«Στο γυαλί βρίσκονται: κοσμικές κυρίες, κοσμικοί κύριοι, άνθρωποι των λεγόμενων «δημοσίων σχέσεων», ηθοποιοί, εκκλησιαστικοί, καθηγητές πανεπιστημίου, συνθέτες, τραγουδιστές, δικηγόροι. Ολοι σεβαστοί συμπολίτες και πολλοί απ αυτούς διακεκριμένοι στο είδος τους και αρκετοί μάλιστα συμπαθείς και αγαπητοί. Είναι όμως εκεί ως «εκπρόσωποι». Λέει, της «ελληνικής κοινής γνώμης», για να θέσουν, λέει, «κριτικά ερωτήματα» στους πολιτικούς. Και οι άνθρωποι αυτοί, συνήθως οι περισσότεροι, επιδίδονται στη δημόσια διαπόμπευση της πολιτικής, των κομμάτων και των πολιτικών, όπως ακριβώς το θέλει η «μόδα», όπως το ζητεί μία αγορά. Με το αυτάρεσκο χαμόγελο του «άψογου», του «υπεράνω», του «ανεύθυνου κοινωνικού θεατή»! Και κραυγάζουν: «Σταύρωσον, σταύρωσον την πολιτική» (Σημ. δική μου: ενίοτε και «Σταύρωσον, σταύρωσον τη Δημοκρατία») Που να τους εξηγήσεις πως τον βαρέως ασθενούντα ΔΕΝ τον σταυρώνεις αλλά επιχειρείς την ίασή του!» έγραφε πριν λίγα χρόνια ο Δημήτρης Τσάτσος.
Κι έχει δίκιο…
Σε όλα…
Και κυρίως σε εκείνο για τον «ανεύθυνο κοινωνικό θεατή» που μπορεί να καταγγέλλει, να παρωδεί, να γελοιοποιεί, να κατακρίνει ανέξοδα, χωρίς να εμπλέκεται, χωρίς να συμμετέχει, από την ασφάλεια του μικρού του γραφείου ή του καναπέ του, διαλέγοντας την κερκίδα και όχι το γήπεδο, προτείνοντας μάλιστα και στους άλλους ΑΠΟΧΗ, ΑΚΥΡΟ και ΛΕΥΚΟ. Ανευθυνότητα, δηλαδή!
Και ασυνειδησία και υποκρισία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τσαντίζει όταν ακούω δημοσιογράφους να λένε ότι εκφράζουν την κοινή γνώμη. Προσωπικά δεν ανήκω στην κοινή γνώμη, γιατί δε χρειάζομαι κανένα εκφραστή, που θα βαφτίσει τη γνώμη του με το όνομά μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήOι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να εκφράσουν την κοινή γνώμη, διότι 1ον μερικοί εξ αυτών (πχ. οι φίρμες των Αθηνών)ζουν στον δικό τους γυάλινο κόσμο και 2ον διότι πολλοί δεν έχουν την δυνατότητα να ερμηνεύσουν ή να αναλύσουν τις τάσεις της κοινής γνώμης. Μπορούν ίσως μερικοί να μεταφέρουν απλώς κάποιες μεμονωμένες απόψεις κάποιων opinion leaders πολιτών.
ΑπάντησηΔιαγραφή