Λόγια Ημέρας

Η ζωή συνεχίζεται;

Μπορούμε να το διασταυρώσουμε;

3.640 οι νεκροί Αμερικάνοι στρατιώτες στο Ιράκ!

Εκεί στην πατρίδα τους, τους κλαίει κανείς;

...

Τελευταίες συζητήσεις πριν φύγουν όλοι. Για μας έχει ήδη μεσιάσει ο Σεπτέμβρης. Στα περιοδικά χειμωνιάζει από τον Ιούλιο.

Αποφεύγω κάθε είδους σκέψη για τις 2 Αυγούστου.

Αύριο βράδυ Ντι Ντι Μπριτζγουότερ στο Λόφο της Σάνης.

Χαίρομαι που βλέπω τον αγενή περιπτερά να λειώνει μέσα στο καβούκι του. Συνεχίζω να λέω «καλημέρα».

Το «Αρωμα» δεν ήταν αριστούργημα. Ηταν πολύ καλό όμως. Μου έχουν καρφωθεί άπειρες εικόνες στο μυαλό από χθες τη νύχτα. Ο εξαιρετικός Ντάστιν Χόφμαν όταν δοκίμαζε αρώματα προσπαθώντας να ανακαλύψει τη σύνθεσή τους. Ο πρωταγωνιστής «κράτησε το άλογο» και δεν απογειώθηκε…


Τέλειωσα την (τρίτη) ανάγνωση της «Δίκης». Μετά από δεκαπέντε χρόνια πάλι!

«Οι έμποροι ναρκωτικών καίνε τις καναβουριές και για αυτό έχει καεί ολόκληρη η Ελλάδα». Είναι κι αυτό μια εξήγηση!!!

Πάντως την είδα me τα μάτια μου μια τεράστια καναβουριά στο προχθεσινό ρεπορτάζ από τις φωτιές στο Αίγιο. Από πάνω ακριβώς στεκόταν μια κυρία με ένα κινητό και ούρλιαζε βλέποντας το χωριό της να καίγεται.

Ετσι εξηγείται το χαζοχαρούμενο ύφος υπουργών και άλλων υπευθύνων που επισκέφθηκαν τα μέρη που καταστράφηκαν. Πήραν «τζούρες» από ψηλά, από τα ελικόπτερα!


Ειλικρινά δεν ξέρω τι νόημα έχει να παίρνεις συνέντευξη από τον Ταραντίνο και μετά να γράφεις 2.500 λέξεις για να πεις ότι ...βρωμάνε οι μασχάλες του!

Ας του το έλεγε κατάμουτρα κι ας μην έγραφε τίποτα!

Το έχουμε χάσει λίγο ή είναι ιδέα μου;


Να ξηλωθούν ΟΛΕΣ οι υπαίθριες διαφημίσεις από ΠΑΝΤΟΥ!

Στην Ευκαρπία ξεκίνησε αυτές τις ημέρες το ξήλωμα.

Οι διαφημιστές έστειλαν χθες μπράβους και σεκιουριτάδες.

Σήμερα μαζεύτηκαν Ευκαρπιώτες για να τους αντιμετωπίσουν και ξήλωσαν και τις υπόλοιπες.

Κάποιοι άλλοι παίρνουν μπουγέλα με καραμπογιά και τις σβήνουν.

Αέράααααααααααααα!

...

Κάθε τρεις και λίγο με παίρνει η WIND να με ρωτήσει αν έχω κανένα παράπονο που διέκοψα τους δύο λογαριασμούς μου σε αυτή!

Την πρώτη φορά τους είπα ένα κάρο παράπονα. Είτε τα είπα είτε όχι: κιμάς μπήκε, μπιφτέκι βγήκε!

Τη δεύτερη φορά τους έβρισα πατόκορφα. Τι για το σπίτι τους είπα, τι για τον Αραβα που τους αγόρασε, τι για της μάνας τους τον κώλο! Γλέντια έκαναν όσοι με άκουγαν στο δρόμο και στο γραφείο!

Την Τρίτη ξαναείπα μερικά παράπονα και ήθελαν να τον ξανασκεφτώ. Ξανάρχισα τα μπινελίκια τα άσχημα!

Δεν καταλαβαίνω γιατί ξαναπαίρνουν!

Τόσο πολύ τους στοίχισε;

Σχόλια

  1. ωραια όλα όσα γράφεις. Γουστόζικα.
    θα απαντήσω μονο στο σχόλιο της wind. Τί είδους επιθετικό μανατζμεντ είναι αυτό ; κι εγω ζητησα να αλλάξω εταιρία και τρεις βδομάδες τώρα με παιδεύουν. Μήπως πρέπει να παρέμβω με το...μπόι μου;
    ριτσα μασουρα r

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και λίγα έγραψα για την WIND. Απαράδεκτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κυρία με το κυνιτό πάνω από τη φλεγόμενη καναβουριά! Χαχουχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου