Φυσικά και ΔΕΝ είναι ο δικομματισμός το ΜΕΓΑΛΟ μας πολιτικό πρόβλημα. Απλοποιώντας λίγο θα έλεγε κανείς ότι ο δικομματισμός είναι ένα ΤΕΧΝΙΚΟ πρόβλημα της σύγχρονης ελληνικής (όχι όμως μόνο) δημοκρατίας.
Γεγονός είναι ότι τα ισχύοντα εκλογικά συστήματα των τελευταίων 30 χρόνων ενισχύουν τα δύο μεγάλα κόμματα, όμως δεν είναι αυτά που συντηρούν το φαινόμενο. Η προτίμηση του 80-85% των πολιτών σε αυτά οφείλεται και στον βαθμό που οι προτάσεις των άλλων, των «μικρών» κομμάτων, πείθουν τους ψηφοφόρους. Η συρρίκνωση π.χ. της Αριστεράς που συνέβαλε στην ενίσχυση του δικομματισμού δεν οφείλεται ΜΟΝΟ στα ενισχυμένα εκλογικά συστήματα αλλά στην αποδυνάμωση των ίδιων της των θέσεων και των πολιτικών της επεξεργασιών.
Κι από την άλλη πλευρά θα εθελοτυφλούσαμε αν βλέπαμε τα δύο μεγάλα κόμματα σαν δύο σύνολα από ομοιόμορφα μέλη και οπαδούς με κοινή ιδεολογική αφετηρία και κοινό όραμα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ενώσεις ατόμων και ομάδων με παράλληλο προσανατολισμό αλλά με τεράστιες αποκλίσεις και διαφορές. Το κάθε ένα από τα δύο κόμματα εκφράζει ένα πολύ ευρύ φάσμα αντιλήψεων που στέκουν πολύ μακριά από ένα κοινό δόγμα.
Τα προβλήματα γίνονται πραγματικά προβλήματα που φθείρουν θεσμούς και πολίτευμα όταν δεν υπάρχει εσωκομματικός πλουραλισμός, εσωκομματική δημοκρατία. Οσο δηλαδή αυτά τα μεγάλα κόμματα παραμένουν αρχηγικά και τα στελέχη τους είναι μισθοφόροι-επαγγελματίες πολιτικοί.
Δυστυχώς, θεσμοί εσωκομματικής δημοκρατίας δεν αναφέρονται ρητά στο Σύνταγμά μας (όπως σε πολλά άλλα Συντάγματα) αλλά συνάγονται ερμηνευτικά και άρα δεν ισχύουν. Όταν ένας βουλευτής, ένα στέλεχος, ένα μέλος εκφραστεί π.χ. υπέρ μιας πρότασης του αντίπαλου κόμματος, διαγράφεται από το κόμματα του ή τιμωρείται με άλλον τρόπο. Αυτό είναι απαράδεκτο πολιτικά, είναι απαράδεκτο για μια δημοκρατία.
«Βέβαια» λέει ο καθηγητής Δ. Τσάτσος «η ποιότητα της πολιτικής ως πολιτισμού, άρα και η έκφρασή του πλουραλιστικού λόγου, δεν εξαρτάται μόνο από την ποιότητα των θεσμών. Θέλει κυρίως ανθρώπους. Θέλει νου αλλά και ψυχή».
Θέλει παιδεία και αλλαγή νοοτροπίας!
Και για να κλείσω λίγο πρόχειρα (ανοίγοντας όμως κι ένα τεράστιο θέμα):
Ένα από τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα (αν όχι το μεγαλύτερο) είναι η αναξιοπιστία και η ιδιωτικοποίηση της ίδιας της πολιτικής η οποία συντηρείται από αλλά και συντηρεί τον δικομματισμό. Η οποία κρατάει πολίτες και πολιτεία πίσω… Εκεί το πρόβλημα και δυστυχώς δεν λύνεται με μια εκλογική αναμέτρηση με λίγο πολύ αναμενόμενα αποτελέσματα.
...
Ο δικομματισμός ενισχύθηκε από τη συρρίκνωση της αριστεράς; Μήπως ξεχνά ο αρθρογράφος τις δεξιές απόπειρες κομμάτων;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά σε κάθε περιπτωση ο δικομματισμός είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν είναι ελληνικό. Μπορέι να διαμορφώνεται ένα πολιτικό τοπίο πολλαπλών ιδεολογικών ρευμάτων και πολιτικών κομμάτων, αλλά η εξουσία μοιράζεται σταθερά ανάμεσα σε δύο κόμματα σε όλο τον κόσμο (με δημοκρατία). Ακόμα και ιστορικά να δούμε το όλο φαινόμενο θα παρατηρήσουμε αυτή τη δικομματική διάσταση της πολιτικής ζωής.
Οι λόγοι είναι εμφανείς και αναγκαίοι για τον έλεγχο της δημοκρατίας μέσα από την ψευδαίσθηση των ελεύθερων (!?!) εκλογών, αφού οι νικητές καθορίζονται από τις πελατειακές σχέσεις που καλλιεργούν (δεν είναι ελληνικό φαινόμενο) και την προβολή που απολαμβάνουν τα δύο πάντα κόμματα από τον Τύπο και τα άλλα ΜΜΕ. Ακόμα και σε χώρες με άλλα δεξιά κόμματα εκείνα εξοβελίζονται έξω από το δικομματικό εξουσιαστικό παιχνίδι.
Μόνες εξαιρέσεις ιστορικά αποτελούν το Φασιστικό Κόμμα και το Εθνικοσοσιαλοδημοκρατικό των Μουσολίνι και Χίτλερ που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και ιδεολογικές ρητορείες ως τρίτος πόλος πήραν την εξουσία.
Εκείνο που λέω είναι οτι ο δικομματισμός δεν είναι αυτός καθ'εαυτός το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι σίγουρα δεν είναι ένα μεταφυσικό πρόβλημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦταίει η Αριστερά, που οι δυο μεγάλοι παίρνουν-δινουν μίζες σε ψηφοφόρους και φελούς για να ξεγελάσουν τους καλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας κοιτάζει το κώλο του, αν είναι να διοριστεί το παιδί μου σου φέρνω 30 ψήφους, ελάτε τώρα αυτά που ίσχυουν πριν 25 χρόνια ισχύουν ακόμα..
Η άποψη μου είναι ότι φταίει η νοοτροπία. Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία και η ψυχολογία μας σαν πολίτες.