Επειδή το έκανε το σουξεδάκι του το προηγούμενο ομότιτλο ποστάκιον, να παρουσιάσω ένα ακόμη δείγμα εξαιρετικού ποιητικού (το λέμε τώρα) οίστρου:
«Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που ’σαι με το ’να πόδι στ’ άστρα
και τα δυο στην κόλαση.
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
κι όταν τρικλίζει το φεγγάρι
μεσ’ στα σοκάκια του ουρανού
φταίει η φλόγα της ματιάς σου
που μου πυρπόλησε το νου»!
Πάμε ξανά:
«Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που ’σαι με το ’να πόδι στ’ άστρα (ένα πόδι)
και τα δυο στην κόλαση. (κι άλλα δύο, μας κάνουν τρία πόδια. Πες μου τι καταλαβαίνεις εσύ τώρα. Ότι το τρίτο και προφανώς μακρύτερο πόδι –αφού φτάνει στ’ άστρα- είναι σαφές υπονοούμενο…)
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ (και ειδικότερα, όχι εσύ αλλά το τρίτο σου «πόδι»)
κι όταν τρικλίζει το φεγγάρι (το λέγαμε για το «φεγγάρι»;)
μεσ’ στα σοκάκια του ουρανού
φταίει η φλόγα της ματιάς σου (σιγά μην φταίει η ματιά του! Το τρίτο «πόδι» φταίει που έχει στρώσει στο κυνήγι το «φεγγάρι» κι αυτό τρικλίζει πλέον)
που μου πυρπόλησε το νου»!
Εδώ δεν έχουμε απλώς τη δήλωση «θέλω να σε γαμήσω»! Εδώ έχουμε το «θα σε γαμήσω θες δεν θες γιατί μου έχει γίνει πύραυλος!
Αυτά τα ωραία συν δύο ακόμη, bonus:
«Είμαι εδώ κι είμαι καλά / σε μαύρο ακουστικό μιλά / του Τρίτου κόσμου τα πουλιά / της φτώχειας χελιδόνια.
Είναι εγώ και είμαι εσύ / και πάνω το ίδιο θαλασσί / για Μουσουλμάνο Βουδιστή / Χριστό χωρίς διχόνοια. / Αχ πατρίδα φως μου και πληγή / Είμαι εδώ κι είμαι καλά / σε μαύρο ακουστικό μιλά / του Τρίτου κόσμου τα πουλιά / τη νύχτα στην Ομόνοια...»
«Μην ξεχνάς το φανταράκι που ’ναι στο στρατό / και δεν έχει τσιγαράκι ούτε κινητό! / Μην ξεχνάς το στραβάδι που ’χει πάθει... στρες, τρέμει κάθε βράδυ τις παλιοσειρές! / Μην ξεχνάς το φαντάρο, να μιλάς στο φαντάρο, ν’ αγαπάς το φαντάρο /»
Update: Μόλις έμαθα οτι στον ίδιο δίσκο υπάρχει κι ένα ακόμη δείγμα υψηλής ποίησης και μάλιστα επίκαιρο:
«Μην ακούς τι λέγεται η Ελλάδα καίγεται / και τα βράδια κλαίγεται μέσα απ’ το γυαλί / μην ακούς τι λέγεται η Ελλάδα καίγεται / και αυτοί που θα τη σώσουν είναι μόνο οι τρελοί!»
...
Ντάρι, ντάρι, ντάρι-ντάρι στο βουνό τρέχουν οι γλάροι!
Ντάρι, ντάρι, ντάρι-ντάρι και πλακώσανε φαντάροι!
...
...
Δεν βουτάγαμε τις λέξεις σε ζαχαρόνερο
...
...
Λοιπόν, ας μην το γυροφέρνουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορούμε να φτάσουμε κατευθείαν στον πάτο της στιχουργικής έμπνευσης. Κάνω την αρχή με δυο στιχουργήματα που είχα τη χαρά να ακούσω μόνο στην επαρχία:
"Της κορμάρας σου ο μύθος
μου χαλάρωσε το ήθος"
[Στίχος πλήρης σημειολογικών αναφορών]
"Εγώ σ'αγάπησα καλοπροαίρετα
κι εσύ με γκρέμισες όπως τ'αυθαίρετα"
[Καψούρα και κοινωνική συνείδηση εργάζονται μαζί για το καλό αυτού του τόπου]
Πάλι αφιέρωσες. Μου θυμίζει κάτι από λαϊκό μαγαζί με τραγουδίστριες με φωνή ...άρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε την και καλά κοινωνική κριτική. Αφού κυνηγάς να κάνεις χιτάκια, όπως με το προηγούμενο ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Με πρόλαβαν οι προηγούμενοι. Θα ρωτούσα σε ποιο χιλιόμετρο παίονται τα άνωθεν άσματα.
Νταλάρας - Λ. Παπαδόπουλος - Λ. Νικολακοπούλου! Μετά το τρίτο βενζινάδικο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαπ κάτσε καλά διότι αύριο θα σου κάνω δώρο τα "χρυσά" της vasipap και της λύρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ολη νύχτα κόβω φλέβες ξενυχτάω με φραπέδες" Εδώ έχουμε να κάνουμε με ομαδική παράκρουση στιχουργού και λοιπών διότι πόσες φλέβες έχει ένας άνθρωπας και τις κόβει όλη νύχτα μία μία? Και...ξενυχτάει με φραπέδες (εδώ υπάρχει μια λογική εξήγηση αλλά και πάλι δε κάνει ρίμα βες-δες) το σωστό θα ήταν "ολη νύχτα σας γαμάω παίδες και ξενυχτάω με φραπέδες"
...και διαβάζοντας τις Βέδες
ΑπάντησηΔιαγραφήβιδώνω μεντεσέδες
ψηλά σε μιναρέδες
για ξένους εμιγκρέδες
που τρώγανε λακέρδες
σ' ολόχρυσους μπιντέδες
δεν πιάνουν οι λεκέδες
ενώ στους ντενεκέδες
κάθονται οι μπινέδες
<<<< απόσπασμα από το "Γειά και χαρά σας παίδες!" (ανέκδοτο, δικό μου, το έχω στείλει και στον Σπανουδάκη!)
ΑπάντησηΔιαγραφήxaaxaxaaaxaa με νίκησες το παραδέχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήτι κρίμα η ρίμα να είναι παντομίμα
που τη γνωρίζουν όλοι χορευοντας στο κύμα...
:))))