Μάλιστα!

Θέλω την καρδιά να σφίξω
πέτρα πίσω μου να ρίξω
και να φύγω

μάλιστα κύριε

μες στο χρόνο να περάσω
κι άν μπορέσω να ξεχάσω
λίγο λίγο

μάλιστα κύριε


Μα τις νυχτιές σαν συλλογιέμαι
τα μάτια της τα μενεξιά
φοβάμαι και αναρωτιέμαι
πως θα σ' αντέ-
πως θα σ' αντέξω μοναξιά
μάλιστα κύριε




Θέλω μια στιγμή να φτάσει
που ότι με κρατάει να σπάσει
να ξεφύγω
μάλιστα κύριε


Όλα να τα λησμονήσω
και σε μια γωνιά να σβύσω
λίγο λίγο


μάλιστα κύριε