Κριτική

Θυμούνται ιστορίες που δεν έζησαν.

Εχουν ζήσει ιστορίες που δεν τις θυμούνται. Που δεν θέλουν πια να τις θυμούνται.

Δεν γράφουν.

Ή γράφουν σπανίως. Για πράγματα που δεν τους αφορούν.

Για πράγματα που δεν αφορούν κανένα.

Ισα για να κονταίνουν τις μύτες από τα μολύβια τους.

Κι ύστερα βγαίνουν στη γύρα και διαφημίζουν τα βιβλία τους.

Λένε τα ίδια και τα ίδια.

Με τον ίδιο, απαράλλαχτο τρόπο.

Αυτά που θέλουν πραγματικά να γράψουν…

Αυτά που θέλουν πραγματικά να πουν…

Ούτε τα γράφουν ούτε τα λένε.

Αυτά φεύγουν μέσα από τα μάτια τους, μέσα από τις τζαμαρίες.

Και χάνονται.

Ανείπωτα.

Όχι ότι είναι σημαντικότερα από τα άλλα…