Ζόρικες μέρες. ..

...Προσωπικώς τη βγάζω καθαρή, τα βράδια πάω Active Member και την αυγή στον Ορθρο· γερνάω διττός και δυσσεβής, αλλά άλλο οι νέοι. Παιδιά από φωτιά έχουν την πόρτα του Ιανού τους διαρκώς ανοιχτή, ευσεβή στο πένθος που τα περιμένει. Το χέρι τους όταν υψώνεται γεμάτο απ' την καρδιά τους, περιπαίζει (και απειλεί) τα ψέμματα που τους είπαμε με την αξιοπρέπεια της οργής τους. Τους τη στήσαμε με τα επιτόκια. Τους κάναμε τη ζωή διαφήμιση. Εμποροι τα περιμένουν στον Ναό να τα νοικιάζουν στα αφεντικά με το κομμάτι, με το κεφάλι, γιατί να μη θέλουν να κάψουν; Λέτε αυτές τις άγιες μέρες η μη-κυβερνητική οργάνωση σώστε τον Ιησού, να πείθει τους πιτσιρικάδες ότι δεν είναι εφιάλτης η φιλανθρωπία του Μπιλ Γκέιτς και του Τζωρτζ Σόρος; Αυτός ο τελευταίος μάλιστα τελευταίως μας γράφει και την ιστορία να μας μάθει από πού ερχόμαστε και πού πάμε. Καταφεύγουν αυτές τις ημέρες οι πιστοί στην κατάνυξη και οι απαρηγόρητοι στην τέχνη της. Ομως άλλα ακούει ο Αριστόδημος και άλλα η απελπισία του. Και γίνεται το μέλος του Ρωμανού κάτι σαν τα κόκκαλα του Ανδρούτσου στα αυτιά του ποιητή που ακούει τον λοστό να τα θρυμματίζει. Μυροφόρες και πουτάνες ο ίδιος θρήνος, κλέβω νύχτα για να τη βγάλω κοντά στους πιτσιρικάδες από φωτιά (που όλο και μεγαλώνουν σαν να διαπράττουν το αδίκημα της απείθειας στα δικά μου νεανικά όνειρα) κι όλο και με παίρνουν μυρωδιά - προφανώς απ' το ακριβό μου αφτερσέιβ... Ακόμα μου γελούν, ακόμα μου δείχνουν κάποια ανοχή, κάποια μέρα θα μου κόψουν το χέρι για να μου πάρουν το ρολόι. Κι ας μην είναι ακριβό, ας είναι το ρολόι του πατέρα μου, που ποτέ ο ίδιος, αθώος κι ανύποπτος, δεν μπόρεσε να δει το μαύρο αστέρι πάνω απ' το κεφάλι των νέων - αυτό το επί ξύλου κρεμάμενο δίκιο...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 4.IV.2007 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/04/2007