Κι ένα αντίο από μένα που ποτέ δεν είχα το θάρρος να μπώ στο εξάρχειο και στα πάνω στενά. Να ακούσω τις μουσικές, να γευτώ τους κιτρινισμένους τοίχους, να μυρίσω τα στριφτά, να αντιμετωπίσω στα ίσα τα κίτρινα φώτα. Ημουν χαμένος στα τσερόκι του ψυχικού,μπερδεμένος κάπου στο κεφαλάρι χωρίς αλήθειες. Μακρυά από τον κόσμο που ονειρεύτηκα κάποτε.
Κι ένα αντίο από μένα που ποτέ δεν είχα το θάρρος να μπώ στο εξάρχειο και στα πάνω στενά. Να ακούσω τις μουσικές, να γευτώ τους κιτρινισμένους τοίχους, να μυρίσω τα στριφτά, να αντιμετωπίσω στα ίσα τα κίτρινα φώτα. Ημουν χαμένος στα τσερόκι του ψυχικού,μπερδεμένος κάπου στο κεφαλάρι χωρίς αλήθειες. Μακρυά από τον κόσμο που ονειρεύτηκα κάποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήDark