Μπαμπά…


…γιατί κλαίει ο Ριβάλντο;

Την αφωνία μου, την ένδεια –ως και την ολική απώλεια- των επιχειρημάτων μου απέναντι στην καθολική χλαπάτσα των καιρό, την αναδεικνύουν τα «αφελή» ερωτήματα των παιδιών μου. Όταν η ηθική, η ανθρωπιά, το φιλότιμο πάνε περίπατο, η αθωότητα αρχίζει και ρίχνει σφαλιάρες. Λίγο πριν χαθεί για πάντα!

Σχόλια

  1. Συντροφε καλησπέρα, εδώ "Πετσί"!!! Μπήκα ξανά στη σελίδα σου μετά από καιρό λόγω τεχνικών προβλημάτων. Έχασα επεισόδια αλλά όλα καλά. Πες του μικρού, πως όλοι όσοι φέυγουν από το Θρύλο κλαίνε, είτε μπροστά στις κάμερες είτε κατά μόνας, διότι ξέρουν πως όπου κι αν πάνε μετά, μια πίκρα θα ζήσουν, μια βαθιά θλίψη. Σου προτείνω δε, για να καταλάβει ακόμη καλύτερα τι εννοώ, να του δώσεις να διαβάσει το κείμενο που σου είχα στείλει κάποτε για το Δεληκάρη, που για να λέμε και την αλήθεια, αν τον έπαιζε ένα μόνοτερμα τον εξίσου μεγάλο Ρίμπο, θα του έριχνε τρία μπαλλάκια στο πεντάλεπτο. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Σαν το ΚΚΕ κάτι. Τρώει τα παιδιά του, δικά του ή ξένα, τη σπάει στους οπαδούς του περί τις 157 φορές το χρόνο, αλλά κάθε τετραετία πάνω από την κάλπη, Θρύλο ρίχνουμε. Αυτός είναι ο Θρύλος. Σαν το ΚΚΕ κάτι...σαν τον έρωτα!!!

    Θανάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου