«Τους βρήκαν μαζί. Δίπλα δίπλα. Οπως τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Εκείνος 84 χρόνων, εκείνη 83. Πέρυσι, στο τελευταίο του βιβλίο τής έγραψε πως την ερωτεύτηκε για μία ακόμη φορά. Φέτος, βίωσαν μαζί μία ακόμη ένωση, την "εκρητική ομορφιά της ένωσης δύο 80χρονων ερωτευμένων" που πεθαίνουν μαζί.
Πρόκειται για το Γάλλο φιλόσοφο της πολιτικής οικολογίας και συνιδρυτή του "Nouvel Observateur" Andre Gortz που μαζί με τη βαριά άρρωστη αγαπημένη του, Ντορίν, σαν μία ανάσα πέρασαν στην αντίθετη μεριά του φαραγγιού, εξουδετερώνοντας το πεθαίνω. Η σχέση τους, αυτός ο μεγάλος έρωτας, ήταν "το προϊόν ενός μακρύ διαλόγου", έλεγε ο ίδιος. Αλλά, αν η ζωή είναι στιγμές, ένα χάδι, ένα φιλί, ένας περίπατος κάτω απ' τη βροχή, αυτό το κοινό πέρασμα απέναντι είναι εκατό ακόμη ζωές, είναι η απόλαυση να φεύγεις μαζί, όπως ένας ακόμη περίπατος χέρι χέρι στο φεγγαρόφωτο. Εδώ ο θάνατος απομυθοποιείται, παύει να είναι τρομακτικός. Εδώ κατάλαβα ότι ο άνθρωπος οικειοποιείται το θάνατο μέσω του έρωτα.
Τι να λέμε τώρα για το βιβλίο της Ιστορίας; Καλύτερα να λέμε στα παιδιά για τον έρωτα του Αντρέ και της Ντορίν, για τον έρωτα που βρίσκεται σε αντίστιξη με την άηχη ανταλλαγή συναισθηματικών και σεξουαλικών αναγκών, τον έρωτα που καταλήγει στην απορρύθμιση των αισθήσεων και ετοιμάζει τις ανασυνθέσεις του εαυτού, ανατροφοδοτώντας διαρκώς μια ολοκληρωμένη αίσθηση της ζωής. Αυτός ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον ακρωτηριασμένο "έρωτα" που καταλήγει ένα monstrum biformis ή σε εκτρώματα και εγκλήματα, που αποκρύπονται μέσα σε ψηφιακούς λαβύρινθους, αλλά με την ανακάλυψη του εαυτού του καθενός, δηλαδή του "προσώπου" του.
Ας μιλήσουμε γι' αυτά στα παιδιά. Ή, καλύτερα, ας μη μιλήσουμε καθόλου. Ας τα αφήσουμε να βρουν το δρόμο και τον τρόπο μόνα τους».
Τι να λέμε τώρα για το βιβλίο της Ιστορίας; Καλύτερα να λέμε στα παιδιά για τον έρωτα του Αντρέ και της Ντορίν, για τον έρωτα που βρίσκεται σε αντίστιξη με την άηχη ανταλλαγή συναισθηματικών και σεξουαλικών αναγκών, τον έρωτα που καταλήγει στην απορρύθμιση των αισθήσεων και ετοιμάζει τις ανασυνθέσεις του εαυτού, ανατροφοδοτώντας διαρκώς μια ολοκληρωμένη αίσθηση της ζωής. Αυτός ο έρωτας δεν έχει σχέση με τον ακρωτηριασμένο "έρωτα" που καταλήγει ένα monstrum biformis ή σε εκτρώματα και εγκλήματα, που αποκρύπονται μέσα σε ψηφιακούς λαβύρινθους, αλλά με την ανακάλυψη του εαυτού του καθενός, δηλαδή του "προσώπου" του.
Ας μιλήσουμε γι' αυτά στα παιδιά. Ή, καλύτερα, ας μη μιλήσουμε καθόλου. Ας τα αφήσουμε να βρουν το δρόμο και τον τρόπο μόνα τους».
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ - «ΒΡΑΔΥΝΗ»
O Fuzzy Burlesque είχε χθες εδώ ποστάρει το ακόλουθο απόσπασμα του Gortz:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω".
Aνατριχιαστικά όμορφο.
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά υπέροχο!
Είναι αλήθεια πως η πληροφορική θα μπορούσε επίσης να προσφέρει στα άτομα δυνατότητες αυτο-οργάνωσης, αποκέντρωσης, επανάδρασης και ελέγχου από όπου θα αναδυόταν μια υπερσύνθετη κοινωνία, πολύ πιο ελεύθερη από τη δική μας. Είναι απίθανο αυτό; Οπωσδήποτε. Αλλά γι’ αυτό αξίζει να παλέψουμε. Η «μεγάλη αντιπαράθεση» του αιώνας μας δεν θα φέρει αντιμέτωπους την ανθρωπότητα με τους υπερ-εγκεφάλους των εξωγήινων, φέρνει ήδη αντιμέτωπους τα άτομα με τους υπερ-εγκεφάλους των κρατών, «κυκλώπεια τέρατα, κατασταλτικά και αιματηρά που μας είναι το ίδιο ξένα όσο και οι εξωγήινοι» Αντρέ Γκορζ, Οι δρόμοι του παραδείσου.
ΑπάντησηΔιαγραφή" Κάθε φορά που κάνεις έρωτα είναι σα να πεθαίνεις" Δε θυμάμαι που το διάβασα αλλά έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου. Γέννηση έρωτας θάνατος. Η σειρά των λέξεων δεν έχει σημασία για εμάς τους περίτεχνους παίκτες του Κύβου του Ρούμπικ. Μπορεί ποτέ να μην τον ταιριάξουμε όπως πρέπει αλλά τα συναισθήματά μας θα είναι όπως πρέπει: ανακατεμένα και ατόφια.
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο ποστ, όμορφη ιστορία.
Καταπληκτικό κείμενο , μπράβο στη Βραδυνή και το συγγραφέα και σε σένα που το μεταφέρεις (δεν έχω ξαναπεί μπράβο σ αυτή την εφημερίδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε κι εγώ, αλλά το αξίζει ο Γ. Παπασωτηρίου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από τη σπάνια αυτή αγάπη, για την οποία έγραψε και το υπέροχο κείμενό του, ο Γκόρζ έζησε και στο επίκεντρο της μεγάλης τραγωδίας του προηγούμενου αιώνα. Υπήρξε επίσης πομπός και υποστηρικτής ρηξικέλευθων ιδεών που δε θα πάψουν σύντομα να συζητιούνται. (Μερικά λινκς έχω μαζέψει εδώ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί τίθεται θέμα βιβλίου; Αριστεροί και δεξιοί στράφηκαν εναντίον του, το κατηγόρησαν, το λοιδόρησαν, το βίασαν. Τώρα ας χαρούν την απόσυρση ενός εκπληκτικού παιδαγωγικά βιβλίου. Μιλήσαμε πολύ για τούτο, ας χαρούμε την κατάντια της τηλεοπτικής προβολής τόσων ακραίων θέσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, ναι...έγραφα κι εγώ χθες για τον έρωτα που δρασκέλισε το θάνατο. Μεγαλειώδες. Σαν Ιστορία, ανθρώπινη.
ΑπάντησηΔιαγραφήWords By Brent Futo, Music by Mazzy Star
ΑπάντησηΔιαγραφή