Είδα τους επίδοξους αρχηγούς να μιλάνε. Τις «αγέλες» του καθενός να επιδοκιμάζουν τον «δικό» τους, να «τρέμουν» τον άλλον. Με τα μάτια-χάντρες!

Αγριο πράγμα η Φύση!

(…και, φυσικά, κανείς δεν διανοήθηκε ποτέ να κατηγορήσει τα λιοντάρια για «σταλινισμό»!)