To Κρόνιον μεταξύ δύο πυρών

ΚΑΝΑΒΑΤΣΟ

του Πάνου Θεοδωρίδη
(Αγγελιοφόρος 28/08/07)

Στις αλλεπάλληλες ανταποκρίσεις από την Αρχαία Oλυμπία, ο νομάρχης αναφέρει: «Κάηκε το Κρόνιον». Oι άνθρωποι της τηλεόρασης φρίττουν και εντυπωσιάζονται. Το Κρόνιον! Πού φτάσαμε! Η είδηση απλώνεται και σε άλλα κανάλια, αλλά και στους επόμενους της βάρδιας, οπότε, όταν κάποιος άλλος ιθύνων αναφέρει ότι στην Αρχαία Oλυμπία δεν κάηκαν αρχαιότητες, ο σοφός, πλέον, παρουσιαστής αντιρωτάει: «Ναι, αλλά το Κρόνιον;».

Τότε κατάλαβα ότι δεν ήξεραν τι είναι το Κρόνιον. Το νόμιζαν μάλλον ένα αρχαίο κτίσμα που κάηκε. «Δείξτε μου το Κρόνιον», ζητούσε άλλη μια κυρία από τον οπερατέρ. Εκείνος έστρεφε πειθαρχικά την κάμερα στον καμένο λόφο. Η κυρία το θεώρησε μάλλον βλάκα, οπότε υπέθεσε ότι το παιδί έχει ζαλιστεί από την καπνιά.

Αυτή ήταν η μια πλευρά ειδικής αντιμετώπισης του Κρονίου. Προς δυστυχίαν του, το Κρόνιον είναι όντως ο κωνικός λόφος με τα τεράστια πεύκα που κυριαρχεί στο τοπίο της Oλυμπίας. Δεν έχει σχέση με τον Κρόνο, αλλά με το γιο του, το Δία, που λέγεται καμιά φορά και Κρονίδης. O Πίνδαρος τον θεωρεί οικιστή του λόφου: «Κρόνιον τε ναίων λόφον», ενώ σε έναν άλλον έπαινο αναφέρει «παρ� ευδείελον ελθών Κρόνιον». Εκεί, υπάρχουν ίχνη ζωής από τα μυκηναϊκά χρόνια, γινόταν μια τελετή με θυσία, τα Κρόνια, με λίγα λόγια δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα κτίσματα στο λόφο, επειδή θεωρούνταν εξαιρετικά ιερός. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκεί συμβάλλουν τα δύο μεγάλα ποτάμια της Oλυμπίας, στη ρίζα του είναι χτισμένο το Ηραίον, αλλά και οι θησαυροί των πόλεων. Αν μερικοί λένε «ιερή» την Oλυμπία, δεν είναι από τον Φειδία και τα χρυσελεφάντινα, αλλά από το Κρόνιον. Το οποίο δεν το έσωσαν και κάηκε.

Αν η υπόθεση τελείωνε εδώ, στον ίδιο χώρο όπου σχεδόν κανένας δεν μπορούσε να προφέρει σωστά τα ονόματα των χωριών της Ηλείας, της Μεσσηνίας και της Λακωνίας, δε θα χρειαζόταν σχόλιο. Αλλά το Κρόνιον, που κακοπάθησε στα χείλη των άσχετων, υπέστη διασταυρούμενα πυρά από την «άλλη» όχθη.

O υπουργός Πολιτισμού, σε δηλώσεις επιτόπου, είπε κατά λέξη: «Κάηκαν κάποια δέντρα πέριξ του σταδίου». Πίσω από τα «κάποια δέντρα» ήταν το Κρόνιον. Καπάκι μετά τον κατά πολιτιστική ύλη αρμόδιο υπουργό, έρχεται η δήλωση του πιο «μορφωμένου» και μάλιστα καταγόμενου από τα πέριξ υπουργού, του κυρίου Πολύδωρα: «Κάηκε ένας πευκώνας». Πάλι το Κρόνιον πίσω από τον πευκώνα.

Στην πρώτη περίπτωση είχαμε θρήνο και κοπετό για κάτι που δεν ξέραμε τι είναι, στη δεύτερη περίπτωση κάναμε τον αδιάφορο για κάτι που γνωρίζαμε πολύ καλά, αλλά το κρύβαμε. Κι επειδή τόσο ο Βουλγαράκης αποκλείεται να μην ενημερώθηκε για το Κρόνιον από έμπειρους αρχαιολόγους, αλλά και ο Πολύδωρας, που κινδυνεύει να γίνει ακατανόητος από την πολλή ελληνικούρα, αποκλείεται να μην ήξερε αυτόν τον πυλώνα της αρχαιομάθειας, απομένει η εκδοχή ότι αμφότεροι υπάκουσαν στον κομματικό επικοινωνιολόγο: «Μη σας ξεφύγει η λέξη Κρόνιον, τη βάψαμε. Δε θα στήσουμε ηρώο στον Καρατζαφέρη. Ενας πευκόλοφος είναι. Δέντρα κάηκαν».

Και μετά, ξαναμπήκαν όλοι στην παιδική χαρά, να παίξουν με τα κουβαδάκια